< গীতসংহিতা 130 >

1 আরোহণ-গীত। আমি বিপদের গভীর সমুদ্রথেকে তোমাকে ডাকি, সদাপ্রভুু।
En visa i högre choren. Utu djupen ropar jag till dig, Herre.
2 প্রভু আমার রব শোন, তোমার কান আমার বিনতির রব শুনুক।
Herre, hör mina röst; låt din öron akta uppå mins böns röst.
3 যদি তুমি, সদাপ্রভুু, অপরাধ সব ধর, প্রভু, কে দাঁড়াতে পারে?
Om du, Herre, vill tillräkna synderna, Herre, ho kan blifva beståndandes?
4 কিন্তু তোমার কাছে ক্ষমা আছে, যেন তুমি শ্রদ্ধা পাও।
Ty när dig är förlåtelse, att man skall frukta dig.
5 আমি সদাপ্রভুুর জন্য অপেক্ষা করি; আমার আত্মা অপেক্ষা করে; আমি তাঁর বাক্যে আশা করছি।
Jag vänter efter Herran; min själ vänter, och jag hoppas uppå hans ord.
6 প্রহরীরা যেমন সকালের জন্য অপেক্ষা করে, আমার আত্মা তার থেকে বেশী প্রভুর জন্য অপেক্ষা করে।
Min själ vänter efter Herran, ifrå den ena morgonväkten till den andra.
7 ইস্রায়েল, সদাপ্রভুুতে আশা কর; সদাপ্রভুু করুণাময় এবং তিনি ক্ষমা করতে খুব ইচ্ছুক।
Israel hoppes uppå Herran; ty när Herranom är nåd, och mycken förlossning när honom.
8 এই হলেন তিনি যিনি তার সব পাপ থেকে ইস্রায়েলকে মুক্ত করবেন।
Och han skall förlossa Israel ifrån alla hans synder.

< গীতসংহিতা 130 >