মথি 16
1 ১ পরে ফরীশীরা ও সদ্দূকীরা তাঁর কাছে এসে পরীক্ষা করার জন্য, যীশুকে অনুরোধ করল, যেন তিনি তাদের আকাশ থেকে কোন চিহ্ন দেখান।
തദാനീം ഫിരൂശിനഃ സിദൂകിനശ്ചാഗത്യ തം പരീക്ഷിതും നഭമീയം കിഞ്ചന ലക്ഷ്മ ദർശയിതും തസ്മൈ നിവേദയാമാസുഃ|
2 ২ কিন্তু তিনি এর উত্তরে তাদের বললেন, “সন্ধ্যা হলে তোমরা বলে থাক, আজ আবহাওয়া ভাল থাকবে, কারণ আকাশ লাল হয়েছে।
തതഃ സ ഉക്തവാൻ, സന്ധ്യായാം നഭസോ രക്തത്വാദ് യൂയം വദഥ, ശ്വോ നിർമ്മലം ദിനം ഭവിഷ്യതി;
3 ৩ আর সকালে বলে থাক, আজ ঝড় হবে, কারণ আকাশ লাল ও মেঘাচ্ছন্ন হয়ে আছে। তোমরা আকাশের ভাব বুঝতে পার, কিন্তু কালের চিহ্নের বিষয়ে বুঝতে পার না।
പ്രാതഃകാലേ ച നഭസോ രക്തത്വാത് മലിനത്വാഞ്ച വദഥ, ഝഞ്ഭ്ശദ്യ ഭവിഷ്യതി| ഹേ കപടിനോ യദി യൂയമ് അന്തരീക്ഷസ്യ ലക്ഷ്മ ബോദ്ധും ശക്നുഥ, തർഹി കാലസ്യൈതസ്യ ലക്ഷ്മ കഥം ബോദ്ധും ന ശക്നുഥ?
4 ৪ এই কালের দুষ্ট ও অবিশ্বস্ত লোকেরা চিহ্নের খোঁজ করে, কিন্তু যোনার চিহ্ন ছাড়া আর কোন চিহ্ন তাদের দেওয়া যাবে না।” তখন তিনি তাদের ছেড়ে চলে গেলেন।
ഏതത്കാലസ്യ ദുഷ്ടോ വ്യഭിചാരീ ച വംശോ ലക്ഷ്മ ഗവേഷയതി, കിന്തു യൂനസോ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോ ലക്ഷ്മ വിനാന്യത് കിമപി ലക്ഷ്മ താൻ ന ദർശയിയ്യതേ| തദാനീം സ താൻ വിഹായ പ്രതസ്ഥേ|
അനന്തരമന്യപാരഗമനകാലേ തസ്യ ശിഷ്യാഃ പൂപമാനേതും വിസ്മൃതവന്തഃ|
യീശുസ്താനവാദീത്, യൂയം ഫിരൂശിനാം സിദൂകിനാഞ്ച കിണ്വം പ്രതി സാവധാനാഃ സതർകാശ്ച ഭവത|
തേന തേ പരസ്പരം വിവിച്യ കഥയിതുമാരേഭിരേ, വയം പൂപാനാനേതും വിസ്മൃതവന്ത ഏതത്കാരണാദ് ഇതി കഥയതി|
കിന്തു യീശുസ്തദ്വിജ്ഞായ താനവോചത്, ഹേ സ്തോകവിശ്വാസിനോ യൂയം പൂപാനാനയനമധി കുതഃ പരസ്പരമേതദ് വിവിംക്യ?
9 ৯ তোমরা কি এখনও কিছু জানতে বা বুঝতে পারছ না, মনেও কি পড়ে না, সেই পাঁচ হাজার লোকের খাবার পাঁচটি রুটি দিয়ে, আর তোমরা কত ঝুড়ি তুলে নিয়েছিলে?
യുഷ്മാഭിഃ കിമദ്യാപി ന ജ്ഞായതേ? പഞ്ചഭിഃ പൂപൈഃ പഞ്ചസഹസ്രപുരുഷേഷു ഭോജിതേഷു ഭക്ഷ്യോച്ഛിഷ്ടപൂർണാൻ കതി ഡലകാൻ സമഗൃഹ്ലീതം;
തഥാ സപ്തഭിഃ പൂപൈശ്ചതുഃസഹസ്രപുരുഷേഷു ഭേജിതേഷു കതി ഡലകാൻ സമഗൃഹ്ലീത, തത് കിം യുഷ്മാഭിർന സ്മര്യ്യതേ?
11 ১১ তোমরা কেন বোঝ না যে, আমি তোমাদের রুটির বিষয়ে বলিনি? কিন্তু তোমরা ফরীশী ও সদ্দূকীদের খামির থেকে সাবধান থাক।”
തസ്മാത് ഫിരൂശിനാം സിദൂകിനാഞ്ച കിണ്വം പ്രതി സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത, കഥാമിമാമ് അഹം പൂപാനധി നാകഥയം, ഏതദ് യൂയം കുതോ ന ബുധ്യധ്വേ?
12 ১২ তখন তাঁরা বুঝলেন, তিনি রুটির খামির থেকে নয়, কিন্তু ফরীশী ও সদ্দূকীদের শিক্ষা থেকে সাবধান থাকার কথা বললেন।
തദാനീം പൂപകിണ്വം പ്രതി സാവധാനാസ്തിഷ്ഠതേതി നോക്ത്വാ ഫിരൂശിനാം സിദൂകിനാഞ്ച ഉപദേശം പ്രതി സാവധാനാസ്തിഷ്ഠതേതി കഥിതവാൻ, ഇതി തൈരബോധി|
13 ১৩ পরে যীশু কৈসরিয়ার ফিলিপীর অঞ্চলে গিয়ে তাঁর শিষ্যদের জিজ্ঞাসা করলেন, “মনুষ্যপুত্র কে, এ বিষয়ে লোকে কি বলে?”
അപരഞ്ച യീശുഃ കൈസരിയാ-ഫിലിപിപ്രദേശമാഗത്യ ശിഷ്യാൻ അപൃച്ഛത്, യോഽഹം മനുജസുതഃ സോഽഹം കഃ? ലോകൈരഹം കിമുച്യേ?
14 ১৪ তাঁরা বললেন, “কেউ কেউ বলে, আপনি বাপ্তিষ্মদাতা যোহন, কেউ কেউ বলে, আপনি এলিয়, আর কেউ কেউ বলে, আপনি যিরমিয় কিংবা ভাববাদীদের কোন একজন।”
തദാനീം തേ കഥിതവന്തഃ, കേചിദ് വദന്തി ത്വം മജ്ജയിതാ യോഹൻ, കേചിദ്വദന്തി, ത്വമ് ഏലിയഃ, കേചിച്ച വദന്തി, ത്വം യിരിമിയോ വാ കശ്ചിദ് ഭവിഷ്യദ്വാദീതി|
പശ്ചാത് സ താൻ പപ്രച്ഛ, യൂയം മാം കം വദഥ? തതഃ ശിമോൻ പിതര ഉവാച,
ത്വമമരേശ്വരസ്യാഭിഷിക്തപുത്രഃ|
17 ১৭ তখন যীশু উত্তরে তাঁকে বললেন, “যোনার পুত্র শিমোন, ধন্য তুমি! কারণ রক্ত ও মাংস তোমার কাছে এ বিষয় প্রকাশ করে নি, কিন্তু আমার স্বর্গস্থ পিতা প্রকাশ করেছেন।”
തതോ യീശുഃ കഥിതവാൻ, ഹേ യൂനസഃ പുത്ര ശിമോൻ ത്വം ധന്യഃ; യതഃ കോപി അനുജസ്ത്വയ്യേതജ്ജ്ഞാനം നോദപാദയത്, കിന്തു മമ സ്വർഗസ്യഃ പിതോദപാദയത്|
18 ১৮ আর আমিও তোমাকে বলছি, তুমি পিতর, আর এই পাথরের উপরে আমি আমার মণ্ডলী গাঁথব, আর নরকের (মৃত্যুর) কোন শক্তিই মণ্ডলীর বিরুদ্ধে জয়লাভ করতে পারবে না। (Hadēs g86)
അതോഽഹം ത്വാം വദാമി, ത്വം പിതരഃ (പ്രസ്തരഃ) അഹഞ്ച തസ്യ പ്രസ്തരസ്യോപരി സ്വമണ്ഡലീം നിർമ്മാസ്യാമി, തേന നിരയോ ബലാത് താം പരാജേതും ന ശക്ഷ്യതി| (Hadēs g86)
19 ১৯ আমি তোমাকে স্বর্গরাজ্যের চাবিগুলি দেব, আর তুমি পৃথিবীতে যা কিছু বাঁধবে, তা স্বর্গে বাঁধা হবে এবং পৃথিবীতে যা কিছু খুলবে, তা স্বর্গে খোলা হবে।
അഹം തുഭ്യം സ്വർഗീയരാജ്യസ്യ കുഞ്ജികാം ദാസ്യാമി, തേന യത് കിഞ്ചന ത്വം പൃഥിവ്യാം ഭംത്സ്യസി തത്സ്വർഗേ ഭംത്സ്യതേ, യച്ച കിഞ്ചന മഹ്യാം മോക്ഷ്യസി തത് സ്വർഗേ മോക്ഷ്യതേ|
പശ്ചാത് സ ശിഷ്യാനാദിശത്, അഹമഭിഷിക്തോ യീശുരിതി കഥാം കസ്മൈചിദപി യൂയം മാ കഥയത|
21 ২১ সেই দিন থেকে যীশু তাঁর শিষ্যদের স্পষ্টই বললেন যে, “তাঁকে যিরুশালেমে যেতে হবে এবং প্রাচীনদের, প্রধান যাজকদের ও ব্যবস্থার শিক্ষকদের কাছ থেকে অনেক দুঃখ সহ্য করতে হবে ও মৃত্যুবরণ করতে হবে, আর তৃতীয় দিনের মৃত্যু থেকে জীবিত হয়ে উঠতে হবে।”
അന്യഞ്ച യിരൂശാലമ്നഗരം ഗത്വാ പ്രാചീനലോകേഭ്യഃ പ്രധാനയാജകേഭ്യ ഉപാധ്യായേഭ്യശ്ച ബഹുദുഃഖഭോഗസ്തൈ ർഹതത്വം തൃതീയദിനേ പുനരുത്ഥാനഞ്ച മമാവശ്യകമ് ഏതാഃ കഥാ യീശുസ്തത്കാലമാരഭ്യ ശിഷ്യാൻ ജ്ഞാപയിതുമ് ആരബ്ധവാൻ|
22 ২২ তখন পিতর তাঁকে এক পাশে নিয়ে গিয়ে ধমক দিতে লাগলেন, বললেন, “প্রভু, এই সব আপনার থেকে দূরে থাকুক, এই সব আপনার প্রতি কখনও ঘটবে না।”
തദാനീം പിതരസ്തസ്യ കരം ഘൃത്വാ തർജയിത്വാ കഥയിതുമാരബ്ധവാൻ, ഹേ പ്രഭോ, തത് ത്വത്തോ ദൂരം യാതു, ത്വാം പ്രതി കദാപി ന ഘടിഷ്യതേ|
23 ২৩ কিন্তু তিনি মুখ ফিরিয়ে পিতরকে বললেন, “আমার সামনে থেকে দূর হও, শয়তান, তুমি আমার বাধা স্বরূপ, কারণ তুমি ঈশ্বরের কথা নয়, কিন্তু যা মানুষের কথা তাই তুমি ভাবছ।”
കിന്തു സ വദനം പരാവർത്യ പിതരം ജഗാദ, ഹേ വിഘ്നകാരിൻ, മത്സമ്മുഖാദ് ദൂരീഭവ, ത്വം മാം ബാധസേ, ഈശ്വരീയകാര്യ്യാത് മാനുഷീയകാര്യ്യം തുഭ്യം രോചതേ|
24 ২৪ তখন যীশু তাঁর শিষ্যদের বললেন, “কেউ যদি আমাকে অনুসরণ করতে চায়, তবে সে নিজেকে অস্বীকার করুক, নিজের ক্রুশ তুলে নিক এবং আমাকে অনুসরণ করুক।
അനന്തരം യീശുഃ സ്വീയശിഷ്യാൻ ഉക്തവാൻ യഃ കശ്ചിത് മമ പശ്ചാദ്ഗാമീ ഭവിതുമ് ഇച്ഛതി, സ സ്വം ദാമ്യതു, തഥാ സ്വക്രുശം ഗൃഹ്ലൻ മത്പശ്ചാദായാതു|
25 ২৫ যে কেউ তার প্রাণ রক্ষা করতে ইচ্ছা করে, সে তা হারাবে, আর যে কেউ আমার জন্য প্রাণ হারায়, সে তা পাবে।
യതോ യഃ പ്രാണാൻ രക്ഷിതുമിച്ഛതി, സ താൻ ഹാരയിഷ്യതി, കിന്തു യോ മദർഥം നിജപ്രാണാൻ ഹാരയതി, സ താൻ പ്രാപ്സ്യതി|
26 ২৬ মানুষ যদি সমস্ত জগত লাভ করে নিজের প্রাণ হারায়, তবে তার কি লাভ হবে? কিম্বা মানুষ তার প্রাণের পরিবর্তে কি দিতে পারে?”
മാനുഷോ യദി സർവ്വം ജഗത് ലഭതേ നിജപ്രണാൻ ഹാരയതി, തർഹി തസ്യ കോ ലാഭഃ? മനുജോ നിജപ്രാണാനാം വിനിമയേന വാ കിം ദാതും ശക്നോതി?
27 ২৭ কারণ মনুষ্যপুত্র তাঁর দূতদের সঙ্গে, তাঁর পিতার প্রতাপে আসবেন, আর তখন প্রত্যেক ব্যক্তিকে তার কাজ অনুযায়ী ফল দেবেন।
മനുജസുതഃ സ്വദൂതൈഃ സാകം പിതുഃ പ്രഭാവേണാഗമിഷ്യതി; തദാ പ്രതിമനുജം സ്വസ്വകർമ്മാനുസാരാത് ഫലം ദാസ്യതി|
28 ২৮ আমি তোমাদের সত্যি বলছি, যারা এখানে দাঁড়িয়ে আছে, তাদের মধ্যে এমন কয়েক জন আছে, যারা কোন মতে মৃত্যু দেখবে না, যে পর্যন্ত মনুষ্যপুত্রকে তাঁর রাজ্যে আসতে না দেখে।
അഹം യുഷ്മാൻ തഥ്യം വച്മി, സരാജ്യം മനുജസുതമ് ആഗതം ന പശ്യന്തോ മൃത്യും ന സ്വാദിഷ്യന്തി, ഏതാദൃശാഃ കതിപയജനാ അത്രാപി ദണ്ഡായമാനാഃ സന്തി|
