< গীতসংহিতা 130 >

1 আরোহণ-গীত। আমি বিপদের গভীর সমুদ্রথেকে তোমাকে ডাকি, সদাপ্রভুু।
Ein song til høgtidsferderne. Or djupet ropar eg på deg, Herre!
2 প্রভু আমার রব শোন, তোমার কান আমার বিনতির রব শুনুক।
Herre, høyr på mi røyst, lat dine øyro merka mi bønerøyst!
3 যদি তুমি, সদাপ্রভুু, অপরাধ সব ধর, প্রভু, কে দাঁড়াতে পারে?
Dersom du, Herre, vil gøyma på misgjerningar, Herre, kven kann då standa?
4 কিন্তু তোমার কাছে ক্ষমা আছে, যেন তুমি শ্রদ্ধা পাও।
For hjå deg er forlatingi, at dei skal ottast deg.
5 আমি সদাপ্রভুুর জন্য অপেক্ষা করি; আমার আত্মা অপেক্ষা করে; আমি তাঁর বাক্যে আশা করছি।
Eg vonar på Herren, mi sjæl vonar, og eg ventar på hans ord.
6 প্রহরীরা যেমন সকালের জন্য অপেক্ষা করে, আমার আত্মা তার থেকে বেশী প্রভুর জন্য অপেক্ষা করে।
Mi sjæl ventar på Herren meir enn vaktmenner på morgonen, vaktmenner på morgonen.
7 ইস্রায়েল, সদাপ্রভুুতে আশা কর; সদাপ্রভুু করুণাময় এবং তিনি ক্ষমা করতে খুব ইচ্ছুক।
Venta, Israel, på Herren! for hjå Herren er nåden, og stor utløysing er hjå honom.
8 এই হলেন তিনি যিনি তার সব পাপ থেকে ইস্রায়েলকে মুক্ত করবেন।
Og han skal løysa Israel frå alle deira misgjerningar.

< গীতসংহিতা 130 >