+ Lucas 1 >

1 Á cána que sares han penchabado chibar de pacuaró a narracion es buchías que andré amángue han sinado quereladas.
Poiché molti han posto mano a stendere un racconto degli avvenimenti successi tra di noi,
2 Sásta junos as penáron á amángue sos desde o principio as diqueláron sa’ desquerias aquías, y sináron ministres e varda.
come ce li hanno trasmessi coloro che ne furono testimoni fin da principio e divennero ministri della parola,
3 Pre o matéjo ha parecido lachó á mángue, despues de orotar mistós sasta se las quereláron desde o principio, libanartelas de pacuaró, ó baro Theophilo.
così ho deciso anch'io di fare ricerche accurate su ogni circostanza fin dagli inizi e di scriverne per te un resoconto ordinato, illustre Teòfilo,
4 Somia que pincharéles a chachipen de ocolas buchías andré que has sinado instruido.
perché ti possa rendere conto della solidità degli insegnamenti che hai ricevuto.
5 Sinaba andré os chibéses de Herodes, Crállis de Judea; yeque erajai, sos se hetó Zacharias, e baji de Abías, y desqueri romi es dugidas de Aaron, y o nao de ocóna Elisabeth.
Al tempo di Erode, re della Giudea, c'era un sacerdote chiamato Zaccaria, della classe di Abìa, e aveva in moglie una discendente di Aronne chiamata Elisabetta.
6 Y sinaban os dui lachés anglal de Debél, pirando bi grecos andré os sares mandamientos y eschastras e Erañoró.
Erano giusti davanti a Dio, osservavano irreprensibili tutte le leggi e le prescrizioni del Signore.
7 Y na terelaban chaboro, presas Elisabeth sinaba estéril, y os dui chalados dur andré sus chibéses.
Ma non avevano figli, perché Elisabetta era sterile e tutti e due erano avanti negli anni.
8 Y anacó que querelando Zacharias desquero ministerio anglal de Debél andré o orden de desqueri begai,
Mentre Zaccaria officiava davanti al Signore nel turno della sua classe,
9 Segun o costumbre es erajais, sicabó por desquerí baji á chibar o incienso, chalando andré a cangri e Erañoró.
secondo l'usanza del servizio sacerdotale, gli toccò in sorte di entrare nel tempio per fare l'offerta dell'incenso.
10 Y os hambés catanés sinaban abrí manguelando á Un-debél á la ocana e incienso.
Tutta l'assemblea del popolo pregava fuori nell'ora dell'incenso.
11 Y dicó al Manfariel e Erañoró, sinando en pindré á la bastarí e altar e incienso.
Allora gli apparve un angelo del Signore, ritto alla destra dell'altare dell'incenso.
12 Y Zacharias al dicarle cangueló, y peró dal opré ó.
Quando lo vide, Zaccaria si turbò e fu preso da timore.
13 Tami o Manfariel le penó: Na darañeles Zacharias, presas tirias ocanagimias han sinado juneladas: y tiri romi Elisabeth chindará á tucue yeque chaboro, y araquelarás desquero nao Juan.
Ma l'angelo gli disse: «Non temere, Zaccaria, la tua preghiera è stata esaudita e tua moglie Elisabetta ti darà un figlio, che chiamerai Giovanni.
14 Y terelarás pesquital y alegría, y se asaselarán baribustres manuces andré desquero nacimiento.
Avrai gioia ed esultanza e molti si rallegreranno della sua nascita,
15 Presas sinará haro anglal o Erañoró; y na piyará mol ni peñacoró, y sinará perelaló e Peniche desde as poriás de sun dai.
poiché egli sarà grande davanti al Signore; non berrà vino né bevande inebrianti, sarà pieno di Spirito Santo fin dal seno di sua madre
16 Y á baribústres es chabores de Israel querelará limbidiar al Erañó, o Debél de junós.
e ricondurrà molti figli d'Israele al Signore loro Dio.
17 Presas ó chalará anglal de ó sa’ la suncai y sila de Elias, somia querelar limbidiar os carlochines es batuces á os chabores, y os sos na pachibélan al drun es majarés, somia preparar al Erañó una sueti perfecta.
Gli camminerà innanzi con lo spirito e la forza di Elia, per ricondurre i cuori dei padri verso i figli e i ribelli alla saggezza dei giusti e preparare al Signore un popolo ben disposto».
18 Y penó Zacharias al Manfariel: ¿en que pincharé ocóno? presas menda sinelo puró, y minri romí sinela dur andré desqueres chibéses.
Zaccaria disse all'angelo: «Come posso conoscere questo? Io sono vecchio e mia moglie è avanzata negli anni».
19 Y rudeló o Manfariel y penó: sinelo Gabriel, sos asisto anglal de Debél: y sinelo bichabado á penarte, y á lanarte ocóna nueva lachi.
L'angelo gli rispose: «Io sono Gabriele che sto al cospetto di Dio e sono stato mandato a portarti questo lieto annunzio.
20 Y tucue sinarás musilé, y no astisararás chamuliar disde o chibés andré sos ocóno sinará querelado, presas na pachibelaste á minrias vardas, sos se cumplirán á sun chiros.
Ed ecco, sarai muto e non potrai parlare fino al giorno in cui queste cose avverranno, perché non hai creduto alle mie parole, le quali si adempiranno a loro tempo».
21 Y os manuces sinaban ujarando á Zacharias: y os sares zibaban de que tasiabase ó andré a cangri.
Intanto il popolo stava in attesa di Zaccaria, e si meravigliava per il suo indugiare nel tempio.
22 Y pur se sicobó abrí, na les astisaraba chamuliar; y chaneláron que habia dicado buchí andré a cangri, y ó lo penó por simaches, y sinaba musilé.
Quando poi uscì e non poteva parlare loro, capirono che nel tempio aveva avuto una visione. Faceva loro dei cenni e restava muto.
23 Y pur sináron cumplidos os chibéses de desquero ministerio, se chaló á su quer.
Compiuti i giorni del suo servizio, tornò a casa.
24 Y á la anda de ocónos chibéses se dicó cambri Elisabeth a romi de ó, y sinaba escondida pansch chonos, penando:
Dopo quei giorni Elisabetta, sua moglie, concepì e si tenne nascosta per cinque mesi e diceva:
25 Presas o Erañó me ha querelado ocono andré os chibéses, en que penchabó á nicabar minrio oprobio de enré os manuces.
«Ecco che cosa ha fatto per me il Signore, nei giorni in cui si è degnato di togliere la mia vergogna tra gli uomini».
26 Y al zobio chonos o Manfariel Gabriel sinaba bichabado de Debél á yeque foros de Galiléa, sos se hetó Nazareth,
Nel sesto mese, l'angelo Gabriele fu mandato da Dio in una città della Galilea, chiamata Nazaret,
27 A yeque bedori romandiñada sat manu, sos se hetó Joseph, e quer de David, y o nao e bedori sinaba Maria.
a una vergine, promessa sposa di un uomo della casa di Davide, chiamato Giuseppe. La vergine si chiamava Maria.
28 Y pur chaló o Manfariel andré, anduque sinaba, penó: Un-debél te diñele golipén, perelali de gracia: O Erañó con tucue: Majari tucue enré as cadchiás.
Entrando da lei, disse: «Ti saluto, o piena di grazia, il Signore è con te».
29 Y pur siró juneló ocono, se darañó sat as vardas de ó, y penchababa, que salutacion sinaba ocola.
A queste parole ella rimase turbata e si domandava che senso avesse un tale saluto.
30 Y o Manfariel le penó: na cangueles Maria, presas has alachado gracia anglal de Debél.
L'angelo le disse: «Non temere, Maria, perché hai trovato grazia presso Dio.
31 He acoi concebirás andré tiro chepo, y chindarás chaboro, y araquerarás desquero nao Jesus.
Ecco concepirai un figlio, lo darai alla luce e lo chiamerai Gesù.
32 Ocóla sinará baro, y sinará araquerado chaboro e Udscho, y le diñará Un-debél Erañó o throno de David desquero batu;
Sarà grande e chiamato Figlio dell'Altissimo; il Signore Dio gli darà il trono di Davide suo padre
33 y sinará Crallis deltó andré o quer de Jacob. Y desquero chim na terelará anda. (aiōn g165)
e regnerà per sempre sulla casa di Giacobbe e il suo regno non avrà fine». (aiōn g165)
34 Y penó Maria al Manfariel: ¿Sasta sinará, ocono? y menda na pincharelo manu.
Allora Maria disse all'angelo: «Come è possibile? Non conosco uomo».
35 Y rudelando o Manfariel, penó: se bestelará opré tucue, y te querelará sombra a sila e Udscho. Y por ocono o Majaro, sos se chindará de tucue, sinará araquerado Chaboro de Debél.
Le rispose l'angelo: «Lo Spirito Santo scenderà su di te, su te stenderà la sua ombra la potenza dell'Altissimo. Colui che nascerà sarà dunque santo e chiamato Figlio di Dio.
36 Y Elisabeth tiri cachicálli siró tambien sinela cambri de yeque chaboro, sinando puri: y ocono sinela o zobio chonos de siró, sos sinela araquerada a esteril.
Vedi: anche Elisabetta, tua parente, nella sua vecchiaia, ha concepito un figlio e questo è il sesto mese per lei, che tutti dicevano sterile:
37 Presas na sinela chi n’astis para Un-debél.
nulla è impossibile a Dio ».
38 Y penó Maria: Menda a lacrí e Erañoró, querelese andré mangue segun tiri varda. Y se chaló o Manfariel.
Allora Maria disse: «Eccomi, sono la serva del Signore, avvenga di me quello che hai detto». E l'angelo partì da lei.
39 Y andré ocolas chibéses se ardiñó Maria y chaló al bur, á yeque foros e chim de Judá.
In quei giorni Maria si mise in viaggio verso la montagna e raggiunse in fretta una città di Giuda.
40 Y chaló andré o quer de Zacharias, y saludisaró á Elisabeth.
Entrata nella casa di Zaccaria, salutò Elisabetta.
41 Y pur Elisabeth juneló a salutacion de Maria, o chinoró diñó saltos andré desquero trupo: y sinaba Elisabeth perelalí e Peniche.
Appena Elisabetta ebbe udito il saluto di Maria, il bambino le sussultò nel grembo. Elisabetta fu piena di Spirito Santo
42 Y diñó yeque gole y penó: Majari tucue andré as cadchiás, y majaró o mibao e tiro trupo.
ed esclamò a gran voce: «Benedetta tu fra le donne e benedetto il frutto del tuo grembo!
43 De duque sinela ocono á mangue, que a Dai e minrio Erañó abillela á mangue?
A che debbo che la madre del mio Signore venga a me?
44 Presas yescotria que bigoreó a varda de tiri salutacion á minres canés, o chinoró diñó saltos de pesquital andré minrio trupo.
Ecco, appena la voce del tuo saluto è giunta ai miei orecchi, il bambino ha esultato di gioia nel mio grembo.
45 Y majaró ma andré tun men, presas sinará querelado o saro ma fué penado á tucue de parte e Erañoró.
E beata colei che ha creduto nell'adempimento delle parole del Signore».
46 Y penó Maria: Minri ochi engrandece al Erañó:
L'anima mia magnifica il Signore Allora Maria disse:
47 Y minri suncai se asaseló andré Debél minrío Salvador.
e il mio spirito esulta in Dio, mio salvatore,
48 Presás ha dicado a chinoría de desqueri lacrí: pues ya desde acana as sarias generaciones araquelarán mangue majari.
perché ha guardato l'umiltà della sua serva. D'ora in poi tutte le generazioni mi chiameranno beata.
49 Ha querdi buchías bariás á mangue ó sos terela sila, y majaró o nao de ó.
Grandi cose ha fatto in me l'Onnipotente Santo è il suo nome:
50 Su canrea sinela de generacion andré generacion opré os sares que le darañelan.
di generazione in generazione la sua misericordia si stende su quelli che lo temono.
51 Queró sila sat su murcia: queró najar á os superbios sat as imaginaciones de sus carlochines.
Ha spiegato la potenza del suo braccio, ha disperso i superbi nei pensieri del loro cuore;
52 Queró á os silares perar sus besti, y ardiñó á os humildes.
ha rovesciato i potenti dai troni, ha innalzato gli umili;
53 Hinchió de buchias lachias á os que terelaban bóquis; y á os balbales mecó chichi.
ha ricolmato di beni gli affamati, ha rimandato a mani vuote i ricchi.
54 Ustiló andré sun chepó á Israel sun lacró, enjallandose de sun canrea.
Ha soccorso Israele, suo servo, ricordandosi della sua misericordia,
55 Andiar sasta penó á amáres batuces, á Abraham y á sus chaborés deltó. (aiōn g165)
come aveva promesso ai nostri padri, ad Abramo e alla sua discendenza, per sempre». (aiōn g165)
56 Y Maria sinaba sat siró sasta trin chonos: y se limbidió á desquero quer.
Maria rimase con lei circa tre mesi, poi tornò a casa sua.
57 Tami Elisabeth se le chaló o chiros de chindar, y chindó yeque chaboro.
Per Elisabetta intanto si compì il tempo del parto e diede alla luce un figlio.
58 Y juneláron os quiribés y os cachicállis de siró que o Erañó habia querelado canrea bari sat siró, y se alendáron sat siró.
I vicini e i parenti udirono che il Signore aveva esaltato in lei la sua misericordia, e si rallegravano con lei.
59 Y sinaba que al otoró chibés abilláron á chinar o postin e quilén al chaboró, y le araqueráron del nao de desquero batu, Zacharias.
All'ottavo giorno vennero per circoncidere il bambino e volevano chiamarlo col nome di suo padre, Zaccaria.
60 Y rudelando desqueri dai, penó: nanai, sino Juan sinará araquerado.
Ma sua madre intervenne: «No, si chiamerà Giovanni».
61 Y le penáron: cayque sinela andré tiri ráti, sos se heta sat ocola nao.
Le dissero: «Non c'è nessuno della tua parentela che si chiami con questo nome».
62 Y pucháron por simaches al batu e chaboro, como camelaba que se le araquerase.
Allora domandavano con cenni a suo padre come voleva che si chiamasse.
63 Y mangando li, libanó, penando: Juan sinela su nao: y os sares se zibáron.
Egli chiese una tavoletta, e scrisse: «Giovanni è il suo nome». Tutti furono meravigliati.
64 Y yescotria sinaba pendrabado desquero mui, y su chipe, y chamuliaba majarificando á Debél.
In quel medesimo istante gli si aprì la bocca e gli si sciolse la lingua, e parlava benedicendo Dio.
65 Y peró dal opré os sares sunparales: y se penáron de sarias oconas buchias por os sares bures de Judéa.
Tutti i loro vicini furono presi da timore, e per tutta la regione montuosa della Giudea si discorreva di tutte queste cose.
66 Y os sares que as junelaban, as ujaraban andré sus carlochines, penando: ¿coin penchabais, que sinará ocona chaboro? Presas a baste e Erañoró sinaba sat ó.
Coloro che le udivano, le serbavano in cuor loro: «Che sarà mai questo bambino?» si dicevano. Davvero la mano del Signore stava con lui.
67 Y Zacharias sun batu sinaba perelalo e Peniche, y garló baji, penando.
Zaccaria, suo padre, fu pieno di Spirito Santo, e profetò dicendo:
68 Majaró o Eraño Debél de Israel, presas abilló y diñó mestepé á sun sueti.
« Benedetto il Signore Dio d'Israele, perché ha visitato e redento il suo popolo,
69 Y ardiñó á amangue o rogos de golipen andré o quer de David sun lacró.
e ha suscitato per noi una salvezza potente nella casa di Davide, suo servo,
70 Como penó por mui de sus majarés Prophetas, andré os sarés gresés. (aiōn g165)
come aveva promesso per bocca dei suoi santi profeti d'un tempo: (aiōn g165)
71 Mestepé de amáres daschmanuces, y de la baste de os sares que na camelan amangue.
salvezza dai nostri nemici, e dalle mani di quanti ci odiano.
72 Somia querelar canrea sat amáres batuces, y ojararse de su majarí varda.
Così egli ha concesso misericordia ai nostri padri e si è ricordato della sua santa alleanza,
73 O juramento sos juró á amaro batu Abraham, que ó diñaria á amangue;
del giuramento fatto ad Abramo, nostro padre,
74 Somia que listrabados de las bastes de amáres daschmanuces, le querelemos servicio bi dal,
di concederci, liberati dalle mani dei nemici, di servirlo senza timore,
75 André majaridad, y andré justicia anglal de ó, os sares chibeses de amári chipén.
in santità e giustizia al suo cospetto, per tutti i nostri giorni.
76 Y tucue, chaboro, sinarás araquerado Propheta e muy Udscho, presas chalarás anglal la chiché e Erañoró, somia aparejar desqueres drunés:
E tu, bambino, sarai chiamato profeta dell'Altissimo innanzi al Signore a preparargli le strade,
77 Somia diñar conocimiento de golipen á sun sueti para a remision de desqueres grecos.
per dare al suo popolo la conoscenza della salvezza nella remissione dei suoi peccati,
78 Por as porias de canrea de amaro Debél con qué visitó amangue del Udscho e Oriente:
grazie alla bontà misericordiosa del nostro Dio, per cui verrà a visitarci dall'alto un sole che sorge
79 Somia diñar dut a junós sos bestelélan andré a rachi, y andré o butron de meripen: somia enseelar amáres pindrés á drun de paz.
per rischiarare quelli che stanno nelle tenebre e nell'ombra della morte e dirigere i nostri passi sulla via della pace».
80 Y o chaboro se querelaba baro, y sinaba querdi silnó andré suncai; y sinaba andré os desiertos, disde o chibes pur nichobeló á Israel.
Il fanciullo cresceva e si fortificava nello spirito. Visse in regioni deserte fino al giorno della sua manifestazione a Israele.

+ Lucas 1 >