< গীতসংহিতা 120 >

1 আরোহনের গীত। আমার চরম দূর্দশায় আমি সদাপ্রভুুকে ডাকলাম এবং তিনি আমাকে উত্তর দিলেন।
Në ankthin tim i klitha Zotit, dhe ai m’u përgjigj.
2 আমার প্রাণকে সদাপ্রভুু, মিথ্যাবাদীদের মুখ থেকে এবং প্রতারকদের জিভ থেকে উদ্ধার কর।
O Zot, më çliro nga buzët gënjeshtare dhe nga gjuha mashtruese.
3 প্রতারণা পূর্ণ জিভ তিনি তোমাকে কি দেবেন এবং এর থেক বেশী আর কি দেবেন?
Çfarë do të të japin ose çfarë do të të shtojnë, o gjuhë gënjeshtare?
4 তিনি তোমাকে শিকার করবেন সৈনিকের ধারালো বান দিয়ে, তীরের মাথা গরম কয়লার ওপর গরম করে।
Shigjeta të mprehta të një trimi, me qymyr dëllinje.
5 দূর্ভাগ্য আমার কারণ আমি অস্থায়ীভাবে মেশকে থাকছি; আমি আগে কেদরের তাঁবুতে বাস করতাম।
I mjeri unë, që banoj në Meshek dhe që strehohem në çadrat e Kedarit!
6 অনেক দিন ধরে আমি এমন লোকেদের সঙ্গে থাকতাম, যারা শান্তি ঘৃণা করে।
Tepër gjatë kam banuar me ata që e urrejnë paqen.
7 আমি শান্তির জন্য যখন কথা বলি, কিন্তু তারা যুদ্ধ চায়।
Unë jam për paqen; ata përkundrazi, kur unë flas, janë për luftën.

< গীতসংহিতা 120 >