Zəbur 17

1 Davudun duası. Ya Rəbb, haqq sözümü dinlə, fəryadımı eşit, Yalansız dilimdən çıxan duama qulaq as.

Ein Gebet Davids. Höre, o HERR, die gerechte Sache, vernimm meine Klage, merke auf mein Gebet, das nicht von falschen Lippen kommt!

2 Gözlərinlə həqiqəti görürsən, Mənə haqq qazandır.

Von dir gehe das Urteil über mich aus; deine Augen werden auf die Redlichkeit schauen!

3 Gecə ikən qəlbimi yoxlayıb-araşdırdın, Məni sınaqdan keçirtdin, Heç nə tapmadın. Niyyətim budur ki, ağzım öz həddini aşmasın.

Du hast mein Herz geprüft, mich des Nachts besucht, du hast mich durchforscht, nichts gefunden, daß ich mich mit meinen Gedanken oder mit meinem Munde vergangen hätte.

4 Sənin sözünə görə zalımların tutduğu yoldan, Bu insanların əməlindən özümü qorumuşam.

In der Behandlung der Menschen habe ich nach dem Wort deiner Lippen mich gehütet vor den Wegen des Tyrannen.

5 Sənin yolundan möhkəm tutmuşam, Sarsılmadan addımlamışam.

Senke meine Tritte ein in deine Fußstapfen, daß mein Gang nicht wankend sei!

6 Səni çağırıram, ey Allah, mənə cavab verirsən, Qulağını mənə tərəf çevir, sözlərimi dinlə.

Ich rufe zu dir; denn du, Gott, wirst mich erhören; neige dein Ohr zu mir, höre meine Rede!

7 Məhəbbətinlə Sənə sığınanlara xariqələrini göstər, Sağ əlinlə onları düşmənlərdən qurtar.

Erzeige deine wunderbare Gnade, du Retter derer, die vor den Widersachern Zuflucht suchen bei deiner Rechten!

8 Məni göz bəbəyin kimi qoru, Qanadlarının kölgəsində saxla

Behüte mich wie den Augapfel im Auge, beschirme mich unter dem Schatten deiner Flügel

9 Məni dara salan şər insanlardan, Ətrafımı bürüyən, canıma düşmən olanlardan.

vor den Gottlosen, die mich verderben, vor meinen Todfeinden, die mich umringen!

10 Onların ürəkləri qapalıdır, harınlayıblar, Ağızlarından lovğa-lovğa sözlər çıxarırlar.

Ihr fettes [Herz] verschließen sie; mit ihrem Munde reden sie übermütig.

11 İndi izimə düşüb məni mühasirəyə aldılar, Güdürlər ki, məni yerə vursunlar.

Wo wir gehen, umringen sie uns! Ihre Augen haben sie fest auf die Erde gerichtet.

12 Onlar parçalamağa həris bir aslan kimidir, Pusquda duran cavan bir şir kimidir.

Sie gleichen dem Löwen, der zu zerreißen begehrt, und dem jungen Leu, der in der Höhle lauert.

13 Ya Rəbb, qalx, Onların önündə dayan, Onları yerlə yeksan et. Qılıncınla bu pis insanlardan canımı qurtar.

Stehe auf, o HERR, komm ihm zuvor, demütige ihn, errette meine Seele von dem Gottlosen durch dein Schwert,

14 Ya Rəbb, məni belə insanlardan, Nəsibi bu həyatda olanlardan Öz əlinlə xilas et! Qarınlarını xəzinənlə doldurursan, Onlar övladlarını doydurur, Nəvə-nəticələrinə də miras qoyur.

von den Leuten durch deine Hand, o HERR, von den Leuten dieser Welt, deren Teil im Leben ist, und deren Bauch du füllst mit deinem Schatze; sie haben Söhne genug und lassen ihr Übriges ihren Kindern.

15 Amma mən salehliklə üzünə baxacağam, Oyananda Səni görməklə doyacağam.

Ich aber werde schauen dein Antlitz in Gerechtigkeit, an deinem Anblick mich sättigen, wenn ich erwache.