মথি 14

1 ১ সেই দিন হেরোদ রাজা যীশুর বার্তা শুনতে পেলেন,

തദാനീം രാജാ ഹേരോദ് യീശോ ര്യശഃ ശ്രുത്വാ നിജദാസേയാൻ ജഗാദ്,

2 ২ আর নিজের দাসদেরকে বললেন, ইনি সেই বাপ্তিষ্মদাতা যোহন; তিনি মৃতদের মধ্যে থেকে উঠেছেন, আর সেইজন্য এইসব অলৌকিক কাজ সব করতে পারছেন।

ഏഷ മജ്ജയിതാ യോഹൻ, പ്രമിതേഭയസ്തസ്യോത്ഥാനാത് തേനേത്ഥമദ്ഭുതം കർമ്മ പ്രകാശ്യതേ|

3 ৩ কারণ হেরোদ নিজের ভাই ফিলিপের স্ত্রী হেরোদিয়াকে বিয়ে করেছিলেন এবং তার জন্য যোহনকে ধরে বেঁধে কারাগারে রেখেছিলেন;

പുരാ ഹേരോദ് നിജഭ്രാതു: ഫിലിപോ ജായായാ ഹേരോദീയായാ അനുരോധാദ് യോഹനം ധാരയിത്വാ ബദ്ധാ കാരായാം സ്ഥാപിതവാൻ|

4 ৪ কারণ যোহন তাঁকে বলেছিলেন, ওকে রাখা আপনার উচিত নয়।

യതോ യോഹൻ ഉക്തവാൻ, ഏത്സയാഃ സംഗ്രഹോ ഭവതോ നോചിതഃ|

5 ৫ ফলে তিনি তাঁকে হত্যা করতে ইচ্ছা করলেও লোকদেরকে ভয় করতেন, কারণ লোকে তাঁকে ভাববাদী বলে মানত।

തസ്മാത് നൃപതിസ്തം ഹന്തുമിച്ഛന്നപി ലോകേഭ്യോ വിഭയാഞ്ചകാര; യതഃ സർവ്വേ യോഹനം ഭവിഷ്യദ്വാദിനം മേനിരേ|

6 ৬ কিন্তু হেরোদের জন্মদিন এলো, হেরোদিয়ার মেয়ে সভার মধ্যে নেচে হেরোদকে সন্তুষ্ট করল।

കിന്തു ഹേരോദോ ജന്മാഹീയമഹ ഉപസ്ഥിതേ ഹേരോദീയായാ ദുഹിതാ തേഷാം സമക്ഷം നൃതിത്വാ ഹേരോദമപ്രീണ്യത്|

7 ৭ এই জন্য তিনি শপথ করে বললেন, “তুমি যা চাইবে, তাই তোমাকে দেব।”

തസ്മാത് ഭൂപതിഃ ശപഥം കുർവ്വൻ ഇതി പ്രത്യജ്ഞാസീത്, ത്വയാ യദ് യാച്യതേ, തദേവാഹം ദാസ്യാമി|

8 ৮ তখন সে নিজের মায়ের পরামর্শ অনুসারে বলল, “যোহন বাপ্তিষ্মদাতার মাথা থালায় করে আমাকে দিন।”

സാ കുമാരീ സ്വീയമാതുഃ ശിക്ഷാം ലബ്ധാ ബഭാഷേ, മജ്ജയിതുര്യോഹന ഉത്തമാങ്ഗം ഭാജനേ സമാനീയ മഹ്യം വിശ്രാണയ|

9 ৯ এতে রাজা দুঃখিত হলেন, কিন্তু নিজের শপথের কারণে এবং যারা তাঁর সঙ্গে ভোজে বসেছিল, তাদের কারণে, তা দিতে আজ্ঞা করলেন,

തതോ രാജാ ശുശോച, കിന്തു ഭോജനായോപവിശതാം സങ്ഗിനാം സ്വകൃതശപഥസ്യ ചാനുരോധാത് തത് പ്രദാതുമ ആദിദേശ|

10 ১০ তিনি লোক পাঠিয়ে কারাগারে যোহনের মাথা কাটালেন।

പശ്ചാത് കാരാം പ്രതി നരം പ്രഹിത്യ യോഹന ഉത്തമാങ്ഗം ഛിത്ത്വാ

11 ১১ আর তাঁর মাথাটি একখানা থালায় করে এনে সেই মেয়েকে দেওয়া হল; আর সে তা মায়ের কাছে নিয়ে গেল।

തത് ഭാജന ആനായ്യ തസ്യൈ കുമാര്യ്യൈ വ്യശ്രാണയത്, തതഃ സാ സ്വജനന്യാഃ സമീപം തന്നിനായ|

12 ১২ পরে তাঁর শিষ্যরা এসে মৃতদেহ নিয়ে গিয়ে তাঁর কবর দিল এবং যীশুর কাছে এসে তাঁকে খবর দিল।

പശ്ചാത് യോഹനഃ ശിഷ്യാ ആഗത്യ കായം നീത്വാ ശ്മശാനേ സ്ഥാപയാമാസുസ്തതോ യീശോഃ സന്നിധിം വ്രജിത്വാ തദ്വാർത്താം ബഭാഷിരേ|

13 ১৩ যীশু তা শুনে সেখান থেকে নৌকায় করে একা এক নির্জন জায়গায় চলে গেলেন; আর লোক সবাই তা শুনে নানা শহর থেকে এসে হাঁটা পথে তাঁর অনুসরণ করল।

അനന്തരം യീശുരിതി നിശഭ്യ നാവാ നിർജനസ്ഥാനമ് ഏകാകീ ഗതവാൻ, പശ്ചാത് മാനവാസ്തത് ശ്രുത്വാ നാനാനഗരേഭ്യ ആഗത്യ പദൈസ്തത്പശ്ചാദ് ഈയുഃ|

14 ১৪ তখন যীশু নৌকা থেকে বের হয়ে অনেক লোক দেখে তাদের জন্য করুণাবিষ্ট হলেন এবং তাদের অসুস্থ লোকদেরকে সুস্থ করলেন।

തദാനീം യീശു ർബഹിരാഗത്യ മഹാന്തം ജനനിവഹം നിരീക്ഷ്യ തേഷു കാരുണികഃ മൻ തേഷാം പീഡിതജനാൻ നിരാമയാൻ ചകാര|

15 ১৫ পরে সন্ধ্যা হলে শিষ্যরা কাছে এসে তাঁকে বললেন, এ জায়গা নির্জন, বেলাও হয়ে গিয়েছে; লোকদেরকে বিদায় করুন, যেন ওরা গ্রামে গ্রামে গিয়ে নিজেদের নিজেদের জন্য খাবার কিনে নেয়।

തതഃ പരം സന്ധ്യായാം ശിഷ്യാസ്തദന്തികമാഗത്യ കഥയാഞ്ചക്രുഃ, ഇദം നിർജനസ്ഥാനം വേലാപ്യവസന്നാ; തസ്മാത് മനുജാൻ സ്വസ്വഗ്രാമം ഗന്തും സ്വാർഥം ഭക്ഷ്യാണി ക്രേതുഞ്ച ഭവാൻ താൻ വിസൃജതു|

16 ১৬ যীশু তাঁদের বললেন, ওদের যাবার প্রয়োজন নেই, তোমরাই ওদেরকে কিছু খাবার দাও।

കിന്തു യീശുസ്താനവാദീത്, തേഷാം ഗമനേ പ്രയോജനം നാസ്തി, യൂയമേവ താൻ ഭോജയത|

17 ১৭ তাঁরা তাঁকে বললেন, আমাদের এখানে শুধুমাত্র পাঁচটি রুটি ও দুটী মাছ আছে।

തദാ തേ പ്രത്യവദൻ, അസ്മാകമത്ര പൂപപഞ്ചകം മീനദ്വയഞ്ചാസ്തേ|

18 ১৮ তিনি বললেন, সেগুলি এখানে আমার কাছে আন।

തദാനീം തേനോക്തം താനി മദന്തികമാനയത|

19 ১৯ পরে তিনি লোক সবাইকে ঘাসের উপরে বসতে আদেশ করলেন; আর সেই পাঁচটি রুটি ও দুটি মাছ নিয়ে স্বর্গের দিকে তাকিয়ে ঈশ্বরকে ধন্যবাদ দিলেন এবং রুটি ভেঙে শিষ্যদের দিলেন, শিষ্যেরা লোকদেরকে দিলেন।

അനന്തരം സ മനുജാൻ യവസോപര്യ്യുപവേഷ്ടുമ് ആജ്ഞാപയാമാസ; അപര തത് പൂപപഞ്ചകം മീനദ്വയഞ്ച ഗൃഹ്ലൻ സ്വർഗം പ്രതി നിരീക്ഷ്യേശ്വരീയഗുണാൻ അനൂദ്യ ഭംക്ത്വാ ശിഷ്യേഭ്യോ ദത്തവാൻ, ശിഷ്യാശ്ച ലോകേഭ്യോ ദദുഃ|

20 ২০ তাতে সবাই খেল এবং সন্তুষ্ট হল এবং শিষ্যরা অবশিষ্ট গুঁড়াগাঁড়া জড়ো করে পূর্ণ বারো ঝুড়ি তুলে নিলেন।

തതഃ സർവ്വേ ഭുക്ത്വാ പരിതൃപ്തവന്തഃ, തതസ്തദവശിഷ്ടഭക്ഷ്യൈഃ പൂർണാൻ ദ്വാദശഡലകാൻ ഗൃഹീതവന്തഃ|

21 ২১ যারা খাবার খেয়েছিল, তারা স্ত্রী ও শিশু ছাড়া অনুমান পাঁচ হাজার পুরুষ ছিল।

തേ ഭോക്താരഃ സ്ത്രീർബാലകാംശ്ച വിഹായ പ്രായേണ പഞ്ച സഹസ്രാണി പുമാംസ ആസൻ|

22 ২২ আর যীশু তখনই শিষ্যদের বলে দিলেন, যেন তাঁরা নৌকায় উঠে তাঁর আগে অন্য পারে যান, আর সেই দিন তিনি লোকদেরকে বিদায় করে দেন।

തദനന്തരം യീശു ർലോകാനാം വിസർജനകാലേ ശിഷ്യാൻ തരണിമാരോഢും സ്വാഗ്രേ പാരം യാതുഞ്ച ഗാഢമാദിഷ്ടവാൻ|

23 ২৩ পরে তিনি লোকদেরকে বিদায় করে নির্জনে প্রার্থনা করবার জন্য পাহাড়ে চলে গেলেন। যখন সন্ধ্যা হল, তিনি সেই জায়গায় একা থাকলেন।

തതോ ലോകേഷു വിസൃഷ്ടേഷു സ വിവിക്തേ പ്രാർഥയിതും ഗിരിമേകം ഗത്വാ സന്ധ്യാം യാവത് തത്രൈകാകീ സ്ഥിതവാൻ|

24 ২৪ তখন নৌকাটি ডাঙা থেকে অনেকটা দূরে গিয়ে পড়েছিল, ঢেউয়ে টলমল করছিল, কারণ হাওয়া তাদের বিপরীত দিক থেকে বইছিল।

കിന്തു തദാനീം സമ്മുഖവാതത്വാത് സരിത്പതേ ർമധ്യേ തരങ്ഗൈസ്തരണിർദോലായമാനാഭവത്|

25 ২৫ পরে প্রায় শেষ রাত্রিতে যীশু সমুদ্রের উপর দিয়ে হেঁটে তাঁদের কাছে আসলেন।

തദാ സ യാമിന്യാശ്ചതുർഥപ്രഹരേ പദ്ഭ്യാം വ്രജൻ തേഷാമന്തികം ഗതവാൻ|

26 ২৬ তখন শিষ্যেরা তাঁকে সমুদ্রের উপর দিয়ে হাঁটতে দেখে ভয় পেয়ে বললেন, “এ যে ভূত!” আর তাঁরা ভয়ে চেঁচিয়ে উঠলেন।

കിന്തു ശിഷ്യാസ്തം സാഗരോപരി വ്രജന്തം വിലോക്യ സമുദ്വിഗ്നാ ജഗദുഃ, ഏഷ ഭൂത ഇതി ശങ്കമാനാ ഉച്ചൈഃ ശബ്ദായാഞ്ചക്രിരേ ച|

27 ২৭ কিন্তু যীশু সঙ্গে সঙ্গে তাঁদের সঙ্গে কথা বললেন, তাঁদেরকে বললেন, সাহস কর, এখানে আমি, ভয় করো না।

തദൈവ യീശുസ്താനവദത്, സുസ്ഥിരാ ഭവത, മാ ഭൈഷ്ട, ഏഷോഽഹമ്|

28 ২৮ তখন পিতর উত্তর করে তাঁকে বললেন, হে প্রভু, যদি আপনি হন, তবে আমাকে জলের উপর দিয়ে আপনার কাছে যেতে আজ্ঞা করুন।

തതഃ പിതര ഇത്യുക്തവാൻ, ഹേ പ്രഭോ, യദി ഭവാനേവ, തർഹി മാം ഭവത്സമീപം യാതുമാജ്ഞാപയതു|

29 ২৯ তিনি বললেন, এস; তাতে পিতর নৌকা থেকে নেমে জলের উপর দিয়ে হেঁটে যীশুর কাছে চললেন।

തതഃ തേനാദിഷ്ടഃ പിതരസ്തരണിതോഽവരുഹ്യ യീശേരന്തികം പ്രാപ്തും തോയോപരി വവ്രാജ|

30 ৩০ কিন্তু বাতাস দেখে তিনি ভয় পেলেন এবং ডুবে যেতে যেতে চিৎকার করে ডেকে বললেন, হে প্রভু, আমায় উদ্ধার করুন।

കിന്തു പ്രചണ്ഡം പവനം വിലോക്യ ഭയാത് തോയേ മംക്തുമ് ആരേഭേ, തസ്മാദ് ഉച്ചൈഃ ശബ്ദായമാനഃ കഥിതവാൻ, ഹേ പ്രഭോ, മാമവതു|

31 ৩১ তখনই যীশু হাত বাড়িয়ে তাঁকে ধরলেন, আর তাঁকে বললেন, হে অল্প বিশ্বাসী, কেন সন্দেহ করলে?

യീശുസ്തത്ക്ഷണാത് കരം പ്രസാര്യ്യ തം ധരൻ ഉക്തവാൻ, ഹ സ്തോകപ്രത്യയിൻ ത്വം കുതഃ സമശേഥാഃ?

32 ৩২ পরে তাঁরা নৌকায় উঠলেন, আর বাতাস থেমে গেল।

അനന്തരം തയോസ്തരണിമാരൂഢയോഃ പവനോ നിവവൃതേ|

33 ৩৩ আর যাঁরা নৌকায় ছিলেন, তাঁরা এসে তাঁকে প্রণাম করে বললেন, সত্যই আপনি ঈশ্বরের পুত্র।

തദാനീം യേ തരണ്യാമാസൻ, ത ആഗത്യ തം പ്രണഭ്യ കഥിതവന്തഃ, യഥാർഥസ്ത്വമേവേശ്വരസുതഃ|

34 ৩৪ পরে তাঁরা পার হয়ে গিনেষরৎ প্রদেশের এসে নৌকা ভূমিতে লাগালেন।

അനന്തരം പാരം പ്രാപ്യ തേ ഗിനേഷരന്നാമകം നഗരമുപതസ്ഥുഃ,

35 ৩৫ সেখানকার লোকেরা যীশুকে চিনতে পেরেছিলেন, তখন তারা চারদিকে সেই দেশের সব জায়গায় খবর পাঠাল এবং যত অসুস্থ লোক ছিল, সবাইকে তাঁর কাছে আনল;

തദാ തത്രത്യാ ജനാ യീശും പരിചീയ തദ്ദേശ്സ്യ ചതുർദിശോ വാർത്താം പ്രഹിത്യ യത്ര യാവന്തഃ പീഡിതാ ആസൻ, താവതഏവ തദന്തികമാനയാമാസുഃ|

36 ৩৬ আর তাঁকে মিনতি করল, যেন ওরা তাঁর পোশাকের ঝালর একটু ছুঁতে পারে; আর যত লোক তাঁকে ছুঁলো, সবাই সুস্থ হল।

അപരം തദീയവസനസ്യ ഗ്രന്ഥിമാത്രം സ്പ്രഷ്ടും വിനീയ യാവന്തോ ജനാസ്തത് സ്പർശം ചക്രിരേ, തേ സർവ്വഏവ നിരാമയാ ബഭൂവുഃ|

Herod's Daughter Receives the Head of John the Baptist