Əyyub 41
1 Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
Ziehst du den Leviathan herbei mit der Angel, und senkst du seine Zunge in die Angelschnur?
2 Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
Kannst du einen Binsenstrick durch seine Nase ziehen, und seinen Kinnbacken mit einem Ringe durchbohren?
3 Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
Wird er viel Flehens an dich richten, oder dir sanfte Worte geben?
4 Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
Wird er einen Bund mit dir machen, daß du ihn zum ewigen Knechte nehmest?
5 Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
Wirst du mit ihm spielen wie mit einem Vogel, und ihn anbinden für deine Mädchen?
6 Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
Werden die Fischergenossen ihn verhandeln, ihn verteilen unter Kaufleute?
7 Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
Kannst du seine Haut mit Spießen füllen, und seinen Kopf mit Fischharpunen?
8 Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
Lege deine Hand an ihn, gedenke des Kampfes, tue es nicht wieder!
9 Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
Siehe, eines jeden Hoffnung wird betrogen: wird man nicht schon bei seinem Anblick niedergeworfen?
10 Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
Niemand ist so kühn, daß er ihn aufreize. Und wer ist es, der sich vor mein Angesicht stellen dürfte?
11 Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
Wer hat mir zuvor gegeben? Und ich werde ihm vergelten. Was unter dem ganzen Himmel ist, ist mein.
12 Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
Nicht schweigen will ich von seinen Gliedern und von seiner Kraftfülle und von der Schönheit seines Baues.
13 Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
Wer deckte die Oberfläche seines Gewandes auf? In sein Doppelgebiß, wer dringt da hinein?
14 Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
Wer tat die Pforte seines Angesichts auf? Der Kreis seiner Zähne ist ein Schrecken.
15 Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
Ein Stolz sind seine starken Schilder, jedes einzelne verschlossen mit festem Siegel.
16 Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
Eines fügt sich ans andere, und keine Luft dringt dazwischen;
17 Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
Stück an Stück hangen sie fest zusammen, greifen ineinander und trennen sich nicht.
18 Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
Sein Niesen strahlt Licht aus, und seine Augen sind gleich den Wimpern der Morgenröte.
19 Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
Aus seinem Rachen gehen Fackeln, sprühen feurige Funken hervor.
20 Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
Aus seinen Nüstern fährt Rauch, wie aus einem siedenden Topfe und Kessel.
21 Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
Sein Hauch entzündet Kohlen, und eine Flamme fährt aus seinem Rachen.
22 Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
In seinem Halse wohnt Stärke, und die Angst hüpft vor ihm her.
23 Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
Die Wampen seines Fleisches schließen an, sind ihm fest angegossen, unbeweglich.
24 Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
Sein Herz ist hart wie Stein, und hart wie ein unterer Mühlstein.
25 Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
Vor seinem Erheben fürchten sich Starke, vor Verzagtheit geraten sie außer sich.
26 Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
Trifft man ihn mit dem Schwerte, es hält nicht stand, noch Speer, noch Wurfspieß, noch Harpune.
27 Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
Das Eisen achtet er für Stroh, das Erz für faules Holz.
28 O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
Der Pfeil jagt ihn nicht in die Flucht, Schleudersteine verwandeln sich ihm in Stoppeln.
29 Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
Wie Stoppeln gilt ihm die Keule, und er verlacht das Sausen des Wurfspießes.
30 Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
Unter ihm sind scharfe Scherben; einen Dreschschlitten breitet er hin auf den Schlamm.
31 Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
Er macht die Tiefe sieden wie einen Topf, macht das Meer wie einen Salbenkessel.
32 Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
Hinter ihm leuchtet der Pfad, man könnte die Tiefe für graues Haar halten.
33 Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
Auf Erden ist keiner ihm gleich, der geschaffen ist ohne Furcht.
34 Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
Alles Hohe sieht er an; er ist König über alle wilden Tiere.
