Zəbur 137

1 Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq, Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,

KIT momoder ni kailan pilap en Papel akan o sangesang, ni at tamanda Sion.

2 Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.

Kit langadar at arp akan nin tuka kan, me mi wasa o,

3 Bizi əsir edənlər Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər, Bizə zülm verənlər Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər, «Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.

Pwe me sali kit edi inda, sen kaul, o sen pereperen ni at mamaiei: Komail wiai ong kit kaul apot duen Sion.

4 Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?

Iaduen at pan kak wiada kaul ong Ieowa nan sap en men wai?

5 Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam, Qoy sağ əlim qurusun.

Ma i pan monoke uk ala Ierusalem, pa i pali maun ap pil pan monokinokla.

6 Ey Yerusəlim, Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan, Qoy dilim damağıma yapışsın.

Lo i pan pas ong pan ngatangat ai, ma i solar pan taman uk adar, ma i solar pan peren kida Ierusalem mon meakaros.

7 Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal, Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar, Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»

Maing Ieowa, kom kotin tamanda en men Edom ar lokolokaia ni ran apwal en Ierusalem: Kawela, kawela lao lel ong nan pwel!

8 Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan. Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!

Toun Papel, morsued koe, re meid pai, me pan wiai ong uk duen me koe wiadar!

9 Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!

Meid pai ir, me pan koledi noum seri pwelel o kasuk pasang nin takai!