Псалми 42

1 За първия певец. Поучение за Кореевите синове. Както еленът пъхти за водните потоци, Така душата ми въздиша за Тебе, Боже.

Ki he Takimuʻa, ko e akonaki ki he ngaahi foha ʻo Kola. ‌ʻOku hangē ko e holi ʻae hainiti ki he ngaahi tafeʻanga vai, ʻoku pehē ʻae holi ʻa hoku laumālie kiate koe, ʻE ʻOtua.

2 Жадна е душата ми за Бога, за живия Бог; Кога ще дойда и ще се явя пред Бога?

‌ʻOku holi hoku laumālie ki he ʻOtua, ki he ʻOtua moʻui: te u hoko ʻafē ʻo fakahā au ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua?

3 Моите сълзи ми станаха храна денем и нощем, Като непрестанно ми думат: Где е твоят Бог?

Ko ʻeku meʻakai ʻi he ʻaho mo e pō ʻa hoku ngaahi loʻimata, lolotonga ʻoku nau pehē maʻuaipē kiate au, “Ko e fē ho ʻOtua?”

4 Изливам душата си дълбоко в мене като си напомням това, - Как отивах с множеството, И завеждах шествието в Божия дом С глас на радост и на хваление, С множеството, което празнуваше.

‌ʻI heʻeku manatu ki he ngaahi meʻa ni, ʻoku ou lilingi hoku laumālie ʻiate au: he naʻaku faʻa ʻalu mo e tokolahi, naʻaku ʻalu mo kinautolu ki he fale ʻoe ʻOtua, ʻi he leʻo ʻoe fiefia mo e fakafetaʻi, mo e tokolahi naʻe tauhi ʻae ʻaho tapu.

5 Защо си отпаднала душо моя? И защо се смущаваш дълбоко в мене? Надявай се на Бога: защото аз още ще Го славословя За помощта от лицето Му.

Ko e hā ʻoku ke mapelu ai ki lalo, ʻE hoku laumālie? pea ko e hā kuo ke maveuveu ai ʻi loto ʻiate au? Ke ke ʻamanaki lelei ki he ʻOtua? He ko e moʻoni te u fakafetaʻi kiate ia ʻi he ngaahi fakamoʻui ʻo hono fofonga.

6 Боже мой, душата ми е отпаднала дълбоко в мене; Затова си спомням за Тебе от земята на Иордана И на планините Ермон, от гората Мисар.

‌ʻE hoku ʻOtua, ʻoku mapelu ki lalo hoku laumālie ʻi loto ʻiate au: ko ia te u manatu ai kiate koe mei he fonua ʻo Sioatani, pea mo Heamoni, mo e moʻunga siʻi ko Maisa.

7 Бездна призовава бездна с шума на Твоите водопади; Всичките Твои вълни и Твои развълнувани води преминаха над мене;

‌ʻOku ui ʻae loloto ki he loloto ʻi he longoaʻa ʻo hoʻo ngaahi ʻahiohio vai: ʻoku lōmakiʻi au ʻe hoʻo ngaahi peau kotoa pē mo hoʻo ngaahi ngalu.

8 Но пак денем Господ ще заръча за мене милостта Си, И нощем песента Му ще бъде с мене И молитвата към Бога на живота ми.

Ka ko e moʻoni ʻe fekau mai ʻe Sihova ʻa ʻene ʻaloʻofa ʻi he ʻaho, pea ʻe ʻiate au ʻene hiva ʻi he poʻuli, mo ʻeku lotu ki he ʻOtua ʻo ʻeku moʻui.

9 Ще река на Бога, моята канара: Защо си ме забравил? Защо ходя нажалан поради притеснението от неприятеля?

Te u pehē ki he ʻOtua ko hoku makatuʻu, “Ko e hā kuo ke fakangaloʻi ai au? Ko e hā ʻoku ou ʻalu mamahi pē ʻi he taʻomia ʻe he fili?”

10 Като със смазване на костите ми противниците ми ме укоряват, И непрестанно ми думат: Где е твоят Бог?

Ko e manuki ʻa hoku ngaahi fili, ʻoku hangē ko e heletā kuo uhu ki hoku ngaahi hui; ʻi heʻenau pehē mai kiate au ʻi he ʻaho kotoa pē, “Ko e fē ho ʻOtua?”

11 Защо си отпаднала, душо моя? И защо се смущаваш дълбоко в мене? Надявай се на Бога; аз още ще славословя: Той е помощ на лицето ми и Бог мой.

Ko e hā ʻoku ke mapelu ai ki lalo, ʻE hoku laumālie? Pea ko e hā ʻoku ke maveuveu ai ʻi loto ʻiate au? Ke ke ʻamanaki lelei ki he ʻOtua: he ko e moʻoni te u fakafetaʻi kiate ia, ʻaia ko e fakamoʻui ʻo hoku mata, mo hoku ʻOtua.