লুক 22
അപരഞ്ച കിണ്വശൂന്യപൂപോത്സവസ്യ കാല ഉപസ്ഥിതേ
2 ২ আর প্রধান যাজকেরা ও ব্যবস্থার শিক্ষকেরা কীভাবে তাঁকে হত্যা করতে পারে, তারই চেষ্টা করছিল, কারণ তারা লোকদের ভয় করত।
പ്രധാനയാജകാ അധ്യായകാശ്ച യഥാ തം ഹന്തും ശക്നുവന്തി തഥോപായാമ് അചേഷ്ടന്ത കിന്തു ലോകേഭ്യോ ബിഭ്യുഃ|
ഏതസ്തിൻ സമയേ ദ്വാദശശിഷ്യേഷു ഗണിത ഈഷ്കരിയോതീയരൂഢിമാൻ യോ യിഹൂദാസ്തസ്യാന്തഃകരണം ശൈതാനാശ്രിതത്വാത്
4 ৪ তখন সে গিয়ে প্রধান যাজকদের ও সেনাপতিদের সাথে কথাবার্তা বলল, কীভাবে তাঁকে তাদের হাতে সমর্পণ করতে পারবে।
സ ഗത്വാ യഥാ യീശും തേഷാം കരേഷു സമർപയിതും ശക്നോതി തഥാ മന്ത്രണാം പ്രധാനയാജകൈഃ സേനാപതിഭിശ്ച സഹ ചകാര|
തേന തേ തുഷ്ടാസ്തസ്മൈ മുദ്രാം ദാതും പണം ചക്രുഃ|
തതഃ സോങ്ഗീകൃത്യ യഥാ ലോകാനാമഗോചരേ തം പരകരേഷു സമർപയിതും ശക്നോതി തഥാവകാശം ചേഷ്ടിതുമാരേഭേ|
അഥ കിണ്വശൂന്യപൂപോത്മവദിനേ, അർഥാത് യസ്മിൻ ദിനേ നിസ്താരോത്സവസ്യ മേഷോ ഹന്തവ്യസ്തസ്മിൻ ദിനേ
8 ৮ তখন তিনি পিতর ও যোহনকে পাঠিয়ে দিয়ে বললেন, তোমরা গিয়ে নিস্তারপর্ব্বের ভোজ প্রস্তুত কর, আমরা ভোজন করব।
യീശുഃ പിതരം യോഹനഞ്ചാഹൂയ ജഗാദ, യുവാം ഗത്വാസ്മാകം ഭോജനാർഥം നിസ്താരോത്സവസ്യ ദ്രവ്യാണ്യാസാദയതം|
തദാ തൗ പപ്രച്ഛതുഃ കുചാസാദയാവോ ഭവതഃ കേച്ഛാ?
10 ১০ আপনার ইচ্ছা কি? তিনি তাদেরকে বললেন, দেখ, তোমরা সবাই শহরে ঢুকলে এমন একজন লোকের দেখা পাবে, যে একটা কলসিতে করে জল নিয়ে যাচ্ছে; তোমরা তার পেছনে পেছনে যেও; সে যে বাড়িতে ঢুকবে।
തദാ സോവാദീത്, നഗരേ പ്രവിഷ്ടേ കശ്ചിജ്ജലകുമ്ഭമാദായ യുവാം സാക്ഷാത് കരിഷ്യതി സ യന്നിവേശനം പ്രവിശതി യുവാമപി തന്നിവേശനം തത്പശ്ചാദിത്വാ നിവേശനപതിമ് ഇതി വാക്യം വദതം,
11 ১১ আর সেই বাড়ির মালিককে বোলো, গুরু বলেছেন, যেখানে আমি আমার শিষ্যদের সঙ্গে নিস্তারপর্ব্বের ভোজ খেতে পারি, আমার সেই অতিথিশালা কোথায়?
യത്രാഹം നിസ്താരോത്സവസ്യ ഭോജ്യം ശിഷ്യൈഃ സാർദ്ധം ഭോക്തും ശക്നോമി സാതിഥിശാലാ കുത്ര? കഥാമിമാം പ്രഭുസ്ത്വാം പൃച്ഛതി|
തതഃ സ ജനോ ദ്വിതീയപ്രകോഷ്ഠീയമ് ഏകം ശസ്തം കോഷ്ഠം ദർശയിഷ്യതി തത്ര ഭോജ്യമാസാദയതം|
13 ১৩ সেই জায়গায় প্রস্তুত কর। তারা গিয়ে, তিনি যেরকম বলেছিলেন, সেরকম দেখতে পেলেন; পরে তাঁরা নিস্তারপর্ব্বের ভোজ তৈরী করলেন।
തതസ്തൗ ഗത്വാ തദ്വാക്യാനുസാരേണ സർവ്വം ദൃഷ്ദ്വാ തത്ര നിസ്താരോത്സവീയം ഭോജ്യമാസാദയാമാസതുഃ|
അഥ കാല ഉപസ്ഥിതേ യീശു ർദ്വാദശഭിഃ പ്രേരിതൈഃ സഹ ഭോക്തുമുപവിശ്യ കഥിതവാൻ
15 ১৫ তখন তিনি তাদের বললেন, আমার দুঃখভোগের আগে তোমাদের সাথে আমি এই নিস্তারপর্ব্বের ভোজ ভোজন করতে আমি খুব ইচ্ছা করছি;
മമ ദുഃഖഭോഗാത് പൂർവ്വം യുഭാഭിഃ സഹ നിസ്താരോത്സവസ്യൈതസ്യ ഭോജ്യം ഭോക്തും മയാതിവാഞ്ഛാ കൃതാ|
16 ১৬ কারণ আমি তোমাদের বলছি, যে পর্যন্ত ঈশ্বরের রাজ্যে এ পূর্ণ না হয়, সেই পর্যন্ত আমি এ আর ভোজন করব না।
യുഷ്മാൻ വദാമി, യാവത്കാലമ് ഈശ്വരരാജ്യേ ഭോജനം ന കരിഷ്യേ താവത്കാലമ് ഇദം ന ഭോക്ഷ്യേ|
തദാ സ പാനപാത്രമാദായ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാൻ കീർത്തയിത്വാ തേഭ്യോ ദത്വാവദത്, ഇദം ഗൃഹ്ലീത യൂയം വിഭജ്യ പിവത|
18 ১৮ কারণ আমি তোমাদের বলছি, যে পর্যন্ত ঈশ্বরের রাজ্যের আগমন না হয়, এখন থেকে সেই পর্যন্ত আমি আঙ্গুর ফলের রস পান করব না।
യുഷ്മാൻ വദാമി യാവത്കാലമ് ഈശ്വരരാജത്വസ്യ സംസ്ഥാപനം ന ഭവതി താവദ് ദ്രാക്ഷാഫലരസം ന പാസ്യാമി|
19 ১৯ পরে তিনি রুটী নিয়ে ধন্যবাদ দিয়ে ভাঙলেন এবং তাদেরকে দিলেন, আর বললেন, “এটা আমার শরীর যেটা তোমাদের দেওয়া হয়েছে। এটি আমার স্মরণে কর।
തതഃ പൂപം ഗൃഹീത്വാ ഈശ്വരഗുണാൻ കീർത്തയിത്വാ ഭങ്ക്താ തേഭ്യോ ദത്വാവദത്, യുഷ്മദർഥം സമർപിതം യന്മമ വപുസ്തദിദം, ഏതത് കർമ്മ മമ സ്മരണാർഥം കുരുധ്വം|
20 ২০ আর সেইভাবে তিনি খাওয়ার পর পানপাত্রও নিয়ে বললেন, এই পানপাত্র আমার রক্তের নতুন নিয়ম, যে রক্ত তোমাদের জন্য বাহিত হয়।
അഥ ഭോജനാന്തേ താദൃശം പാത്രം ഗൃഹീത്വാവദത്, യുഷ്മത്കൃതേ പാതിതം യന്മമ രക്തം തേന നിർണീതനവനിയമരൂപം പാനപാത്രമിദം|
പശ്യത യോ മാം പരകരേഷു സമർപയിഷ്യതി സ മയാ സഹ ഭോജനാസന ഉപവിശതി|
22 ২২ কারণ যেমন নির্ধারিত হয়েছে সেই অনুসারেই মনুষ্যপুত্র যাচ্ছেন, কিন্তু ধিক সেই ব্যক্তিকে, যার মাধ্যমে তিনি সমর্পিত হন।”
യഥാ നിരൂപിതമാസ്തേ തദനുസാരേണാ മനുഷ്യപുത്രസ്യ ഗതി ർഭവിഷ്യതി കിന്തു യസ്തം പരകരേഷു സമർപയിഷ്യതി തസ്യ സന്താപോ ഭവിഷ്യതി|
തദാ തേഷാം കോ ജന ഏതത് കർമ്മ കരിഷ്യതി തത് തേ പരസ്പരം പ്രഷ്ടുമാരേഭിരേ|
അപരം തേഷാം കോ ജനഃ ശ്രേഷ്ഠത്വേന ഗണയിഷ്യതേ, അത്രാർഥേ തേഷാം വിവാദോഭവത്|
25 ২৫ কিন্তু তিনি তাদের বললেন, অইহূদিদের রাজারাই তাদের উপরে প্রভুত্ব করে এবং তাদের উপর যার কর্তৃত্ব থাকে তাকে সম্মানীয় শাসক বলে।
അസ്മാത് കാരണാത് സോവദത്, അന്യദേശീയാനാം രാജാനഃ പ്രജാനാമുപരി പ്രഭുത്വം കുർവ്വന്തി ദാരുണശാസനം കൃത്വാപി തേ ഭൂപതിത്വേന വിഖ്യാതാ ഭവന്തി ച|
26 ২৬ কিন্তু তোমরা সেই রকম হয়ো না; বরং তোমাদের মধ্যে যে শ্রেষ্ঠ, সে ছোটোর মত হোক; এবং যে প্রধান, সে দাসের মত হোক।
കിന്തു യുഷ്മാകം തഥാ ന ഭവിഷ്യതി, യോ യുഷ്മാകം ശ്രേഷ്ഠോ ഭവിഷ്യതി സ കനിഷ്ഠവദ് ഭവതു, യശ്ച മുഖ്യോ ഭവിഷ്യതി സ സേവകവദ്ഭവതു|
27 ২৭ কারণ, কে শ্রেষ্ঠ? যে ভোজনে বসে, না পরিবেশন করে? যে ভোজনে বসে সেই কি না? কিন্তু আমি তোমাদের মধ্যে দাসের মত আছি।
ഭോജനോപവിഷ്ടപരിചാരകയോഃ കഃ ശ്രേഷ്ഠഃ? യോ ഭോജനായോപവിശതി സ കിം ശ്രേഷ്ഠോ ന ഭവതി? കിന്തു യുഷ്മാകം മധ്യേഽഹം പരിചാരകഇവാസ്മി|
അപരഞ്ച യുയം മമ പരീക്ഷാകാലേ പ്രഥമമാരഭ്യ മയാ സഹ സ്ഥിതാ
ഏതത്കാരണാത് പിത്രാ യഥാ മദർഥം രാജ്യമേകം നിരൂപിതം തഥാഹമപി യുഷ്മദർഥം രാജ്യം നിരൂപയാമി|
30 ৩০ যেন তোমরা আমার রাজ্যে আমার সঙ্গে ভোজন পান কর; আর তোমরা সিংহাসনে বসে ইস্রায়েলের বারো বংশের বিচার করবে।
തസ്മാൻ മമ രാജ്യേ ഭോജനാസനേ ച ഭോജനപാനേ കരിഷ്യധ്വേ സിംഹാസനേഷൂപവിശ്യ ചേസ്രായേലീയാനാം ദ്വാദശവംശാനാം വിചാരം കരിഷ്യധ്വേ|
അപരം പ്രഭുരുവാച, ഹേ ശിമോൻ പശ്യ തിതഉനാ ധാന്യാനീവ യുഷ്മാൻ ശൈതാൻ ചാലയിതുമ് ഐച്ഛത്,
32 ৩২ কিন্তু আমি তোমার জন্য প্রার্থনা করেছি, যেন তোমাদের বিশ্বাসে ভাঙ্গন না ধরে; আর তুমিও একবার ফিরলে পর তোমার ভাইদের সুস্থির করও।
കിന്തു തവ വിശ്വാസസ്യ ലോപോ യഥാ ന ഭവതി ഏതത് ത്വദർഥം പ്രാർഥിതം മയാ, ത്വന്മനസി പരിവർത്തിതേ ച ഭ്രാതൃണാം മനാംസി സ്ഥിരീകുരു|
തദാ സോവദത്, ഹേ പ്രഭോഹം ത്വയാ സാർദ്ധം കാരാം മൃതിഞ്ച യാതും മജ്ജിതോസ്മി|
34 ৩৪ তিনি বললেন, পিতর আমি তোমাকে বলছি, যে পর্যন্ত তুমি আমাকে চেন না বলে তিনবার অস্বীকার করবে, সেই পর্যন্ত আজ মোরগ ডাকবে না।
തതഃ സ ഉവാച, ഹേ പിതര ത്വാം വദാമി, അദ്യ കുക്കുടരവാത് പൂർവ്വം ത്വം മത്പരിചയം വാരത്രയമ് അപഹ്വോഷ്യസേ|
35 ৩৫ আর তিনি তাদের বললেন, আমি যখন থলি, ঝুলি ও জুতো ছাড়া তোমাদের পাঠিয়েছিলাম, তখন কি কিছুরই অভাব হয়েছিল? তারা বললেন কিছুই না।
അപരം സ പപ്രച്ഛ, യദാ മുദ്രാസമ്പുടം ഖാദ്യപാത്രം പാദുകാഞ്ച വിനാ യുഷ്മാൻ പ്രാഹിണവം തദാ യുഷ്മാകം കസ്യാപി ന്യൂനതാസീത്? തേ പ്രോചുഃ കസ്യാപി ന|
36 ৩৬ তখন তিনি তাদের বললেন, এখন যার থলি আছে, সে তা নিয়ে যাক, সেইভাবে ঝুলিও নিয়ে নিক; এবং যার নেই, সে নিজের পোষাক বিক্রি করে তলোয়ার কিনুক।
തദാ സോവദത് കിന്ത്വിദാനീം മുദ്രാസമ്പുടം ഖാദ്യപാത്രം വാ യസ്യാസ്തി തേന തദ്ഗ്രഹീതവ്യം, യസ്യ ച കൃപാണോ നാസ്തി തേന സ്വവസ്ത്രം വിക്രീയ സ ക്രേതവ്യഃ|
37 ৩৭ কারণ আমি তোমাদের বলছি, এই যে কথা শাস্ত্রে লেখা আছে, “আর তিনি অধার্মিকদের সঙ্গে গণ্য হলেন” তা আমাতে পূর্ণ হতে হবে; কারণ আমার বিষয়ে যা, তা পূর্ণ হচ্ছে।
യതോ യുഷ്മാനഹം വദാമി, അപരാധിജനൈഃ സാർദ്ധം ഗണിതഃ സ ഭവിഷ്യതി| ഇദം യച്ഛാസ്ത്രീയം വചനം ലിഖിതമസ്തി തന്മയി ഫലിഷ്യതി യതോ മമ സമ്ബന്ധീയം സർവ്വം സേത്സ്യതി|
തദാ തേ പ്രോചുഃ പ്രഭോ പശ്യ ഇമൗ കൃപാണൗ| തതഃ സോവദദ് ഏതൗ യഥേഷ്ടൗ|
അഥ സ തസ്മാദ്വഹി ർഗത്വാ സ്വാചാരാനുസാരേണ ജൈതുനനാമാദ്രിം ജഗാമ ശിഷ്യാശ്ച തത്പശ്ചാദ് യയുഃ|
തത്രോപസ്ഥായ സ താനുവാച, യഥാ പരീക്ഷായാം ന പതഥ തദർഥം പ്രാർഥയധ്വം|
പശ്ചാത് സ തസ്മാദ് ഏകശരക്ഷേപാദ് ബഹി ർഗത്വാ ജാനുനീ പാതയിത്വാ ഏതത് പ്രാർഥയാഞ്ചക്രേ,
42 ৪২ পিতা যদি তোমার ইচ্ছা হয়, আমার থেকে এই দুঃখের পানপাত্র দূর কর; তবুও আমার ইচ্ছা নয়, তোমারই ইচ্ছা পূর্ণ হোক
ഹേ പിത ര്യദി ഭവാൻ സമ്മന്യതേ തർഹി കംസമേനം മമാന്തികാദ് ദൂരയ കിന്തു മദിച്ഛാനുരൂപം ന ത്വദിച്ഛാനുരൂപം ഭവതു|
തദാ തസ്മൈ ശക്തിം ദാതും സ്വർഗീയദൂതോ ദർശനം ദദൗ|
44 ৪৪ পরে তিনি করুন দুঃখে মগ্ন হয়ে আরো একমনে প্রার্থনা করলেন; আর তার ঘাম যেন রক্তের আকারে বড় বড় ফোঁটা হয়ে জমিতে পড়তে লাগল।
പശ്ചാത് സോത്യന്തം യാതനയാ വ്യാകുലോ ഭൂത്വാ പുനർദൃഢം പ്രാർഥയാഞ്ചക്രേ, തസ്മാദ് ബൃഹച്ഛോണിതബിന്ദവ ഇവ തസ്യ സ്വേദബിന്ദവഃ പൃഥിവ്യാം പതിതുമാരേഭിരേ|
അഥ പ്രാർഥനാത ഉത്ഥായ ശിഷ്യാണാം സമീപമേത്യ താൻ മനോദുഃഖിനോ നിദ്രിതാൻ ദൃഷ്ട്വാവദത്
കുതോ നിദ്രാഥ? പരീക്ഷായാമ് അപതനാർഥം പ്രർഥയധ്വം|
47 ৪৭ তিনি কথা বলছেন, এমন দিন দেখ, অনেক লোক এবং যার নাম যিহূদা সেই বারো জনের মধ্যে একজন সে তাদের আগে আগে আসছে; সে যীশুকে চুম্বন করবার জন্য তাঁর কাছে আসল।
ഏതത്കഥായാഃ കഥനകാലേ ദ്വാദശശിഷ്യാണാം മധ്യേ ഗണിതോ യിഹൂദാനാമാ ജനതാസഹിതസ്തേഷാമ് അഗ്രേ ചലിത്വാ യീശോശ്ചുമ്ബനാർഥം തദന്തികമ് ആയയൗ|
തദാ യീശുരുവാച, ഹേ യിഹൂദാ കിം ചുമ്ബനേന മനുഷ്യപുത്രം പരകരേഷു സമർപയസി?
തദാ യദ്യദ് ഘടിഷ്യതേ തദനുമായ സങ്ഗിഭിരുക്തം, ഹേ പ്രഭോ വയം കി ഖങ്ഗേന ഘാതയിഷ്യാമഃ?
തത ഏകഃ കരവാലേനാഹത്യ പ്രധാനയാജകസ്യ ദാസസ്യ ദക്ഷിണം കർണം ചിച്ഛേദ|
അധൂനാ നിവർത്തസ്വ ഇത്യുക്ത്വാ യീശുസ്തസ്യ ശ്രുതിം സ്പൃഷ്ട്വാ സ്വസ്യം ചകാര|
52 ৫২ আর তার বিরুদ্ধে যে প্রধান যাজকেরা, ধর্মগৃহের সেনাপতি ও প্রাচীনেরা এসেছিল, যীশু তাদের বললেন, লোকে “যেমন দস্যুর বিরুদ্ধে যায়, তেমনি খড়গ ও লাঠি নিয়ে কি তোমরা আসলে?
പശ്ചാദ് യീശുഃ സമീപസ്ഥാൻ പ്രധാനയാജകാൻ മന്ദിരസ്യ സേനാപതീൻ പ്രാചീനാംശ്ച ജഗാദ, യൂയം കൃപാണാൻ യഷ്ടീംശ്ച ഗൃഹീത്വാ മാം കിം ചോരം ധർത്തുമായാതാഃ?
53 ৫৩ আমি যখন প্রতিদিন ধর্মগৃহে তোমাদের সঙ্গে ছিলাম, তখন আমায় উপরে হাত রাখেনি; কিন্তু এই তোমাদের দিন এবং অন্ধকারের কর্তৃত্ব।”
യദാഹം യുഷ്മാഭിഃ സഹ പ്രതിദിനം മന്ദിരേഽതിഷ്ഠം തദാ മാം ധർത്തം ന പ്രവൃത്താഃ, കിന്ത്വിദാനീം യുഷ്മാകം സമയോന്ധകാരസ്യ ചാധിപത്യമസ്തി|
അഥ തേ തം ധൃത്വാ മഹായാജകസ്യ നിവേശനം നിന്യുഃ| തതഃ പിതരോ ദൂരേ ദൂരേ പശ്ചാദിത്വാ
ബൃഹത്കോഷ്ഠസ്യ മധ്യേ യത്രാഗ്നിം ജ്വാലയിത്വാ ലോകാഃ സമേത്യോപവിഷ്ടാസ്തത്ര തൈഃ സാർദ്ധമ് ഉപവിവേശ|
അഥ വഹ്നിസന്നിധൗ സമുപവേശകാലേ കാചിദ്ദാസീ മനോ നിവിശ്യ തം നിരീക്ഷ്യാവദത് പുമാനയം തസ്യ സങ്ഗേഽസ്ഥാത്|
കിന്തു സ തദ് അപഹ്നുത്യാവാദീത് ഹേ നാരി തമഹം ന പരിചിനോമി|
ക്ഷണാന്തരേഽന്യജനസ്തം ദൃഷ്ട്വാബ്രവീത് ത്വമപി തേഷാം നികരസ്യൈകജനോസി| പിതരഃ പ്രത്യുവാച ഹേ നര നാഹമസ്മി|
തതഃ സാർദ്ധദണ്ഡദ്വയാത് പരം പുനരന്യോ ജനോ നിശ്ചിത്യ ബഭാഷേ, ഏഷ തസ്യ സങ്ഗീതി സത്യം യതോയം ഗാലീലീയോ ലോകഃ|
60 ৬০ তখন পিতর বললেন, দেখ, তুমি কি বলছ, আমি বুঝতে পারছি না। তিনি কথা বলছিলেন, আর অমনি মোরগ ডেকে উঠল।
തദാ പിതര ഉവാച ഹേ നര ത്വം യദ് വദമി തദഹം ബോദ്ധും ന ശക്നോമി, ഇതി വാക്യേ കഥിതമാത്രേ കുക്കുടോ രുരാവ|
61 ৬১ আর প্রভু মুখ ফিরিয়ে পিতরের দিকে নজর দিলেন; তাতে প্রভু এই যে কথা বলেছিলেন, “আজ মোরগ ডাকবার আগে তুমি তিনবার আমাকে অস্বীকার করবে।” তা পিতরের মনে পড়ল।
തദാ പ്രഭുണാ വ്യാധുട്യ പിതരേ നിരീക്ഷിതേ കൃകവാകുരവാത് പൂർവ്വം മാം ത്രിരപഹ്നോഷ്യസേ ഇതി പൂർവ്വോക്തം തസ്യ വാക്യം പിതരഃ സ്മൃത്വാ
ബഹിർഗത്വാ മഹാഖേദേന ചക്രന്ദ|
തദാ യൈ ര്യീശുർധൃതസ്തേ തമുപഹസ്യ പ്രഹർത്തുമാരേഭിരേ|
വസ്ത്രേണ തസ്യ ദൃശൗ ബദ്ധ്വാ കപോലേ ചപേടാഘാതം കൃത്വാ പപ്രച്ഛുഃ, കസ്തേ കപോലേ ചപേടാഘാതം കൃതവാന? ഗണയിത്വാ തദ് വദ|
തദന്യത് തദ്വിരുദ്ധം ബഹുനിന്ദാവാക്യം വക്തുമാരേഭിരേ|
66 ৬৬ যখন দিন হল, তখন লোকদের প্রাচীন নেতারা, প্রধান যাজকেরা ও ব্যবস্থার শিক্ষক একসঙ্গে মিলিত হল এবং নিজেদের সভার মধ্যে তাঁকে নিয়ে এসে বলল।
അഥ പ്രഭാതേ സതി ലോകപ്രാഞ്ചഃ പ്രധാനയാജകാ അധ്യാപകാശ്ച സഭാം കൃത്വാ മധ്യേസഭം യീശുമാനീയ പപ്രച്ഛുഃ, ത്വമ് അഭിഷികതോസി ന വാസ്മാൻ വദ|
67 ৬৭ তুমি যদি সেই খ্রীষ্ট হও, তবে আমাদের বল, তিনি তাদের বললেন, “যদি তোমাদের বলি, তোমরা বিশ্বাস করবে না;
സ പ്രത്യുവാച, മയാ തസ്മിന്നുക്തേഽപി യൂയം ന വിശ്വസിഷ്യഥ|
കസ്മിംശ്ചിദ്വാക്യേ യുഷ്മാൻ പൃഷ്ടേഽപി മാം ന തദുത്തരം വക്ഷ്യഥ ന മാം ത്യക്ഷ്യഥ ച|
കിന്ത്വിതഃ പരം മനുജസുതഃ സർവ്വശക്തിമത ഈശ്വരസ്യ ദക്ഷിണേ പാർശ്വേ സമുപവേക്ഷ്യതി|
തതസ്തേ പപ്രച്ഛുഃ, ർതിഹ ത്വമീശ്വരസ്യ പുത്രഃ? സ കഥയാമാസ, യൂയം യഥാർഥം വദഥ സ ഏവാഹം|
തദാ തേ സർവ്വേ കഥയാമാസുഃ, ർതിഹ സാക്ഷ്യേഽൻസസ്മിൻ അസ്മാകം കിം പ്രയോജനം? അസ്യ സ്വമുഖാദേവ സാക്ഷ്യം പ്രാപ്തമ്|
