< Zəbur 17 >

1 Davudun duası. Ya Rəbb, haqq sözümü dinlə, fəryadımı eşit, Yalansız dilimdən çıxan duama qulaq as.
A prayer of David. Listen, O Lord, to my innocence; attend to my piercing cry. Give heed to my prayer out of lips unfeigned.
2 Gözlərinlə həqiqəti görürsən, Mənə haqq qazandır.
Let my vindication come from you, your eyes see the truth.
3 Gecə ikən qəlbimi yoxlayıb-araşdırdın, Məni sınaqdan keçirtdin, Heç nə tapmadın. Niyyətim budur ki, ağzım öz həddini aşmasın.
When you test my heart when you visit at night, and assay me like silver – you can find no evil. I am determined that my mouth should not lie.
4 Sənin sözünə görə zalımların tutduğu yoldan, Bu insanların əməlindən özümü qorumuşam.
I gave earnest heed to the words of your lips.
5 Sənin yolundan möhkəm tutmuşam, Sarsılmadan addımlamışam.
My steps have held fast to the paths of your precepts and in your tracks have my feet never stumbled.
6 Səni çağırıram, ey Allah, mənə cavab verirsən, Qulağını mənə tərəf çevir, sözlərimi dinlə.
So I call you, O God, with assurance of answer; bend down your ear to me, hear what I say.
7 Məhəbbətinlə Sənə sığınanlara xariqələrini göstər, Sağ əlinlə onları düşmənlərdən qurtar.
Show your marvellous love, you who save from enemies those who take refuge at your right hand.
8 Məni göz bəbəyin kimi qoru, Qanadlarının kölgəsində saxla
Keep me as the apple of the eye, hide me in the shelter of your wings.
9 Məni dara salan şər insanlardan, Ətrafımı bürüyən, canıma düşmən olanlardan.
From wicked people who do me violence, from deadly foes who crowd around me.
10 Onların ürəkləri qapalıdır, harınlayıblar, Ağızlarından lovğa-lovğa sözlər çıxarırlar.
They have closed their hearts to pity, the words of their mouths are haughty.
11 İndi izimə düşüb məni mühasirəyə aldılar, Güdürlər ki, məni yerə vursunlar.
Now they dog us at every step, keenly watching, to hurl us to the ground,
12 Onlar parçalamağa həris bir aslan kimidir, Pusquda duran cavan bir şir kimidir.
like a lion, longing to tear, like a young lion, lurking in secret.
13 Ya Rəbb, qalx, Onların önündə dayan, Onları yerlə yeksan et. Qılıncınla bu pis insanlardan canımı qurtar.
Arise, Lord, face them and fell them. By your sword set me free from the wicked,
14 Ya Rəbb, məni belə insanlardan, Nəsibi bu həyatda olanlardan Öz əlinlə xilas et! Qarınlarını xəzinənlə doldurursan, Onlar övladlarını doydurur, Nəvə-nəticələrinə də miras qoyur.
by your hand, O Lord, from those – whose portion of life is but of this world. But let your treasured ones have food in plenty may their children be full and their children satisfied.
15 Amma mən salehliklə üzünə baxacağam, Oyananda Səni görməklə doyacağam.
In my innocence I will see your face, awake I am filled with a vision of you.

< Zəbur 17 >