১ম করিন্থীয় 11
ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം സർവ്വസ്മിൻ കാര്യ്യേ മാം സ്മരഥ മയാ ച യാദൃഗുപദിഷ്ടാസ്താദൃഗാചരഥൈതത്കാരണാത് മയാ പ്രശംസനീയാ ആധ്ബേ|
2 ২ আমি তোমাদেরকে প্রশংসা করছি যে, তোমরা সব বিষয়ে আমাকে স্মরণ করে থাক এবং তোমাদের কাছে শিক্ষামালা যে রকমের দিয়েছি, সেই ভাবেই তা ধরে আছ।
തഥാപി മമൈഷാ വാഞ്ഛാ യദ് യൂയമിദമ് അവഗതാ ഭവഥ,
3 ৩ কিন্তু আমার ইচ্ছা এই যে, যেন তোমরা জান যে, প্রত্যেক পুরুষের মাথা খ্রীষ্ট এবং স্ত্রীর মাথা পুরুষ, আর খ্রীষ্টের মাথা ঈশ্বর।
ഏകൈകസ്യ പുരുഷസ്യോത്തമാങ്ഗസ്വരൂപഃ ഖ്രീഷ്ടഃ, യോഷിതശ്ചോത്തമാങ്ഗസ്വരൂപഃ പുമാൻ, ഖ്രീഷ്ടസ്യ ചോത്തമാങ്ഗസ്വരൂപ ഈശ്വരഃ|
അപരമ് ആച്ഛാദിതോത്തമാങ്ഗേന യേന പുംസാ പ്രാർഥനാ ക്രിയത ഈശ്വരീയവാണീ കഥ്യതേ വാ തേന സ്വീയോത്തമാങ്ഗമ് അവജ്ഞായതേ|
5 ৫ কিন্তু যে কোনো স্ত্রী মাথা না ঢেকে প্রার্থনা করে, কিংবা ভাববাণী বলে, সে নিজের মাথার অপমান করে; কারণ সে ন্যাড়া মাথা মহিলার সমান হয়ে পড়ে।
അനാച്ഛാദിതോത്തമാങ്ഗയാ യയാ യോഷിതാ ച പ്രാർഥനാ ക്രിയത ഈശ്വരീയവാണീ കഥ്യതേ വാ തയാപി സ്വീയോത്തമാങ്ഗമ് അവജ്ഞായതേ യതഃ സാ മുണ്ഡിതശിരഃസദൃശാ|
6 ৬ ভাল, স্ত্রী যদি মাথা ঢেকে না রাখে, সে চুলও কেটে ফেলুক; কিন্তু চুল কেটে ফেলা কি মাথা ন্যাড়া করা যদি স্ত্রীর লজ্জার বিষয় হয়, তবে সে মাথা ঢেকে রাখুক।
അനാച്ഛാദിതമസ്തകാ യാ യോഷിത് തസ്യാഃ ശിരഃ മുണ്ഡനീയമേവ കിന്തു യോഷിതഃ കേശച്ഛേദനം ശിരോമുണ്ഡനം വാ യദി ലജ്ജാജനകം ഭവേത് തർഹി തയാ സ്വശിര ആച്ഛാദ്യതാം|
7 ৭ বাস্তবিক মাথা ঢেকে রাখা পুরুষের উচিত না, কারণ, সে ঈশ্বরের প্রতিমূর্ত্তি ও তেজ; কিন্তু স্ত্রী পুরুষের গৌরব।
പുമാൻ ഈശ്വരസ്യ പ്രതിമൂർത്തിഃ പ്രതിതേജഃസ്വരൂപശ്ച തസ്മാത് തേന ശിരോ നാച്ഛാദനീയം കിന്തു സീമന്തിനീ പുംസഃ പ്രതിബിമ്ബസ്വരൂപാ|
യതോ യോഷാതഃ പുമാൻ നോദപാദി കിന്തു പുംസോ യോഷിദ് ഉദപാദി|
അധികന്തു യോഷിതഃ കൃതേ പുംസഃ സൃഷ്ടി ർന ബഭൂവ കിന്തു പുംസഃ കൃതേ യോഷിതഃ സൃഷ്ടി ർബഭൂവ|
ഇതി ഹേതോ ർദൂതാനാമ് ആദരാദ് യോഷിതാ ശിരസ്യധീനതാസൂചകമ് ആവരണം ധർത്തവ്യം|
തഥാപി പ്രഭോ ർവിധിനാ പുമാംസം വിനാ യോഷിന്ന ജായതേ യോഷിതഞ്ച വിനാ പുമാൻ ന ജായതേ|
യതോ യഥാ പുംസോ യോഷിദ് ഉദപാദി തഥാ യോഷിതഃ പുമാൻ ജായതേ, സർവ്വവസ്തൂനി ചേശ്വരാദ് ഉത്പദ്യന്തേ|
യുഷ്മാഭിരേവൈതദ് വിവിച്യതാം, അനാവൃതയാ യോഷിതാ പ്രാർഥനം കിം സുദൃശ്യം ഭവേത്?
14 ১৪ প্রকৃতি নিজেও কি তোমাদেরকে শিক্ষা দেয় না যে, পুরুষ যদি লম্বা চুল রাখে, তবে তা তার অপমানের বিষয়;
പുരുഷസ്യ ദീർഘകേശത്വം തസ്യ ലജ്ജാജനകം, കിന്തു യോഷിതോ ദീർഘകേശത്വം തസ്യാ ഗൗരവജനകം
15 ১৫ কিন্তু স্ত্রীলোক যদি লম্বা চুল রাখে, তবে তা তার গৌরবের বিষয়; কারণ সেই চুল আবরণের জন্য তাকে দেওয়া হয়ছে।
യത ആച്ഛാദനായ തസ്യൈ കേശാ ദത്താ ഇതി കിം യുഷ്മാഭിഃ സ്വഭാവതോ ന ശിക്ഷ്യതേ?
16 ১৬ কেউ যদি এই বিষয়ে তর্ক করতে চায়, তবে এই ধরনের ব্যবহার আমাদের নেই এবং ঈশ্বরের মণ্ডলীদের মধ্যেও নেই।
അത്ര യദി കശ്ചിദ് വിവദിതുമ് ഇച്ഛേത് തർഹ്യസ്മാകമ് ഈശ്വരീയസമിതീനാഞ്ച താദൃശീ രീതി ർന വിദ്യതേ|
17 ১৭ এই নির্দেশ দেবার জন্য আমি তোমাদের প্রশংসা করি না, কারণ তোমরা যে সমবেত হয়ে থাক, তাতে ভাল না হয়ে বরং খারাপই হয়।
യുഷ്മാഭി ർന ഭദ്രായ കിന്തു കുത്സിതായ സമാഗമ്യതേ തസ്മാദ് ഏതാനി ഭാഷമാണേന മയാ യൂയം ന പ്രശംസനീയാഃ|
18 ১৮ কারণ প্রথমে, শুনতে পাচ্ছি, যখন তোমরা মণ্ডলীতে একত্র হও, তখন তোমাদের মধ্যে দ্বন্দ্ব হয়ে থাকে এবং এটা কিছুটা বিশ্বাস করেছি।
പ്രഥമതഃ സമിതൗ സമാഗതാനാം യുഷ്മാകം മധ്യേ ഭേദാഃ സന്തീതി വാർത്താ മയാ ശ്രൂയതേ തന്മധ്യേ കിഞ്ചിത് സത്യം മന്യതേ ച|
19 ১৯ আর বাস্তবিক তোমাদের মধ্যে দল বিভাগ হওয়া আবশ্যক, যেন তোমাদের সামনে যারা প্রকৃত তাদের চেনা যায়।
യതോ ഹേതോ ര്യുഷ്മന്മധ്യേ യേ പരീക്ഷിതാസ്തേ യത് പ്രകാശ്യന്തേ തദർഥം ഭേദൈ ർഭവിതവ്യമേവ|
ഏകത്ര സമാഗതൈ ര്യുഷ്മാഭിഃ പ്രഭാവം ഭേജ്യം ഭുജ്യത ഇതി നഹി;
21 ২১ প্রত্যেক জন অন্যের আগে তার নিজের খাবার খায়, তাতে কেউ বা ক্ষুধিত থাকে, আবার কেউ বা বেশি খায় হয়। এ কেমন?
യതോ ഭോജനകാലേ യുഷ്മാകമേകൈകേന സ്വകീയം ഭക്ഷ്യം തൂർണം ഗ്രസ്യതേ തസ്മാദ് ഏകോ ജനോ ബുഭുക്ഷിതസ്തിഷ്ഠതി, അന്യശ്ച പരിതൃപ്തോ ഭവതി|
22 ২২ খাওয়া-দাওয়ার জন্য কি তোমাদের বাড়ি নেই? অথবা তোমরা কি ঈশ্বরের মণ্ডলীকে অমান্য করছ এবং যাদের কিছুই নেই, তাদেরকে লজ্জা দিচ্ছ? আমি তোমাদেরকে কি বলব? কি তোমাদের প্রশংসা করব? এ বিষয়ে প্রশংসা করি না।
ഭോജനപാനാർഥം യുഷ്മാകം കിം വേശ്മാനി ന സന്തി? യുഷ്മാഭി ർവാ കിമ് ഈശ്വരസ്യ സമിതിം തുച്ഛീകൃത്യ ദീനാ ലോകാ അവജ്ഞായന്തേ? ഇത്യനേന മയാ കിം വക്തവ്യം? യൂയം കിം മയാ പ്രശംസനീയാഃ? ഏതസ്മിൻ യൂയം ന പ്രശംസനീയാഃ|
23 ২৩ কারণ আমি প্রভুর থেকে এই শিক্ষা পেয়েছি এবং তোমাদেরকেও দিয়েছি যে, প্রভু যীশু যে রাত্রিতে সমর্পিত হন, সেই রাত্রিতে তিনি রুটি নিলেন এবং ধন্যবাদ দিয়ে ভাঙলেন,
പ്രഭുതോ യ ഉപദേശോ മയാ ലബ്ധോ യുഷ്മാസു സമർപിതശ്ച സ ഏഷഃ|
പരകരസമർപണക്ഷപായാം പ്രഭു ര്യീശുഃ പൂപമാദായേശ്വരം ധന്യം വ്യാഹൃത്യ തം ഭങ്ക്ത്വാ ഭാഷിതവാൻ യുഷ്മാഭിരേതദ് ഗൃഹ്യതാം ഭുജ്യതാഞ്ച തദ് യുഷ്മത്കൃതേ ഭഗ്നം മമ ശരീരം; മമ സ്മരണാർഥം യുഷ്മാഭിരേതത് ക്രിയതാം|
25 ২৫ সেইভাবে তিনি খাওয়ার পর পানপাত্রও নিয়ে বললেন, “এই পানপাত্র আমার রক্তের নতুন নিয়ম; তোমরা যত বার পান করবে, আমাকে স্মরণ করে এটা কর।”
പുനശ്ച ഭേജനാത് പരം തഥൈവ കംസമ് ആദായ തേനോക്തം കംസോഽയം മമ ശോണിതേന സ്ഥാപിതോ നൂതനനിയമഃ; യതിവാരം യുഷ്മാഭിരേതത് പീയതേ തതിവാരം മമ സ്മരണാർഥം പീയതാം|
26 ২৬ কারণ যত বার তোমরা এই রুটি খাও এবং পানপাত্রে পান কর, তত বার প্রভুর মৃত্যু প্রচার কর, যে পর্যন্ত তিনি না আসেন।
യതിവാരം യുഷ്മാഭിരേഷ പൂപോ ഭുജ്യതേ ഭാജനേനാനേന പീയതേ ച തതിവാരം പ്രഭോരാഗമനം യാവത് തസ്യ മൃത്യുഃ പ്രകാശ്യതേ|
27 ২৭ অতএব যে কেউ অযোগ্যভাবে প্রভুর রুটি ভোজন কিংবা পানপাত্রে পান করবে, সে প্রভুর শরীরের ও রক্তের দায়ী হবে।
അപരഞ്ച യഃ കശ്ചിദ് അയോഗ്യത്വേന പ്രഭോരിമം പൂപമ് അശ്നാതി തസ്യാനേന ഭാജനേന പിവതി ച സ പ്രഭോഃ കായരുധിരയോ ർദണ്ഡദായീ ഭവിഷ്യതി|
തസ്മാത് മാനവേനാഗ്ര ആത്മാന പരീക്ഷ്യ പശ്ചാദ് ഏഷ പൂപോ ഭുജ്യതാം കംസേനാനേന ച പീയതാം|
29 ২৯ কারণ যে ব্যক্তি খায় ও পান করে, সে যদি তার দেহ না চেনে, তবে সে নিজের বিচার আজ্ঞায় ভোজন ও পান করে।
യേന ചാനർഹത്വേന ഭുജ്യതേ പീയതേ ച പ്രഭോഃ കായമ് അവിമൃശതാ തേന ദണ്ഡപ്രാപ്തയേ ഭുജ്യതേ പീയതേ ച|
ഏതത്കാരണാദ് യുഷ്മാകം ഭൂരിശോ ലോകാ ദുർബ്ബലാ രോഗിണശ്ച സന്തി ബഹവശ്ച മഹാനിദ്രാം ഗതാഃ|
അസ്മാഭി ര്യദ്യാത്മവിചാരോഽകാരിഷ്യത തർഹി ദണ്ഡോ നാലപ്സ്യത;
കിന്തു യദാസ്മാകം വിചാരോ ഭവതി തദാ വയം ജഗതോ ജനൈഃ സമം യദ് ദണ്ഡം ന ലഭാമഹേ തദർഥം പ്രഭുനാ ശാസ്തിം ഭുംജ്മഹേ|
33 ৩৩ অতএব, হে আমার ভাইয়েরা তোমরা যখন খাওয়া-দাওয়ার জন্য একত্র হও, তখন একজন অন্যের জন্য অপেক্ষা কর।
ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, ഭോജനാർഥം മിലിതാനാം യുഷ്മാകമ് ഏകേനേതരോഽനുഗൃഹ്യതാം|
34 ৩৪ যদি কারও খিদে লাগে, তবে সে বাড়িতে খাওয়া দাওয়া করুক; তোমাদের একত্র হওয়া যেন বিচারের জন্য না হয়। আর সব বিষয়, যখন আমি আসব, তখন আদেশ করব।
യശ്ച ബുഭുക്ഷിതഃ സ സ്വഗൃഹേ ഭുങ്ക്താം| ദണ്ഡപ്രാപ്തയേ യുഷ്മാഭി ർന സമാഗമ്യതാം| ഏതദ്ഭിന്നം യദ് ആദേഷ്ടവ്യം തദ് യുഷ്മത്സമീപാഗമനകാലേ മയാദേക്ഷ്യതേ|
