২য় যোহন 1
1 ১ এই প্রাচীন মনোনীতা মহিলা ও তাঁর সন্তানদের কাছে এই চিঠি লিখছি; যাদেরকে আমি সত্যে ভালবাসি (কেবল আমি না, বরং যত লোক সত্য জানে, সবাই ভালবাসে),
ഹേ അഭിരുചിതേ കുരിയേ, ത്വാം തവ പുത്രാംശ്ച പ്രതി പ്രാചീനോഽഹം പത്രം ലിഖാമി|
സത്യമതാദ് യുഷ്മാസു മമ പ്രേമാസ്തി കേവലം മമ നഹി കിന്തു സത്യമതജ്ഞാനാം സർവ്വേഷാമേവ| യതഃ സത്യമതമ് അസ്മാസു തിഷ്ഠത്യനന്തകാലം യാവച്ചാസ്മാസു സ്ഥാസ്യതി| (aiōn g165)
3 ৩ অনুগ্রহ, দয়া, শান্তি, পিতা ঈশ্বর থেকে এবং সেই পিতার পুত্র যীশু খ্রীষ্ট থেকে, সত্যে ও ভালবাসায় আমাদের সঙ্গে থাকবে।
പിതുരീശ്വരാത് തത്പിതുഃ പുത്രാത് പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടാച്ച പ്രാപ്യോ ഽനുഗ്രഹഃ കൃപാ ശാന്തിശ്ച സത്യതാപ്രേമഭ്യാം സാർദ്ധം യുഷ്മാൻ അധിതിഷ്ഠതു|
4 ৪ আমি অনেক আনন্দিত, কারণ দেখতে পাচ্ছি, যেমন আমরা পিতার থেকে আদেশ পেয়েছি, তোমার সন্তানদের মধ্যে কেউ কেউ তেমনি সত্যে চলছে।
വയം പിതൃതോ യാമ് ആജ്ഞാം പ്രാപ്തവന്തസ്തദനുസാരേണ തവ കേചിദ് ആത്മജാഃ സത്യമതമ് ആചരന്ത്യേതസ്യ പ്രമാണം പ്രാപ്യാഹം ഭൃശമ് ആനന്ദിതവാൻ|
5 ৫ আর এখন, ওহে ভদ্র মহিলা, আমি তোমাকে নতুন কোনো আজ্ঞা রচনার মত নয়, কিন্তু শুরু থেকে আমরা যে আদেশ পেয়েছি, সেইভাবে তোমাকে এই অনুরোধ করছি, যেন আমরা পরস্পরকে ভালবাসি।
സാമ്പ്രതഞ്ച ഹേ കുരിയേ, നവീനാം കാഞ്ചിദ് ആജ്ഞാം ന ലിഖന്നഹമ് ആദിതോ ലബ്ധാമ് ആജ്ഞാം ലിഖൻ ത്വാമ് ഇദം വിനയേ യദ് അസ്മാഭിഃ പരസ്പരം പ്രേമ കർത്തവ്യം|
6 ৬ আর ভালবাসা এই, যেন আমরা তাঁর আজ্ঞানুসারে চলি; আদেশটি এই, যেমন তোমরা শুরু থেকে শুনেছ, যেন তোমরা ঐ প্রেমে চল।
അപരം പ്രേമൈതേന പ്രകാശതേ യദ് വയം തസ്യാജ്ഞാ ആചരേമ| ആദിതോ യുഷ്മാഭി ര്യാ ശ്രുതാ സേയമ് ആജ്ഞാ സാ ച യുഷ്മാഭിരാചരിതവ്യാ|
7 ৭ কারণ অনেক প্রতারক জগতে বের হয়েছে; যারা যীশু খ্রীষ্ট যে দেহ রূপে এসেছেন সেটা স্বীকার করে না; এরাই হলো সেই প্রতারক ও খ্রীষ্টের শত্রু।
യതോ ബഹവഃ പ്രവഞ്ചകാ ജഗത് പ്രവിശ്യ യീശുഖ്രീഷ്ടോ നരാവതാരോ ഭൂത്വാഗത ഏതത് നാങ്ഗീകുർവ്വന്തി സ ഏവ പ്രവഞ്ചകഃ ഖ്രീഷ്ടാരിശ്ചാസ്തി|
8 ৮ নিজেদের বিষয়ে সাবধান হও; আমরা যা গঠন করেছি, তা যেন তোমরা না হারাও, কিন্তু যেন সম্পূর্ণ পুরষ্কার পাও।
അസ്മാകം ശ്രമോ യത് പണ്ഡശ്രമോ ന ഭവേത് കിന്തു സമ്പൂർണം വേതനമസ്മാഭി ർലഭ്യേത തദർഥം സ്വാനധി സാവധാനാ ഭവതഃ|
9 ৯ যে কেউ এগিয়ে চলে এবং খ্রীষ্টের শিক্ষাতে না থাকে, সে ঈশ্বরকে পায়নি; সেই শিক্ষাতে যে থাকে, সে পিতা ও পুত্র উভয়কে পেয়েছে।
യഃ കശ്ചിദ് വിപഥഗാമീ ഭൂത്വാ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ശിക്ഷായാം ന തിഷ്ഠതി സ ഈശ്വരം ന ധാരയതി ഖ്രീഷ്ടസ്യ ശിജ്ഞായാം യസ്തിഷ്ഠതി സ പിതരം പുത്രഞ്ച ധാരയതി|
10 ১০ যদি কেউ সেই শিক্ষা না নিয়ে তোমাদের কাছে আসে, তবে তাকে বাড়িতে স্বাগত জানিও না এবং তাকে অভিবাদন জানিও না।
യഃ കശ്ചിദ് യുഷ്മത്സന്നിധിമാഗച്ഛൻ ശിക്ഷാമേനാം നാനയതി സ യുഷ്മാഭിഃ സ്വവേശ്മനി ന ഗൃഹ്യതാം തവ മങ്ഗലം ഭൂയാദിതി വാഗപി തസ്മൈ ന കഥ്യതാം|
യതസ്തവ മങ്ഗലം ഭൂയാദിതി വാചം യഃ കശ്ചിത് തസ്മൈ കഥയതി സ തസ്യ ദുഷ്കർമ്മണാമ് അംശീ ഭവതി|
12 ১২ তোমাদেরকে রচনার অনেক কথা ছিল; কাগজ ও কালি ব্যবহার করতে আমার ইচ্ছা হল না। কিন্তু আশাকরি যে, আমি তোমাদের কাছে গিয়ে সামনা সামনি হয়ে কথাবার্ত্তা বলব, যেন আমাদের আনন্দ সম্পূর্ণ হয়।
യുഷ്മാൻ പ്രതി മയാ ബഹൂനി ലേഖിതവ്യാനി കിന്തു പത്രമസീഭ്യാം തത് കർത്തും നേച്ഛാമി, യതോ ഽസ്മാകമ് ആനന്ദോ യഥാ സമ്പൂർണോ ഭവിഷ്യതി തഥാ യുഷ്മത്സമീപമുപസ്ഥായാഹം സമ്മുഖീഭൂയ യുഷ്മാഭിഃ സമ്ഭാഷിഷ്യ ഇതി പ്രത്യാശാ മമാസ്തേ|
തവാഭിരുചിതായാ ഭഗിന്യാ ബാലകാസ്ത്വാം നമസ്കാരം ജ്ഞാപയന്തി| ആമേൻ|
