Vaiz 1
1 Bu, Yerusəlimdə padşahlıq edən Davud oğlu Vaizin sözləridir.
These are the words of the Teacher, the son of David, king in Jerusalem:
2 Vaiz deyir: «Hər şey puçdur, puçdur, tamam puçdur!
“Futility of futilities,” says the Teacher, “futility of futilities! Everything is futile!”
3 İnsanın səma altında çəkdiyi Bütün zəhmətlərinin nə faydası var?
What does a man gain from all his labor, at which he toils under the sun?
4 Bir nəsil gedir, o biri nəsil gəlir, Amma dünya daim qalır.
Generations come and generations go, but the earth remains forever.
5 Günəş çıxır, günəş batır, Sonra tələsik yerinə dönür ki, Təzədən çıxsın.
The sun rises and the sun sets; it hurries back to where it rises.
6 Külək cənub səmtinə əsir, Sonra şimal səmtinə dönür. Dönə-dönə gedir, Öz yolunu təkrar edir.
The wind blows southward, then turns northward; round and round it swirls, ever returning on its course.
7 Bütün çaylar dənizə axır, Amma dəniz heç vaxt dolmur. Axdıqları yerə qayıdırlar ki, Təzədən axsınlar.
All the rivers flow into the sea, yet the sea is never full; to the place from which the streams come, there again they flow.
8 Hər şey çətin başa gəlir. Sözlər kifayət etmir, Göz görməkdən doymur, Qulaq da eşitməkdən.
All things are wearisome, more than one can describe; the eye is not satisfied with seeing, nor the ear content with hearing.
9 Nə olubsa, yenə olacaq, Nə edilibsə, yenə ediləcək. Ona görə də səma altında tamam təzə bir şey yoxdur.
What has been will be again, and what has been done will be done again; there is nothing new under the sun.
10 Məgər bir şey var ki, Onun haqqında deyilsin: “Bax bu təzə bir şeydir?” O da çoxdan var imiş – Bizim dövrümüzdən əvvəl.
Is there a case where one can say, “Look, this is new”? It has already existed in the ages before us.
11 Əvvəlki şeylərdən heç nə xatırlanmır, Gələcəkdə baş verən şeylərdən də Bundan sonra gələnlər arasında Heç nə xatırlanmayacaq.
There is no remembrance of those who came before, and those yet to come will not be remembered by those who follow after.
12 Mən Vaiz Yerusəlimdə İsrailin padşahı idim.
I, the Teacher, was king over Israel in Jerusalem.
13 Ürəyimdə niyyət etdim ki, göylər altında edilən bütün işləri hikmətlə öyrənib araşdırım. Bu çətin işi üzərində zəhmət çəkmək üçün Allah insanlara verib.
And I set my mind to seek and explore by wisdom all that is done under heaven. What a heavy burden God has laid upon the sons of men to occupy them!
14 Səma altında edilən bütün işlərə nəzər saldım və bildim ki, onların hamısı puçdur, külək dalınca qaçmağa bənzər.
I have seen all the things that are done under the sun, and have found them all to be futile, a pursuit of the wind.
15 Əyri olan düz ola bilməz, Əskik olan sayıla bilməz.
What is crooked cannot be straightened, and what is lacking cannot be counted.
16 Öz-özümə dedim: “Bax mən böyük adam olmuşam və məndən əvvəl Yerusəlimdə yaşayanların hamısından çox hikmət qazanmışam. Ağlımda çoxlu hikmət və bilik var”.
I said to myself, “Behold, I have grown and increased in wisdom beyond all those before me who were over Jerusalem, and my mind has observed a wealth of wisdom and knowledge.”
17 Sonra ürəyimdə niyyət etdim ki, hikmətin nə olduğunu, dəlilik və axmaqlığın nə olduğunu öyrənim. Amma bildim ki, bu da külək dalınca qaçmağa bənzər.
So I set my mind to know wisdom and madness and folly; I learned that this, too, is a pursuit of the wind.
18 Çünki hikmət çox olduqca Kədər də çoxalır. Bilik artdıqca Dərd də artır.
For with much wisdom comes much sorrow, and as knowledge grows, grief increases.
