+ Lucas 1 >

1 Á cána que sares han penchabado chibar de pacuaró a narracion es buchías que andré amángue han sinado quereladas.
Quoniam quidem multi conati sunt ordinare narrationem, quae in nobis completae sunt, rerum:
2 Sásta junos as penáron á amángue sos desde o principio as diqueláron sa’ desquerias aquías, y sináron ministres e varda.
sicut tradiderunt nobis, qui ab initio ipsi viderunt, et ministri fuerunt sermonis:
3 Pre o matéjo ha parecido lachó á mángue, despues de orotar mistós sasta se las quereláron desde o principio, libanartelas de pacuaró, ó baro Theophilo.
visum est et mihi, assecuto omnia a principio diligenter, ex ordine tibi scribere, optime Theophile,
4 Somia que pincharéles a chachipen de ocolas buchías andré que has sinado instruido.
ut cognoscas eorum verborum, de quibus eruditus es, veritatem.
5 Sinaba andré os chibéses de Herodes, Crállis de Judea; yeque erajai, sos se hetó Zacharias, e baji de Abías, y desqueri romi es dugidas de Aaron, y o nao de ocóna Elisabeth.
Fuit in diebus Herodis, regis Iudaeae, sacerdos quidam nomine Zacharias de vice Abia, et uxor illius de filiabus Aaron, et nomen eius Elisabeth.
6 Y sinaban os dui lachés anglal de Debél, pirando bi grecos andré os sares mandamientos y eschastras e Erañoró.
Erant autem iusti ambo ante Deum, incedentes in omnibus mandatis, et iustificationibus Domini sine querela,
7 Y na terelaban chaboro, presas Elisabeth sinaba estéril, y os dui chalados dur andré sus chibéses.
et non erat illis filius eo quod esset Elisabeth sterilis, et ambo processissent in diebus suis.
8 Y anacó que querelando Zacharias desquero ministerio anglal de Debél andré o orden de desqueri begai,
Factum est autem, cum sacerdotio fungeretur Zacharias in ordine vicis suae ante Deum,
9 Segun o costumbre es erajais, sicabó por desquerí baji á chibar o incienso, chalando andré a cangri e Erañoró.
secundum consuetudinem sacerdotii, sorte exiit ut incensum poneret, ingressus in templum Domini:
10 Y os hambés catanés sinaban abrí manguelando á Un-debél á la ocana e incienso.
et omnis multitudo populi erat orans foris hora incensi.
11 Y dicó al Manfariel e Erañoró, sinando en pindré á la bastarí e altar e incienso.
Apparuit autem illi Angelus Domini, stans a dextris altaris incensi.
12 Y Zacharias al dicarle cangueló, y peró dal opré ó.
Et Zacharias turbatus est videns, et timor irruit super eum.
13 Tami o Manfariel le penó: Na darañeles Zacharias, presas tirias ocanagimias han sinado juneladas: y tiri romi Elisabeth chindará á tucue yeque chaboro, y araquelarás desquero nao Juan.
Ait autem ad illum Angelus: Ne timeas Zacharia, quoniam exaudita est deprecatio tua: uxor tua Elisabeth pariet tibi filium, et vocabis nomen eius Ioannem:
14 Y terelarás pesquital y alegría, y se asaselarán baribustres manuces andré desquero nacimiento.
et erit gaudium tibi, et exultatio, et multi in nativitate eius gaudebunt:
15 Presas sinará haro anglal o Erañoró; y na piyará mol ni peñacoró, y sinará perelaló e Peniche desde as poriás de sun dai.
erit enim magnus coram Domino: vinum, et siceram non bibet, et Spiritu sancto replebitur adhuc ex utero matris suae:
16 Y á baribústres es chabores de Israel querelará limbidiar al Erañó, o Debél de junós.
et multos filiorum Israel convertet ad Dominum Deum ipsorum:
17 Presas ó chalará anglal de ó sa’ la suncai y sila de Elias, somia querelar limbidiar os carlochines es batuces á os chabores, y os sos na pachibélan al drun es majarés, somia preparar al Erañó una sueti perfecta.
et ipse praecedet ante illum in spiritu, et virtute Eliae: ut convertat corda patrum in filios, et incredulos ad prudentiam iustorum, parare Domino plebem perfectam.
18 Y penó Zacharias al Manfariel: ¿en que pincharé ocóno? presas menda sinelo puró, y minri romí sinela dur andré desqueres chibéses.
Et dixit Zacharias ad Angelum: Unde hoc sciam? ego enim sum senex, et uxor mea processit in diebus suis.
19 Y rudeló o Manfariel y penó: sinelo Gabriel, sos asisto anglal de Debél: y sinelo bichabado á penarte, y á lanarte ocóna nueva lachi.
Et respondens Angelus dixit ei: Ego sum Gabriel, qui asto ante Deum: et missus sum loqui ad te, et haec tibi evangelizare.
20 Y tucue sinarás musilé, y no astisararás chamuliar disde o chibés andré sos ocóno sinará querelado, presas na pachibelaste á minrias vardas, sos se cumplirán á sun chiros.
Et ecce eris tacens, et non poteris loqui usque in diem, quo haec fiant, pro eo quod non credidisti verbis meis, quae implebuntur in tempore suo.
21 Y os manuces sinaban ujarando á Zacharias: y os sares zibaban de que tasiabase ó andré a cangri.
Et erat plebs expectans Zachariam: et mirabantur quod tardaret ipse in templo.
22 Y pur se sicobó abrí, na les astisaraba chamuliar; y chaneláron que habia dicado buchí andré a cangri, y ó lo penó por simaches, y sinaba musilé.
Egressus autem non poterat loqui ad illos, et cognoverunt quod visionem vidisset in templo. Et ipse erat innuens illis, et permansit mutus.
23 Y pur sináron cumplidos os chibéses de desquero ministerio, se chaló á su quer.
Et factum est, ut impleti sunt dies officii eius abiit in domum suam:
24 Y á la anda de ocónos chibéses se dicó cambri Elisabeth a romi de ó, y sinaba escondida pansch chonos, penando:
post hos autem dies concepit Elisabeth uxor eius, et occultabat se mensibus quinque, dicens:
25 Presas o Erañó me ha querelado ocono andré os chibéses, en que penchabó á nicabar minrio oprobio de enré os manuces.
Quia sic fecit mihi Dominus in diebus, quibus respexit auferre opprobrium meum inter homines.
26 Y al zobio chonos o Manfariel Gabriel sinaba bichabado de Debél á yeque foros de Galiléa, sos se hetó Nazareth,
In mense autem sexto, missus est Angelus Gabriel a Deo in civitatem Galilaeae, cui nomen Nazareth,
27 A yeque bedori romandiñada sat manu, sos se hetó Joseph, e quer de David, y o nao e bedori sinaba Maria.
ad Virginem desponsatam viro, cui nomen erat Ioseph, de domo David, et nomen virginis Maria.
28 Y pur chaló o Manfariel andré, anduque sinaba, penó: Un-debél te diñele golipén, perelali de gracia: O Erañó con tucue: Majari tucue enré as cadchiás.
Et ingressus Angelus ad eam dixit: Ave gratia plena: Dominus tecum: Benedicta tu in mulieribus.
29 Y pur siró juneló ocono, se darañó sat as vardas de ó, y penchababa, que salutacion sinaba ocola.
Quae cum audisset, turbata est in sermone eius, et cogitabat qualis esset ista salutatio.
30 Y o Manfariel le penó: na cangueles Maria, presas has alachado gracia anglal de Debél.
Et ait Angelus ei: Ne timeas Maria, invenisti enim gratiam apud Deum.
31 He acoi concebirás andré tiro chepo, y chindarás chaboro, y araquerarás desquero nao Jesus.
ecce concipies in utero, et paries filium, et vocabis nomen eius IESUM.
32 Ocóla sinará baro, y sinará araquerado chaboro e Udscho, y le diñará Un-debél Erañó o throno de David desquero batu;
hic erit magnus, et Filius Altissimi vocabitur, et dabit illi Dominus Deus sedem David patris eius:
33 y sinará Crallis deltó andré o quer de Jacob. Y desquero chim na terelará anda. (aiōn g165)
et regnabit in domo Iacob in aeternum, et regni eius non erit finis. (aiōn g165)
34 Y penó Maria al Manfariel: ¿Sasta sinará, ocono? y menda na pincharelo manu.
Dixit autem Maria ad Angelum: Quomodo fiet istud, quoniam virum non cognosco?
35 Y rudelando o Manfariel, penó: se bestelará opré tucue, y te querelará sombra a sila e Udscho. Y por ocono o Majaro, sos se chindará de tucue, sinará araquerado Chaboro de Debél.
Et respondens Angelus dixit ei: Spiritus sanctus superveniet in te, et virtus Altissimi obumbrabit tibi. Ideoque et quod nascetur ex te Sanctum, vocabitur Filius Dei.
36 Y Elisabeth tiri cachicálli siró tambien sinela cambri de yeque chaboro, sinando puri: y ocono sinela o zobio chonos de siró, sos sinela araquerada a esteril.
Et ecce Elisabeth cognata tua, et ipsa concepit filium in senectute sua: et hic mensis sextus est illi, quae vocatur sterilis:
37 Presas na sinela chi n’astis para Un-debél.
quia non erit impossibile apud Deum omne verbum.
38 Y penó Maria: Menda a lacrí e Erañoró, querelese andré mangue segun tiri varda. Y se chaló o Manfariel.
Dixit autem Maria: Ecce ancilla Domini, fiat mihi secundum verbum tuum. Et discessit ab illa Angelus.
39 Y andré ocolas chibéses se ardiñó Maria y chaló al bur, á yeque foros e chim de Judá.
Exurgens autem Maria in diebus illis abiit in montana cum festinatione, in civitatem Iuda:
40 Y chaló andré o quer de Zacharias, y saludisaró á Elisabeth.
Et intravit in domum Zachariae, et salutavit Elisabeth.
41 Y pur Elisabeth juneló a salutacion de Maria, o chinoró diñó saltos andré desquero trupo: y sinaba Elisabeth perelalí e Peniche.
Et factum est, ut audivit salutationem Mariae Elisabeth, exultavit infans in utero eius: et repleta est Spiritu sancto Elisabeth:
42 Y diñó yeque gole y penó: Majari tucue andré as cadchiás, y majaró o mibao e tiro trupo.
et exclamavit voce magna, et dixit: Benedicta tu inter mulieres, et benedictus fructus ventris tui.
43 De duque sinela ocono á mangue, que a Dai e minrio Erañó abillela á mangue?
Et unde hoc mihi ut veniat mater Domini mei ad me?
44 Presas yescotria que bigoreó a varda de tiri salutacion á minres canés, o chinoró diñó saltos de pesquital andré minrio trupo.
Ecce enim ut facta est vox salutationis tuae in auribus meis, exultavit in gaudio infans in utero meo.
45 Y majaró ma andré tun men, presas sinará querelado o saro ma fué penado á tucue de parte e Erañoró.
et beata, quae credidisti, quoniam perficientur ea, quae dicta sunt tibi a Domino.
46 Y penó Maria: Minri ochi engrandece al Erañó:
Et ait Maria: Magnificat anima mea Dominum:
47 Y minri suncai se asaseló andré Debél minrío Salvador.
et exultavit spiritus meus in Deo salutari meo.
48 Presás ha dicado a chinoría de desqueri lacrí: pues ya desde acana as sarias generaciones araquelarán mangue majari.
Quia respexit humilitatem ancillae suae: ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes.
49 Ha querdi buchías bariás á mangue ó sos terela sila, y majaró o nao de ó.
Quia fecit mihi magna qui potens est: et sanctum nomen eius.
50 Su canrea sinela de generacion andré generacion opré os sares que le darañelan.
Et misericordia eius a progenie in progenies timentibus eum.
51 Queró sila sat su murcia: queró najar á os superbios sat as imaginaciones de sus carlochines.
Fecit potentiam in brachio suo: dispersit superbos mente cordis sui.
52 Queró á os silares perar sus besti, y ardiñó á os humildes.
Deposuit potentes de sede, et exaltavit humiles.
53 Hinchió de buchias lachias á os que terelaban bóquis; y á os balbales mecó chichi.
Esurientes implevit bonis: et divites dimisit inanes.
54 Ustiló andré sun chepó á Israel sun lacró, enjallandose de sun canrea.
Suscepit Israel puerum suum, recordatus misericordiae suae.
55 Andiar sasta penó á amáres batuces, á Abraham y á sus chaborés deltó. (aiōn g165)
Sicut locutus est ad patres nostros, Abraham, et semini eius in saecula. (aiōn g165)
56 Y Maria sinaba sat siró sasta trin chonos: y se limbidió á desquero quer.
Mansit autem Maria cum illa quasi mensibus tribus: et reversa est in domum suam.
57 Tami Elisabeth se le chaló o chiros de chindar, y chindó yeque chaboro.
Elisabeth autem impletum est tempus pariendi, et peperit filium.
58 Y juneláron os quiribés y os cachicállis de siró que o Erañó habia querelado canrea bari sat siró, y se alendáron sat siró.
Et audierunt vicini, et cognati eius quia magnificavit Dominus misericordiam suam cum illa, et congratulabantur ei.
59 Y sinaba que al otoró chibés abilláron á chinar o postin e quilén al chaboró, y le araqueráron del nao de desquero batu, Zacharias.
Et factum est in die octavo, venerunt circumcidere puerum, et vocabant eum nomine patris sui Zachariam.
60 Y rudelando desqueri dai, penó: nanai, sino Juan sinará araquerado.
Et respondens mater eius, dixit: Nequaquam, sed vocabitur Ioannes.
61 Y le penáron: cayque sinela andré tiri ráti, sos se heta sat ocola nao.
Et dixerunt ad illam: Quia nemo est in cognatione tua, qui vocetur hoc nomine.
62 Y pucháron por simaches al batu e chaboro, como camelaba que se le araquerase.
Innuebant autem patri eius, quem vellet vocari eum.
63 Y mangando li, libanó, penando: Juan sinela su nao: y os sares se zibáron.
Et postulans pugillarem scripsit, dicens: Ioannes est nomen eius. Et mirati sunt universi.
64 Y yescotria sinaba pendrabado desquero mui, y su chipe, y chamuliaba majarificando á Debél.
Apertum est autem illico os eius, et lingua eius, et loquebatur benedicens Deum.
65 Y peró dal opré os sares sunparales: y se penáron de sarias oconas buchias por os sares bures de Judéa.
Et factus est timor super omnes vicinos eorum: et super omnia montana Iudaeae divulgabantur omnia verba haec:
66 Y os sares que as junelaban, as ujaraban andré sus carlochines, penando: ¿coin penchabais, que sinará ocona chaboro? Presas a baste e Erañoró sinaba sat ó.
et posuerunt omnes, qui audierant in corde suo, dicentes: Quis, putas, puer iste erit? Etenim manus Domini erat cum illo.
67 Y Zacharias sun batu sinaba perelalo e Peniche, y garló baji, penando.
Et Zacharias pater eius repletus est Spiritu sancto: et prophetavit, dicens:
68 Majaró o Eraño Debél de Israel, presas abilló y diñó mestepé á sun sueti.
Benedictus Dominus Deus Israel, quia visitavit, et fecit redemptionem plebis suae:
69 Y ardiñó á amangue o rogos de golipen andré o quer de David sun lacró.
Et erexit cornu salutis nobis: in domo David pueri sui.
70 Como penó por mui de sus majarés Prophetas, andré os sarés gresés. (aiōn g165)
Sicut locutum est per os sanctorum, qui a saeculo sunt, prophetarum eius: (aiōn g165)
71 Mestepé de amáres daschmanuces, y de la baste de os sares que na camelan amangue.
Salutem ex inimicis nostris, et de manu omnium, qui oderunt nos:
72 Somia querelar canrea sat amáres batuces, y ojararse de su majarí varda.
Ad faciendam misericordiam cum patribus nostris: et memorari testamenti sui sancti.
73 O juramento sos juró á amaro batu Abraham, que ó diñaria á amangue;
Iusiurandum, quod iuravit ad Abraham patrem nostrum, daturum se nobis:
74 Somia que listrabados de las bastes de amáres daschmanuces, le querelemos servicio bi dal,
Ut sine timore, de manu inimicorum nostrorum liberati, serviamus illi.
75 André majaridad, y andré justicia anglal de ó, os sares chibeses de amári chipén.
In sanctitate, et iustitia coram ipso, omnibus diebus nostris.
76 Y tucue, chaboro, sinarás araquerado Propheta e muy Udscho, presas chalarás anglal la chiché e Erañoró, somia aparejar desqueres drunés:
Et tu puer, propheta Altissimi vocaberis: praeibis enim ante faciem Domini parare vias eius:
77 Somia diñar conocimiento de golipen á sun sueti para a remision de desqueres grecos.
Ad dandam scientiam salutis plebi eius: in remissionem peccatorum eorum:
78 Por as porias de canrea de amaro Debél con qué visitó amangue del Udscho e Oriente:
Per viscera misericordiae Dei nostri: in quibus visitavit nos, oriens ex alto:
79 Somia diñar dut a junós sos bestelélan andré a rachi, y andré o butron de meripen: somia enseelar amáres pindrés á drun de paz.
Illuminare his, qui in tenebris, et in umbra mortis sedent: ad dirigendos pedes nostros in viam pacis.
80 Y o chaboro se querelaba baro, y sinaba querdi silnó andré suncai; y sinaba andré os desiertos, disde o chibes pur nichobeló á Israel.
Puer autem crescebat, et confortabatur spiritu: et erat in desertis usque in diem ostensionis suae ad Israel.

+ Lucas 1 >