Əyyub 17

1 Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.

My spirit, is broken, My days, are extinguished, Graves, are left me.

2 Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.

Verily there are mockers, with me! And, on their insults, mine eye doth rest.

3 Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?

Appoint it, I pray thee—be thou surety for me with thyself, Who is there that, on my side, can pledge himself?

4 Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.

For, their heart, hast thou kept back from understanding, On this account, thou wilt not exalt them.

5 Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.

He that, for a share, denounceth friends, even, the eyes of his children, shall be dim.

6 Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.

But he hath set me, as the byword of peoples, And, one to be spit on in the face, do I become.

7 Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.

Therefore hath mine eye become dim from vexation, and, my members, are like a shadow, all of them.

8 Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.

Upright men shall be astounded over this, and, the innocent, against the impious, shall rouse themselves.

9 Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.

That the righteous may hold on his way, and, the clean of hands, increase in strength.

10 Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.

But indeed, as for them all, will ye bethink yourselves and enter into it, I pray you? Or shall I not find, among you, one who is wise?

11 Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.

My days, are past, my purposes, are broken off, the possessions of my heart!

12 Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.

Night for day, they appoint, Light, is near, by reason of darkness!

13 Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol h7585)

If I wait for hades as my house, in darkness, have spread out my couch; (Sheol h7585)

14 Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,

To corruption, have exclaimed, My father, thou! My mother! and My sister! to the worm.

15 Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?

Where then would be my hope? And, as for my blessedness, who should see it!

16 Ümid mənimlə ölülər diyarınamı düşər? Mənimlə birgə torpaq altınamı girər?» (Sheol h7585)

With me to hades, would they go down, If, wholly—into the dust, is the descent! (Sheol h7585)