Romalilara 4
1 Bəs onda cismani əcdadımız İbrahim haqqında nə deyə bilərik? O nə əldə etdi?
What then, it may be asked, are we to say about Abraham, the ancestor of our nation?
2 Əgər İbrahim öz əməlləri ilə saleh sayılsaydı, öyünməyə haqqı olardı, amma Allahın önündə yox.
If he was pronounced righteous as the result of obedience, then he has something to boast of. Yes, but not before God.
3 Müqəddəs Yazı nə deyir? «İbrahim Allaha iman etdi və bu ona salehlik sayıldı».
For what are the words of Scripture? ‘Abraham had faith in God, and his faith was regarded by God as righteousness.’
4 Əməl edənin muzdu ona hədiyyə sayılmaz, bu onun haqqıdır.
Now wages are regarded as due to the man who works, not as a favour, but as a debt;
5 Lakin əməl etməyib allahsız adamları saleh sayan Allaha iman edən şəxsin imanı ona salehlik sayılır.
while, as for the man who does not rely upon his obedience, but has faith in him who can pronounce the godless righteous, his faith is regarded by God as righteousness.
6 Davud da o adamın bəxtiyarlığından danışır ki, Allah əməlinə baxmayıb onu saleh sayır:
In precisely the same way David speaks of the blessing pronounced upon the man who is regarded by God as righteous apart from actions —
7 «Üsyankarlığı bağışlanan, Günahı əfv olunan insan Nə bəxtiyardır!
‘Blessed are those whose wrong-doings have been forgiven and over whose sins a veil has been drawn!
8 Rəbb tərəfindən təqsirkar sayılmayan insan Nə bəxtiyardır!»
Blessed the man whom the Lord will never regard as sinful!’
9 Məgər bu bəxtiyarlıq yalnız sünnətlilərə məxsusdur, yoxsa sünnətsizlərə də aiddir? Bəli, biz deyirik ki, İbrahimin imanı ona salehlik sayıldı.
Is this blessing, then, pronounced upon the circumcised only or upon the uncircumcised as well? We say that — ‘Abraham’s faith was regarded by God as righteousness.’
10 Nə vəziyyətdə sayıldı? Sünnət olunandan sonra, yoxsa sünnət olunandan əvvəl? Sünnət olunandan sonra deyil, sünnət olunandan əvvəl!
Under what circumstances, then, did this take place? After his circumcision or before it?
11 O, sünnətsiz ikən imanla malik olduğu salehliyi təsdiq edən möhür olaraq sünnət əlamətini aldı. Beləcə İbrahim sünnətsiz olaraq iman edən hamının atası oldu ki, onlara da imanları salehlik sayılsın.
Not after, but before. And it was as a sign of this that he received the rite of circumcision — to attest the righteousness due to the faith of an uncircumcised man — in order that he might be the father of all who have faith in God even when uncircumcised, that they also may be regarded by God as righteous;
12 Atamız İbrahim həm də o sünnətli olanların atası oldu ki, sadəcə sünnətli olmaqla qalmayıb, onun sünnət edilməmişdən əvvəl malik olduğu iman izi ilə gedirlər.
as well as father of the circumcised — to those who are not only circumcised, but who also follow our father Abraham in that faith which he had while still uncircumcised.
13 Çünki İbrahimə və onun nəslinə dünyanı irs almaq vədi Qanun vasitəsilə deyil, imanla saleh sayılmaq vasitəsilə verildi.
For the promise that he should inherit the world did not come to Abraham or his descendants through Law, but through the righteousness due to faith.
14 Əgər Qanuna əsaslananlar varis olsaydı, onda iman mənasız, vəd də təsirsiz olardı.
If those who take their stand on Law are to inherit the world, then faith is robbed of its meaning and the promise comes to nothing!
15 Çünki qanun Allahın qəzəbini üzə çıxarır. Amma qanun olmayan yerdə onun pozulması da olmur.
Law entails punishment; but, where no Law exists, no breach of it is possible.
16 Buna görə də vəd imanla həyata keçir ki, Allahın lütfünə bağlı olsun və İbrahimin bütün nəslini – yalnız Qanuna deyil, İbrahimin malik olduğu həmin imana da əsaslananları əhatə etsin. İbrahim iman etdiyi Allahın – ölülərə həyat verən, yoxluqdan varlıq yaradan Allahın önündə hamımızın atasıdır. Necə ki yazılıb: «Səni çoxlu millətin atası etdim».
That is why all is made to depend upon faith, that all may be God’s gift, and in order that the fulfilment of the promise may be made certain for all Abraham’s descendants — not only for those who take their stand on the Law, but also for those who take their stand on the faith of Abraham. (He is the Father of us all;
as Scripture says — ‘I have made thee the Father of many nations.’) And this they do in the sight of that God in whom Abraham had faith, and who gives life to the dead, and speaks of what does not yet exist as if it did.
18 Heç bir ümid olmadığı halda İbrahim çoxlu millətin atası olacağına ümidlə inandı. Çünki ona deyilmişdi ki, «nəslin o qədər olacaq».
With no ground for hope, Abraham, sustained by hope, put faith in God; in order that, in fulfilment of the words — ‘So many shall thy descendants be,’ he might become ‘the Father of many nations.’
19 Hətta təxminən yüz yaşında ikən öz bədəninin artıq ölüyə bənzədiyini, arvadı Saranın da bətninin ölü olduğunu anladı, amma imanı azalmadı.
Though he was nearly a hundred years old, yet his faith did not fail him, even when he thought of his own body, then utterly worn out, and remembered that Sarah was past bearing children.
20 Allahın vədinə imansızlıqla şübhə etmədi, əksinə, imanında möhkəm durub Allahı izzətləndirdi.
He was not led by want of faith to doubt God’s promise.
21 Tamamilə əmin idi ki, Allah verdiyi vədi yerinə yetirməyə də qadirdir.
On the contrary, his faith gave him strength; and he praised God, in the firm conviction that what God has promised he is also able to carry out.
22 Buna görə də imanı ona salehlik sayıldı.
And therefore his faith ‘was regarded as righteousness.’
23 «Salehlik sayıldı» sözləri yalnız İbrahim üçün yazılmayıb;
Now these words — ‘it was regarded as righteousness’ — were not written with reference to Abraham only;
24 Rəbbimiz İsanı ölülər arasından Dirildənə iman etməklə saleh sayılacaq bizlər üçün də belə yazılmışdır.
but also with reference to us. Our faith, too, will be regarded by God in the same light, if we have faith in him who raised Jesus, our Lord, from the dead;
25 İsa bizim təqsirlərimizə görə ölümə təslim edildi və bizim saleh sayılmağımız üçün dirildi.
for Jesus ‘was given up to death to atone for our offences,’ and was raised to life that we might be pronounced righteous.
