+ Lucas 1 >
1 Á cána que sares han penchabado chibar de pacuaró a narracion es buchías que andré amángue han sinado quereladas.
Tendo pois muitos emprehendido pôr em ordem a narração das coisas que entre nós se cumpriram,
2 Sásta junos as penáron á amángue sos desde o principio as diqueláron sa’ desquerias aquías, y sináron ministres e varda.
Segundo nos transmittiram os mesmos que as viram desde o principio, e foram ministros da palavra,
3 Pre o matéjo ha parecido lachó á mángue, despues de orotar mistós sasta se las quereláron desde o principio, libanartelas de pacuaró, ó baro Theophilo.
Pareceu-me tambem a mim conveniente escrevel-as a ti, ó excellente Theophilo, por sua ordem, havendo-me já informado minuciosamente de tudo desde o principio;
4 Somia que pincharéles a chachipen de ocolas buchías andré que has sinado instruido.
Para que conheças a certeza das coisas de que já estás informado.
5 Sinaba andré os chibéses de Herodes, Crállis de Judea; yeque erajai, sos se hetó Zacharias, e baji de Abías, y desqueri romi es dugidas de Aaron, y o nao de ocóna Elisabeth.
Existiu, no tempo de Herodes, rei da Judéa, um sacerdote chamado Zacharias, da ordem de Abias, e cuja mulher era das filhas d'Aarão; e o seu nome era Isabel.
6 Y sinaban os dui lachés anglal de Debél, pirando bi grecos andré os sares mandamientos y eschastras e Erañoró.
E eram ambos justos perante Deus, andando sem reprehensão em todos os mandamentos e preceitos do Senhor.
7 Y na terelaban chaboro, presas Elisabeth sinaba estéril, y os dui chalados dur andré sus chibéses.
E não tinham filhos, porquanto Isabel era esteril, e ambos eram avançados em edade.
8 Y anacó que querelando Zacharias desquero ministerio anglal de Debél andré o orden de desqueri begai,
E aconteceu que, exercendo elle o sacerdocio diante de Deus, na ordem da sua turma,
9 Segun o costumbre es erajais, sicabó por desquerí baji á chibar o incienso, chalando andré a cangri e Erañoró.
Segundo o costume sacerdotal, coube-lhe em sorte entrar no templo do Senhor a offerecer o incenso.
10 Y os hambés catanés sinaban abrí manguelando á Un-debél á la ocana e incienso.
E toda a multidão do povo estava fóra, orando á hora do incenso,
11 Y dicó al Manfariel e Erañoró, sinando en pindré á la bastarí e altar e incienso.
E um anjo do Senhor lhe appareceu, posto em pé, á direita do altar do incenso.
12 Y Zacharias al dicarle cangueló, y peró dal opré ó.
E Zacharias, vendo-o, turbou-se, e caiu temor sobre elle.
13 Tami o Manfariel le penó: Na darañeles Zacharias, presas tirias ocanagimias han sinado juneladas: y tiri romi Elisabeth chindará á tucue yeque chaboro, y araquelarás desquero nao Juan.
Mas o anjo lhe disse: Zacharias, não temas, porque a tua oração foi ouvida, e Isabel, tua mulher, dará á luz um filho, e lhe porás o nome de João;
14 Y terelarás pesquital y alegría, y se asaselarán baribustres manuces andré desquero nacimiento.
E terás prazer e alegria, e muitos se alegrarão no seu nascimento;
15 Presas sinará haro anglal o Erañoró; y na piyará mol ni peñacoró, y sinará perelaló e Peniche desde as poriás de sun dai.
Porque será grande diante do Senhor, e não beberá vinho, nem bebida forte, e será cheio do Espirito Sancto, até desde o ventre de sua mãe;
16 Y á baribústres es chabores de Israel querelará limbidiar al Erañó, o Debél de junós.
E converterá muitos dos filhos de Israel ao Senhor seu Deus;
17 Presas ó chalará anglal de ó sa’ la suncai y sila de Elias, somia querelar limbidiar os carlochines es batuces á os chabores, y os sos na pachibélan al drun es majarés, somia preparar al Erañó una sueti perfecta.
E irá adiante d'elle no espirito e virtude d'Elias, para converter os corações dos paes aos filhos, e os rebeldes á prudencia dos justos; para preparar ao Senhor um povo bem disposto.
18 Y penó Zacharias al Manfariel: ¿en que pincharé ocóno? presas menda sinelo puró, y minri romí sinela dur andré desqueres chibéses.
Disse então Zacharias ao anjo: Como conhecerei isto? pois eu já sou velho, e minha mulher avançada em edade.
19 Y rudeló o Manfariel y penó: sinelo Gabriel, sos asisto anglal de Debél: y sinelo bichabado á penarte, y á lanarte ocóna nueva lachi.
E, respondendo o anjo, disse-lhe: Eu sou Gabriel, que assisto diante de Deus, e fui enviado a fallar-te e dar-te estas alegres novas;
20 Y tucue sinarás musilé, y no astisararás chamuliar disde o chibés andré sos ocóno sinará querelado, presas na pachibelaste á minrias vardas, sos se cumplirán á sun chiros.
E eis que ficarás mudo, e não poderás fallar até ao dia em que estas coisas aconteçam; porquanto não crêste nas minhas palavras, que a seu tempo se hão de cumprir
21 Y os manuces sinaban ujarando á Zacharias: y os sares zibaban de que tasiabase ó andré a cangri.
E o povo estava esperando a Zacharias, e maravilhavam-se de que tanto se demorasse no templo.
22 Y pur se sicobó abrí, na les astisaraba chamuliar; y chaneláron que habia dicado buchí andré a cangri, y ó lo penó por simaches, y sinaba musilé.
E, saindo elle, não lhes podia fallar; e entenderam que tinha visto alguma visão no templo. E fallava por acenos, e ficou mudo.
23 Y pur sináron cumplidos os chibéses de desquero ministerio, se chaló á su quer.
E succedeu que, terminados os dias do seu ministerio, voltou para sua casa.
24 Y á la anda de ocónos chibéses se dicó cambri Elisabeth a romi de ó, y sinaba escondida pansch chonos, penando:
E depois d'aquelles dias Isabel, sua mulher, concebeu, e por cinco mezes se occultou, dizendo:
25 Presas o Erañó me ha querelado ocono andré os chibéses, en que penchabó á nicabar minrio oprobio de enré os manuces.
Porque isto me fez o Senhor, nos dias em que attentou em mim, para destruir o meu opprobrio entre os homens.
26 Y al zobio chonos o Manfariel Gabriel sinaba bichabado de Debél á yeque foros de Galiléa, sos se hetó Nazareth,
E, no sexto mez, foi o anjo Gabriel enviado por Deus a uma cidade da Galilea, chamada Nazareth,
27 A yeque bedori romandiñada sat manu, sos se hetó Joseph, e quer de David, y o nao e bedori sinaba Maria.
A uma virgem desposada com um varão, cujo nome era José, da casa de David; e o nome da virgem era Maria.
28 Y pur chaló o Manfariel andré, anduque sinaba, penó: Un-debél te diñele golipén, perelali de gracia: O Erañó con tucue: Majari tucue enré as cadchiás.
E, entrando o anjo aonde ella estava, disse: Salve, agraciada; o Senhor é comtigo: bemdita tu entre as mulheres.
29 Y pur siró juneló ocono, se darañó sat as vardas de ó, y penchababa, que salutacion sinaba ocola.
E, vendo-o ella, turbou-se muito das suas palavras, e considerava que saudação seria esta.
30 Y o Manfariel le penó: na cangueles Maria, presas has alachado gracia anglal de Debél.
Disse-lhe então o anjo: Maria, não temas, porque achaste graça diante de Deus;
31 He acoi concebirás andré tiro chepo, y chindarás chaboro, y araquerarás desquero nao Jesus.
E eis que em teu ventre conceberás, e darás á luz um filho, e pôr-lhe-has o nome de Jesus.
32 Ocóla sinará baro, y sinará araquerado chaboro e Udscho, y le diñará Un-debél Erañó o throno de David desquero batu;
Este será grande, e será chamado filho do Altissimo; e o Senhor Deus lhe dará o throno de David, seu pae;
33 y sinará Crallis deltó andré o quer de Jacob. Y desquero chim na terelará anda. (aiōn )
E reinará eternamente na casa de Jacob, e o seu reino não terá fim. (aiōn )
34 Y penó Maria al Manfariel: ¿Sasta sinará, ocono? y menda na pincharelo manu.
E disse Maria ao anjo: Como se fará isto? pois não conheço varão.
35 Y rudelando o Manfariel, penó: se bestelará opré tucue, y te querelará sombra a sila e Udscho. Y por ocono o Majaro, sos se chindará de tucue, sinará araquerado Chaboro de Debél.
E, respondendo o anjo, disse-lhe: Descerá sobre ti o Espirito Sancto, e a virtude do Altissimo te cobrirá com a sua sombra; pelo que tambem o Sancto, que de ti ha de nascer, será chamado Filho de Deus.
36 Y Elisabeth tiri cachicálli siró tambien sinela cambri de yeque chaboro, sinando puri: y ocono sinela o zobio chonos de siró, sos sinela araquerada a esteril.
E eis que tambem Isabel, tua prima, concebeu um filho em sua velhice; e é este o sexto mez para aquella que era chamada esteril;
37 Presas na sinela chi n’astis para Un-debél.
Porque para Deus nada será impossivel.
38 Y penó Maria: Menda a lacrí e Erañoró, querelese andré mangue segun tiri varda. Y se chaló o Manfariel.
Disse então Maria: Eis aqui a serva do Senhor; cumpra-se em mim segundo a tua palavra. E o anjo ausentou-se d'ella.
39 Y andré ocolas chibéses se ardiñó Maria y chaló al bur, á yeque foros e chim de Judá.
E n'aquelles dias, levantando-se Maria, foi apressada ás montanhas, a uma cidade de Juda,
40 Y chaló andré o quer de Zacharias, y saludisaró á Elisabeth.
E entrou em casa de Zacharias, e saudou a Isabel.
41 Y pur Elisabeth juneló a salutacion de Maria, o chinoró diñó saltos andré desquero trupo: y sinaba Elisabeth perelalí e Peniche.
E aconteceu que, ao ouvir Isabel a saudação de Maria, a creancinha saltou no seu ventre; e Isabel foi cheia do Espirito Sancto,
42 Y diñó yeque gole y penó: Majari tucue andré as cadchiás, y majaró o mibao e tiro trupo.
E exclamou com grande voz, e disse: Bemdita tu entre as mulheres, e bemdito o fructo do teu ventre.
43 De duque sinela ocono á mangue, que a Dai e minrio Erañó abillela á mangue?
E d'onde me provém isto a mim, que a mãe do meu Senhor venha a mim?
44 Presas yescotria que bigoreó a varda de tiri salutacion á minres canés, o chinoró diñó saltos de pesquital andré minrio trupo.
Pois eis que, ao chegar aos meus ouvidos a voz da tua saudação, a creancinha saltou de alegria no meu ventre;
45 Y majaró ma andré tun men, presas sinará querelado o saro ma fué penado á tucue de parte e Erañoró.
E bemaventurada a que creu, pois hão de cumprir-se as coisas que da parte do Senhor lhe foram ditas.
46 Y penó Maria: Minri ochi engrandece al Erañó:
Disse então Maria: A minha alma engrandece ao Senhor,
47 Y minri suncai se asaseló andré Debél minrío Salvador.
E o meu espirito se alegra em Deus meu Salvador;
48 Presás ha dicado a chinoría de desqueri lacrí: pues ya desde acana as sarias generaciones araquelarán mangue majari.
Porque attentou na baixeza de sua serva; pois eis que desde agora todas as gerações me chamarão bemaventurada:
49 Ha querdi buchías bariás á mangue ó sos terela sila, y majaró o nao de ó.
Porque me fez grandes coisas o Poderoso; e sancto é o seu nome.
50 Su canrea sinela de generacion andré generacion opré os sares que le darañelan.
E a sua misericordia é de geração em geração sobre os que o temem.
51 Queró sila sat su murcia: queró najar á os superbios sat as imaginaciones de sus carlochines.
Com o seu braço obrou valorosamente: dissipou os soberbos no pensamento de seus corações.
52 Queró á os silares perar sus besti, y ardiñó á os humildes.
Depoz dos thronos os poderosos, e elevou os humildes.
53 Hinchió de buchias lachias á os que terelaban bóquis; y á os balbales mecó chichi.
Encheu de bens os famintos, e despediu vasios os ricos.
54 Ustiló andré sun chepó á Israel sun lacró, enjallandose de sun canrea.
Auxiliou a Israel seu servo, recordando-se da sua misericordia;
55 Andiar sasta penó á amáres batuces, á Abraham y á sus chaborés deltó. (aiōn )
Como fallou a nossos paes, a Abrahão e á sua posteridade, para sempre. (aiōn )
56 Y Maria sinaba sat siró sasta trin chonos: y se limbidió á desquero quer.
E Maria ficou com ella quasi tres mezes, e depois voltou para sua casa.
57 Tami Elisabeth se le chaló o chiros de chindar, y chindó yeque chaboro.
E completou-se para Isabel o tempo de dar á luz, e teve um filho.
58 Y juneláron os quiribés y os cachicállis de siró que o Erañó habia querelado canrea bari sat siró, y se alendáron sat siró.
E os seus visinhos e parentes ouviram que tinha Deus usado para com ella de grande misericordia, e alegraram-se com ella.
59 Y sinaba que al otoró chibés abilláron á chinar o postin e quilén al chaboró, y le araqueráron del nao de desquero batu, Zacharias.
E aconteceu que, ao oitavo dia, vieram circumcidar o menino, e lhe chamavam Zacharias, do nome de seu pae.
60 Y rudelando desqueri dai, penó: nanai, sino Juan sinará araquerado.
E, respondendo sua mãe, disse: Não, porém será chamado João.
61 Y le penáron: cayque sinela andré tiri ráti, sos se heta sat ocola nao.
E disseram-lhe: Ninguem ha na tua parentela que se chame por este nome.
62 Y pucháron por simaches al batu e chaboro, como camelaba que se le araquerase.
E perguntaram por acenos ao pae como queria que lhe chamassem.
63 Y mangando li, libanó, penando: Juan sinela su nao: y os sares se zibáron.
E, pedindo elle uma taboinha de escrever, escreveu, dizendo: O seu nome é João. E todos se maravilharam.
64 Y yescotria sinaba pendrabado desquero mui, y su chipe, y chamuliaba majarificando á Debél.
E logo a bocca se lhe abriu, e a lingua se lhe soltou; e fallava, louvando a Deus.
65 Y peró dal opré os sares sunparales: y se penáron de sarias oconas buchias por os sares bures de Judéa.
E veiu temor sobre todos os seus circumvisinhos, e em todas as montanhas da Judea foram divulgadas todas estas coisas.
66 Y os sares que as junelaban, as ujaraban andré sus carlochines, penando: ¿coin penchabais, que sinará ocona chaboro? Presas a baste e Erañoró sinaba sat ó.
E todos os que as ouviam as conservavam em seus corações, dizendo: Quem será pois este menino? E a mão do Senhor estava com elle.
67 Y Zacharias sun batu sinaba perelalo e Peniche, y garló baji, penando.
E Zacharias, seu pae, foi cheio do Espirito Sancto, e prophetizou, dizendo:
68 Majaró o Eraño Debél de Israel, presas abilló y diñó mestepé á sun sueti.
Bemdito o Senhor Deus d'Israel, porque visitou e remiu o seu povo,
69 Y ardiñó á amangue o rogos de golipen andré o quer de David sun lacró.
E nos levantou uma salvação poderosa na casa de David seu servo,
70 Como penó por mui de sus majarés Prophetas, andré os sarés gresés. (aiōn )
Como fallou pela bocca dos seus sanctos prophetas, desde o principio do mundo; (aiōn )
71 Mestepé de amáres daschmanuces, y de la baste de os sares que na camelan amangue.
Que nos livraria dos nossos inimigos e da mão de todos os que nos aborrecem;
72 Somia querelar canrea sat amáres batuces, y ojararse de su majarí varda.
Para manifestar misericordia a nossos paes, e lembrar-se do seu sancto concerto,
73 O juramento sos juró á amaro batu Abraham, que ó diñaria á amangue;
E do juramento que jurou a Abrahão nosso pae,
74 Somia que listrabados de las bastes de amáres daschmanuces, le querelemos servicio bi dal,
De conceder-nos que, libertados da mão de nossos inimigos, o serviriamos sem temor,
75 André majaridad, y andré justicia anglal de ó, os sares chibeses de amári chipén.
Em sanctidade e justiça perante elle, todos os dias da nossa vida.
76 Y tucue, chaboro, sinarás araquerado Propheta e muy Udscho, presas chalarás anglal la chiché e Erañoró, somia aparejar desqueres drunés:
E tu, ó menino, serás chamado propheta do Altissimo, porque has de ir adiante da face do Senhor, a preparar os seus caminhos;
77 Somia diñar conocimiento de golipen á sun sueti para a remision de desqueres grecos.
Para dar ao seu povo conhecimento da salvação, na remissão dos seus peccados;
78 Por as porias de canrea de amaro Debél con qué visitó amangue del Udscho e Oriente:
Pelas entranhas da misericordia do nosso Deus, com que o Oriente do alto nos visitou;
79 Somia diñar dut a junós sos bestelélan andré a rachi, y andré o butron de meripen: somia enseelar amáres pindrés á drun de paz.
Para alumiar aos que estão assentados em trevas e sombra de morte; a fim de dirigir os nossos pés pelo caminho da paz.
80 Y o chaboro se querelaba baro, y sinaba querdi silnó andré suncai; y sinaba andré os desiertos, disde o chibes pur nichobeló á Israel.
E o menino crescia, e se robustecia em espirito. E esteve nos desertos até ao dia em que havia de mostrar-se a Israel.