Zəbur 77

1 Musiqi rəhbəri Yedutun üçün. Asəfin məzmuru. Allahı səsləyirəm, fəryad edirəm, Allahı səsləyirəm, O məni dinlər.

Для дириґента хору. Для Єдуту́на. Псалом Асафів. Мій голос до Бога, — й я кли́кати буду, мій голос до Бога, — й почує мене!

2 Dar günümdə Xudavəndi axtarıram, Bütün gecə durmadan, Könlüm ovunmadan Ona əl açmışam.

В день недолі моєї шукаю я Господа, до Нього рука моя ви́тягнена вночі й не зомлі́є, не хоче душа моя бути поті́шена:

3 Allahı yada salarkən təlaşa düşürəm, Dərindən fikirləşəndə ruhdan düşürəm. (Sela)

згадаю про Бога й зідха́ю, розважа́ю — й мій дух омліва́є! (Се́ла)

4 Qoymursan gözlərimi yumum, Üzgünlükdən danışa bilmirəm.

Ти де́ржиш пові́ки оче́й моїх, я побитий і не говорю́.

5 Düşünürəm keçən günləri, Ötən dövranı, illəri.

Пригадую я про дні давні, про роки відві́чні,

6 Oxuduğum ilahi gecələr yadıma düşür, Ürəyimdə düşünəndə könlüm məndən soruşur:

свою пісню вночі я прига́дую, говорю́ з своїм серцем, а мій дух розважа́є:

7 «Xudavənd məni əbədilikmi tərk edib? Bir daha məndən razı qalmayacaqmı?

Чи навіки покине Господь, і вже більш не вподо́бає?

8 Məhəbbəti həmişəlik qurtardımı? Vədi nəsildən-nəslə qədər sona çatdımı?

Чи навіки спини́лася милість Його́? Чи скінчи́лося слово Його в рід і рід?

9 Allah rəhm etməyi unudubmu, Mərhəmətinin yerini qəzəb tutdumu?» (Sela)

Чи Бог ми́лувати позабу́в? Чи гнівом замкнув Він Своє милосе́рдя? (Се́ла)

10 Dedim: «Bu mənim üçün bəladır, Haqq-Taala daha gücünü göstərmir».

І промовив був я: „То стражда́ння моє — переміна прави́ці Всевишнього“.

11 Ya Rəbb, Sənin əməllərini yada salıram, Bəli, xatırlayıram, ta qədimdən xariqələr göstərmisən.

Пригада́ю я вчинки Господні, як чудо Твоє я згадаю відда́вна,

12 Sənin bütün işlərini dərindən düşünürəm, Əməllərin barədə xəyala dalıram.

і буду я ду́мати про кожен Твій чин, і про вчинки Твої опові́м!

13 Allahın yolu müqəddəsdir. Allah kimi böyük hansı allah var?

Боже, — святая доро́га Твоя, котри́й бог великий, як Бог наш?

14 Xariqələr yaradan Allah Sənsən, Xalqlar arasında qüdrətini göstərmisən.

Ти Той Бог, що чу́да вчиняє, Ти ви́явив силу Свою між наро́дами,

15 Əl uzadıb xalqını, Yaqub, Yusif övladlarını azad etmisən. (Sela)

Ти ви́зволив люд Свій раме́ном, — синів Якова й Йо́сипа! (Се́ла)

16 Ey Allah, sular Səni gördü, Səni görən sular qorxdu, Hətta ümmanlar lərzəyə gəldi.

Тебе бачили води, о Боже, Тебе бачили во́ди — й тремтіли, затряслися й безо́дні.

17 Buludlar yağışa döndü, Göylərdən gurultular eşidildi, Hər tərəfə oxların töküldü.

Лила́ся струмко́м вода з хмар, тучі ви́дали грім, тако́ж там і сям Твої стрі́ли літали.

18 Qasırğanın içindən ildırım çaxdı, Şimşəklər yer üzünə işıq saçdı, Yer lərzəyə gəlib sarsıldı.

Гуркіт грому Твого на небесному колі, й блискавки́ освіти́ли вселе́нну, тремті́ла й трясла́ся земля!

19 Sən dənizdə, ümman sularda yol açdın, Amma ayaq izlərin məlum olmadı.

Через море доро́га Твоя, а сте́жка Твоя — через во́ди великі, і не видно було́ Твоїх стіп.

20 Sən Musa və Harunun əli ilə Xalqını bir sürü kimi aparmışdın.

Ти прова́див наро́д Свій, немов ту ота́ру, рукою Мойсея та Ааро́на.