+ Lucas 1 >

1 Á cána que sares han penchabado chibar de pacuaró a narracion es buchías que andré amángue han sinado quereladas.
Tendo pois muitos emprehendido pôr em ordem a narração das coisas que entre nós se cumpriram,
2 Sásta junos as penáron á amángue sos desde o principio as diqueláron sa’ desquerias aquías, y sináron ministres e varda.
Segundo nos transmittiram os mesmos que as viram desde o principio, e foram ministros da palavra,
3 Pre o matéjo ha parecido lachó á mángue, despues de orotar mistós sasta se las quereláron desde o principio, libanartelas de pacuaró, ó baro Theophilo.
Pareceu-me tambem a mim conveniente escrevel-as a ti, ó excellente Theophilo, por sua ordem, havendo-me já informado minuciosamente de tudo desde o principio;
4 Somia que pincharéles a chachipen de ocolas buchías andré que has sinado instruido.
Para que conheças a certeza das coisas de que já estás informado.
5 Sinaba andré os chibéses de Herodes, Crállis de Judea; yeque erajai, sos se hetó Zacharias, e baji de Abías, y desqueri romi es dugidas de Aaron, y o nao de ocóna Elisabeth.
Existiu, no tempo de Herodes, rei da Judéa, um sacerdote chamado Zacharias, da ordem de Abias, e cuja mulher era das filhas d'Aarão; e o seu nome era Isabel.
6 Y sinaban os dui lachés anglal de Debél, pirando bi grecos andré os sares mandamientos y eschastras e Erañoró.
E eram ambos justos perante Deus, andando sem reprehensão em todos os mandamentos e preceitos do Senhor.
7 Y na terelaban chaboro, presas Elisabeth sinaba estéril, y os dui chalados dur andré sus chibéses.
E não tinham filhos, porquanto Isabel era esteril, e ambos eram avançados em edade.
8 Y anacó que querelando Zacharias desquero ministerio anglal de Debél andré o orden de desqueri begai,
E aconteceu que, exercendo elle o sacerdocio diante de Deus, na ordem da sua turma,
9 Segun o costumbre es erajais, sicabó por desquerí baji á chibar o incienso, chalando andré a cangri e Erañoró.
Segundo o costume sacerdotal, coube-lhe em sorte entrar no templo do Senhor a offerecer o incenso.
10 Y os hambés catanés sinaban abrí manguelando á Un-debél á la ocana e incienso.
E toda a multidão do povo estava fóra, orando á hora do incenso,
11 Y dicó al Manfariel e Erañoró, sinando en pindré á la bastarí e altar e incienso.
E um anjo do Senhor lhe appareceu, posto em pé, á direita do altar do incenso.
12 Y Zacharias al dicarle cangueló, y peró dal opré ó.
E Zacharias, vendo-o, turbou-se, e caiu temor sobre elle.
13 Tami o Manfariel le penó: Na darañeles Zacharias, presas tirias ocanagimias han sinado juneladas: y tiri romi Elisabeth chindará á tucue yeque chaboro, y araquelarás desquero nao Juan.
Mas o anjo lhe disse: Zacharias, não temas, porque a tua oração foi ouvida, e Isabel, tua mulher, dará á luz um filho, e lhe porás o nome de João;
14 Y terelarás pesquital y alegría, y se asaselarán baribustres manuces andré desquero nacimiento.
E terás prazer e alegria, e muitos se alegrarão no seu nascimento;
15 Presas sinará haro anglal o Erañoró; y na piyará mol ni peñacoró, y sinará perelaló e Peniche desde as poriás de sun dai.
Porque será grande diante do Senhor, e não beberá vinho, nem bebida forte, e será cheio do Espirito Sancto, até desde o ventre de sua mãe;
16 Y á baribústres es chabores de Israel querelará limbidiar al Erañó, o Debél de junós.
E converterá muitos dos filhos de Israel ao Senhor seu Deus;
17 Presas ó chalará anglal de ó sa’ la suncai y sila de Elias, somia querelar limbidiar os carlochines es batuces á os chabores, y os sos na pachibélan al drun es majarés, somia preparar al Erañó una sueti perfecta.
E irá adiante d'elle no espirito e virtude d'Elias, para converter os corações dos paes aos filhos, e os rebeldes á prudencia dos justos; para preparar ao Senhor um povo bem disposto.
18 Y penó Zacharias al Manfariel: ¿en que pincharé ocóno? presas menda sinelo puró, y minri romí sinela dur andré desqueres chibéses.
Disse então Zacharias ao anjo: Como conhecerei isto? pois eu já sou velho, e minha mulher avançada em edade.
19 Y rudeló o Manfariel y penó: sinelo Gabriel, sos asisto anglal de Debél: y sinelo bichabado á penarte, y á lanarte ocóna nueva lachi.
E, respondendo o anjo, disse-lhe: Eu sou Gabriel, que assisto diante de Deus, e fui enviado a fallar-te e dar-te estas alegres novas;
20 Y tucue sinarás musilé, y no astisararás chamuliar disde o chibés andré sos ocóno sinará querelado, presas na pachibelaste á minrias vardas, sos se cumplirán á sun chiros.
E eis que ficarás mudo, e não poderás fallar até ao dia em que estas coisas aconteçam; porquanto não crêste nas minhas palavras, que a seu tempo se hão de cumprir
21 Y os manuces sinaban ujarando á Zacharias: y os sares zibaban de que tasiabase ó andré a cangri.
E o povo estava esperando a Zacharias, e maravilhavam-se de que tanto se demorasse no templo.
22 Y pur se sicobó abrí, na les astisaraba chamuliar; y chaneláron que habia dicado buchí andré a cangri, y ó lo penó por simaches, y sinaba musilé.
E, saindo elle, não lhes podia fallar; e entenderam que tinha visto alguma visão no templo. E fallava por acenos, e ficou mudo.
23 Y pur sináron cumplidos os chibéses de desquero ministerio, se chaló á su quer.
E succedeu que, terminados os dias do seu ministerio, voltou para sua casa.
24 Y á la anda de ocónos chibéses se dicó cambri Elisabeth a romi de ó, y sinaba escondida pansch chonos, penando:
E depois d'aquelles dias Isabel, sua mulher, concebeu, e por cinco mezes se occultou, dizendo:
25 Presas o Erañó me ha querelado ocono andré os chibéses, en que penchabó á nicabar minrio oprobio de enré os manuces.
Porque isto me fez o Senhor, nos dias em que attentou em mim, para destruir o meu opprobrio entre os homens.
26 Y al zobio chonos o Manfariel Gabriel sinaba bichabado de Debél á yeque foros de Galiléa, sos se hetó Nazareth,
E, no sexto mez, foi o anjo Gabriel enviado por Deus a uma cidade da Galilea, chamada Nazareth,
27 A yeque bedori romandiñada sat manu, sos se hetó Joseph, e quer de David, y o nao e bedori sinaba Maria.
A uma virgem desposada com um varão, cujo nome era José, da casa de David; e o nome da virgem era Maria.
28 Y pur chaló o Manfariel andré, anduque sinaba, penó: Un-debél te diñele golipén, perelali de gracia: O Erañó con tucue: Majari tucue enré as cadchiás.
E, entrando o anjo aonde ella estava, disse: Salve, agraciada; o Senhor é comtigo: bemdita tu entre as mulheres.
29 Y pur siró juneló ocono, se darañó sat as vardas de ó, y penchababa, que salutacion sinaba ocola.
E, vendo-o ella, turbou-se muito das suas palavras, e considerava que saudação seria esta.
30 Y o Manfariel le penó: na cangueles Maria, presas has alachado gracia anglal de Debél.
Disse-lhe então o anjo: Maria, não temas, porque achaste graça diante de Deus;
31 He acoi concebirás andré tiro chepo, y chindarás chaboro, y araquerarás desquero nao Jesus.
E eis que em teu ventre conceberás, e darás á luz um filho, e pôr-lhe-has o nome de Jesus.
32 Ocóla sinará baro, y sinará araquerado chaboro e Udscho, y le diñará Un-debél Erañó o throno de David desquero batu;
Este será grande, e será chamado filho do Altissimo; e o Senhor Deus lhe dará o throno de David, seu pae;
33 y sinará Crallis deltó andré o quer de Jacob. Y desquero chim na terelará anda. (aiōn g165)
E reinará eternamente na casa de Jacob, e o seu reino não terá fim. (aiōn g165)
34 Y penó Maria al Manfariel: ¿Sasta sinará, ocono? y menda na pincharelo manu.
E disse Maria ao anjo: Como se fará isto? pois não conheço varão.
35 Y rudelando o Manfariel, penó: se bestelará opré tucue, y te querelará sombra a sila e Udscho. Y por ocono o Majaro, sos se chindará de tucue, sinará araquerado Chaboro de Debél.
E, respondendo o anjo, disse-lhe: Descerá sobre ti o Espirito Sancto, e a virtude do Altissimo te cobrirá com a sua sombra; pelo que tambem o Sancto, que de ti ha de nascer, será chamado Filho de Deus.
36 Y Elisabeth tiri cachicálli siró tambien sinela cambri de yeque chaboro, sinando puri: y ocono sinela o zobio chonos de siró, sos sinela araquerada a esteril.
E eis que tambem Isabel, tua prima, concebeu um filho em sua velhice; e é este o sexto mez para aquella que era chamada esteril;
37 Presas na sinela chi n’astis para Un-debél.
Porque para Deus nada será impossivel.
38 Y penó Maria: Menda a lacrí e Erañoró, querelese andré mangue segun tiri varda. Y se chaló o Manfariel.
Disse então Maria: Eis aqui a serva do Senhor; cumpra-se em mim segundo a tua palavra. E o anjo ausentou-se d'ella.
39 Y andré ocolas chibéses se ardiñó Maria y chaló al bur, á yeque foros e chim de Judá.
E n'aquelles dias, levantando-se Maria, foi apressada ás montanhas, a uma cidade de Juda,
40 Y chaló andré o quer de Zacharias, y saludisaró á Elisabeth.
E entrou em casa de Zacharias, e saudou a Isabel.
41 Y pur Elisabeth juneló a salutacion de Maria, o chinoró diñó saltos andré desquero trupo: y sinaba Elisabeth perelalí e Peniche.
E aconteceu que, ao ouvir Isabel a saudação de Maria, a creancinha saltou no seu ventre; e Isabel foi cheia do Espirito Sancto,
42 Y diñó yeque gole y penó: Majari tucue andré as cadchiás, y majaró o mibao e tiro trupo.
E exclamou com grande voz, e disse: Bemdita tu entre as mulheres, e bemdito o fructo do teu ventre.
43 De duque sinela ocono á mangue, que a Dai e minrio Erañó abillela á mangue?
E d'onde me provém isto a mim, que a mãe do meu Senhor venha a mim?
44 Presas yescotria que bigoreó a varda de tiri salutacion á minres canés, o chinoró diñó saltos de pesquital andré minrio trupo.
Pois eis que, ao chegar aos meus ouvidos a voz da tua saudação, a creancinha saltou de alegria no meu ventre;
45 Y majaró ma andré tun men, presas sinará querelado o saro ma fué penado á tucue de parte e Erañoró.
E bemaventurada a que creu, pois hão de cumprir-se as coisas que da parte do Senhor lhe foram ditas.
46 Y penó Maria: Minri ochi engrandece al Erañó:
Disse então Maria: A minha alma engrandece ao Senhor,
47 Y minri suncai se asaseló andré Debél minrío Salvador.
E o meu espirito se alegra em Deus meu Salvador;
48 Presás ha dicado a chinoría de desqueri lacrí: pues ya desde acana as sarias generaciones araquelarán mangue majari.
Porque attentou na baixeza de sua serva; pois eis que desde agora todas as gerações me chamarão bemaventurada:
49 Ha querdi buchías bariás á mangue ó sos terela sila, y majaró o nao de ó.
Porque me fez grandes coisas o Poderoso; e sancto é o seu nome.
50 Su canrea sinela de generacion andré generacion opré os sares que le darañelan.
E a sua misericordia é de geração em geração sobre os que o temem.
51 Queró sila sat su murcia: queró najar á os superbios sat as imaginaciones de sus carlochines.
Com o seu braço obrou valorosamente: dissipou os soberbos no pensamento de seus corações.
52 Queró á os silares perar sus besti, y ardiñó á os humildes.
Depoz dos thronos os poderosos, e elevou os humildes.
53 Hinchió de buchias lachias á os que terelaban bóquis; y á os balbales mecó chichi.
Encheu de bens os famintos, e despediu vasios os ricos.
54 Ustiló andré sun chepó á Israel sun lacró, enjallandose de sun canrea.
Auxiliou a Israel seu servo, recordando-se da sua misericordia;
55 Andiar sasta penó á amáres batuces, á Abraham y á sus chaborés deltó. (aiōn g165)
Como fallou a nossos paes, a Abrahão e á sua posteridade, para sempre. (aiōn g165)
56 Y Maria sinaba sat siró sasta trin chonos: y se limbidió á desquero quer.
E Maria ficou com ella quasi tres mezes, e depois voltou para sua casa.
57 Tami Elisabeth se le chaló o chiros de chindar, y chindó yeque chaboro.
E completou-se para Isabel o tempo de dar á luz, e teve um filho.
58 Y juneláron os quiribés y os cachicállis de siró que o Erañó habia querelado canrea bari sat siró, y se alendáron sat siró.
E os seus visinhos e parentes ouviram que tinha Deus usado para com ella de grande misericordia, e alegraram-se com ella.
59 Y sinaba que al otoró chibés abilláron á chinar o postin e quilén al chaboró, y le araqueráron del nao de desquero batu, Zacharias.
E aconteceu que, ao oitavo dia, vieram circumcidar o menino, e lhe chamavam Zacharias, do nome de seu pae.
60 Y rudelando desqueri dai, penó: nanai, sino Juan sinará araquerado.
E, respondendo sua mãe, disse: Não, porém será chamado João.
61 Y le penáron: cayque sinela andré tiri ráti, sos se heta sat ocola nao.
E disseram-lhe: Ninguem ha na tua parentela que se chame por este nome.
62 Y pucháron por simaches al batu e chaboro, como camelaba que se le araquerase.
E perguntaram por acenos ao pae como queria que lhe chamassem.
63 Y mangando li, libanó, penando: Juan sinela su nao: y os sares se zibáron.
E, pedindo elle uma taboinha de escrever, escreveu, dizendo: O seu nome é João. E todos se maravilharam.
64 Y yescotria sinaba pendrabado desquero mui, y su chipe, y chamuliaba majarificando á Debél.
E logo a bocca se lhe abriu, e a lingua se lhe soltou; e fallava, louvando a Deus.
65 Y peró dal opré os sares sunparales: y se penáron de sarias oconas buchias por os sares bures de Judéa.
E veiu temor sobre todos os seus circumvisinhos, e em todas as montanhas da Judea foram divulgadas todas estas coisas.
66 Y os sares que as junelaban, as ujaraban andré sus carlochines, penando: ¿coin penchabais, que sinará ocona chaboro? Presas a baste e Erañoró sinaba sat ó.
E todos os que as ouviam as conservavam em seus corações, dizendo: Quem será pois este menino? E a mão do Senhor estava com elle.
67 Y Zacharias sun batu sinaba perelalo e Peniche, y garló baji, penando.
E Zacharias, seu pae, foi cheio do Espirito Sancto, e prophetizou, dizendo:
68 Majaró o Eraño Debél de Israel, presas abilló y diñó mestepé á sun sueti.
Bemdito o Senhor Deus d'Israel, porque visitou e remiu o seu povo,
69 Y ardiñó á amangue o rogos de golipen andré o quer de David sun lacró.
E nos levantou uma salvação poderosa na casa de David seu servo,
70 Como penó por mui de sus majarés Prophetas, andré os sarés gresés. (aiōn g165)
Como fallou pela bocca dos seus sanctos prophetas, desde o principio do mundo; (aiōn g165)
71 Mestepé de amáres daschmanuces, y de la baste de os sares que na camelan amangue.
Que nos livraria dos nossos inimigos e da mão de todos os que nos aborrecem;
72 Somia querelar canrea sat amáres batuces, y ojararse de su majarí varda.
Para manifestar misericordia a nossos paes, e lembrar-se do seu sancto concerto,
73 O juramento sos juró á amaro batu Abraham, que ó diñaria á amangue;
E do juramento que jurou a Abrahão nosso pae,
74 Somia que listrabados de las bastes de amáres daschmanuces, le querelemos servicio bi dal,
De conceder-nos que, libertados da mão de nossos inimigos, o serviriamos sem temor,
75 André majaridad, y andré justicia anglal de ó, os sares chibeses de amári chipén.
Em sanctidade e justiça perante elle, todos os dias da nossa vida.
76 Y tucue, chaboro, sinarás araquerado Propheta e muy Udscho, presas chalarás anglal la chiché e Erañoró, somia aparejar desqueres drunés:
E tu, ó menino, serás chamado propheta do Altissimo, porque has de ir adiante da face do Senhor, a preparar os seus caminhos;
77 Somia diñar conocimiento de golipen á sun sueti para a remision de desqueres grecos.
Para dar ao seu povo conhecimento da salvação, na remissão dos seus peccados;
78 Por as porias de canrea de amaro Debél con qué visitó amangue del Udscho e Oriente:
Pelas entranhas da misericordia do nosso Deus, com que o Oriente do alto nos visitou;
79 Somia diñar dut a junós sos bestelélan andré a rachi, y andré o butron de meripen: somia enseelar amáres pindrés á drun de paz.
Para alumiar aos que estão assentados em trevas e sombra de morte; a fim de dirigir os nossos pés pelo caminho da paz.
80 Y o chaboro se querelaba baro, y sinaba querdi silnó andré suncai; y sinaba andré os desiertos, disde o chibes pur nichobeló á Israel.
E o menino crescia, e se robustecia em espirito. E esteve nos desertos até ao dia em que havia de mostrar-se a Israel.

+ Lucas 1 >