Zəbur 103

1 Davudun məzmuru. Rəbbə alqış et, ey könlüm, Ey bütün varlığım, Onun müqəddəs adına alqış et!

Ipsi David. [Benedic, anima mea, Domino, et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus.

2 Rəbbə alqış et, ey könlüm, Unutma etdiyi yaxşılıqları:

Benedic, anima mea, Domino, et noli oblivisci omnes retributiones ejus.

3 Odur bütün təqsirlərini əfv edən, Bütün xəstəliklərinə şəfa verən.

Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis; qui sanat omnes infirmitates tuas:

4 Odur həyatını məzara düşməkdən qurtaran, Məhəbbətin, mərhəmətin tacını başına qoyan.

qui redimit de interitu vitam tuam; qui coronat te in misericordia et miserationibus:

5 Odur ömür boyu səni bərəkəti ilə doyduran, Səni təzələyib gənc, gümrah qartala oxşadan.

qui replet in bonis desiderium tuum; renovabitur ut aquilæ juventus tua:

6 Rəbb bütün miskinlər üçün Haqq və ədalət edir.

faciens misericordias Dominus, et judicium omnibus injuriam patientibus.

7 Yollarını Musaya, Əməllərini İsrail övladlarına göstərib.

Notas fecit vias suas Moysi; filiis Israël voluntates suas.

8 Rəbb rəhmli və lütfkardır, Hədsiz səbirli və bol məhəbbətlidir.

Miserator et misericors Dominus: longanimis, et multum misericors.

9 Həmişə töhmətləndirməz, Qəzəbi sonsuza qədər sürməz.

Non in perpetuum irascetur, neque in æternum comminabitur.

10 Bizimlə günahlarımıza görə davranmaz, Təqsirlərimizin əvəzini çıxmaz.

Non secundum peccata nostra fecit nobis, neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.

11 Çünki göylər yerdən nə qədər ucadırsa, Ondan qorxanlara olan məhəbbəti o qədər böyükdür.

Quoniam secundum altitudinem cæli a terra, corroboravit misericordiam suam super timentes se;

12 Nə qədər şərq qərbdən uzaqdırsa, Qanunsuzluqlarımızı bizdən o qədər uzaqlaşdırıb.

quantum distat ortus ab occidente, longe fecit a nobis iniquitates nostras.

13 Ata övladlarına rəhm etdiyi kimi Rəbb də Ondan qorxanlara elə rəhm edir.

Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se.

14 Çünki necə yarandığımızı bilir, Torpaqdan düzəlməyimizi unutmur.

Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum; recordatus est quoniam pulvis sumus.

15 İnsanınsa ömrü bir ota oxşar, Çəmən gülləri kimi çiçək açar,

Homo, sicut fœnum dies ejus; tamquam flos agri, sic efflorebit:

16 Üstündən yel əsərkən yox olur, Yerində izi belə, qalmır.

quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet, et non cognoscet amplius locum suum.

17 Rəbbin isə Ondan qorxanlara olan məhəbbəti, Onların övladlarına olan salehliyi Əzəldən var, bu əbədi qalacaq.

Misericordia autem Domini ab æterno, et usque in æternum super timentes eum. Et justitia illius in filios filiorum,

18 Onun əhdinə vəfa edənlərə bunları göstərir, Qayda-qanunlarını yerinə yetirənləri unutmur.

his qui servant testamentum ejus, et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea.

19 Rəbb taxtını göylərdə qurub, Hər yerdə hökmranlıq edir.

Dominus in cælo paravit sedem suam, et regnum ipsius omnibus dominabitur.

20 Rəbbə alqış edin, ey Onun mələkləri, Ey Onun sözünə baxıb icra edən qüdrətli igidlər!

Benedicite Domino, omnes angeli ejus: potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum ejus.

21 Rəbbə alqış edin, ey səmanın bütün orduları, İradəsini yerinə yetirən xidmətçiləri!

Benedicite Domino, omnes virtutes ejus; ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus.

22 Rəbbə alqış edin, ey Onun yaratdıqları, Ey Onun hökm etdiyi yer üzərində olan bütün varlıqlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm!

Benedicite Domino, omnia opera ejus: in omni loco dominationis ejus, benedic, anima mea, Domino.]