যাকোব 4
1 ১ তোমাদের মধ্যে কোথা থেকে যুদ্ধ ও কোথা থেকে বিবাদ উৎপন্ন হয়? তোমাদের অঙ্গপ্রত্যঙ্গে যে সব মন্দ ইচ্ছা যুদ্ধ করে, সে সব থেকে কি নয়?
तुसन मां लड़ाई ते झगड़े कोट्ठां एइतन? कुन तैन खुवैइशन सेइं नईं ज़ैना तुश्शे अंगन मां लेड़तिन?
2 ২ তোমরা ইচ্ছা করছ, তবুও পাচ্ছ না; তোমরা মানুষ খুন ও ঈর্ষা করছ, কিন্তু পেতে পার না; তোমরা বিবাদ ও যুদ্ধ করে থাক, কিছু পাও না, কারণ তোমরা ঈশ্বরের কাছে চাও না।
तुस खुवैइश रखतथ, पन तुसन मैल्ले न, एल्हेरेलेइ तुस खून ते जलन केरतथ, ते किछ हासिल न केरि बटथ तुस झगड़तथ ते लड़तथ; तुसन एल्हेरेलेइ न मैल्ले, कि तुस मगथ न।
3 ৩ চাইছ, তা সত্বেও ফল পাচ্ছ না; কারণ খারাপ উদ্দেশ্যে চাইছ, যাতে নিজের নিজের ভোগবিলাসে ব্যবহার করতে পার।
तुस मगतथ ते मैल्ले न, किजोकि बुरी इच्छा सेइं मगतथ, ताके अपने एशे मां खर्च़ केरथ।
4 ৪ হে অবিশ্বস্তরা, তোমরা কি জান না যে, জগতের বন্ধুত্ব ঈশ্বরের সাথে শত্রুতা? সুতরাং যে কেউ জগতের বন্ধু হতে ইচ্ছা করে, সে নিজেকে ঈশ্বরের শত্রু করে তোলে।
हे बेईमान लोकव, कुन तुस न ज़ानथ, कि दुनियारी चीज़न सेइं दोस्ती रखनी परमेशरे सेइं बैर केरनोए, ज़ै कोई दुनियारो दोस्त भोनो चाते, तै अपनो आप परमेशरेरो दुश्मन बनाते।
5 ৫ অথবা তোমরা কি মনে কর যে, শাস্ত্রের কথা ব্যবহারের অযোগ্য হয়? যে পবিত্র আত্মা তিনি আমাদের হৃদয়ে দিয়েছেন, তা চায় যেন আমরা শুধু তারই হই।
कुन तुस इन समझ़तथ, कि पवित्रशास्त्र बेफैइदू ज़ोते कि, “ज़ै आत्मा तैने असन मां छ़डी, कुन तै एरी इच्छा केरती, ज़ेसेरो फल जलन भोए?”
6 ৬ বরং তিনি আরও অনুগ্রহ প্রদান করেন; কারণ শাস্ত্র বলে, “ঈশ্বর অহঙ্কারীদের প্রতিরোধ করেন, কিন্তু নম্রদেরকে অনুগ্রহ প্রদান করেন।”
पन ज़ै अनुग्रह परमेशर देते तै बड़ो मज़बूते, एल्हेरेलेइ पवित्रशास्त्रे मां इन लिखोरूए, “कि परमेशर अभिमान केरनेबालां केरो मुकाबलो केरते, पन दीनन् पुड़ अनुग्रह केरते।”
7 ৭ অতএব তোমরা নিজেদেরকে ঈশ্বরের কাছে সঁপে দাও; কিন্তু দিয়াবলের প্রতিরোধ কর, তাতে সে তোমাদের কাছ থেকে পালিয়ে যাবে।
एल्हेरेलेइ परमेशरेरे अधीन भोथ, ते ज़ैन शैतान तुसन करां करानू चाते तैन न केरा, त तै तुसन करां दूर नश्शेलो।
8 ৮ ঈশ্বরের কাছে এস, তাতে তিনিও তোমাদের কাছে আসবেন। হে পাপীরা, হাত পরিষ্কার কর; হে দুমনা লোক সবাই হৃদয় পবিত্র কর।
परमेशरेरे नेड़े एज्जा, त तै तुश्शे नेड़े एज्जेलो, हे पापी लोकव, अपने ज़िन्दगी करां पाप दूर केरा, ते हे दुमन्ने बाले लोकव अपने मन्न पवित्र केरा।
अपने पापां केरे वजाई सेइं दुखी भोथ, ते शोग केरा, ते लेरां देथ, तुश्शी हासी शोगे मां, ते तुश्शी खुशी उदैसी मां बेदलोए।
प्रभुएरे सामने नम्र बना, त तै तुसन इज़्ज़त देइतां उच्चे केरेलो।
11 ১১ হে ভাইয়েরা, একে অপরের বিরুদ্ধে নিন্দা কর না; যে ব্যক্তি ভাইয়ের নিন্দা করে, কিংবা ভাইয়ের বিচার করে, সে আইনের বিরুদ্ধে কথা বলে ও আইনের বিচার করে। কিন্তু তুমি যদি আইনের বিচার কর, তবে আইনের অমান্য করে বিচারকর্ত্তা হয়েছ।
हे ढ्लाव ते बेइनव, एक्की होरेरी तुहीन न केरा, ज़ै अपने ढ्लाएरी तुहीन केरते, या अपने ढ्लाए पुड़ दोष लाते, तै मूसेरे कानूनेरी भी तुहीन केरते, ते मूसेरे कानूने पुड़ दोष लाते, ते अगर तू कानूने पुड़ दोष लातस, त तू कानूने पुड़ च़लने बालो न भोव, पन तैसेरो हाकिम भोव।
12 ১২ একমাত্র ঈশ্বরই নিয়ম বিধি দিতে পারেন ও বিচার করতে পারেন, তিনিই রক্ষা করতে ও ধ্বংস করতে পারেন। কিন্তু তুমি কে যে প্রতিবেশীর বিচার কর?
मूसेरो कानून देनेबालो ते हाकिम त अक्के, तै परमेशर आए, ज़ैस कां बच़ाने ते नाश केरनेरी शक्ति आए, तू कौन आस, ज़ै अपने पड़ोसी पुड़ दोष लातस?
13 ১৩ এখন দেখ, তোমাদের মধ্যে কেউ কেউ বলে, আজ কিংবা কাল আমরা ঐ শহরে যাব এবং সেখানে এক বছর থাকব, বাণিজ্য করব ও আয় করব।
तुस ज़ैना इन ज़ोतथ, “कि अज़ या कालां अस कोन्ची होरि नगर मां गेइतां अक साल बीतामेले, ते बुपार केरतां फैइदो उठामेले।”
14 ১৪ তোমরা তো কালকের বিষয়ে জান না; তোমাদের জীবন কি ধরনের? তোমরা তো, ধোঁয়ার মত যা খানিকক্ষণ দেখা যায়, পরে উবে যায়।
ते इन न ज़ानथ कि कालां कुन भोलू, शुना, तुश्शी ज़िन्दगी आए कुन? तुस त भाखेरे ज़ेरेथ, ज़ै थोड़े च़िरे लेइहोते, ते फिरी गैइब भोते।
15 ১৫ ওর পরিবর্ত্তে বরং এই বল, “যদি প্রভুর ইচ্ছা হয় আমরা বেঁচে থাকব এবং আমরা এই কাজটি বা ওই কাজটী করব।”
एल्हेरेलेइ तुसेईं इन ज़ोरू लोड़े, “अगर प्रभु चाए, त अस ज़ींते रहमेले, ते इन या तैन कम भी केरमेले।”
पन हुनी तुस अपने अभिमाने पुड़ घमण्ड केरतथ, एरू सब घमण्ड बुरू भोते।
एल्हेरेलेइ ज़ै कोई भलाई केरनि ज़ानते ते न केरे, तैसेरेलेइ ई पापे।
