মার্ক 2
തദനന്തരം യീശൈ കതിപയദിനാനി വിലമ്ബ്യ പുനഃ കഫർനാഹൂമ്നഗരം പ്രവിഷ്ടേ സ ഗൃഹ ആസ്ത ഇതി കിംവദന്ത്യാ തത്ക്ഷണം തത്സമീപം ബഹവോ ലോകാ ആഗത്യ സമുപതസ്ഥുഃ,
2 ২ আর এত লোক তাঁর কাছে জড়ো হলো যে, দরজার কাছেও আর জায়গা ছিল না। আর তিনি তাদের কাছে ঈশ্বরের বাক্য শিক্ষা দিতে লাগলেন।
തസ്മാദ് ഗൃഹമധ്യേ സർവ്വേഷാം കൃതേ സ്ഥാനം നാഭവദ് ദ്വാരസ്യ ചതുർദിക്ഷ്വപി നാഭവത്, തത്കാലേ സ താൻ പ്രതി കഥാം പ്രചാരയാഞ്ചക്രേ|
തതഃ പരം ലോകാശ്ചതുർഭി ർമാനവൈരേകം പക്ഷാഘാതിനം വാഹയിത്വാ തത്സമീപമ് ആനിന്യുഃ|
4 ৪ কিন্তু সেখানে ভিড় থাকায় তাঁর কাছে আসতে না পেরে, তিনি যেখানে দাঁড়িয়ে ছিলেন, সেই জায়গায় ছাদ খুলে ফেলে এবং ছিদ্র করে যে খাটে পক্ষাঘাতী রুগী শুয়েছিল সে খাটটাকে নামিয়ে দিল।
കിന്തു ജനാനാം ബഹുത്വാത് തം യീശോഃ സമ്മുഖമാനേതും ന ശക്നുവന്തോ യസ്മിൻ സ്ഥാനേ സ ആസ്തേ തദുപരിഗൃഹപൃഷ്ഠം ഖനിത്വാ ഛിദ്രം കൃത്വാ തേന മാർഗേണ സശയ്യം പക്ഷാഘാതിനമ് അവരോഹയാമാസുഃ|
തതോ യീശുസ്തേഷാം വിശ്വാസം ദൃഷ്ട്വാ തം പക്ഷാഘാതിനം ബഭാഷേ ഹേ വത്സ തവ പാപാനാം മാർജനം ഭവതു|
തദാ കിയന്തോഽധ്യാപകാസ്തത്രോപവിശന്തോ മനോഭി ർവിതർകയാഞ്ചക്രുഃ, ഏഷ മനുഷ്യ ഏതാദൃശീമീശ്വരനിന്ദാം കഥാം കുതഃ കഥയതി?
7 ৭ এ মানুষটি এই রকম কথা কেন বলছে? এ যে ঈশ্বরনিন্দা করছে; সেই একজন, অর্থাৎ ঈশ্বর ছাড়া আর কে পাপ ক্ষমা করতে পারে?
ഈശ്വരം വിനാ പാപാനി മാർഷ്ടും കസ്യ സാമർഥ്യമ് ആസ്തേ?
8 ৮ তারা মনে মনে এই রকম চিন্তা করছে, এটা যীশু তখনই নিজ আত্মাতে বুঝতে পেরে তাদের বললেন, “তোমরা হৃদয়ে এমন চিন্তা কেন করছ?”
ഇത്ഥം തേ വിതർകയന്തി യീശുസ്തത്ക്ഷണം മനസാ തദ് ബുദ്വ്വാ താനവദദ് യൂയമന്തഃകരണൈഃ കുത ഏതാനി വിതർകയഥ?
9 ৯ পক্ষাঘাতী রোগীক কোনটা বলা সহজ, তোমার পাপ ক্ষমা করা হল বলা, না ওঠ তোমার বিছানা তুলে হেঁটে বেড়াও বলা?
തദനന്തരം യീശുസ്തത്സ്ഥാനാത് പുനഃ സമുദ്രതടം യയൗ; ലോകനിവഹേ തത്സമീപമാഗതേ സ താൻ സമുപദിദേശ|
10 ১০ কিন্তু পৃথিবীতে পাপ ক্ষমা করতে মনুষ্যপুত্রের ক্ষমতা আছে, এটা যেন তোমরা জানতে পার, এই জন্য তিনি সেই পক্ষাঘাতী রোগীকে বললেন।
കിന്തു പൃഥിവ്യാം പാപാനി മാർഷ്ടും മനുഷ്യപുത്രസ്യ സാമർഥ്യമസ്തി, ഏതദ് യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയിതും (സ തസ്മൈ പക്ഷാഘാതിനേ കഥയാമാസ)
ഉത്തിഷ്ഠ തവ ശയ്യാം ഗൃഹീത്വാ സ്വഗൃഹം യാഹി, അഹം ത്വാമിദമ് ആജ്ഞാപയാമി|
12 ১২ তাতে সে উঠে দাঁড়াল ও সেই মুহূর্তে খাট তুলে নিয়ে সবার সামনে দিয়ে বাইরে চলে গেল; এতে সবাই খুব অবাক হল, আর এই বলে ঈশ্বরের গৌরব করতে লাগল যে, এরকম কখনও দেখেনি।
തതഃ സ തത്ക്ഷണമ് ഉത്ഥായ ശയ്യാം ഗൃഹീത്വാ സർവ്വേഷാം സാക്ഷാത് ജഗാമ; സർവ്വേ വിസ്മിതാ ഏതാദൃശം കർമ്മ വയമ് കദാപി നാപശ്യാമ, ഇമാം കഥാം കഥയിത്വേശ്വരം ധന്യമബ്രുവൻ|
13 ১৩ পরে তিনি আবার বের হয়ে সমুদ্রতীরে চলে গেলেন এবং সব লোক তাঁর কাছে উপস্থিত হলো, আর তিনি তাদের শিক্ষা দিতে লাগলেন।
തദനന്തരം യീശുസ്തത്സ്ഥാനാത് പുനഃ സമുദ്രതടം യയൗ; ലോകനിവഹേ തത്സമീപമാഗതേ സ താൻ സമുപദിദേശ|
14 ১৪ পরে তিনি যেতে যেতে দেখলেন, আলফেয়ের ছেলে লেবী কর আদায় করবার জায়গায় বসে আছেন; তিনি তাঁকে বললেন, “আমার সঙ্গে এস,” তাতে তিনি উঠে তাঁর সঙ্গে চলে গেলেন।
അഥ ഗച്ഛൻ കരസഞ്ചയഗൃഹ ഉപവിഷ്ടമ് ആൽഫീയപുത്രം ലേവിം ദൃഷ്ട്വാ തമാഹൂയ കഥിതവാൻ മത്പശ്ചാത് ത്വാമാമച്ഛ തതഃ സ ഉത്ഥായ തത്പശ്ചാദ് യയൗ|
15 ১৫ পরে তিনি যখন তাঁর ঘরের মধ্যে খাবার খেতে বসলেন, আর অনেক কর আদায়কারী ও পাপী মানুষ যীশুর ও তাঁর শিষ্যদের সঙ্গে খাবার খেতে বসল; কারণ অনেক লোক যীশুর সঙ্গে সঙ্গে যাচ্ছিল।
അനന്തരം യീശൗ തസ്യ ഗൃഹേ ഭോക്തുമ് ഉപവിഷ്ടേ ബഹവഃ കരമഞ്ചായിനഃ പാപിനശ്ച തേന തച്ഛിഷ്യൈശ്ച സഹോപവിവിശുഃ, യതോ ബഹവസ്തത്പശ്ചാദാജഗ്മുഃ|
16 ১৬ কিন্তু তিনি পাপী ও কর আদায়কারীদের সঙ্গে খাবার খাচ্ছেন দেখে ফরীশীদের ধর্মশিক্ষকেরা তাঁর শিষ্যদের বললেন উনি কেন কর আদায়কারী ও পাপীদের সঙ্গে খাওয়া দাওয়া করেন?
തദാ സ കരമഞ്ചായിഭിഃ പാപിഭിശ്ച സഹ ഖാദതി, തദ് ദൃഷ്ട്വാധ്യാപകാഃ ഫിരൂശിനശ്ച തസ്യ ശിഷ്യാനൂചുഃ കരമഞ്ചായിഭിഃ പാപിഭിശ്ച സഹായം കുതോ ഭുംക്തേ പിവതി ച?
17 ১৭ যীশু তা শুনে তাদেরকে বললেন, সুস্থ লোকদের ডাক্তারের প্রয়োজন নেই, কিন্তু অসুস্থদের প্রয়োজন আছে; আমি ধার্ম্মিকদের নয়, কিন্তু পাপীদেরই ডাকতে এসেছি।
തദ്വാക്യം ശ്രുത്വാ യീശുഃ പ്രത്യുവാച, അരോഗിലോകാനാം ചികിത്സകേന പ്രയോജനം നാസ്തി, കിന്തു രോഗിണാമേവ; അഹം ധാർമ്മികാനാഹ്വാതും നാഗതഃ കിന്തു മനോ വ്യാവർത്തയിതും പാപിന ഏവ|
18 ১৮ আর যোহনের শিষ্যেরা ও ফরীশীরা উপবাস করছিল। তারা যীশুর কাছে এসে তাঁকে বলল, যোহনের শিষ্যেরা ও ফরীশীদের শিষ্যরা উপবাস করে, কিন্তু আপনার শিষ্যেরা উপবাস করে না, এর কারণ কি?
തതഃ പരം യോഹനഃ ഫിരൂശിനാഞ്ചോപവാസാചാരിശിഷ്യാ യീശോഃ സമീപമ് ആഗത്യ കഥയാമാസുഃ, യോഹനഃ ഫിരൂശിനാഞ്ച ശിഷ്യാ ഉപവസന്തി കിന്തു ഭവതഃ ശിഷ്യാ നോപവസന്തി കിം കാരണമസ്യ?
19 ১৯ যীশু তাদের বললেন, বর সঙ্গে থাকতে কি বরের সঙ্গে থাকা লোকেরা কি উপবাস করতে পারে? যতদিন তাদের সঙ্গে বর থাকে, ততদিন তারা উপবাস করতে পারে না।
തദാ യീശുസ്താൻ ബഭാഷേ യാവത് കാലം സഖിഭിഃ സഹ കന്യായാ വരസ്തിഷ്ഠതി താവത്കാലം തേ കിമുപവസ്തും ശക്നുവന്തി? യാവത്കാലം വരസ്തൈഃ സഹ തിഷ്ഠതി താവത്കാലം ത ഉപവസ്തും ന ശക്നുവന്തി|
യസ്മിൻ കാലേ തേഭ്യഃ സകാശാദ് വരോ നേഷ്യതേ സ കാല ആഗച്ഛതി, തസ്മിൻ കാലേ തേ ജനാ ഉപവത്സ്യന്തി|
21 ২১ পুরনো কাপড়ে কেউ নতুন কাপড়ের তালী দেয় না, কারণ তার তালীতে কাপড় ছিঁড়ে যায় এবং ছেঁড়াটা আরও বড় হয়।
കോപി ജനഃ പുരാതനവസ്ത്രേ നൂതനവസ്ത്രം ന സീവ്യതി, യതോ നൂതനവസ്ത്രേണ സഹ സേവനേ കൃതേ ജീർണം വസ്ത്രം ഛിദ്യതേ തസ്മാത് പുന ർമഹത് ഛിദ്രം ജായതേ|
22 ২২ আর লোকে পুরাতন চামড়ার থলিতে নতুন আঙুরের রস রাখে না; রাখলে চামড়ার থলিগুলি ফেটে যায়, তাতে দ্রাক্ষারস পড়ে যায়, চামড়ার থলিগুলিও নষ্ট হয়; কিন্তু লোকে নূতন চামড়ার থলিতে টাটকা দ্রাক্ষারস রাখে।
കോപി ജനഃ പുരാതനകുതൂഷു നൂതനം ദ്രാക്ഷാരസം ന സ്ഥാപയതി, യതോ നൂതനദ്രാക്ഷാരസസ്യ തേജസാ താഃ കുത്വോ വിദീര്യ്യന്തേ തതോ ദ്രാക്ഷാരസശ്ച പതതി കുത്വശ്ച നശ്യന്തി, അതഏവ നൂതനദ്രാക്ഷാരസോ നൂതനകുതൂഷു സ്ഥാപനീയഃ|
23 ২৩ আর যীশু বিশ্রামবারে শস্য ক্ষেতের মধ্য দিয়ে যাচ্ছিলেন এবং তাঁর শিষ্যেরা চলতে চলতে শীষ ছিঁড়ে খেতে লাগলেন।
തദനന്തരം യീശു ര്യദാ വിശ്രാമവാരേ ശസ്യക്ഷേത്രേണ ഗച്ഛതി തദാ തസ്യ ശിഷ്യാ ഗച്ഛന്തഃ ശസ്യമഞ്ജരീശ്ഛേത്തും പ്രവൃത്താഃ|
അതഃ ഫിരൂശിനോ യീശവേ കഥയാമാസുഃ പശ്യതു വിശ്രാമവാസരേ യത് കർമ്മ ന കർത്തവ്യം തദ് ഇമേ കുതഃ കുർവ്വന്തി?
തദാ സ തേഭ്യോഽകഥയത് ദായൂദ് തത്സംങ്ഗിനശ്ച ഭക്ഷ്യാഭാവാത് ക്ഷുധിതാഃ സന്തോ യത് കർമ്മ കൃതവന്തസ്തത് കിം യുഷ്മാഭി ർന പഠിതമ്?
26 ২৬ দায়ূদ অবিয়াথর মহাযাজকের দিন ঈশ্বরের ঘরের ভিতর ঢুকে যে, দর্শনরুটি যাজকরা ছাড়া আর অন্য কারও খাওয়া উচিত ছিল না, তাই তিনি খেয়েছিলেন এবং সঙ্গীদেরকেও দিয়েছিলেন।
അബിയാഥർനാമകേ മഹായാജകതാം കുർവ്വതി സ കഥമീശ്വരസ്യാവാസം പ്രവിശ്യ യേ ദർശനീയപൂപാ യാജകാൻ വിനാന്യസ്യ കസ്യാപി ന ഭക്ഷ്യാസ്താനേവ ബുഭുജേ സങ്ഗിലോകേഭ്യോഽപി ദദൗ|
സോഽപരമപി ജഗാദ, വിശ്രാമവാരോ മനുഷ്യാർഥമേവ നിരൂപിതോഽസ്തി കിന്തു മനുഷ്യോ വിശ്രാമവാരാർഥം നൈവ|
മനുഷ്യപുത്രോ വിശ്രാമവാരസ്യാപി പ്രഭുരാസ്തേ|
