Zəbur 90

1 Allah adamı Musanın duası. Ey Xudavənd, bütün nəsillərdən bəri Bizə pənah yeri olmusan.

A Prayer of Moses, the man of God. Lord, a habitation Thou — Thou hast been, To us — in generation and generation,

2 Dağlara təvəllüd verməmişdən əvvəl, Kainatı, dünyanı doğmazdan əvvəl Əzəldən axıradək Allah Sənsən.

Before mountains were brought forth, And Thou dost form the earth and the world, Even from age unto age Thou [art] God.

3 İnsanları torpağa çevirirsən, Deyirsən: «Qoy bəşər övladları toza dönsün».

Thou turnest man unto a bruised thing, And sayest, Turn back, ye sons of men.

4 Sənin gözündə min il ötən bir günə, Bir gecə növbəsinə bənzər.

For a thousand years in Thine eyes [are] as yesterday, For it passeth on, yea, a watch by night.

5 İnsanları silirsən, çəkilirlər, Elə bil ki yuxudurlar. Sanki sübh çağı yerdə bitən otdurlar,

Thou hast inundated them, they are asleep, In the morning as grass he changeth.

6 Səhər boy atar, çiçək açar, Axşamsa solar, quruyar.

In the morning it flourisheth, and hath changed, At evening it is cut down, and hath withered.

7 Qəzəbindən məhv oluruq, Hiddətindən vəlvələyə düşürük.

For we were consumed in Thine anger, And in Thy fury we have been troubled.

8 Hüzurunda təqsirlərimizi üzə çıxarmısan, Gizli günahlarımıza üzünün işığını salmısan.

Thou hast set our iniquities before Thee, Our hidden things at the light of Thy face,

9 Ömür-günümüz Sənin qəzəbin altında keçir, İllərimiz bir nəfəs tək tükənir.

For all our days pined away in Thy wrath, We consumed our years as a (meditation)

10 Yetmiş il ömür sürərik, Sağlam olsaq, səksənə yetişərik. Ən yaxşı çağımız belə, zəhmətlə, kədərlə keçir, Ömrümüz tez bitir, uçub-gedir.

Days of our years, in them [are] seventy years, And if, by reason of might, eighty years, Yet [is] their enlargement labour and vanity, For it hath been cut off hastily, and we fly away.

11 Axı qəzəbinin gücünü kim dərk edə bilər? Hirsinin vahiməsini kim duya bilər?

Who knoweth the power of Thine anger? And according to Thy fear — Thy wrath?

12 Bizə öyrət nə qədər ömrümüz var, Qoy qəlbimiz hikmətli olsun.

To number our days aright let [us] know, And we bring the heart to wisdom.

13 Əl çək, ya Rəbb! Nə vaxtadək qəzəbindən dönməyəcəksən? Sən qullarına rəhm et.

Turn back, O Jehovah, till when? And repent concerning Thy servants.

14 Səhər-səhər bizə doyunca məhəbbət göstər, Qoy ömrümüz boyu sevinib fərəhlənək.

Satisfy us at morn [with] Thy kindness, And we sing and rejoice all our days.

15 Bizi zülmə saldığın günlər qədər, Bəlaya düşdüyümüz illər qədər sevindir.

Cause us to rejoice according to the days Wherein Thou hast afflicted us, The years we have seen evil.

16 Əməllərin qullarına, Əzəmətin övladlarına görünsün.

Let Thy work appear unto Thy servants, And Thine honour on their sons.

17 Ey Xudavənd Allahımız, bizimlə xoş rəftar et, Əllərimizin zəhmətini uğurlu et, Bəli, bizim əllərimizin zəhmətini uğurlu et.

And let the pleasantness of Jehovah our God be upon us, And the work of our hands establish on us, Yea, the work of our hands establish it!