প্ৰকাশিত বাক্য 11

1 ১ পাছত লাখুটিৰ নিচিনা এডাল নল মোক দিয়া হ’ল; আৰু মোক কোৱা হ’ল, “উঠা, তুমি ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ, যজ্ঞবেদি আৰু সেইবোৰক প্ৰণিপাত কৰা সকলক জোখা।

അനന്തരം പരിമാണദണ്ഡവദ് ഏകോ നലോ മഹ്യമദായി, സ ച ദൂത ഉപതിഷ്ഠൻ മാമ് അവദത്, ഉത്ഥായേശ്വരസ്യ മന്ദിരം വേദീം തത്രത്യസേവകാംശ്ച മിമീഷ്വ|

2 ২ কিন্তু মন্দিৰৰ বাহিৰৰ চোতাল বাদ দিবা, তাক নুজুখিবা; কিয়নো তাক অনা-ইহুদী সকলক দিয়া হ’ল৷ তাতে তেওঁলোকে দুকুৰি দুমাহলৈকে পবিত্ৰ নগৰ গচকিব।

കിന്തു മന്ദിരസ്യ ബഹിഃപ്രാങ്ഗണം ത്യജ ന മിമീഷ്വ യതസ്തദ് അന്യജാതീയേഭ്യോ ദത്തം, പവിത്രം നഗരഞ്ച ദ്വിചത്വാരിംശന്മാസാൻ യാവത് തേഷാം ചരണൈ ർമർദ്ദിഷ്യതേ|

3 ৩ মোৰ দুজন সাক্ষীক মই ক্ষমতা দিম; তাতে তেওঁলোকে মৰাপাতৰ চট পিন্ধি, এহেজাৰ দুশ ষাঠি দিন ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰিব।”

പശ്ചാത് മമ ദ്വാഭ്യാം സാക്ഷിഭ്യാം മയാ സാമർഥ്യം ദായിഷ്യതേ താവുഷ്ട്രലോമജവസ്ത്രപരിഹിതൗ ഷഷ്ഠ്യധികദ്വിശതാധികസഹസ്രദിനാനി യാവദ് ഭവിഷ്യദ്വാക്യാനി വദിഷ്യതഃ|

4 ৪ তেওঁলোকৰ পৃথিৱীৰ প্ৰভুৰ আগত থিয় হৈ থকা দুজোপা জলফাই গছ আৰু দুটা দীপাধাৰ স্বৰূপ।

താവേവ ജഗദീശ്വരസ്യാന്തികേ തിഷ്ഠന്തൗ ജിതവൃക്ഷൗ ദീപവൃക്ഷൗ ച|

5 ৫ তেওঁলোকক কোনোৱে যদি অনিষ্ট কৰিব খোজে, তেনেহলে তেওঁলোকৰ মুখৰ পৰা জুই ওলায় আৰু তেওঁলোকৰ শত্ৰুবোৰক গ্ৰাস কৰে৷ কোনোৱে যদি তেওঁলোকক অনিষ্ট কৰিব খুজিব, তেনেহলে একেদৰে তেওঁ হত হ’ব লাগিব।

യദി കേചിത് തൗ ഹിംസിതും ചേഷ്ടന്തേ തർഹി തയോ ർവദനാഭ്യാമ് അഗ്നി ർനിർഗത്യ തയോഃ ശത്രൂൻ ഭസ്മീകരിഷ്യതി| യഃ കശ്ചിത് തൗ ഹിംസിതും ചേഷ്ടതേ തേനൈവമേവ വിനഷ്ടവ്യം|

6 ৬ তেওঁলোকে ভাববাণী কোৱা দিনত যেন বৰষুণ নবৰ্ষে, আকাশক বন্ধ কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ এনে ক্ষমতা আছে; আৰু যিমান বাৰ পানীক তেজ কৰিবলৈ আৰু সকলো উৎপাতেৰে পৃথিৱীক আঘাত কৰিবলৈ তেওঁলোকে ইচ্ছা কৰিব, সিমান বাৰ তেনে কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ ক্ষমতা আছে।

തയോ ർഭവിഷ്യദ്വാക്യകഥനദിനേഷു യഥാ വൃഷ്ടി ർന ജായതേ തഥാ ഗഗനം രോദ്ധും തയോഃ സാമർഥ്യമ് അസ്തി, അപരം തോയാനി ശോണിതരൂപാണി കർത്തും നിജാഭിലാഷാത് മുഹുർമുഹുഃ സർവ്വവിധദണ്ഡൈഃ പൃഥിവീമ് ആഹന്തുഞ്ച തയോഃ സാമർഥ്യമസ്തി|

7 ৭ তেওঁলোকে যেতিয়া নিজ সাক্ষ্য সমাপ্ত কৰিব, তেতিয়া সেই অগাধ ঠাইৰ পৰা পশু উঠি আহিব, সি তেওঁলোকৰ সৈতে যুদ্ধ কৰি জয় কৰিব। (Abyssos g12)

അപരം തയോഃ സാക്ഷ്യേ സമാപ്തേ സതി രസാതലാദ് യേനോത്ഥിതവ്യം സ പശുസ്താഭ്യാം സഹ യുദ്ധ്വാ തൗ ജേഷ്യതി ഹനിഷ്യതി ച| (Abyssos g12)

8 ৮ তাতে চদোম আৰু মিচৰ এই আত্মিক নাম থকা যি নগৰত তেওঁলোকৰ প্ৰভুক ক্রুচত দিয়া হ’ল, সেই মহা-নগৰৰ আলিতে তেওঁলোকৰ মৰা শৱ পৰি থাকিব।

തതസ്തയോഃ പ്രഭുരപി യസ്യാം മഹാപുര്യ്യാം ക്രുശേ ഹതോ ഽർഥതോ യസ്യാഃ പാരമാർഥികനാമനീ സിദോമം മിസരശ്ചേതി തസ്യാ മഹാപുര്യ്യാംഃ സന്നിവേശേ തയോഃ കുണപേ സ്ഥാസ്യതഃ|

9 ৯ নানা লোক, ফৈদ, ভাষা আৰু সকলো জাতিৰ লোকে চাৰে তিনি দিনলৈকে তেওঁলোকৰ সেই শৱ চাই থাকিব, তেওঁলোকৰ শৱ মৈদামত থবলৈ অনুমতি নিদিব।

തതോ നാനാജാതീയാ നാനാവംശീയാ നാനാഭാഷാവാദിനോ നാനാദേശീയാശ്ച ബഹവോ മാനവാഃ സാർദ്ധദിനത്രയം തയോഃ കുണപേ നിരീക്ഷിഷ്യന്തേ, തയോഃ കുണപയോഃ ശ്മശാനേ സ്ഥാപനം നാനുജ്ഞാസ്യന്തി|

10 ১০ আৰু পৃথিৱী নিবাসী সকলে তেওঁলোকৰ ওপৰত আনন্দিত হৈ ৰং কৰিব আৰু ইজনে সিজনলৈ উপহাৰ পঠাব; কিয়নো সেই দুজনে পৃথিৱী নিবাসী সকলক যাতনা দিছিল।

പൃഥിവീനിവാസിനശ്ച തയോ ർഹേതോരാനന്ദിഷ്യന്തി സുഖഭോഗം കുർവ്വന്തഃ പരസ്പരം ദാനാനി പ്രേഷയിഷ്യന്തി ച യതസ്താഭ്യാം ഭവിഷ്യദ്വാദിഭ്യാം പൃഥിവീനിവാസിനോ യാതനാം പ്രാപ്താഃ|

11 ১১ চাৰে তিনি দিনৰ পাছত তেওঁলোকত ঈশ্বৰৰ পৰা জীৱ আত্মা সোমোৱাত, তেওঁলোক আৰু মোৰ দুজন সাক্ষীক মই ক্ষমতা দিম; তেওঁলোকে নিজ নিজ ভৰিৰে থিয় হ’ল; তাতে যি সকলে তেওঁলোকক চাই আছিল, তেওঁলোকৰ অতিশয় ভয় লাগিল।

തസ്മാത് സാർദ്ധദിനത്രയാത് പരമ് ഈശ്വരാത് ജീവനദായക ആത്മനി തൗ പ്രവിഷ്ടേ തൗ ചരണൈരുദതിഷ്ഠതാം, തേന യാവന്തസ്താവപശ്യൻ തേ ഽതീവ ത്രാസയുക്താ അഭവൻ|

12 ১২ পাছত তেওঁলোকে নিজলৈ কোৱা এই মহা আকাশ-বাণী শুনিলে, “ইয়ালৈ তোমালোক উঠি আহা”! তাতে তেওঁলোক মেঘ-ৰথত স্বৰ্গলৈ উঠি গ’ল; আৰু তেওঁলোকৰ শত্ৰু সকলে তেওঁলোকলৈ চাই আছিল৷

തതഃ പരം തൗ സ്വർഗാദ് ഉച്ചൈരിദം കഥയന്തം രവമ് അശൃണുതാം യുവാം സ്ഥാനമ് ഏതദ് ആരോഹതാം തതസ്തയോഃ ശത്രുഷു നിരീക്ഷമാണേഷു തൗ മേഘേന സ്വർഗമ് ആരൂഢവന്തൗ|

13 ১৩ সেই ক্ষণতে বৰ ভুমিকম্প হ’ল; তাতে নগৰৰ দহ ভাগৰ এভাগ পৰিল৷ সেই ভুমিকম্পৰ দ্বাৰাই প্ৰায় সাত হাজাৰ লোক হত হ’ল; আৰু অৱশিষ্ট সকলে ভয়ত স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ মহিমা স্বীকাৰ কৰিলে।

തദ്ദണ്ഡേ മഹാഭൂമികമ്പേ ജാതേ പുര്യ്യാ ദശമാംശഃ പതിതഃ സപ്തസഹസ്രാണി മാനുഷാശ്ച തേന ഭൂമികമ്പേന ഹതാഃ, അവശിഷ്ടാശ്ച ഭയം ഗത്വാ സ്വർഗീയേശ്വരസ്യ പ്രശംസാമ് അകീർത്തയൻ|

14 ১৪ এই দ্বিতীয় সন্তাপ হৈ গ’ল, চোৱা! তৃতীয় সন্তাপ বেগাই আহিছে।

ദ്വിതീയഃ സന്താപോ ഗതഃ പശ്യ തൃതീയഃ സന്താപസ്തൂർണമ് ആഗച്ഛതി|

15 ১৫ পাছত সপ্তম দূতে তুৰী বজাওঁতে, স্বৰ্গত এইবোৰ মহা-বাণী হ’ল, বোলে, “এই জগতৰ ৰাজ্য, আমাৰ প্ৰভুৰ আৰু তেওঁৰ খ্ৰীষ্টৰ হ’ল৷ আৰু তেওঁ চিৰকাল ৰাজশাসন কৰিব”। (aiōn g165)

അനന്തരം സപ്തദൂതേന തൂര്യ്യാം വാദിതായാം സ്വർഗ ഉച്ചൈഃ സ്വരൈർവാഗിയം കീർത്തിതാ, രാജത്വം ജഗതോ യദ്യദ് രാജ്യം തദധുനാഭവത്| അസ്മത്പ്രഭോസ്തദീയാഭിഷിക്തസ്യ താരകസ്യ ച| തേന ചാനന്തകാലീയം രാജത്വം പ്രകരിഷ്യതേ|| (aiōn g165)

16 ১৬ আৰু ঈশ্বৰৰ আগত নিজ নিজ সিংহাসনত বহি থকা সেই চৌবিশ জন পৰিচাৰকে উবুৰি হৈ পৰি, ঈশ্বৰক প্ৰণিপাত কৰি,

അപരമ് ഈശ്വരസ്യാന്തികേ സ്വകീയസിംഹാസനേഷൂപവിഷ്ടാശ്ചതുർവിംശതിപ്രാചീനാ ഭുവി ന്യങ്ഭൂഖാ ഭൂത്വേശ്വരം പ്രണമ്യാവദൻ,

17 ১৭ তেওঁলোকে ক’লে, “হে বৰ্ত্তমান, ভূত আৰু সৰ্ব্বশক্তিমান প্ৰভু পৰমেশ্বৰ, আমি তোমাৰ ধন্যবাদ কৰোঁ; কিয়নো তুমি নিজ পৰাক্ৰম লৈ, ৰাজত্ব গ্ৰহণ কৰিলা।

ഹേ ഭൂത വർത്തമാനാപി ഭവിഷ്യംശ്ച പരേശ്വര| ഹേ സർവ്വശക്തിമൻ സ്വാമിൻ വയം തേ കുർമ്മഹേ സ്തവം| യത് ത്വയാ ക്രിയതേ രാജ്യം ഗൃഹീത്വാ തേ മഹാബലം|

18 ১৮ আৰু অনা-ইহুদী সকলৰ খং উঠিছিল, কিন্তু তোমাৰ ক্ৰোধ উপস্থিত হ’ল আৰু মৃত সকলৰ সোধ-বিচাৰৰ আৰু তোমাৰ দাস ভাববাদী সকলক, পবিত্ৰ লোক সকলক আৰু তোমাৰ নামত ভয় কৰা সৰু বৰ সকলোকে পুৰস্কাৰ দিয়াৰ আৰু পৃথিৱী নাশকবোৰক নাশ কৰিবৰ সময় উপস্থিত হ’ল।”

വിജാതീയേഷു കുപ്യത്സു പ്രാദുർഭൂതാ തവ ക്രുധാ| മൃതാനാമപി കാലോ ഽസൗ വിചാരോ ഭവിതാ യദാ| ഭൃത്യാശ്ച തവ യാവന്തോ ഭവിഷ്യദ്വാദിസാധവഃ| യേ ച ക്ഷുദ്രാ മഹാന്തോ വാ നാമതസ്തേ ഹി ബിഭ്യതി| യദാ സർവ്വേഭ്യ ഏതേഭ്യോ വേതനം വിതരിഷ്യതേ| ഗന്തവ്യശ്ച യദാ നാശോ വസുധായാ വിനാശകൈഃ||

19 ১৯ পাছত স্বৰ্গত থকা ঈশ্বৰৰ মন্দিৰৰ দুৱাৰ যেতিয়া মুকলি কৰা হ’ল; তেতিয়া তেওঁৰ বিধানৰ নিয়ম-চন্দুক দেখা গ’ল৷ তাতে বিজুলী, গাজনি, মেঘ-গৰ্জ্জন, ভুমিকম্প আৰু মহা-শিলাবৃষ্টি হ’ল।

അനന്തരമ് ഈശ്വരസ്യ സ്വർഗസ്ഥമന്ദിരസ്യ ദ്വാരം മുക്തം തന്മന്ദിരമധ്യേ ച നിയമമഞ്ജൂഷാ ദൃശ്യാഭവത്, തേന തഡിതോ രവാഃ സ്തനിതാനി ഭൂമികമ്പോ ഗുരുതരശിലാവൃഷ്ടിശ്ചൈതാനി സമഭവൻ|