< Zəbur 102 >

1 Bir məzlumun duası. Taqətdən düşüb Rəbbin hüzurunda şikayətlənəndə. Ya Rəbb, bu duama qulaq as, Qoy fəryadım Sənə çatsın.
A Prayer of the afflicted when he is feeble, and before Jehovah poureth out his plaint. O Jehovah, hear my prayer, yea, my cry to Thee cometh.
2 Nə olar, dar günümdə üzünü məndən gizlətmə, Qulaq as, Səni çağırarkən mənə tez cavab ver.
Hide not Thou Thy face from me, In a day of mine adversity, Incline unto me Thine ear, In the day I call, haste, answer me.
3 Günlərim tüstü kimi çəkilir, Sümüklərim elə bil yanıb közə dönür.
For consumed in smoke have been my days, And my bones as a fire-brand have burned.
4 Ürəyim kəsilib atılan ot kimi saralıb-solur, Çörək yemək belə, yadımdan çıxır.
Smitten as the herb, and withered, is my heart, For I have forgotten to eat my bread.
5 Ah-zar çəkməkdən Bir dəri, bir sümük qalmışam.
From the voice of my sighing Hath my bone cleaved to my flesh.
6 İndi çöldəki yapalağa bənzəyirəm, Viranəlik bayquşu kimiyəm.
I have been like to a pelican of the wilderness, I have been as an owl of the dry places.
7 Gözümə yuxu getmir, Damda tənha qalan bir quşa bənzəyirəm.
I have watched, and I am As a bird alone on the roof.
8 Bütün gün düşmənlərim məni təhqir edir, Mənə istehza edənlər adımla lənət oxuyur.
All the day mine enemies reproached me, Those mad at me have sworn against me.
9 Yeməyim çörək yerinə kül olub, İçməyim göz yaşıma qarışıb.
Because ashes as bread I have eaten, And my drink with weeping have mingled,
10 Çünki qəzəbindən, hiddətindən Məni götürüb bir tərəfə atmısan.
From Thine indignation and Thy wrath, For Thou hast lifted me up, And dost cast me down.
11 Günlərim axşamın kölgəsi kimi keçir, Bir ot kimi quruyuram.
My days as a shadow [are] stretched out, And I — as the herb I am withered.
12 Lakin Sən, ya Rəbb, əbədi taxtında əyləşmisən, Sənin şöhrətin nəsildən-nəslə deyiləcək.
And Thou, O Jehovah, to the age abidest, And Thy memorial to all generations.
13 Sən qalxıb Siona mərhəmət edəcəksən, Zamanını təyin etdin, indi ona lütf ediləcək.
Thou — Thou risest — Thou pitiest Zion, For the time to favour her, For the appointed time hath come.
14 Çünki Sənin qulların onun daşlarını əziz tuturlar, Onun toz-torpağına necə də acıyırlar.
For Thy servants have been pleased with her stones, And her dust they favour.
15 Millətlər Rəbbin ismindən, Dünyanın bütün padşahları Onun əzəmətindən qorxacaqlar.
And nations fear the name of Jehovah, And all kings of the earth Thine honour,
16 Rəbb Sionu yenidən bərpa edəcək, Əzəmətində görünəcək,
For Jehovah hath builded Zion, He hath been seen in His honour,
17 Yoxsulların duasına qulaq asacaq, Yalvarışlarına xor baxmayacaq.
He turned unto the prayer of the destitute, And He hath not despised their prayer.
18 Sonrakı övladları Rəbbə həmd etsin deyə Qoy gələcək nəsil üçün belə yazılsın:
This is written for a later generation, And the people created do praise Jah.
19 «Rəbb müqəddəs yüksəklikdən, Göylərdən yer üzünə nəzər saldı;
For He hath looked From the high place of His sanctuary. Jehovah from heaven unto earth looked attentively,
20 Əsirlərin naləsini eşitmək üçün, Ölümə aparılanları azad etmək üçün».
To hear the groan of the prisoner, To loose sons of death,
21 Ona görə Rəbbin ismini Sionda elan edəcəklər, Yerusəlimdə Ona həmdlər söyləyəcəklər
To declare in Zion the name of Jehovah, And His praise in Jerusalem,
22 Rəbbə xidmət etmək üçün gələrkən, Xalqlar, ölkələr bir yerə gələrkən.
In the peoples being gathered together, And the kingdoms — to serve Jehovah.
23 Yolda ikən Rəbb gücümü azaltdı, O, ömrümü qısaltdı.
He hath humbled in the way my power, He hath shortened my days.
24 Dedim: «Ey Allahım, canımı alma, ömrümün yarısıdır, Sənin illərin nəsillərdən-nəsillərə çatır».
I say, 'My God, take me not up in the midst of my days,' Through all generations [are] Thine years.
25 Yerin təməlini əzəldən qurmusan, Göylər Sənin əllərinin işidir!
Beforetime the earth Thou didst found, And the work of Thy hands [are] the heavens.
26 Onlar yox olacaq, amma Sən qalacaqsan, Hamısı paltar kimi köhnələcək, Onları geyim kimi dəyişdirəcəksən, Keçib-gedəcəklər.
They — They perish, and Thou remainest, And all of them as a garment become old, As clothing Thou changest them, And they are changed.
27 Amma Sən dəyişməzsən, İllərin tükənməzdir.
And Thou [art] the same, and Thine years are not finished.
28 Qullarının övladları yaşayacaq, Nəvə-nəticələri hüzurunda dayanacaq.
The sons of Thy servants do continue, And their seed before Thee is established!

< Zəbur 102 >