Zəbur 104

1 Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!

Bendice, alma mía, al SEÑOR. SEÑOR, Dios mío, mucho te has engrandecido; de gloria y de hermosura te has vestido.

2 Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,

El que se cubre de luz como de vestidura, que extiende los cielos como una cortina;

3 Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,

que establece sus aposentos entre las aguas; el que pone las nubes por su carroza, el que anda sobre las alas del viento;

4 Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!

el que hace a sus ángeles espíritus, sus ministros fuego flameante.

5 Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.

El fundó la tierra sobre sus basas; no se moverá por ningún siglo.

6 Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.

Con el abismo, como con vestido, la cubriste; sobre los montes estaban las aguas.

7 Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.

A tu reprensión huyeron; por el sonido de tu trueno se apresuraron;

8 Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.

salieron los montes, descendieron por los valles a este lugar que tú les fundaste.

9 Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.

Les pusiste término, el cual no traspasarán; ni volverán a cubrir la tierra.

10 Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.

Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; van entre los montes.

11 Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.

Abrevan a todas las bestias del campo; quebrantan su sed los asnos salvajes.

12 Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.

Junto a aquellos habitan las aves de los cielos; entre las hojas dan voces.

13 Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.

El que riega los montes desde sus aposentos; del fruto de sus obras se sacia la tierra.

14 Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:

El que hace producir el heno para las bestias, y la hierba para el servicio del hombre; sacando el pan de la tierra.

15 Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.

Y el vino que alegra el corazón del hombre; haciendo relumbrar el rostro con el aceite, y el pan que sustenta el corazón del hombre.

16 Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.

Se sacian los árboles del SEÑOR, los cedros del Líbano que él plantó.

17 Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.

Para que allí aniden las aves; en las hayas tiene su casa la cigüeña.

18 Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.

Los montes altos para las cabras monteses; las peñas, madrigueras para los conejos.

19 Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.

Hizo la luna para los tiempos; el sol conoció su occidente.

20 Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.

Pones las tinieblas, y es la noche; en ella corren todas las bestias del monte.

21 Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.

Los leoncillos braman a la presa, y para buscar de Dios su comida.

22 Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.

Sale el sol, se recogen, y se echan en sus cuevas.

23 İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.

Sale el hombre a su hacienda, y a su labranza hasta la tarde.

24 Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.

¡Cuán muchas son tus obras, oh SEÑOR! Hiciste todas ellas con sabiduría; la tierra está llena de tu posesión.

25 Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.

Asimismo este gran mar y ancho de términos; allí hay peces sin número, animales pequeños y grandes.

26 Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.

Allí andan navíos; allí este leviatán que hiciste para que jugase en él.

27 Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.

Todos ellos esperan a ti, para que les des su comida a su tiempo.

28 Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.

Les das, recogen; abres tu mano, se sacian de bien.

29 Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,

Escondes tu rostro, se turban; les quitas el espíritu, dejan de ser, y se tornan en su polvo.

30 Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.

Envías tu espíritu, se crean; y renuevas la faz de la tierra.

31 Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!

Sea la gloria al SEÑOR para siempre; alégrese SEÑOR en sus obras;

32 Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.

el cual mira a la tierra, y ella tiembla; toca en los montes, y humean.

33 Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.

Al SEÑOR cantaré en mi vida; a mi Dios diré salmos mientras viviere.

34 Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.

Me será suave hablar de él; yo me alegraré en el SEÑOR.

35 Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!

Sean consumidos de la tierra los pecadores, y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, al SEÑOR. Alelu-JAH ( Alabemos al SEÑOR ).