Zəbur 2

1 Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?

Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

2 Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.

Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

3 Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».

Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

4 Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.

Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

5 Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

6 O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».

Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

7 Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

8 Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.

Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

9 Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».

Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

10 İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!

Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

11 Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.

Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

12 Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.