Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
El hombre nacido de mujer es corto de días y lleno de perturbaciones.
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
Brota como una flor, pero es cortado. Pasa como una sombra y desaparece.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
¿Y sobre éste abres tus ojos y lo llevas a juicio contigo?
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
¿Quién limpiará lo impuro? ¡Nadie!
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses depende de Ti. Tú le fijaste sus límites, de los cuales no pasará.
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
Aparta de él tu mirada y que descanse hasta que complete su día como un jornalero.
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
Porque para el árbol hay esperanza: Si es cortado, retoñará, y sus ramas no cesarán.
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
Aunque debajo de la tierra esté muerto su tronco, y en la tierra envejezca su raíz,
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
al recibir el agua reverdecerá, y echará ramas como una planta.
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
Pero el hombre muere, y queda tendido. Expira el hombre, ¿y dónde está?
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
Como las aguas se van al mar, y un río se agota y se seca,
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
así el hombre queda tendido y no se levantará. Hasta que no haya cielo, no será despertado, ni lo levantarán de su sueño.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
¡Ojalá me escondas en el Seol mientras se aplaca tu ira, y me fijes un plazo y te acuerdes de mí! (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
Si el hombre muere, ¿volverá a vivir? Todos los días de mi lucha y servicio esperaré hasta que llegue mi liberación.
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
Entonces llamarás y yo te responderé. Tendrás afecto a la hechura de tus manos.
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
Porque ahora me cuentas los pasos y no das tregua a mi pecado.
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
Tienes mi transgresión sellada en un saco. Tú cubres mi iniquidad.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
Pero la montaña cae y se desmorona. Las rocas cambian de lugar.
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
Las piedras se desgastan con el agua impetuosa que se lleva el polvo de la tierra. Así destruyes la esperanza del hombre.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
Prevaleces para siempre contra él, y él se va. Desfiguras su rostro y lo despides.
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
Sus hijos obtendrán honores, pero él no lo sabrá. Si son humillados, no lo percibirá.
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
Pero su carne sobre él siente el tormento, y su alma gime por él.
