Əyyub 21
1 Əyyub belə cavab verdi:
Men Job svarede og sagde:
2 «Sözlərimi diqqətlə dinləyin, Siz bununla mənə təsəlli verin.
hører, ja hører min Tale, og lader dette være den Trøst, I yde!
3 Qoyun mən də bir şey deyim, Mən danışandan sonra lağ edin.
Fordrager mig, og jeg vil tale, og naar jeg har talt, da kan du spotte!
4 Şikayətim insana qarşıdırmı? Mən necə səbir edim?
Mon min Klage gælder Mennesker? og om saa er, hvorfor skulde ikke min Aand blive utaalmodig?
5 Mənə baxıb mat qalın, Əlinizi ağzınızın üstünə qoyun.
Vender eder til mig, og gruer og lægger Haanden paa Munden!
6 Bunu düşünəndə köksümü dəhşət bürüyür, Bədənimə titrətmə düşür.
Thi kommer jeg det i Hu, da forfærdes jeg, og Bævelse betager mit Kød.
7 Pislər nə üçün yaşayır? Yaşlandıqca niyə gücləri artır?
Hvorfor blive de ugudelige i Live, blive gamle, ja vældige i Kraft?
8 Övladları ətrafında, Nəsilləri gözlərinin qarşısında sapsağlamdır.
Deres Sæd staar fast for deres Ansigt om dem og deres Afkom for deres Øjne.
9 Evlərində əmin-amanlıqdır, qorxudan uzaqdır, Allahın dəyənəyi onlara dəymir.
Deres Huse have Fred, uden Frygt, og Guds Ris er ikke over dem.
10 Öküzləri cütləşir, qarınları boş qalmır, Doğar inəkləri var, bala salmaz.
Deres Tyr springer og ej forgæves; deres Ko kalver og er ikke ufrugtbar.
11 Övladlarını sürü tək yola salır, Uşaqları oynaşır.
De lade deres Børn løbe som en Faarehjord, og deres Drenge springe.
12 Dəf və lira çalaraq nəğmə deyirlər, Tütək səsi ilə şənlənirlər.
De opløfte deres Røst til Tromme og Harpe og glæde sig ved Fløjtens Lyd.
De slide deres Dage hen i Lykke, og i et Øjeblik synke de ned i de dødes Rige. (Sheol h7585)
14 Allaha belə deyirlər: “Bizdən uzaq ol, Yolunu tanımaq istəmirik.
Og dog sagde de til Gud: Vig fra os! thi vi have ikke Lyst til Kundskab om dine Veje.
15 Kimdir Külli-İxtiyar, biz Ona qulluq edək? Əgər Ona dua etsək, bizə nə fayda verər?”
Hvad er den Almægtige, at vi skulde tjene ham? eller hvad Gavn skulde vi have af at bønfalde ham?
16 Görürsən ki, xoşbəxtlikləri öz əllərində deyil, Pislərin nəsihəti qoy məndən uzaq olsun!
Se, deres Lykke hviler dog ikke i deres egen Haand! De ugudeliges Raad er langt fra mig.
17 Neçə dəfə pislərin çırağı söndü, Başlarına bəla gəldi. Allah qəzəblənəndə onlara kədəri pay verdimi?
Hvor tit udslukkes vel de ugudeliges Lampe og kommer deres Ulykke over dem? hvor tit uddeler Gud Smerter til dem i sin Vrede?
18 Neçə dəfə yel sovuran saman kimi, Tufanın uçurduğu saman çöpü kimi oldular?
Blive de som Straa for Vejr og som Avner, hvilke Hvirvelvind bortstjæler?
19 Deyirsiniz ki, Allah Atanın cəzasını övladına çəkdirir. Bunun nə olduğunu bilsin deyə özünə çəkdirsin.
„Gud gemmer hans Uret til hans Børn.‟ Han skulde betale ham selv, at han fornemmer det.
20 Qoy öz həlakını gözləri görsün, Külli-İxtiyarın qəzəbini su kimi içsin.
Hans egne Øjne skulle se hans Fordærvelse, og han skulde drikke af den Almægtiges Vrede.
21 Çünki ili, ayı qurtaranda, Arxada qalan külfətindən nə zövq ala bilər?
Thi hvad bekymrer han sig om sit Hus efter sig, naar hans Maaneders Tal er ude?
22 Yüksək mənsəb sahiblərinə hökm edən Allaha Kim bilik verə bilər?
Mon nogen vil lære Gud Kundskab, ham, som dømmer de høje?
23 Biri tamam güclü, Tamam rahat və qayğısız,
Den ene dør i sin fulde Styrke, ganske rolig og tryg;
24 Bədəni ətli-canlı, Sümükləri ilikli ölür.
hans Kar vare fulde af Mælk, og Marven i hans Ben var vædskefuld.
25 O biri isə dərd içində, Həyatdan kam almamış ölür.
Men den anden maa dø med en beskelig bedrøvet Sjæl og har ikke nydt noget godt.
26 İkisi də torpaqda yatır, İkisinin də bədənini qurd basır.
De skulle ligge med hinanden i Støvet, og Ormene skulle bedække dem.
27 Bilirəm nə fikirdəsiniz, Qəsdiniz mənə qarşı olmaqdır.
Se, jeg kender eders Tanker, ja eders Rænker, med hvilke I gøre Vold imod mig;
28 Deyirsiniz: “Əsilzadələrin evi haradadır? Pislərin yaşadığı çadır haradadır?”
thi I sige: Hvor er Voldsmandens Hus? og hvor er Teltet, hvor de ugudelige boede?
29 Yoldan keçənlərdən soruşmadınızmı? Söhbətlərinə qulaq asmadınızmı?
Have I ikke adspurgt de vejfarende, og erkende I ikke deres Vidnesbyrd,
30 Pis insan fəlakət günündə sağ qalır, Qəzəb günü yol göstərilərək qurtulur.
at den onde skulde spares til Ulykkens Dag, skulde føres frem til Vredens Dag?
31 Kim davranışını onun üzünə vurur? Kim etdiklərinə görə onu cəzalandırır?
„Hvo vil forholde ham hans Vej? naar han gør noget, hvo vil betale ham?
32 Qəbiristana aparılarkən Məzarı üstə qarovul çəkilir.
Og han føres hen til Gravene, og ved Gravhøjen lever hans Minde.
33 Vadinin torpağı ona şirin gəlir, Hamı onun ardınca düşür. Qarşısında gedənlərsə saysızdır.
I Dalens Muld hviler han sødt, og han drager hvert Menneske efter sig, og paa dem foran ham er ikke Tal.‟
34 Məni necə boş sözlərlə ovuda bilərsiniz? Cavablarınız axıradək yalandır».
Hvorledes trøste I mig da med Forfængelighed? og hvad der bliver tilbage af eders Svar, er Troløshed.
