Süleymanin Məsəlləri 5
1 Oğlum, mənim hikmətimə diqqət yetir, Qulağını müdrik sözlərimə tərəf çevir.
Mon fils, sois attentif à ma sagesse, Prête l’oreille à mon intelligence,
2 Onda dərrakəyə bağlanarsan, Dilin biliyi kənara atmaz.
Afin que tu conserves la réflexion, Et que tes lèvres gardent la connaissance.
3 Əxlaqsız qadının dodağından sanki bal axır, Dili şirin, yağdan yumşaqdır.
Car les lèvres de l’étrangère distillent le miel, Et son palais est plus doux que l’huile;
4 Amma aqibəti yovşan kimi acıdır, İkiağızlı qılınc kimi kəskindir.
Mais à la fin elle est amère comme l’absinthe, Aiguë comme un glaive à deux tranchants.
Ses pieds descendent vers la mort, Ses pas atteignent le séjour des morts. (Sheol h7585)
6 Həyat yoluna fikir vermir, Yolları dolaşıqdır, özü də bilmir.
Afin de ne pas considérer le chemin de la vie, Elle est errante dans ses voies, elle ne sait où elle va.
7 İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərdən yayınmayın.
Et maintenant, mes fils, écoutez-moi, Et ne vous écartez pas des paroles de ma bouche.
8 Belə qadından uzaq ol, Evinin qapısına yaxın getmə.
Éloigne-toi du chemin qui conduit chez elle, Et ne t’approche pas de la porte de sa maison,
9 Yoxsa şərəfini yadlara verərsən, Ömrünü zalımlara sərf edərsən.
De peur que tu ne livres ta vigueur à d’autres, Et tes années à un homme cruel;
10 Sənin var-yoxunu yadlar yeyər, Qazancın özgənin evinə gedər.
De peur que des étrangers ne se rassasient de ton bien, Et du produit de ton travail dans la maison d’autrui;
11 Ömrünün sonu çatanda, Canında taqət qalmayanda Ah-nalə çəkərək belə deyərsən:
De peur que tu ne gémisses, près de ta fin, Quand ta chair et ton corps se consumeront,
12 «Mən də tərbiyəyə nifrət etdim, Ürəyimdə məzəmmətlərə güldüm!
Et que tu ne dises: Comment donc ai-je pu haïr la correction, Et comment mon cœur a-t-il dédaigné la réprimande?
13 Müəllimimin sözünə baxmadım, Tərbiyəçilərimə qulaq asmadım.
Comment ai-je pu ne pas écouter la voix de mes maîtres, Ne pas prêter l’oreille à ceux qui m’instruisaient?
14 Camaatın və icmanın arasında Az qala hər cür bəlaya düşəcəkdim».
Peu s’en est fallu que je n’aie éprouvé tous les malheurs Au milieu du peuple et de l’assemblée.
15 Öz su anbarından, Öz quyunun içməli suyundan iç.
Bois les eaux de ta citerne, Les eaux qui sortent de ton puits.
16 Niyə sənin qaynaqların küçələrə, Su arxların meydanlara axıb getsin?
Tes sources doivent-elles se répandre au-dehors? Tes ruisseaux doivent ils couler sur les places publiques?
17 Onlar yalnız səninki olsun, Yadlara paylama.
Qu’ils soient pour toi seul, Et non pour des étrangers avec toi.
18 Qoy çeşmən bərəkətli olsun, Gənc ikən evləndiyin arvadınla xoşbəxt yaşa!
Que ta source soit bénie, Et fais ta joie de la femme de ta jeunesse,
19 Sevimli maralın, gözəl ceyranın Həmişə səni öz döşləri ilə doydursun, Onun eşqi ilə məst ol.
Biche des amours, gazelle pleine de grâce: Sois en tout temps enivré de ses charmes, Sans cesse épris de son amour.
20 Oğlum, niyə əxlaqsız qadınla məst olmalısan, Yad arvadı qoynuna almalısan?
Et pourquoi, mon fils, serais-tu épris d’une étrangère, Et embrasserais-tu le sein d’une inconnue?
21 İnsanların yolları Rəbbin gözü qarşısındadır, Onların hər addımlarını yoxlayır.
Car les voies de l’homme sont devant les yeux de l’Éternel, Qui observe tous ses sentiers.
22 Şər insan öz təqsirlərinə görə tutular, Günahının kəməndinə dolanar.
Le méchant est pris dans ses propres iniquités, Il est saisi par les liens de son péché.
23 Tərbiyəsizliyi üzündən həlak olar, Hədsiz səfehliyi üzündən azar.
Il mourra faute d’instruction, Il chancellera par l’excès de sa folie.
