হিতোপদেশ 16
| انسان نقشه‌های زیادی می‌کشد، اما نتیجهٔ نهایی آنها در دست خداست. |
| تمام کارهای انسان به نظر خودش درست است، اما انگیزه‌ها را خداوند می‌بیند. |
| نقشه‌های خود را به دست خداوند بسپار، آنگاه در کارهایت موفق خواهی شد. |
| خداوند هر چیزی را برای هدف و منظوری خلق کرده است. او حتی بدکاران را برای مجازات آفریده است. |
5 ৫ যে কেউ হৃদয়ে গর্বিত, তাকে সদাপ্রভু ঘৃণা করেন, হাতে হাত দিয়ে দাঁড়িয়ে থাকলেও সে অদন্ডিত থাকবে না।
| خداوند از اشخاص متکبر نفرت دارد و هرگز اجازه نخواهد داد آنها از مجازات فرار کنند. |
6 ৬ চুক্তির বিশ্বস্ততায় ও বিশ্বাসযোগ্যতায় অপরাধের প্রায়শ্চিত্ত হয়, আর সদাপ্রভুর ভয়ে মানুষ মন্দ থেকে সরে যায়।
| درستکار و با محبت باش که خدا گناهت را خواهد بخشید. از خداوند بترس که بدی از تو دور خواهد شد. |
7 ৭ মানুষের পথ যখন সদাপ্রভুর আনন্দদায়ক হয়, এমনকি তিনি তার শত্রুদেরকেও তার সঙ্গে শান্তিতে থাকতে সাহায্য করেন।
| وقتی کسی خدا را خشنود می‌سازد، خدا کاری می‌کند که حتی دشمنان آن شخص نیز با وی از در صلح و آشتی درآیند. |
| ثروت اندک که با درستکاری به دست آمده باشد بهتر است از ثروت هنگفتی که از راه نادرست فراهم شده باشد. |
| انسان در فکر خود نقشه‌ها می‌کشد، اما خداوند او را در انجام آنها هدایت می‌کند. |
| پادشاه با حکمت الاهی سخن می‌گوید، پس نباید به عدالت خیانت ورزد. |
| میزان و ترازوهای درست از آنِ خداوند است، همۀ وزنه‌های کیسه، ساختۀ اوست. |
| پادشاهان نمی‌توانند ظلم کنند، زیرا تخت سلطنت از عدالت برقرار می‌ماند. |
| پادشاهان اشخاص راستگو را دوست دارند و از وجود ایشان خشنود می‌شوند. |
| خشم پادشاه پیک مرگ است ولی مرد عاقل آن را فرو می‌نشاند. |
| شادی و رضایت پادشاه مانند ابر بهاری است که حیات به ارمغان می‌آورد. |
| به دست آوردن حکمت و دانایی بهتر است از اندوختن طلا و نقره. |
| راه خداشناسان دور از هر نوع بدی است و هر که در این راه گام بردارد جان خود را حفظ خواهد کرد. |
| غرور منجر به هلاکت می‌شود و تکبر به سقوط می‌انجامد. |
| بهتر است انسان متواضع باشد و با ستمدیدگان بنشیند تا اینکه میان متکبران باشد و در غنایم آنها سهیم شود. |
| آنانی که کلام خداوند را اطاعت کنند سعادتمند خواهند شد و کسانی که بر او توکل نمایند برکت خواهند یافت. |
| دانا را از فهمش می‌شناسند و سخنان دلنشین او انسان را مجاب می‌کند. |
| حکمت برای کسانی که از آن برخوردارند چشمهٔ حیات است، ولی حماقت برای نادانان مجازات به بار می‌آورد. |
| سخنان شخص دانا عاقلانه است و تعالیمی که او می‌دهد مؤثر می‌باشد. |
| سخنان محبت‌آمیز مانند عسل شیرین است و جان انسان را شفا می‌بخشد. |
| راههایی هستند که به نظر انسان راست می‌آیند، اما عاقبت به مرگ منتهی می‌شوند. |
| گرسنگی خوب است زیرا تو را وادار می‌کند که برای رفع آن کار کنی. |
| آدم بدکار نقشه‌های پلید می‌کشد و سخنانش مثل آتش می‌سوزاند. |
| شخص بداندیش نزاع به پا می‌کند و آدم سخن‌چین بهترین دوستان را از هم جدا می‌نماید. |
| آدم ظالم همسایه‌اش را فریب می‌دهد و او را به راه نادرست می‌کشاند. |
30 ৩০ যে চোখে ইশারা করে, সে বিপথগামী বিষয়ের কুমন্ত্রণা করে, যে ঠোঁট সঙ্কুচিত করে, সে মন্দ বয়ে আনে।
| شخص بدکار چشمان خود را می‌بندد و لبهایش را جمع می‌کند تا برای انجام مقاصد پلید خود نقشه بکشد. |
| موی سپید تاج جلال است که با زندگی خداپسندانه به دست می‌آید. |
32 ৩২ যে রাগে ধীর, সে বীর থেকেও ভালো এবং যে নিজের আত্মার শাসন করে সে এক শহর-জয়কারী থেকেও শক্তিশালী।
| صبر از قدرت بهتر است و کسی که بر خود مسلط باشد از شخصی که شهری را تسخیر نماید برتر است. |
| انسان قرعه را می‌اندازد، اما حکم آن را خداوند تعیین می‌کند. |
