রোমীয় 14
യോ ജനോഽദൃഢവിശ്വാസസ്തം യുഷ്മാകം സങ്ഗിനം കുരുത കിന്തു സന്ദേഹവിചാരാർഥം നഹി|
2 ২ একদিকে একজন লোকের বিশ্বাস আছে যে সে সব কিছু খেতে পারে, কিন্তু অন্য দিকে যে দুর্বল সে কেবল সব্জি খায়।
യതോ നിഷിദ്ധം കിമപി ഖാദ്യദ്രവ്യം നാസ്തി, കസ്യചിജ്ജനസ്യ പ്രത്യയ ഏതാദൃശോ വിദ്യതേ കിന്ത്വദൃഢവിശ്വാസഃ കശ്ചിദപരോ ജനഃ കേവലം ശാകം ഭുങ്ക്തം|
3 ৩ একজন লোককে দেখ সে সব কিছু খায় সে যেন এমন লোককে তুচ্ছ না করে, যে সব কিছু খায় না এবং দেখো যে সব কিছু খায় না, সে যেন অন্যের বিচার না করে, যে সব কিছু খায়। কারণ ঈশ্বর তাকে গ্রহণ করেছেন।
തർഹി യോ ജനഃ സാധാരണം ദ്രവ്യം ഭുങ്ക്തേ സ വിശേഷദ്രവ്യഭോക്താരം നാവജാനീയാത് തഥാ വിശേഷദ്രവ്യഭോക്താപി സാധാരണദ്രവ്യഭോക്താരം ദോഷിണം ന കുര്യ്യാത്, യസ്മാദ് ഈശ്വരസ്തമ് അഗൃഹ്ലാത്|
4 ৪ তুমি কে, যে অপরের চাকরের বিচার কর? হয়ত নিজ প্রভুরই কাছে সে দাঁড়িয়ে থাকে, নয়ত পড়ে যায়। কিন্তু তাকে দাঁড় করিয়ে রাখতে হবে; কারণ প্রভু তাকে দাঁড় করিয়ে রাখতে পারেন।
ഹേ പരദാസസ്യ ദൂഷയിതസ്ത്വം കഃ? നിജപ്രഭോഃ സമീപേ തേന പദസ്ഥേന പദച്യുതേന വാ ഭവിതവ്യം സ ച പദസ്ഥ ഏവ ഭവിഷ്യതി യത ഈശ്വരസ്തം പദസ്ഥം കർത്തും ശക്നോതി|
5 ৫ এক দিক দিয়ে একজন এক দিনের র চেয়ে অন্য দিন কে বেশি মূল্যবান মনে করে, আর এক দিক দিয়ে একজন সব দিন কেই সমান মূল্যবান মনে করে। প্রত্যেক লোক নিজ নিজ মনে স্থির থাকুক।
അപരഞ്ച കശ്ചിജ്ജനോ ദിനാദ് ദിനം വിശേഷം മന്യതേ കശ്ചിത്തു സർവ്വാണി ദിനാനി സമാനാനി മന്യതേ, ഏകൈകോ ജനഃ സ്വീയമനസി വിവിച്യ നിശ്ചിനോതു|
6 ৬ যে দিন কে মন থেকে মানে, সে প্রভুর জন্যই মেনে চলে; এবং যে খায়, সে প্রভুর জন্যই খায়, কারণ সে ঈশ্বরের ধন্যবাদ করে। এবং যে খায় না, সেও প্রভুর জন্যই খায় না, কিন্তু সেও ঈশ্বরের ধন্যবাদ করে।
യോ ജനഃ കിഞ്ചന ദിനം വിശേഷം മന്യതേ സ പ്രഭുഭക്ത്യാ തൻ മന്യതേ, യശ്ച ജനഃ കിമപി ദിനം വിശേഷം ന മന്യതേ സോഽപി പ്രഭുഭക്ത്യാ തന്ന മന്യതേ; അപരഞ്ച യഃ സർവ്വാണി ഭക്ഷ്യദ്രവ്യാണി ഭുങ്ക്തേ സ പ്രഭുഭക്തയാ താനി ഭുങ്ക്തേ യതഃ സ ഈശ്വരം ധന്യം വക്തി, യശ്ച ന ഭുങ്ക്തേ സോഽപി പ്രഭുഭക്ത്യൈവ ന ഭുഞ്ജാന ഈശ്വരം ധന്യം ബ്രൂതേ|
അപരമ് അസ്മാകം കശ്ചിത് നിജനിമിത്തം പ്രാണാൻ ധാരയതി നിജനിമിത്തം മ്രിയതേ വാ തന്ന;
8 ৮ কারণ যদি আমরা বেঁচে থাকি, আমরা প্রভুরই জন্য বেঁচে থাকি; এবং যদি আমরা মরি, তবে প্রভুরই জন্য মরি। অতএব আমরা জীবিত থাকি বা মরি, আমরা প্রভুরই।
കിന്തു യദി വയം പ്രാണാൻ ധാരയാമസ്തർഹി പ്രഭുനിമിത്തം ധാരയാമഃ, യദി ച പ്രാണാൻ ത്യജാമസ്തർഹ്യപി പ്രഭുനിമിത്തം ത്യജാമഃ, അതഏവ ജീവനേ മരണേ വാ വയം പ്രഭോരേവാസ്മഹേ|
യതോ ജീവന്തോ മൃതാശ്ചേത്യുഭയേഷാം ലോകാനാം പ്രഭുത്വപ്രാപ്ത്യർഥം ഖ്രീഷ്ടോ മൃത ഉത്ഥിതഃ പുനർജീവിതശ്ച|
10 ১০ কিন্তু কেন তুমি তোমার ভাইয়ের বিচার কর? এবং কেন তুমি তোমার ভাইকে ঘৃণা কর? কারণ আমরা সবাইত ঈশ্বরের বিচারের আসনের সামনে দাঁড়াব।
കിന്തു ത്വം നിജം ഭ്രാതരം കുതോ ദൂഷയസി? തഥാ ത്വം നിജം ഭ്രാതരം കുതസ്തുച്ഛം ജാനാസി? ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിചാരസിംഹാസനസ്യ സമ്മുഖേ സർവ്വൈരസ്മാഭിരുപസ്ഥാതവ്യം;
11 ১১ কারণ লেখা আছে, প্রভু বলছেন, “যেমন আমি জীবিত আছি, আমার কাছে প্রত্যেকেই হাঁটু পাতবে এবং প্রত্যেকটি জিভ ঈশ্বরের প্রশংসা করবে।”
യാദൃശം ലിഖിതമ് ആസ്തേ, പരേശഃ ശപഥം കുർവ്വൻ വാക്യമേതത് പുരാവദത്| സർവ്വോ ജനഃ സമീപേ മേ ജാനുപാതം കരിഷ്യതി| ജിഹ്വൈകൈകാ തഥേശസ്യ നിഘ്നത്വം സ്വീകരിഷ്യതി|
അതഏവ ഈശ്വരസമീപേഽസ്മാകമ് ഏകൈകജനേന നിജാ കഥാ കഥയിതവ്യാ|
13 ১৩ সুতরাং, এস, আমরা যেন আর একে অন্যের বিচার না করি, কিন্তু পরিবর্তে এই ঠিক করি, যেন যা দেখে তার ভাই মনে বাধা পেতে পারে অথবা ফাঁদে না পড়তে হয়।
ഇത്ഥം സതി വയമ് അദ്യാരഭ്യ പരസ്പരം ന ദൂഷയന്തഃ സ്വഭ്രാതു ർവിഘ്നോ വ്യാഘാതോ വാ യന്ന ജായേത താദൃശീമീഹാം കുർമ്മഹേ|
14 ১৪ আমি জানি এবং প্রভু যীশুতে ভালোভাবে বুঝেছি যে কোনো জিনিসই অপবিত্র নয়, কিন্তু যে অপবিত্র মনে করে তার কাছে সেটা অপবিত্র।
കിമപി വസ്തു സ്വഭാവതോ നാശുചി ഭവതീത്യഹം ജാനേ തഥാ പ്രഭുനാ യീശുഖ്രീഷ്ടേനാപി നിശ്ചിതം ജാനേ, കിന്തു യോ ജനോ യദ് ദ്രവ്യമ് അപവിത്രം ജാനീതേ തസ്യ കൃതേ തദ് അപവിത്രമ് ആസ്തേ|
15 ১৫ কোন খাবারের জন্য যদি তোমার ভাই দুঃখ পায়, তবে তুমি আর ভালবাসার নিয়মে চলছ না। যার জন্য খ্রীষ্ট মরলেন, তোমার খাবার দ্বারা তাকে নষ্ট করো না।
അതഏവ തവ ഭക്ഷ്യദ്രവ്യേണ തവ ഭ്രാതാ ശോകാന്വിതോ ഭവതി തർഹി ത്വം ഭ്രാതരം പ്രതി പ്രേമ്നാ നാചരസി| ഖ്രീഷ്ടോ യസ്യ കൃതേ സ്വപ്രാണാൻ വ്യയിതവാൻ ത്വം നിജേന ഭക്ഷ്യദ്രവ്യേണ തം ന നാശയ|
അപരം യുഷ്മാകമ് ഉത്തമം കർമ്മ നിന്ദിതം ന ഭവതു|
17 ১৭ কারণ ঈশ্বরের রাজ্যে খাওয়া এবং পান করাই সব কিছু নয়, কিন্তু ধার্ম্মিকতা, শান্তি এবং পবিত্র আত্মাতে আনন্দই সব।
ഭക്ഷ്യം പേയഞ്ചേശ്വരരാജ്യസ്യ സാരോ നഹി, കിന്തു പുണ്യം ശാന്തിശ്ച പവിത്രേണാത്മനാ ജാത ആനന്ദശ്ച|
ഏതൈ ര്യോ ജനഃ ഖ്രീഷ്ടം സേവതേ, സ ഏവേശ്വരസ്യ തുഷ്ടികരോ മനുഷ്യൈശ്ച സുഖ്യാതഃ|
19 ১৯ সুতরাং যা করলে শান্তি হয় এবং যার দ্বারা একে অন্যকে গড়ে তুলতে পারি, এস আমরা সেই সব করার চেষ্টা করি।
അതഏവ യേനാസ്മാകം സർവ്വേഷാം പരസ്പരമ് ഐക്യം നിഷ്ഠാ ച ജായതേ തദേവാസ്മാഭി ര്യതിതവ്യം|
20 ২০ খাবারের জন্য ঈশ্বরের কাজকে নষ্ট হতে দিও না। সব জিনিসই শুদ্ধ, কিন্তু কেউ যদি কিছু খায় এবং অন্য লোকের বাধা সৃষ্টি হয়, তার জন্য তা খারাপ।
ഭക്ഷ്യാർഥമ് ഈശ്വരസ്യ കർമ്മണോ ഹാനിം മാ ജനയത; സർവ്വം വസ്തു പവിത്രമിതി സത്യം തഥാപി യോ ജനോ യദ് ഭുക്ത്വാ വിഘ്നം ലഭതേ തദർഥം തദ് ഭദ്രം നഹി|
തവ മാംസഭക്ഷണസുരാപാനാദിഭിഃ ക്രിയാഭി ര്യദി തവ ഭ്രാതുഃ പാദസ്ഖലനം വിഘ്നോ വാ ചാഞ്ചല്യം വാ ജായതേ തർഹി തദ്ഭോജനപാനയോസ്ത്യാഗോ ഭദ്രഃ|
22 ২২ তোমার যে বিশ্বাস আছে তা তোমার এবং ঈশ্বরের সামনেই রাখ। ধন্য সেই লোক যে যা গ্রহণ করে তাতে সে নিজের বিচার করেন।
യദി തവ പ്രത്യയസ്തിഷ്ഠതി തർഹീശ്വരസ്യ ഗോചരേ സ്വാന്തരേ തം ഗോപയ; യോ ജനഃ സ്വമതേന സ്വം ദോഷിണം ന കരോതി സ ഏവ ധന്യഃ|
23 ২৩ যদি সে খেয়ে সন্দেহ প্রকাশ করে তবে সে দোষী, কারণ এটা বিশ্বাসে করে নি; এবং যা কিছু বিশ্বাসে না করা তাহাই পাপ।
കിന്തു യഃ കശ്ചിത് സംശയ്യ ഭുങ്ക്തേഽർഥാത് ന പ്രതീത്യ ഭുങ്ക്തേ, സ ഏവാവശ്യം ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി, യതോ യത് പ്രത്യയജം നഹി തദേവ പാപമയം ഭവതി|
