মথি 13
അപരഞ്ച തസ്മിൻ ദിനേ യീശുഃ സദ്മനോ ഗത്വാ സരിത്പതേ രോധസി സമുപവിവേശ|
2 ২ আর প্রচুর লোক তাঁর কাছে এলো, তাতে তিনি সমুদ্রের মধ্যে একটি নৌকায় উঠে বসলেন এবং সব লোক তীরে দাঁড়িয়ে রইল।
തത്ര തത്സന്നിധൗ ബഹുജനാനാം നിവഹോപസ്ഥിതേഃ സ തരണിമാരുഹ്യ സമുപാവിശത്, തേന മാനവാ രോധസി സ്ഥിതവന്തഃ|
തദാനീം സ ദൃഷ്ടാന്തൈസ്താൻ ഇത്ഥം ബഹുശ ഉപദിഷ്ടവാൻ| പശ്യത, കശ്ചിത് കൃഷീവലോ ബീജാനി വപ്തും ബഹിർജഗാമ,
4 ৪ তিনি বললেন, দেখ, একজন চাষী বীজ বুনতে গেল। বোনার দিন কিছু বীজ পথের ধরে পড়ল, তাতে পাখিরা এসে সেগুলি খেয়ে ফেলল।
തസ്യ വപനകാലേ കതിപയബീജേഷു മാർഗപാർശ്വേ പതിതേഷു വിഹഗാസ്താനി ഭക്ഷിതവന്തഃ|
5 ৫ আর কিছু বীজ পাথুরে মাটিতে পড়ল, যেখানে ঠিকমত মাটি পেল না, সেগুলি ঠিকমত মাটি না পেয়ে তাড়াতাড়ি অঙ্কুর বের হলো, কিন্তু সূর্য্য উঠলে সেগুলি পুড়ে গেল,
അപരം കതിപയബീജേഷു സ്തോകമൃദ്യുക്തപാഷാണേ പതിതേഷു മൃദൽപത്വാത് തത്ക്ഷണാത് താന്യങ്കുരിതാനി,
കിന്തു രവാവുദിതേ ദഗ്ധാനി തേഷാം മൂലാപ്രവിഷ്ടത്വാത് ശുഷ്കതാം ഗതാനി ച|
അപരം കതിപയബീജേഷു കണ്ടകാനാം മധ്യേ പതിതേഷു കണ്ടകാന്യേധിത്വാ താനി ജഗ്രസുഃ|
അപരഞ്ച കതിപയബീജാനി ഉർവ്വരായാം പതിതാനി; തേഷാം മധ്യേ കാനിചിത് ശതഗുണാനി കാനിചിത് ഷഷ്ടിഗുണാനി കാനിചിത് ത്രിംശഗുംണാനി ഫലാനി ഫലിതവന്തി|
ശ്രോതും യസ്യ ശ്രുതീ ആസാതേ സ ശൃണുയാത്|
അനന്തരം ശിഷ്യൈരാഗത്യ സോഽപൃച്ഛ്യത, ഭവതാ തേഭ്യഃ കുതോ ദൃഷ്ടാന്തകഥാ കഥ്യതേ?
11 ১১ তিনি উত্তর করে বললেন, স্বর্গরাজ্যের নিগূঢ় তত্ত্ব সব তোমাদের জানতে দেওয়া হয়েছে, কিন্তু তাদের দেওয়া হয়নি।
തതഃ സ പ്രത്യവദത്, സ്വർഗരാജ്യസ്യ നിഗൂഢാം കഥാം വേദിതും യുഷ്മഭ്യം സാമർഥ്യമദായി, കിന്തു തേഭ്യോ നാദായി|
12 ১২ কারণ যার আছে, তাকে দেওয়া যাবে, ও তার বেশি হবে; কিন্তু যার নেই, তার যা আছে, সেটাও তার কাছ থেকে নিয়ে নেওয়া হবে।
യസ്മാദ് യസ്യാന്തികേ വർദ്ധതേ, തസ്മായേവ ദായിഷ്യതേ, തസ്മാത് തസ്യ ബാഹുല്യം ഭവിഷ്യതി, കിന്തു യസ്യാന്തികേ ന വർദ്ധതേ, തസ്യ യത് കിഞ്ചനാസ്തേ, തദപി തസ്മാദ് ആദായിഷ്യതേ|
13 ১৩ এই জন্য আমি তোমাদের গল্পের মাধ্যমে কথা বলছি, কারণ তারা দেখেও না দেখে এবং শুনেও শোনে না এবং বুঝেও না।
തേ പശ്യന്തോപി ന പശ്യന്തി, ശൃണ്വന്തോപി ന ശൃണ്വന്തി, ബുധ്യമാനാ അപി ന ബുധ്യന്തേ ച, തസ്മാത് തേഭ്യോ ദൃഷ്ടാന്തകഥാ കഥ്യതേ|
14 ১৪ আর তাদের বিষয়ে যিশাইয়ের এই ভাববাণী পূর্ণ হচ্ছে, “তোমরা কানে শুনবে, কিন্তু কোনো মতে বুঝবে না; এবং চোখে দেখবে, কিন্তু কোনো মতে জানবে না,
യഥാ കർണൈഃ ശ്രോഷ്യഥ യൂയം വൈ കിന്തു യൂയം ന ഭോത്സ്യഥ| നേത്രൈർദ്രക്ഷ്യഥ യൂയഞ്ച പരിജ്ഞാതും ന ശക്ഷ്യഥ| തേ മാനുഷാ യഥാ നൈവ പരിപശ്യന്തി ലോചനൈഃ| കർണൈ ര്യഥാ ന ശൃണ്വന്തി ന ബുധ്യന്തേ ച മാനസൈഃ| വ്യാവർത്തിതേഷു ചിത്തേഷു കാലേ കുത്രാപി തൈർജനൈഃ| മത്തസ്തേ മനുജാഃ സ്വസ്ഥാ യഥാ നൈവ ഭവന്തി ച| തഥാ തേഷാം മനുഷ്യാണാം ക്രിയന്തേ സ്ഥൂലബുദ്ധയഃ| ബധിരീഭൂതകർണാശ്ച ജാതാശ്ച മുദ്രിതാ ദൃശഃ|
15 ১৫ কারণ এই লোকদের হৃদয় শক্ত হয়েছে, তারা কানেও শোনে না ও তারা চোখ বন্ধ করেছে, পাছে তারা চোখে দেখে এবং কানে শুনে, হৃদয়ে বুঝে এবং ফিরে আসে, আর আমি তাদের সুস্থ করি।”
യദേതാനി വചനാനി യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്താനി തേഷു താനി ഫലന്തി|
കിന്തു യുഷ്മാകം നയനാനി ധന്യാനി, യസ്മാത് താനി വീക്ഷന്തേ; ധന്യാശ്ച യുഷ്മാകം ശബ്ദഗ്രഹാഃ, യസ്മാത് തൈരാകർണ്യതേ|
17 ১৭ কারণ আমি তোমাদের সত্য বলছি, তোমরা যা যা দেখছ, তা অনেক ভাববাদী ও ধার্মিক লোক দেখতে ইচ্ছা করলেও দেখতে পায়নি এবং তোমরা যা যা শুনছ, তা তাঁরা শুনতে ইচ্ছা করলেও শুনতে পায়নি।
മയാ യൂയം തഥ്യം വചാമി യുഷ്മാഭി ര്യദ്യദ് വീക്ഷ്യതേ, തദ് ബഹവോ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോ ധാർമ്മികാശ്ച മാനവാ ദിദൃക്ഷന്തോപി ദ്രഷ്ടും നാലഭന്ത, പുനശ്ച യൂയം യദ്യത് ശൃണുഥ, തത് തേ ശുശ്രൂഷമാണാ അപി ശ്രോതും നാലഭന്ത|
കൃഷീവലീയദൃഷ്ടാന്തസ്യാർഥം ശൃണുത|
19 ১৯ যখন কেউ সেই রাজ্যের বাক্য শুনে না বোঝে, তখন সেই শয়তান এসে তার হৃদয়ে যা বোনা হয়েছিল তা নিয়ে চলে যায়; এ সেই, যে পথের পাশে পড়ে থাকা বীজের কথা।
മാർഗപാർശ്വേ ബീജാന്യുപ്താനി തസ്യാർഥ ഏഷഃ, യദാ കശ്ചിത് രാജ്യസ്യ കഥാം നിശമ്യ ന ബുധ്യതേ, തദാ പാപാത്മാഗത്യ തദീയമനസ ഉപ്താം കഥാം ഹരൻ നയതി|
20 ২০ আর যে পাথুরে জমির বীজ, এ সেই, যে সেই বাক্য শুনে অমনি আনন্দ সহকারে গ্রহণ করে, কিন্তু তাদের ভিতরে শিকড় নেই বলে, তারা কম দিন স্থির থাকে;
അപരം പാഷാണസ്ഥലേ ബീജാന്യുപ്താനി തസ്യാർഥ ഏഷഃ; കശ്ചിത് കഥാം ശ്രുത്വൈവ ഹർഷചിത്തേന ഗൃഹ്ലാതി,
കിന്തു തസ്യ മനസി മൂലാപ്രവിഷ്ടത്വാത് സ കിഞ്ചിത്കാലമാത്രം സ്ഥിരസ്തിഷ്ഠതി; പശ്ചാത തത്കഥാകാരണാത് കോപി ക്ലേസ്താഡനാ വാ ചേത് ജായതേ, തർഹി സ തത്ക്ഷണാദ് വിഘ്നമേതി|
22 ২২ আর যে কাঁটাবনের মধ্যে বীজ, এ সেই, যে সেই বাক্য শোনে, কিন্তু সংসারের চিন্তা ভাবনা, সম্পতির মায়া ও অন্যান্য জিনিসের লোভ সেই বাক্যকে চেপে রাখে, তাতে সে ফলহীন হয়। (aiōn g165)
അപരം കണ്ടകാനാം മധ്യേ ബീജാന്യുപ്താനി തദർഥ ഏഷഃ; കേനചിത് കഥായാം ശ്രുതായാം സാംസാരികചിന്താഭി ർഭ്രാന്തിഭിശ്ച സാ ഗ്രസ്യതേ, തേന സാ മാ വിഫലാ ഭവതി| (aiōn g165)
23 ২৩ আর যে ভালো জমির বীজ, এ সেই, যে সেই বাক্য শোনে তা বোঝে, সে বাস্তবিক ফলবান হয় এবং কিছু একশ গুন, কিছু ষাট গুন, ও কিছু ত্রিশ গুন ফল দেয়।
അപരമ് ഉർവ്വരായാം ബീജാന്യുപ്താനി തദർഥ ഏഷഃ; യേ താം കഥാം ശ്രുത്വാ വുധ്യന്തേ, തേ ഫലിതാഃ സന്തഃ കേചിത് ശതഗുണാനി കേചിത ഷഷ്ടിഗുണാനി കേചിച്ച ത്രിംശദ്ഗുണാനി ഫലാനി ജനയന്തി|
24 ২৪ পরে তিনি তাদের কাছে আর এক গল্প উপস্থিত করে বললেন, স্বর্গরাজ্যকে এমন এক ব্যক্তির সাথে তুলনা করা যায়, যিনি নিজের ক্ষেতে ভাল বীজ বপন করলেন।
അനന്തരം സോപരാമേകാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാമുപസ്ഥാപ്യ തേഭ്യഃ കഥയാമാസ; സ്വർഗീയരാജ്യം താദൃശേന കേനചിദ് ഗൃഹസ്ഥേനോപമീയതേ, യേന സ്വീയക്ഷേത്രേ പ്രശസ്തബീജാന്യൗപ്യന്ത|
കിന്തു ക്ഷണദായാം സകലലോകേഷു സുപ്തേഷു തസ്യ രിപുരാഗത്യ തേഷാം ഗോധൂമബീജാനാം മധ്യേ വന്യയവമബീജാന്യുപ്ത്വാ വവ്രാജ|
തതോ യദാ ബീജേഭ്യോഽങ്കരാ ജായമാനാഃ കണിശാനി ഘൃതവന്തഃ; തദാ വന്യയവസാന്യപി ദൃശ്യമാനാന്യഭവൻ|
27 ২৭ তাতে সেই মালিকের দাসেরা এসে তাঁকে বলল, মহাশয়, আপনি কি নিজের ক্ষেতে ভাল বীজ বপন করেননি? তবে শ্যামাঘাস কোথা থেকে হল?
തതോ ഗൃഹസ്ഥസ്യ ദാസേയാ ആഗമ്യ തസ്മൈ കഥയാഞ്ചക്രുഃ, ഹേ മഹേച്ഛ, ഭവതാ കിം ക്ഷേത്രേ ഭദ്രബീജാനി നൗപ്യന്ത? തഥാത്വേ വന്യയവസാനി കൃത ആയൻ?
28 ২৮ তিনি তাদের বললেন, কোন শত্রু এটা করেছে। দাসেরা তাঁকে বলল, তবে আপনি কি এমন ইচ্ছা করেন যে, আমরা গিয়ে তা সংগ্রহ করি?
തദാനീം തേന തേ പ്രതിഗദിതാഃ, കേനചിത് രിപുണാ കർമ്മദമകാരി| ദാസേയാഃ കഥയാമാസുഃ, വയം ഗത്വാ താന്യുത്പായ്യ ക്ഷിപാമോ ഭവതഃ കീദൃശീച്ഛാ ജായതേ?
തേനാവാദി, നഹി, ശങ്കേഽഹം വന്യയവസോത്പാടനകാലേ യുഷ്മാഭിസ്തൈഃ സാകം ഗോധൂമാ അപ്യുത്പാടിഷ്യന്തേ|
30 ৩০ ফসল কাটার দিন পর্যন্ত দুটিকেই একসঙ্গে বাড়তে দাও। পরে কাটার দিনের আমি মজুরদের বলব, তোমরা প্রথমে শ্যামাঘাস সংগ্রহ করে পোড়াবার জন্য বোঝা বেঁধে রাখ, কিন্তু গম আমার গোলায় সংগ্রহ কর।
അതഃ ശ്സ്യകർത്തനകാലം യാവദ് ഉഭയാന്യപി സഹ വർദ്ധന്താം, പശ്ചാത് കർത്തനകാലേ കർത്തകാൻ വക്ഷ്യാമി, യൂയമാദൗ വന്യയവസാനി സംഗൃഹ്യ ദാഹയിതും വീടികാ ബദ്വ്വാ സ്ഥാപയത; കിന്തു സർവ്വേ ഗോധൂമാ യുഷ്മാഭി ർഭാണ്ഡാഗാരം നീത്വാ സ്ഥാപ്യന്താമ്|
31 ৩১ তিনি আর এক গল্প তাদের কাছে উপস্থিত করে বললেন, স্বর্গরাজ্য এমন একটি সরিষা দানার সমান, যা কোন ব্যক্তি নিয়ে নিজের ক্ষেতে বপন করল।
അനന്തരം സോപരാമേകാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാമുത്ഥാപ്യ തേഭ്യഃ കഥിതവാൻ കശ്ചിന്മനുജഃ സർഷപബീജമേകം നീത്വാ സ്വക്ഷേത്ര ഉവാപ|
32 ৩২ সব বীজের মধ্যে ঐ বীজ অতি ক্ষুদ্র; কিন্তু বেড়ে উঠলে, পর তা শাক সবজির থেকে বড় হয়ে ওঠে এবং বড় বড় ডাল বের হয়, তাতে আকাশের পাখিরা এসে তার ডালে বাস করে।
സർഷപബീജം സർവ്വസ്മാദ് ബീജാത് ക്ഷുദ്രമപി സദങ്കുരിതം സർവ്വസ്മാത് ശാകാത് ബൃഹദ് ഭവതി; സ താദൃശസ്തരു ർഭവതി, യസ്യ ശാഖാസു നഭസഃ ഖഗാ ആഗത്യ നിവസന്തി; സ്വർഗീയരാജ്യം താദൃശസ്യ സർഷപൈകസ്യ സമമ്|
33 ৩৩ তিনি তাদের আর এক গল্প বললেন, স্বর্গরাজ্য এমন খামির সমান, যা কোন স্ত্রীলোক নিয়ে অনেক ময়দার মধ্যে ঢেকে রাখল, শেষে পুরোটাই খামিতে পূর্ণ হয়ে উঠল।
പുനരപി സ ഉപമാകഥാമേകാം തേഭ്യഃ കഥയാഞ്ചകാര; കാചന യോഷിത് യത് കിണ്വമാദായ ദ്രോണത്രയമിതഗോധൂമചൂർണാനാം മധ്യേ സർവ്വേഷാം മിശ്രീഭവനപര്യ്യന്തം സമാച്ഛാദ്യ നിധത്തവതീ, തത്കിണ്വമിവ സ്വർഗരാജ്യം|
ഇത്ഥം യീശു ർമനുജനിവഹാനാം സന്നിധാവുപമാകഥാഭിരേതാന്യാഖ്യാനാനി കഥിതവാൻ ഉപമാം വിനാ തേഭ്യഃ കിമപി കഥാം നാകഥയത്|
35 ৩৫ যেন ভাববাদীর মাধ্যমে বলা এই কথা পূর্ণ হয়, “আমি গল্প কথায় নিজের মুখ খুলব, জগতের শুরু থেকে যা যা গোপন আছে, সে সব প্রকাশ করব।”
ഏതേന ദൃഷ്ടാന്തീയേന വാക്യേന വ്യാദായ വദനം നിജം| അഹം പ്രകാശയിഷ്യാമി ഗുപ്തവാക്യം പുരാഭവം| യദേതദ്വചനം ഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്തമാസീത്, തത് സിദ്ധമഭവത്|
36 ৩৬ তখন তিনি সবাইকে বিদায় করে বাড়ি এলেন। আর তাঁর শিষ্যরা কাছে এসে তাঁকে বললেন, ক্ষেতের শ্যামাঘাসের গল্পটি আমাদেরকে স্পষ্ট করে বলুন।
സർവ്വാൻ മനുജാൻ വിസൃജ്യ യീശൗ ഗൃഹം പ്രവിഷ്ടേ തച്ഛിഷ്യാ ആഗത്യ യീശവേ കഥിതവന്തഃ, ക്ഷേത്രസ്യ വന്യയവസീയദൃഷ്ടാന്തകഥാമ് ഭവാന അസ്മാൻ സ്പഷ്ടീകൃത്യ വദതു|
തതഃ സ പ്രത്യുവാച, യേന ഭദ്രബീജാന്യുപ്യന്തേ സ മനുജപുത്രഃ,
ക്ഷേത്രം ജഗത്, ഭദ്രബീജാനീ രാജ്യസ്യ സന്താനാഃ,
വന്യയവസാനി പാപാത്മനഃ സന്താനാഃ| യേന രിപുണാ താന്യുപ്താനി സ ശയതാനഃ, കർത്തനസമയശ്ച ജഗതഃ ശേഷഃ, കർത്തകാഃ സ്വർഗീയദൂതാഃ| (aiōn g165)
യഥാ വന്യയവസാനി സംഗൃഹ്യ ദാഹ്യന്തേ, തഥാ ജഗതഃ ശേഷേ ഭവിഷ്യതി; (aiōn g165)
41 ৪১ মনুষ্যপুত্র নিজের দূতদের পাঠাবেন; তাঁরা তাঁর রাজ্য থেকে সব বাঁধাজনক বিষয় ও অধর্মীদেরকে সংগ্রহ করবেন,
അർഥാത് മനുജസുതഃ സ്വാംയദൂതാൻ പ്രേഷയിഷ്യതി, തേന തേ ച തസ്യ രാജ്യാത് സർവ്വാൻ വിഘ്നകാരിണോഽധാർമ്മികലോകാംശ്ച സംഗൃഹ്യ
യത്ര രോദനം ദന്തഘർഷണഞ്ച ഭവതി, തത്രാഗ്നികുണ്ഡേ നിക്ഷേപ്സ്യന്തി|
തദാനീം ധാർമ്മികലോകാഃ സ്വേഷാം പിതൂ രാജ്യേ ഭാസ്കരഇവ തേജസ്വിനോ ഭവിഷ്യന്തി| ശ്രോതും യസ്യ ശ്രുതീ ആസാതേ, മ ശൃണുയാത്|
44 ৪৪ স্বর্গরাজ্য ক্ষেতের মধ্যে গোপন এমন ভান্ডার এর সমান, যা দেখতে পেয়ে এক ব্যক্তি লুকিয়ে রাখল, পরে আনন্দের আবেগে গিয়ে সব বিক্রি করে সেই জমি কিনল।
അപരഞ്ച ക്ഷേത്രമധ്യേ നിധിം പശ്യൻ യോ ഗോപയതി, തതഃ പരം സാനന്ദോ ഗത്വാ സ്വീയസർവ്വസ്വം വിക്രീയ ത്തക്ഷേത്രം ക്രീണാതി, സ ഇവ സ്വർഗരാജ്യം|
അന്യഞ്ച യോ വണിക് ഉത്തമാം മുക്താം ഗവേഷയൻ
മഹാർഘാം മുക്താം വിലോക്യ നിജസർവ്വസ്വം വിക്രീയ താം ക്രീണാതി, സ ഇവ സ്വർഗരാജ്യം|
പുനശ്ച സമുദ്രോ നിക്ഷിപ്തഃ സർവ്വപ്രകാരമീനസംഗ്രാഹ്യാനായഇവ സ്വർഗരാജ്യം|
48 ৪৮ জালটা পরিপূর্ণ হলে লোকে পাড়ে টেনে তুলল, আর বসে বসে ভালগুলো সংগ্রহ করে পাত্রে রাখল এবং খারাপগুলো ফেলে দিল।
തസ്മിൻ ആനായേ പൂർണേ ജനാ യഥാ രോധസ്യുത്തോല്യ സമുപവിശ്യ പ്രശസ്തമീനാൻ സംഗ്രഹ്യ ഭാജനേഷു നിദധതേ, കുത്സിതാൻ നിക്ഷിപന്തി;
തഥൈവ ജഗതഃ ശേഷേ ഭവിഷ്യതി, ഫലതഃ സ്വർഗീയദൂതാ ആഗത്യ പുണ്യവജ്ജനാനാം മധ്യാത് പാപിനഃ പൃഥക് കൃത്വാ വഹ്നികുണ്ഡേ നിക്ഷേപ്സ്യന്തി, (aiōn g165)
തത്ര രോദനം ദന്തൈ ർദന്തഘർഷണഞ്ച ഭവിഷ്യതഃ|
യീശുനാ തേ പൃഷ്ടാ യുഷ്മാഭിഃ കിമേതാന്യാഖ്യാനാന്യബുധ്യന്ത? തദാ തേ പ്രത്യവദൻ, സത്യം പ്രഭോ|
52 ৫২ তখন তিনি তাঁদের বললেন, এই জন্য স্বর্গরাজ্যের বিষয়ে শিক্ষিত প্রত্যেক ধর্মশিক্ষক শিষ্য হয়েছে যারা এমন মানুষ যে তারা ঘরের মালিকের সমান, যে নিজের ভান্ডার থেকে নতুন ও পুরানো জিনিস বের করে।
തദാനീം സ കഥിതവാൻ, നിജഭാണ്ഡാഗാരാത് നവീനപുരാതനാനി വസ്തൂനി നിർഗമയതി യോ ഗൃഹസ്ഥഃ സ ഇവ സ്വർഗരാജ്യമധി ശിക്ഷിതാഃ സ്വർവ ഉപദേഷ്ടാരഃ|
അനന്തരം യീശുരേതാഃ സർവ്വാ ദൃഷ്ടാന്തകഥാഃ സമാപ്യ തസ്മാത് സ്ഥാനാത് പ്രതസ്ഥേ| അപരം സ്വദേശമാഗത്യ ജനാൻ ഭജനഭവന ഉപദിഷ്ടവാൻ;
54 ৫৪ আর তিনি নিজের দেশে এসে লোকদের সমাজঘরে তাদের উপদেশ দিতে লাগলেন, তাতে তারা চমৎকৃত হয়ে বলল, এর এমন জ্ঞান ও এমন অলৌকিক কাজ সব কোথা থেকে হল?
തേ വിസ്മയം ഗത്വാ കഥിതവന്ത ഏതസ്യൈതാദൃശം ജ്ഞാനമ് ആശ്ചര്യ്യം കർമ്മ ച കസ്മാദ് അജായത?
55 ৫৫ একি ছুতোরের ছেলে না? এর মায়ের নাম কি মরিয়ম না? এবং যাকোব, যোষেফ, শিমোন ও যিহূদা কি এর ভাই না?
കിമയം സൂത്രധാരസ്യ പുത്രോ നഹി? ഏതസ്യ മാതു ർനാമ ച കിം മരിയമ് നഹി? യാകുബ്-യൂഷഫ്-ശിമോൻ-യിഹൂദാശ്ച കിമേതസ്യ ഭ്രാതരോ നഹി?
56 ৫৬ আর তার বোনেরা কি সবাই আমাদের এখানে নেই? তবে এ কোথা থেকে এই সব পেল? এই ভাবে তারা যীশুকে নিয়ে বাধা পেতে লাগল।
ഏതസ്യ ഭഗിന്യശ്ച കിമസ്മാകം മധ്യേ ന സന്തി? തർഹി കസ്മാദയമേതാനി ലബ്ധവാൻ? ഇത്ഥം സ തേഷാം വിഘ്നരൂപോ ബഭൂവ;
തതോ യീശുനാ നിഗദിതം സ്വദേശീയജനാനാം മധ്യം വിനാ ഭവിഷ്യദ്വാദീ കുത്രാപ്യന്യത്ര നാസമ്മാന്യോ ഭവതീ|
തേഷാമവിശ്വാസഹേതോഃ സ തത്ര സ്ഥാനേ ബഹ്വാശ്ചര്യ്യകർമ്മാണി ന കൃതവാൻ|
