Əyyub 4

1 Temanlı Elifaz belə cavab verdi:

Отвеща же Елифаз Феманитин, глаголя:

2 «Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?

еда множицею глаголано ти бысть в труде? Тяжести же глагол твоих кто стерпит?

3 Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.

Аще бо ты научил еси многи и руце немощных утешил еси,

4 Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.

немощныя же воздвигл еси словесы, коленом же немощным силу обложил еси.

5 İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.

Ныне же прииде на тя болезнь и коснуся тебе, ты же возмутился еси.

6 Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?

Еда страх твой есть не в безумии, и надежда твоя и злоба пути твоего?

7 Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?

Помяни убо, кто чист сый погибе? Или когда истиннии вси из корене погибоша?

8 Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.

Якоже видех орющих неподобная, сеющии же я болезни пожнут себе,

9 Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.

от повеления Господня погибнут, от духа же гнева Его изчезнут.

10 Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.

Сила львова, глас же львицы, веселие же змиев угасе:

11 Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.

мраволев погибе, занеже не имеяше брашна, скимни же львовы оставиша друг другу.

12 Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,

Аще же глагол кий истинен бе во словесех твоих, ни коеже бы от сих тя сретило зло. Не приимет ли ухо мое предивных от него?

13 Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda

Страхом же и гласом нощным, нападающь страх на человеки,

14 Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.

ужас же мя срете и трепет, и зело кости моя стрясе:

15 Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.

и дух на лице ми найде: устрашишася же ми власи и плоти,

16 Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:

востах и не разумех, видех, и не бе обличия пред очима моима, но токмо дух тих и глас слышах:

17 “İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?

что бо? Еда чист будет человек пред Богом? Или в делех своих без порока муж?

18 Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.

Аще рабом Своим не верует, и во Ангелех Своих стропотно что усмотре,

19 Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?

живущих же в бренных храминах, от нихже и мы сами от тогожде брения есмы, порази, якоже молие,

20 Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.

и от утра даже до вечера ктому не суть: занеже не могоша себе помощи, погибоша:

21 Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.

дхну бо на ня, и изсхоша, и понеже не имеяху премудрости, погибоша.