Əyyub 7
1 İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
Is there not a warfare to man on earth? And as the days of an hireling his days?
2 Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
As a servant desireth the shadow, And as a hireling expecteth his wage,
3 Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
So I have been caused to inherit months of vanity, And nights of misery they numbered to me.
4 Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
If I lay down then I said, 'When do I rise!' And evening hath been measured, And I have been full of tossings till dawn.
5 Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
Clothed hath been my flesh [with] worms, And a clod of dust, My skin hath been shrivelled and is loathsome,
6 Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
My days swifter than a weaving machine, And they are consumed without hope.
7 Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
Remember Thou that my life [is] a breath, Mine eye turneth not back to see good.
8 Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
The eye of my beholder beholdeth me not. Thine eyes [are] upon me — and I am not.
Consumed hath been a cloud, and it goeth, So he who is going down to Sheol cometh not up. (Sheol h7585)
10 Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
He turneth not again to his house, Nor doth his place discern him again.
11 Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
Also I — I withhold not my mouth — I speak in the distress of my spirit, I talk in the bitterness of my soul.
12 Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
A sea -[monster] am I, or a dragon, That thou settest over me a guard?
13 Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
When I said, 'My bed doth comfort me,' He taketh away in my talking my couch.
14 Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
And thou hast affrighted me with dreams, And from visions thou terrifiest me,
15 Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
And my soul chooseth strangling, Death rather than my bones.
16 Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
I have wasted away — not to the age do I live. Cease from me, for my days [are] vanity.
17 İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
What [is] man that Thou dost magnify him? And that Thou settest unto him Thy heart?
18 Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
And inspectest him in the mornings, In the evenings dost try him?
19 Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
How long dost Thou not look from me? Thou dost not desist till I swallow my spittle.
20 Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
I have sinned, what do I to Thee, O watcher of man? Why hast Thou set me for a mark to Thee, And I am for a burden to myself — and what?
21 Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
Thou dost not take away my transgression, And cause to pass away mine iniquity, Because now, for dust I lie down: And Thou hast sought me — and I am not!
