গীতসংহিতা 109
| برای سالار مغنیان. مزمور داودای خدای تسبیح من، خاموش مباش! | ۱ |
| زیرا که دهان شرارت ودهان فریب را بر من گشوده‌اند، و به زبان دروغ برمن سخن گفته‌اند. | ۲ |
| به سخنان کینه مرا احاطه کرده‌اند و بی‌سبب با من جنگ نموده‌اند. | ۳ |
| به عوض محبت من، با من مخالفت می‌کنند، و اما من دعا. | ۴ |
| و به عوض نیکویی به من بدی کرده‌اند. و به عوض محبت، عداوت نموده. | ۵ |
| مردی شریر را براو بگمار، و دشمن به‌دست راست او بایستد. | ۶ |
| هنگامی که در محاکمه بیاید، خطا کار بیرون آیدو دعای او گناه بشود. | ۷ |
| ایام عمرش کم شود ومنصب او را دیگری ضبط نماید. | ۸ |
| فرزندان اویتیم بشوند و زوجه وی بیوه گردد. | ۹ |
| و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و از خرابه های خودقوت را بجویند. | ۱۰ |
| طلبکار تمامی مایملک او را ضبط نماید و اجنبیان محنت او را تاراج کنند. | ۱۱ |
| کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان وی احدی رافت ننماید. | ۱۲ |
| ذریت وی منقطع گردند و در طبقه بعد نام ایشان محو شود. | ۱۳ |
| عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شودو گناه مادرش محو نگردد. | ۱۴ |
| و آنها در مد نظرخداوند دائم بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد. | ۱۵ |
16 ১৬ যেহেতু এইলোক কাউকে দয়া দেখানোর বিষয় মাথা ঘামাননি, কিন্তু তার বদলে নিপীড়িতদের তাড়না করত এবং অত্যন্ত গরিব লোককে এবং নিরুত্সাহ লোককে হত্যা করত।
| زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر شکسته دل تااو را به قتل رساند. | ۱۶ |
17 ১৭ সে অভিশাপ দিতে ভালবাসত, সেটাই তারই ওপর আসল। সে আশীর্বাদ করতে ঘৃণা করত; তার ওপর যেন আশীর্বাদ না আসুক।
| چون که لعنت را دوست می‌داشت بدو رسیده و چون که برکت رانمی خواست، از او دور شده است. | ۱۷ |
18 ১৮ সে অভিশাপকে কাপড়ের মতো পরত এবং তার অভিশাপ তার অন্তর থেকে জলের মতো, তার হাড়ের মধ্যে থেকে তেলের মত আসল।
| و لعنت رامثل ردای خود در بر‌گرفت و مثل آب به شکمش درآمد و مثل روغن در استخوانهای وی. | ۱۸ |
| پس مثل جامه‌ای که او را می‌پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می‌شود، خواهدبود. | ۱۹ |
| این است اجرت مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان من بدی می‌گویند. | ۲۰ |
21 ২১ সদাপ্রভুু আমার প্রভু, নিজ নামের অনুরোধে আমার সঙ্গে ব্যবহার কর; কারণ তোমার বিশ্বস্ত বিধি মঙ্গলময়, আমাকে বাঁচাও।
| اما تو‌ای یهوه خداوند به‌خاطر نام خود بامن عمل نما؛ چون که رحمت تو نیکوست، مراخلاصی ده. | ۲۱ |
| زیرا که من فقیر و مسکین هستم ودل من در اندرونم مجروح است. | ۲۲ |
| مثل سایه‌ای که در زوال باشد رفته‌ام و مثل ملخ رانده شده‌ام. | ۲۳ |
| زانوهایم از روزه داشتن می‌لرزد و گوشتم ازفربهی کاهیده می‌شود. | ۲۴ |
| و من نزد ایشان عارگردیده‌ام. چون مرا می‌بینند سر خود رامی جنبانند. | ۲۵ |
| ای یهوه خدای من مرا اعانت فرما، و به حسب رحمت خود مرا نجات ده، | ۲۶ |
| تا بدانند که این است دست تو، و تو‌ای خداوند این را کرده‌ای. | ۲۷ |
28 ২৮ যদিও তারা আমাকে শাপ দেয়, দয়া করে তুমি আশীর্বাদ কর; যখন তারা আক্রমণ করে যেন তারা লজ্জিত হয়। কিন্তু তোমার এ দাস আনন্দ করবে।
| ایشان لعنت بکنند، اما تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و اما بنده توشادمان شود. | ۲۸ |
| جفا کنندگانم به رسوایی ملبس شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند. | ۲۹ |
| خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در جماعت کثیر حمد خواهم گفت. | ۳۰ |
| زیرا که به‌دست راست مسکین خواهد ایستادتا او را از آنانی که بر جان او فتوا می‌دهندبرهاند. | ۳۱ |
