< Jean 11 >

1 Bez' e oa ur c'hlañvour, anvet Lazar, eus Betania, kêriadenn Mari ha Marta he c'hoar.
[Certa vez ]houve um homem chamado Lázaro, que estava doente. Ele morava na [cidadezinha de ]Betânia, onde moravam também suas irmãs [mais velhas, ]Maria e Marta.
2 Mari a oa an hini a eoulias an Aotrou a c'hwez-vat, hag a dorchas e dreid gant he blev; ha Lazar, he breur, a oa klañv.
Maria foi a mulher que, [mais tarde, ]derramava perfume nos pés do Senhor [Jesus ]e depois enxugou os pés com os cabelos dela.
3 Ar c'hoarezed eta a gasas da lavarout da Jezuz: Aotrou, an hini a garez a zo klañv.
Pois as duas irmãs mandaram a Jesus um recado [sobre Lázaro, ]dizendo, “Senhor, aquele que o Senhor ama muito está bem doente.”
4 Jezuz, o vezañ klevet kement-se, a lavaras: Ar c'hleñved-se n'eo ket d'ar marv, met evit gloar Doue eo, evit ma vo roet gloar da Vab Doue a gement-se.
[Elas esperavam que Jesus viesse, ]mas ao ouvir a mensagem delas, Jesus disse, “A razão de ele estar doente não é que vá morrer. Pelo contrário, o propósito é [que as pessoas possam se dar conta ]da grandeza de Deus, e que eu, filho de Deus, possa ser honrado {que as pessoas possam honrar-me, filho de Deus}, por causa [do que faço/acontece]”.
5 Jezuz a gare Marta, hag he c'hoar, ha Lazar.
Jesus amava Marta, sua irmã Maria, e Lázaro.
6 Koulskoude, p'en devoa klevet penaos e oa klañv, e chomas daou zevezh c'hoazh el lec'h ma oa.
Mas ao ouvir que Lázaro estava doente, Ele ficou mais dois dias no lugar onde estava.
7 Neuze e lavaras d'e ziskibien: Distroomp e Judea.
[Dois dias ]depois, Ele disse a nós seus discípulos, “Voltemos para a Judeia”.
8 An diskibien a lavaras dezhañ: Mestr, ar Yuzevien a glaske, n'eus ket pell, da veinata, hag e tistroez a-nevez di!
Dissemos, “Mestre, há pouco os [líderes ]judaicos [SYN] tentaram [matar o Senhor, ]apedrejando-o. Por isso [não achamos boa ideia o Senhor/o Senhor tem certeza que realmente quer ][RHQ] voltar para lá novamente!?”
9 Jezuz a respontas dezho: Ha n'eus ket daouzek eur en deiz? Mar bale unan bennak e-pad an deiz, ne gouezh ket, abalamour ma wel sklêrijenn ar bed-mañ.
[Para nos mostrar que nada de mal poderia acontecer-lhe até a hora determinada por Deus ][MET], Jesus respondeu, “Há [RHQ] doze horas de luz no dia, [o qual dá bastante tempo para a gente fazer o que devemos fazer. ]As pessoas que andam durante o dia não vão tropeçar [em coisas que não enxergam, ]pois elas veem as coisas à luz do sol.
10 Met mar bale unan bennak e-pad an noz, e kouezh, abalamour n'eus ket a sklêrijenn ennañ.
É quando andam de noite que as pessoas tropeçam nas coisas, pois carecem de luz”.
11 Komz a reas evel-se, ha goude e lavaras dezho: Lazar, hor mignon, a gousk; met me a ya d'e zihuniñ.
Depois de dizer isso, Ele nos avisou, “Nosso amigo Lázaro acaba de adormecer. Mas vou lá acordá-lo”.
12 E ziskibien a lavaras dezhañ: Aotrou, mar kousk, e vo yac'haet.
Por isso dissemos a Ele, “Senhor, se ele está dormindo, vai sarar [da sua doença. Por isso o Senhor não precisa arriscar a vida, indo lá”. ]
13 Met Jezuz en devoa komzet eus marv Lazar; hag int a grede e komze eus diskuizh ar c'housked.
Jesus falava [em linguagem figurada ]sobre a morte de Lázaro, mas nós achávamos que Ele se referisse ao sono do amigo.
14 Neuze Jezuz a lavaras dezho freals: Lazar a zo marv.
Por isso Ele nos disse claramente, “Lázaro está morto.
15 Hag ez eus joa ganin abalamour deoc'h, dre ne oan ket eno evit ma kredot; met deomp d'e gavout.
Mas, por amor de vocês, estou contente de não ter estado presente [quando ele morreu, ]pois quero que vocês acreditem [ainda mais firmemente que eu sou o Messias/vim de Deus. ]Por isso, ao invés de ficarmos aqui, vamos ter com ele”.
16 Tomaz, galvet Didim, a lavaras d'an diskibien all: Deomp, ni ivez, evit mervel gant Jezuz.
Então Tomé, que se chama {a quem chamavam} ‘o gêmeo’, disse a nós, os demais discípulos, “Vamos todos acompanhá-lo, para morrermos com Ele [quando seus inimigos o matarem. ]”
17 Jezuz, o vezañ erruet, a gavas Lazar er bez abaoe dija pevar devezh.
Ao chegarmos [perto de Betânia], alguém avisou Jesus de que Lázaro [tinha morrido e que tinha sido enterrado, estando seu corpo ]no túmulo durante quatro dias.
18 Betania a oa war-dro pemzek stadenn eus Jeruzalem,
Betânia fica a uma distância de menos de três quilômetros. de Jerusalém,
19 ha kalz eus ar Yuzevien a oa deuet da-gichen Marta ha Mari, evit o frealziñ diwar-benn o breur.
Muitos judeus tinham chegado [de lá ]para consolar Marta e Maria por ocasião [da morte do ]seu irmão [menor].
20 Pa ouezas Marta e teue Jezuz, ez eas a-raok dezhañ; met Mari a chomas azezet er gêr.
Quando Marta ouviu [alguém dizer ]que Jesus estava chegando, ela foi [pela estrada ]para recebê-lo. Mas Maria ficou em casa.
21 Ha Marta a lavaras da Jezuz: Aotrou, ma vijes bet amañ, va breur ne vije ket marvet.
Ao chegar Marta [aonde estava Jesus, ]ela lhe disse, “Senhor, se o Senhor tivesse estado aqui, meu irmão não teria morrido, [pois o Senhor o teria curado]!
22 Met anavezout a ran penaos bremañ memes, holl gement a c'houlenni digant Doue, Doue en roio dit.
Mas sei que, mesmo agora, Deus lhe dará tudo que pedir [acerca do meu irmão]”.
23 Jezuz a lavaras dezhi: Da vreur a adsavo a varv.
Jesus disse a ela, “Seu irmão vai voltar a viver”!
24 Marta a respontas dezhañ: Gouzout a ran ec'h adsavo da vev da adsavidigezh an deiz diwezhañ.
Marta lhe disse, “Sei que ele voltará a viver quando todos os seres humanos voltarem à vida no dia [do Juízo]”
25 Jezuz a lavaras dezhi: Me eo an adsavidigezh hag ar vuhez; an hini a gred ennon a vevo, memes ha pa vefe marv.
Jesus lhe disse, “Sou eu que capacito as pessoas a voltarem a viver, e quem faz com que elas vivam [para sempre. ]Os que creem em mim, mesmo que morram, voltarão a viver.
26 Ha piv bennak a vev hag a gred ennon, ne varvo biken. Ha krediñ a rez kement-se? (aiōn g165)
E mais, para aqueles que creem em mim enquanto estão vivos, [o Espírito/alma deles ]não vai morrer [eternamente. ]Você acredita nisso?” (aiōn g165)
27 Hi a lavaras dezhañ: Ya, Aotrou, me a gred out ar C'hrist, Mab Doue, an hini a zlee dont er bed.
Ela disse a Ele, “Sim, Senhor! Acredito que o Senhor é o Messias, o Filho de Deus/homem que é também Deus. O Senhor é realmente aquele que [Deus prometeu mandar ]ao mundo”!
28 P'he devoe lavaret kement-se, ez eas hag e c'halvas Mari, he c'hoar, e-kuzh, hag e lavaras dezhi: Ar Mestr a zo amañ, hag e c'halv ac'hanout.
Após dizer isso, ela voltou [para casa ]e, chamando à parte sua irmã Maria, disse a ela, “O Mestre está chegando perto [da nossa cidadezinha ]e quer falar com você”.
29 Houmañ, o vezañ klevet anezhi, a savas buan, hag a zeuas d'e gavout.
Quando Maria ouviu isso, ela se levantou com pressa e foi ter com Ele.
30 Jezuz ne oa ket c'hoazh aet er bourc'h, bez' e oa el lec'h ma oa deuet Marta a-raok dezhañ.
Jesus não tinha entrado ainda na cidadezinha, ficando no mesmo lugar onde Marta o tinha encontrado.
31 Yuzevien a oa gant Mari en ti, ouzh he frealziñ; pa weljont e oa savet ken buan, hag e oa aet er-maez, e heuilhjont anezhi, o lavarout: Mont a ra da ouelañ d'ar bez.
Os judeus que acompanhavam Maria em casa, consolando-a, viram quando Maria se levantou com pressa e saiu correndo. Por isso, eles foram atrás dela, pensando que ela fosse visitar o túmulo [onde eles tinham enterrado Lázaro, ]para chorar sozinha lá.
32 Pa voe deuet Mari el lec'h ma oa Jezuz, ha pa welas anezhañ, en em daolas d'e dreid, hag e lavaras dezhañ: Aotrou, ma vijes bet amañ, va breur ne vije ket marvet.
Ao chegar Maria até o lugar onde estava Jesus, vendo-o ali, ela se prostrou aos pés dele e disse, “Senhor, se o Senhor tivesse estado aqui, meu irmão [menor ]não teria morrido”!
33 Pa welas Jezuz anezhi o ouelañ, ha penaos e ouele ivez ar Yuzevien a oa deuet ganti, e huanadas en e spered hag e voe trubuilhet;
Quando Jesus a viu chorar, e percebeu que os judeus que tinham vindo com ela também choravam, Ele se zangou (OU, ficou muito perturbado) no seu interior/Espírito [por Satanás haver feito o Lázaro morrer. ]
34 neuze e lavaras: Pelec'h hoc'h eus e lakaet? Int a lavaras dezhañ: Aotrou, deus ha gwel.
Ele disse, “Onde vocês o enterraram/ enterraram o corpo dele?” [Marta e Maria ]lhe disseram, “Venha ver, Senhor”.
35 Jezuz en em lakaas da ouelañ.
Jesus desatou a chorar.
36 War gement-se ar Yuzevien a lavaras: Gwelit penaos e kare anezhañ.
Então os judeus [ali presentes ]disseram, “Vejam o quanto Ele amava Lázaro”!
37 Met hiniennoù anezho a lavaras: Eñ, an hini en deus digoret daoulagad an dall, ha ne c'hellje ket ober ivez na varvje ket hemañ?
Mas alguns deles disseram, “Ele fez um cego enxergar. Portanto também deveria ter podido/por que Ele não pôde [RHQ] [curar este homem para ]ele não morrer!?
38 Neuze Jezuz, o huanadiñ a-nevez ennañ e-unan, a zeuas d'ar bez: ur c'hev e oa, hag ur maen a oa lakaet warnañ.
Dentro de si, Jesus ficou novamente zangado (OU, muito perturbado) por Lázaro ter morrido. Ele foi até o túmulo, que era uma gruta. Eles tinham tapado a entrada com uma imensa pedra.
39 Jezuz a lavaras: Lamit ar maen. Marta, c'hoar an hini marv, a lavaras dezhañ: Aotrou, c'hwez fall a zo dija gantañ, rak aze emañ abaoe pevar deiz zo.
Jesus mandou, “Tirem a pedra”! Marta [não quis que assim procedessem, pois ]era ela irmã do falecido. Ela disse, “Senhor, o corpo dele está [no túmulo ]há quatro dias já, portanto agora há um cheiro ruim”!
40 Jezuz a lavaras dezhi: Ne'm eus ket lavaret dit penaos, mar kredez, e weli gloar Doue?
Jesus disse a ela, “Eu já lhe disse/Você já se esqueceu de que lhe disse que [RHQ] se você cresse [em mim/aquilo que posso fazer, ]veria quão grande é Deus!?”
41 Lemel a rejont eta ar maen [eus al lec'h ma oa gourvezet an hini marv]. Ha Jezuz, o sevel e zaoulagad war-zu an neñv, a lavaras: Tad, da drugarekaat a ran eus ma ec'h eus va selaouet.
Por isso eles tiraram a pedra. Então Jesus olhou [para o céu ]e disse, “Meu Pai, eu lhe agradeço por ter-me ouvido [quando orei sobre isto. ]
42 Gouzout a raen e selaouez ac'hanon atav, met e lavaret em eus abalamour d'ar bobl-mañ a zo en-dro din, evit ma kredo ec'h eus va degaset.
Sei que o Senhor sempre me ouve [quando oro. ]Mas em vez [de orar em silêncio, ]eu disse isso por causa das pessoas que aqui estão a meu redor. Quero que elas creiam que o Senhor me mandou”.
43 P'en devoe lavaret kement-se, e krias a vouezh uhel: Lazar, deus er-maez!
Após dizer isso, Ele gritou, “Saia, Lázaro”!
44 Hag an hini marv a zeuas er-maez, e zaouarn hag e dreid ereet gant bandennoù, hag e zremm goloet gant ul lienenn. Jezuz a lavaras dezho: Diereit anezhañ, ha lezit eñ da vont.
O homem [que estivera ]morto saiu do túmulo! As tiras de pano de linho envolviam ainda os pés e mãos dele, e um pano ainda estava enrolado em volta do rosto dele, [mas ele saiu! ]Jesus disse a eles, “Tirem os panos para ele andar com facilidade”! [E assim fizeram.]
45 Kalz eta a-douez ar Yuzevien a oa deuet da welout Mari, hag o devoa gwelet ar pezh en devoa Jezuz graet, a gredas ennañ.
Como consequência disso, muitos dos judeus que tinham vindo ver Maria, e que tinham observado o que Jesus tinha feito, passaram a crer que Ele era o Messias/tinha vindo de Deus.
46 Met hiniennoù anezho a yeas da gavout ar farizianed, hag a lavaras dezho ar pezh en devoa Jezuz graet.
Mas alguns deles foram avisar os fariseus do que Jesus tinha feito.
47 Neuze ar veleien vras hag ar farizianed a zastumas ar sanedrin, hag a lavaras: Petra a raimp? Rak an den-se a ra kalz a virakloù.
Por isso os principais sacerdotes e fariseus convocaram todos os membros do Conselho [Judaico]. Eles diziam [uns aos outros, ]“O que vamos fazer [com Jesus]? Ele está fazendo muitos milagres!
48 Mar en lezomp d'ober, an holl a gredo ennañ, hag ar Romaned a zeuio, hag a zistrujo al lec'h-mañ hag hor pobl.
Se deixarmos que Ele continue assim, todo o mundo vai crer nele/que Ele [é o Messias, e o povo vai fazê-lo rei. ]Então o [exército ]romano virá destruir nosso templo e toda nossa nação de Israel”!
49 Met Kaifaz, unan anezho, hag a oa beleg-meur er bloavezh-se, a lavaras dezho: C'hwi n'ouzoc'h netra;
Um dos membros do Conselho foi Caifás. Ele era o sumo sacerdote judaico aquele ano. [Dando o palpite de que eles deveriam acabar com Jesus, ]ele lhes disse, “Vocês [estão falando como se ]não soubessem nada [HYP]!
50 ha ne soñjit ket eo gwelloc'h da un den hepken mervel evit ar bobl, eget na vefe kollet holl dud ar vro?
Vocês nem se dão conta de que seria melhor para nós se um homem morresse em benefício do povo, ao invés de [os romanos matarem ]todos os [da nossa ]nação [judaica”! ]
51 Hogen ne lavare ket kement-se anezhañ e-unan, met o vezañ beleg-meur er bloaz-se, e tiouganas penaos e tlee Jezuz mervel evit ar bobl;
Ele falou assim, não por ele mesmo ter inventado a ideia, senão que, por ser naquele ano o sumo sacerdote, estava vaticinando que Jesus iria morrer por toda a nação judaica.
52 ha n'eo ket hepken evit ar bobl, met ivez evit dastum en ur c'horf hepken bugale Doue a zo a-stlabez.
Mas ele também vaticinava que Ele iria morrer, não somente pelos judeus, mas por todos aqueles habitantes em outras terras que fossem pertencer a Deus, para unir todos eles como um só grupo.
53 Adalek an deiz-se en em guzuilhjont evit e lakaat d'ar marv.
Portanto, daquele dia em diante, os [líderes judaicos ]começaram a planejar a morte de Jesus.
54 Dre-se Jezuz n'en em ziskoueze ket en un doare frank e-touez ar Yuzevien, met mont a reas ac'hane en ur vro tost d'al lec'h distro, d'ur gêr galvet Efraim; hag e chomas eno gant e ziskibien.
Por isso Jesus já não viajava publicamente/acompanhado. Em vez disso, Ele saiu de [Jerusalém ]conosco, os discípulos e se dirigiu a uma cidadezinha chamada Efraim, numa região perto do deserto. Ali ficamos por algum tempo.
55 Pask ar Yuzevien a oa tost, ha kalz a dud eus ar vro a bigne da Jeruzalem a-raok ar Pask, evit en em c'hlanaat.
Quando já estava quase na altura do festival judaico da Páscoa, muitos [judeus ]subiram a Jerusalém de outras regiões do país. Eles iam praticar os ritos que os tornavam aceitos [a Deus ]antes do [início ]da comemoração da Páscoa.
56 Klask a raent eta Jezuz, hag, oc'h en em zerc'hel en templ, e lavarent an eil d'egile: Petra a soñjit? Ne zeuio ket d'ar gouel?
Os principais sacerdotes e fariseus judaicos publicaram uma ordem mandando que, se alguém soubesse onde estava Jesus, fosse avisar-lhes, para que pudessem prendê-lo. Por isso eles não sabiam se Jesus se atreveria a assistir o festival. Eles continuavam procurando Jesus. Enquanto ficavam no pátio do templo, eles se diziam, “Que lhes parece? Será que Ele virá assistir o festival?”
57 Met ar veleien vras hag ar farizianed o devoa roet urzh, penaos ma ouije unan bennak pelec'h e oa, ra en diskuilhje, evit ma krogjed ennañ.

< Jean 11 >