< গীতসংহিতা 114 >

1 যখন ইস্রায়েল মিশর থেকে চলে এল, যাকোবের বংশ বিদেশী লোক থেকে,
Halleluja! Toen Israël uit Egypte trok, Jakobs huis uit een volk van barbaren,
2 যিহূদা হল তার ধর্মস্থান, ইস্রায়েল হল তাঁর রাজ্য।
Werd Juda zijn heiligdom, En Israël zijn rijk.
3 সমুদ্র দেখল এবং পালিয়ে গেল, যর্দ্দন ফিরে এল।
De zee zag het, en sloeg op de vlucht, De Jordaan deinsde terug;
4 পর্বতরা মেষের মতো লাফ দিলো, পাহাড়রা লাফ দিল মেষশাবকের মতো।
Als rammen sprongen de bergen weg, Als lammeren de heuvels.
5 কেন তুমি পালিয়ে গেলে সমুদ্র? যর্দ্দন, কেন তুমি ফিরে এলে?
Zee, wat was er, dat gij gingt vluchten, Jordaan, dat gij achteruit zijt geweken;
6 পর্বতরা, কেন তোমরা মেষের মতো লাফ দিলে? ছোটো পর্বতেরা, কেন তোমরা মেষশাবকের মতো লাফ দিলে?
Bergen, dat gij wegsprongt als rammen, Gij heuvels als lammeren?
7 পৃথিবী, প্রভুর সামনে, যাকোবের ঈশ্বরের সামনে কেঁপে ওঠ।
Voor den Heer kromp de aarde ineen, Voor het aangezicht van Jakobs God;
8 তিনি শিলাকে পুকুরে পরিণত করলেন, শক্ত শিলাকে জলের উৎসে পরিণত করলেন।
Die de rots in een vijver herschiep, De klip in een borrelende bron!

< গীতসংহিতা 114 >