Əyyub 11
1 Naamatlı Sofar belə cavab verdi:
And Zophar the Naamathite answereth and saith: —
2 «Bu qədər söz cavabsız qalsınmı? Çox danışan haqlı sayılsınmı?
Is a multitude of words not answered? And is a man of lips justified?
3 İnsanlar boşboğazlıqlarının qarşısında sussunmu? Sən rişxənd edəndə səni saxlamasınlar?
Thy devices make men keep silent, Thou scornest, and none is causing blushing!
4 Allaha deyirsən: “İmanda safam, Gözün görür ki, pakam”.
And thou sayest, 'Pure [is] my discourse, And clean I have been in Thine eyes.'
5 Kaş ki Allah danışaydı, Sənə qarşı ağzını açaydı.
And yet, O that God had spoken! And doth open His lips with thee.
6 Səni hikmətin sirlərindən agah etsəydi, Hikmətin çox şaxələri üzə çıxardı. Bil ki, Allah günahlarının neçəsindən keçib.
And declare to thee secrets of wisdom, For counsel hath foldings. And know thou that God forgetteth for thee, [Some] of thine iniquity.
7 Allahın dərin sirlərini dərk edə bilərsənmi? Külli-İxtiyarın sərhədlərinə çata bilərsənmi?
By searching dost thou find out God? Unto perfection find out the Mighty One?
8 Onlar göylər qədər ucadır, axı nə edə bilərsən? Ölülər diyarından dərindir, nəyi dərk edə bilərsən? (Sheol h7585)
Heights of the heavens! — what dost thou? Deeper than Sheol! — what knowest thou? (Sheol h7585)
9 Meyarı aləmdən uzundur, Dənizlərdən genişdir.
Longer than earth [is] its measure, And broader than the sea.
10 Əgər gəlib səni zindana salarsa, məhkum edərsə, Kim Onun qarşısını ala bilər?
If He pass on, and shut up, and assemble, Who then dost reverse it?
11 O, yalançıları tanıyır, Pisliyi görəndə onu dərk edir.
For he hath known men of vanity, And He seeth iniquity, And one doth not consider [it]!
12 Vəhşi eşşək insan olaraq doğulanda Axmaq da ağla gələr.
And empty man is bold, And the colt of a wild ass man is born.
13 Əgər ürəyini təqdis etsən, Əllərini Ona tərəf uzatsan,
If thou — thou hast prepared thy heart, And hast spread out unto Him thy hands,
14 Günahın varsa, ondan əl çək, Qoyma pislik çadırında sakin olsun.
If iniquity [is] in thy hand, put it far off, And let not perverseness dwell in thy tents.
15 Onda başını utanmadan dik tutarsan, Sağ-salamat, qorxusuz yaşayarsan.
For then thou liftest up thy face from blemish, And thou hast been firm, and fearest not.
16 Sən dar gününü unudub Onu axıb-qurtaran bir su kimi yad edərsən.
For thou dost forget misery, As waters passed away thou rememberest.
17 Həyatın gündüzün günəşindən də parlaq olar, Qaranlığın səhər kimi işıqlanar.
And above the noon doth age rise, Thou fliest — as the morning thou art.
18 Çünki ümidin var, sən arxayınsan, Mühafizə olunaraq rahat yatarsan.
And thou hast trusted because their is hope, And searched — in confidence thou liest down,
19 Yatanda belə, səni qorxudan olmaz, Sənin lütfünü çoxları arzular.
And thou hast rested, And none is causing trembling, And many have entreated thy face;
20 Amma pis adamların gözlərinin nuru sönəcək, Onların pənah yeri olmayacaq, Yeganə ümidləri son nəfəslərini vermək olacaq».
And the eyes of the wicked are consumed, And refuge hath perished from them, And their hope [is] a breathing out of soul!
