< लूका 17 >

1 फिरी यीशुऐ अपणे चेलयां बोलया, ऐ गल्ल ता पक्की है कि परिक्षां माणुऐ पर जरुर ओणियां न जड़ा उना जो पाप करणे दी बजा बणगा, पर हाय उसी माणुऐ पर, जिदिया बजा ने सै ओंदियां न।
इतः परं यीशुः शिष्यान् उवाच, विघ्नैरवश्यम् आगन्तव्यं किन्तु विघ्ना येन घटिष्यन्ते तस्य दुर्गति र्भविष्यति।
2 पर जड़ा कोई इना छोटयां चे कुसी इकी जो भी भरोसे ला भटकांदा है या उना दे पाप करणे दी बजा बणदा है, उदे तांई तां खरा होंदा, कि उदे गले च बड्डे घराटे दा पथर लटकाया जाऐ, कने डुगे समुंद्रे च डोबया जाऐ।
एतेषां क्षुद्रप्राणिनाम् एकस्यापि विघ्नजननात् कण्ठबद्धपेषणीकस्य तस्य सागरागाधजले मज्जनं भद्रं।
3 “ध्यान रखा; अगर तेरा मसीह भाई गलत कम्म करे तां उसयो समजाआ, कने अगर सै पछतांगा तां उसयो माफ करी दे।”
यूयं स्वेषु सावधानास्तिष्ठत; तव भ्राता यदि तव किञ्चिद् अपराध्यति तर्हि तं तर्जय, तेन यदि मनः परिवर्त्तयति तर्हि तं क्षमस्व।
4 “अगर सै दिन भर च सत बरी तिजो ने गलत करे कने सतों बरी तेरे बाल आई करी बोले, की मैं पछतादां है, तां उसयो माफ करी दे।”
पुनरेकदिनमध्ये यदि स तव सप्तकृत्वोऽपराध्यति किन्तु सप्तकृत्व आगत्य मनः परिवर्त्य मयापराद्धम् इति वदति तर्हि तं क्षमस्व।
5 तालू प्रेरितां प्रभु यीशु ने बोलया, “साड़े भरोसे जो होर जादा बढ़ा कने मजबूत करा।”
तदा प्रेरिताः प्रभुम् अवदन् अस्माकं विश्वासं वर्द्धय।
6 प्रभुऐ बोलया, अगर तुहाड़ा भरोसा राईया दे दांणे बराबर भी होंदा, तां अगर तुसां इस तुते दे रुखे जो बोलदे की तू जड़ा ला उखड़ी करी समुद्रे च लगी जा, तां उनी तुहाड़ी मनी लेणी।
प्रभुरुवाच, यदि युष्माकं सर्षपैकप्रमाणो विश्वासोस्ति तर्हि त्वं समूलमुत्पाटितो भूत्वा समुद्रे रोपितो भव कथायाम् एतस्याम् एतदुडुम्बराय कथितायां स युष्माकमाज्ञावहो भविष्यति।
7 अगर तुहाड़ा सेवक हल जोती करी, या भेडां चुगाई करी बापस घरे जो ओऐ, तां उसयो बोले, झट आ कने रोटी खाई ले?
अपरं स्वदासे हलं वाहयित्वा वा पशून् चारयित्वा क्षेत्राद् आगते सति तं वदति, एहि भोक्तुमुपविश, युष्माकम् एतादृशः कोस्ति?
8 ना, उनी तां इयां बोलणा, की मिंजो तांई रोटी बणा कने जालू दीकर मैं रोटी खां तालू दीकर मेरी सेबा करणे तांई तैयार रे इदे बाद तू भी खाई लियां?
वरञ्च पूर्व्वं मम खाद्यमासाद्य यावद् भुञ्जे पिवामि च तावद् बद्धकटिः परिचर पश्चात् त्वमपि भोक्ष्यसे पास्यसि च कथामीदृशीं किं न वक्ष्यति?
9 क्या तुसां अपणे सेवके जो उस कम्मे जो करणे तांई धन्यबाद नी करगे जड़ा तुसां उसयो करणे तांई बोलया था?
तेन दासेन प्रभोराज्ञानुरूपे कर्म्मणि कृते प्रभुः किं तस्मिन् बाधितो जातः? नेत्थं बुध्यते मया।
10 “इयां ही जालू तुसां सै सब कुछ करी लिया हो जड़ा तुसां जो करणे तांई बोलया था, तां तुसां जो ऐ बोलणा चाईदा, असां निकम्मे सेवक न; की जड़ा सांझो करणा चाईदा था सेई असां कितया है।”
इत्थं निरूपितेषु सर्व्वकर्म्मसु कृतेषु सत्मु यूयमपीदं वाक्यं वदथ, वयम् अनुपकारिणो दासा अस्माभिर्यद्यत्कर्त्तव्यं तन्मात्रमेव कृतं।
11 जालू यीशु कने उदे चेले यरूशलेम शेहरे जाणे बाले रस्ते पर चलयो थे, सै सामरियां कने गलील प्रदेश ला होईकरी जा दे थे।
स यिरूशालमि यात्रां कुर्व्वन् शोमिरोण्गालील्प्रदेशमध्येन गच्छति,
12 कने कुसकी ग्रांऐ ला जांदे बेले उसयो दस कोढ़ी मिल्ले।
एतर्हि कुत्रचिद् ग्रामे प्रवेशमात्रे दशकुष्ठिनस्तं साक्षात् कृत्वा
13 कने उना दुरे ला ही खड़ोई करी, “जोरे ने बोलया, यीशु जी, मालिक जी, सांझो पर दया कर।”
दूरे तिष्ठनत उच्चै र्वक्तुमारेभिरे, हे प्रभो यीशो दयस्वास्मान्।
14 यीशुऐ उना जो दिखीकरी बोलया, “यरूशलेम दे मंदिर च जाओ; कने अपणे आपे जो याजकां जो दस्सा कि तुसां खरे होई गियो न” कने सै जांदे-जांदे ही ठीक होई गे।
ततः स तान् दृष्ट्वा जगाद, यूयं याजकानां समीपे स्वान् दर्शयत, ततस्ते गच्छन्तो रोगात् परिष्कृताः।
15 तालू उना चे इकी ऐ दिखया की मैं ठीक होई गिया है, सै जोरे ने बोली करी परमेश्वरे दी बड़ाई करदा यीशुऐ बाल बापस आया;
तदा तेषामेकः स्वं स्वस्थं दृष्ट्वा प्रोच्चैरीश्वरं धन्यं वदन् व्याघुट्यायातो यीशो र्गुणाननुवदन् तच्चरणाधोभूमौ पपात;
16 कने यीशुऐ दे पैरां पर झुकी करी धन्याबाद करणा लग्गा; कने सै सामरी था।
स चासीत् शोमिरोणी।
17 इसा गल्ला पर यीशुऐ बोलया, क्या सै दसो जणे ठीक नी होऐ, तां सै होर नौ जणे कतां न?
तदा यीशुरवदत्, दशजनाः किं न परिष्कृताः? तह्यन्ये नवजनाः कुत्र?
18 “क्या इस गैर यहूदी जो छडी करी कोई होर नी निकलया, जड़ा परमेश्वरे दी बड़ाई करदा है?”
ईश्वरं धन्यं वदन्तम् एनं विदेशिनं विना कोप्यन्यो न प्राप्यत।
19 तालू यीशुऐ उसला बोलया, “उठी करी चली जा; क्योंकि तू भरोसा कितया है की तु ठीक होई गिया है।”
तदा स तमुवाच, त्वमुत्थाय याहि विश्वासस्ते त्वां स्वस्थं कृतवान्।
20 जालू फरीसियां उसयो पुछया, की परमेश्वरे दा राज्य कालू ओणा है? तां यीशुऐ उना जो जबाब दिता, “परमेश्वरे दा राज्य इयोदिया नी है, जिसयो तुसां दिखी सकदे न।
अथ कदेश्वरस्य राजत्वं भविष्यतीति फिरूशिभिः पृष्टे स प्रत्युवाच, ईश्वरस्य राजत्वम् ऐश्वर्य्यदर्शनेन न भविष्यति।
21 कने लोकां ऐ नी बोलणा, की दिखा, ऐथू है, या ओथु है। क्योंकि दिखा, परमेश्वरे दा राज्य तुहाड़े बिच है।”
अत एतस्मिन् पश्य तस्मिन् वा पश्य, इति वाक्यं लोका वक्तुं न शक्ष्यन्ति, ईश्वरस्य राजत्वं युष्माकम् अन्तरेवास्ते।
22 कने यीशुऐ चेलयां ने बोलया, सै दिन ओणे न, जिना च तुसां माणुऐ दे पुत्रे दे रोजां चे इकी रोजे जो दिखणा चाणा है, पर नी दिखी सकणा है।
ततः स शिष्यान् जगाद, यदा युष्माभि र्मनुजसुतस्य दिनमेकं द्रष्टुम् वाञ्छिष्यते किन्तु न दर्शिष्यते, ईदृक्काल आयाति।
23 लोकां तुसां ने बोलणा, दिखा मसीह ओथु है! या दिखा ऐथू है! पर तुसां चली मत जांदे कने पिच्छे ही मत होई जांदे।
तदात्र पश्य वा तत्र पश्येति वाक्यं लोका वक्ष्यन्ति, किन्तु तेषां पश्चात् मा यात, मानुगच्छत च।
24 क्योंकि जियां बिजली अम्बरे दे इकी छोरे ला दुए छोरे दीकर चमकदी है, तियां ही मैं माणुऐ दे पुत्रे भी अपणे रोजे च सामणे ओणा है।
यतस्तडिद् यथाकाशैकदिश्युदिय तदन्यामपि दिशं व्याप्य प्रकाशते तद्वत् निजदिने मनुजसूनुः प्रकाशिष्यते।
25 पर पेहले बड़ा जरूरी है, की सै बड़े जादा दुख झेले, कने उसयो इसा पीढ़ी दे लोक निच बोलन।
किन्तु तत्पूर्व्वं तेनानेकानि दुःखानि भोक्तव्यान्येतद्वर्त्तमानलोकैश्च सोऽवज्ञातव्यः।
26 जियां साड़े पूर्वज नूह दे रोजां च होया था, तियां ही माणुऐ दे पुत्रे दे रोजां च होणा है।
नोहस्य विद्यमानकाले यथाभवत् मनुष्यसूनोः कालेपि तथा भविष्यति।
27 जिस रोजे दीकर नूह जहाजे पर नी चढ़या, उस दिने दीकर लोक खांदे पिंदे थे, कने उना च बियाह शादियां होंदिया थियां; तालू जल-प्रलय आई कने सब कुछ खत्म करी दिता।
यावत्कालं नोहो महापोतं नारोहद् आप्लाविवार्य्येत्य सर्व्वं नानाशयच्च तावत्कालं यथा लोका अभुञ्जतापिवन् व्यवहन् व्यवाहयंश्च;
28 कने तियां रिती ला ही साड़े पूर्वज लूत दे रोजां च होया था जड़ा सदोम शेहरे च रे दा था, की लोक खांदे-पिंदे कने लेंण देंण करदे, कने पेड़ लागांदे कने घर बणादें थे;
इत्थं लोटो वर्त्तमानकालेपि यथा लोका भोजनपानक्रयविक्रयरोपणगृहनिर्म्माणकर्म्मसु प्रावर्त्तन्त,
29 पर जिस रोजे लूत सदोमे ला निकलया, उस रोजे अम्बरे ला अग्ग गन्धक बरसी कने सारे लोकां जो जड़े शेहर च रेंदे थे खत्म करी दिता।
किन्तु यदा लोट् सिदोमो निर्जगाम तदा नभसः सगन्धकाग्निवृष्टि र्भूत्वा सर्व्वं व्यनाशयत्
30 कने सै रोज भी इयोदिया होणा, जालू मैं माणुऐ दे पुत्रे इयां ही इकदम दोबारा बापिस ओणा है।
तद्वन् मानवपुत्रप्रकाशदिनेपि भविष्यति।
31 उस रोजे जड़ा छती पर होंगा, कने उदा समान घरे हो, तां सै उसयो लेंणे तांई थले ना उतरे, कने तियां ही जड़ा खेतरे जो गिया हो सै बापस नी ओऐ।
तदा यदि कश्चिद् गृहोपरि तिष्ठति तर्हि स गृहमध्यात् किमपि द्रव्यमानेतुम् अवरुह्य नैतु; यश्च क्षेत्रे तिष्ठति सोपि व्याघुट्य नायातु।
32 साड़े पूर्वज लूत दी घरे आली जो याद रखा, की उसा कने क्या होया था।
लोटः पत्नीं स्मरत।
33 जड़ा कोई अपणे प्राणा जो बचाणा चांहगा, उनी परमेश्वरे सोगी आत्मिक जिन्दगी जिणे दा मोका खोई देणा है। जड़ा कोई मेरे तांई अपणी जान गबांगा उसयो परमेश्वरे सोगी सदा तांई दी जिन्दगी मिलणी।
यः प्राणान् रक्षितुं चेष्टिष्यते स प्राणान् हारयिष्यति यस्तु प्राणान् हारयिष्यति सएव प्राणान् रक्षिष्यति।
34 मैं तुसां ने बोलदा है, उसा राती दो माणु इकी मंझे पर होणे, पर इक लेई जाणा कने दुज्जे जो छडी देणा है।
युष्मानहं वच्मि तस्यां रात्रौ शय्यैकगतयो र्लोकयोरेको धारिष्यते परस्त्यक्ष्यते।
35 “दो जनानिया सोगी चक्की पियाँ दियां होणियां, इक लेई जाणी कने दुई छडी देणी।
स्त्रियौ युगपत् पेषणीं व्यावर्त्तयिष्यतस्तयोरेका धारिष्यते परात्यक्ष्यते।
36 (दो जणे खेतरे च होणे न, इक लेई जाणा कने दूजा छडी देणा।)”
पुरुषौ क्षेत्रे स्थास्यतस्तयोरेको धारिष्यते परस्त्यक्ष्यते।
37 ऐ सुणीकरी उना उसला पुछया, हे प्रभु ऐ कुथु होणा है? उनी उना ने बोलया, हर कोई जाणदा है ऐ कुथु होणा है तियां सारे जाणदे न जिथू लाश है, ओथु इल्लां गिठियां होंदियां न।
तदा ते पप्रच्छुः, हे प्रभो कुत्रेत्थं भविष्यति? ततः स उवाच, यत्र शवस्तिष्ठति तत्र गृध्रा मिलन्ति।

< लूका 17 >