Zəbur 104
1 Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
Ipsi David. [Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,
2 Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,
3 Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
qui tegis aquis superiora ejus: qui ponis nubem ascensum tuum; qui ambulas super pennas ventorum:
4 Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.
5 Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
6 Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ.
7 Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
Ab increpatione tua fugient; a voce tonitrui tui formidabunt.
8 Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis.
9 Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.
10 Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ.
11 Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua.
12 Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces.
13 Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14 Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra,
15 Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
et vinum lætificet cor hominis: ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.
16 Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit:
17 Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
illic passeres nidificabunt: herodii domus dux est eorum.
18 Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
Montes excelsi cervis; petra refugium herinaciis.
19 Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum.
20 Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ:
21 Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
22 Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.
23 İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
Quam magnificata sunt opera tua, Domine! omnia in sapientia fecisti; impleta est terra possessione tua.
25 Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
Hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus: animalia pusilla cum magnis.
26 Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
Illic naves pertransibunt; draco iste quem formasti ad illudendum ei.
27 Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
28 Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
Dante te illis, colligent; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29 Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
30 Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terræ.
31 Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
Sit gloria Domini in sæculum; lætabitur Dominus in operibus suis.
32 Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
Qui respicit terram, et facit eam tremere; qui tangit montes, et fumigant.
33 Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
Cantabo Domino in vita mea; psallam Deo meo quamdiu sum.
34 Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
Jucundum sit ei eloquium meum; ego vero delectabor in Domino.
35 Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.]
