Əyyub 19

1 Əyyub belə cavab verdi:

Hiob antwortete und sprach:

2 «Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,

Was plaget ihr doch meine Seele und peiniget mich mit Worten?

3 On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.

Ihr habt mich nun zehnmal gehöhnet und schämet euch nicht, daß ihr mich also umtreibet.

4 Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.

Irre ich, so irre ich mir.

5 Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.

Aber ihr erhebet euch wahrlich wider mich und scheltet mich zu meiner Schmach.

6 Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.

Merket doch einst, daß mir Gott unrecht tut und hat mich mit seinem Jagestrick umgeben.

7 Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.

Siehe, ob ich schon schreie über Frevel, so werde ich doch nicht erhöret; ich rufe, und ist kein Recht da.

8 Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.

Er hat meinen Weg verzäunet, daß ich nicht kann hinübergehen, und hat Finsternis auf meinen Steig gestellet.

9 Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.

Er hat meine Ehre mir ausgezogen und die Krone von meinem Haupt genommen.

10 O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.

Er hat mich zerbrochen um und um und läßt mich gehen, und hat ausgerissen meine Hoffnung wie einen Baum.

11 Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.

Sein Zorn ist über mich ergrimmet, und er achtet mich für seinen Feind.

12 Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.

Seine Kriegsleute sind miteinander kommen und haben ihren Weg über mich gepflastert und haben sich um meine Hütte her gelagert.

13 Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.

Er hat meine Brüder ferne von mir getan, und meine Verwandten sind mir fremd worden.

14 Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.

Meine Nächsten haben sich entzogen, und meine Freunde haben mein vergessen.

15 Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.

Meine Hausgenossen und meine Mägde achten mich für fremd, ich bin unbekannt worden vor ihren Augen.

16 Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.

Ich rief meinem Knecht, und er antwortete mir nicht; ich mußte ihm flehen mit eigenem Munde.

17 Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.

Mein Weib stellet sich fremd, wenn ich ihr rufe; ich muß flehen den Kindern meines Leibes.

18 Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.

Auch die jungen Kinder geben nichts auf mich; wenn ich mich wider sie setze, so geben sie mir böse Worte.

19 Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.

Alle meine Getreuen haben Greuel an mir; und die ich liebhatte, haben sich wider mich gekehret.

20 Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.

Mein Gebein hanget an meiner Haut und Fleisch, und kann meine Zähne mit der Haut nicht bedecken.

21 Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!

Erbarmet euch mein, erbarmet euch mein, ihr, meine Freunde; denn die Hand Gottes hat mich gerühret.

22 Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?

Warum verfolget ihr mich gleich so wohl als Gott und könnet meines Fleisches nicht satt werden?

23 Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,

Ach, daß meine Reden geschrieben würden! Ach, daß sie in ein Buch gestellet würden,

24 Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.

mit einem eisernen Griffel auf Blei und zu ewigem Gedächtnis in einen Fels gehauen würden!

25 Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.

Aber ich weiß, daß mein Erlöser lebet; und er wird mich hernach aus der Erde auferwecken;

26 Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.

und werde danach mit dieser meiner Haut umgeben werden und werde in meinem Fleisch Gott sehen.

27 Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!

Denselben werde ich mir sehen, und meine Augen werden ihn schauen, und kein Fremder. Meine Nieren sind verzehret in meinem Schoß.

28 Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,

Denn ihr sprechet: Wie wollen wir ihn verfolgen und eine Sache zu ihm finden?

29 Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».

Fürchtet euch vor dem Schwert; denn das Schwert ist der Zorn über die Missetat, auf daß ihr wisset, daß ein Gericht sei.