সামসঙ্গীত 104
1 ১ হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি অতি মহান; তুমি গৌৰৱ আৰু মহিমাৰ সাজেৰে বিভূষিত।
Bendice, alma mía, al SEÑOR. SEÑOR, Dios mío, mucho te has engrandecido; de gloria y de hermosura te has vestido.
El que se cubre de luz como de vestidura, que extiende los cielos como una cortina;
3 ৩ তোমাৰ কক্ষৰ চটি-কাঠ তুমি জলৰাশিত স্থাপন কৰিছা; মেঘবোৰক তুমি নিজৰ ৰথ কৰিছা, বতাহৰ ডেউকাৰ ওপৰত তুমি চলাচল কৰা।
que establece sus aposentos entre las aguas; el que pone las nubes por su carroza, el que anda sobre las alas del viento;
el que hace a sus ángeles espíritus, sus ministros fuego flameante.
El fundó la tierra sobre sus basas; no se moverá por ningún siglo.
Con el abismo, como con vestido, la cubriste; sobre los montes estaban las aguas.
A tu reprensión huyeron; por el sonido de tu trueno se apresuraron;
8 ৮ পৰ্ব্বতবোৰ ওখ হ’ল আৰু উপত্যকাবোৰ চাপৰ হ’ল; তুমি জল সমূহৰ কাৰণে যি ঠাই নিৰূপন কৰিলা, জল সেই ঠাইলৈ গ’ল।
salieron los montes, descendieron por los valles a este lugar que tú les fundaste.
Les pusiste término, el cual no traspasarán; ni volverán a cubrir la tierra.
Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; van entre los montes.
Abrevan a todas las bestias del campo; quebrantan su sed los asnos salvajes.
Junto a aquellos habitan las aves de los cielos; entre las hojas dan voces.
El que riega los montes desde sus aposentos; del fruto de sus obras se sacia la tierra.
14 ১৪ তুমিয়েই পশুৰ কাৰণে ঘাঁহ আৰু মানুহৰ কাৰণে শস্য উৎপন্ন হ’বলৈ দিয়া, যাতে ভূমিৰ পৰা ভৱিষ্যতৰ আহাৰ যোগান হয়;
El que hace producir el heno para las bestias, y la hierba para el servicio del hombre; sacando el pan de la tierra.
15 ১৫ যাতে মানুহৰ মনক আনন্দ দিয়া দ্রাক্ষাৰস, মুখ উজ্জ্বল কৰা তেল, আৰু মানুহৰ হৃদয়ক সবল কৰা আহাৰ যোগান হয়।
Y el vino que alegra el corazón del hombre; haciendo relumbrar el rostro con el aceite, y el pan que sustenta el corazón del hombre.
16 ১৬ যিহোৱাৰ এনে গছবোৰে বৃষ্টিৰ প্রচুৰ পানী পায়; তেওঁ ৰোপন কৰা লিবানোনৰ এৰচ গছবোৰেও প্রচুৰ বৃষ্টি পায়।
Se sacian los árboles del SEÑOR, los cedros del Líbano que él plantó.
Para que allí aniden las aves; en las hayas tiene su casa la cigüeña.
Los montes altos para las cabras monteses; las peñas, madrigueras para los conejos.
19 ১৯ ঋতু নিৰূপন কৰিবলৈ তুমি চন্দ্ৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিলা; তুমি নিৰূপন কৰা অনুসাৰে সূৰ্যই নিজৰ অস্ত যোৱা সময় জানে।
Hizo la luna para los tiempos; el sol conoció su occidente.
Pones las tinieblas, y es la noche; en ella corren todas las bestias del monte.
Los leoncillos braman a la presa, y para buscar de Dios su comida.
Sale el sol, se recogen, y se echan en sus cuevas.
Sale el hombre a su hacienda, y a su labranza hasta la tarde.
24 ২৪ হে যিহোৱা, তোমাৰ সৃষ্টিৰ কাৰ্য কিমান বহুমুখী! তোমাৰ জ্ঞানেৰে তুমি সেই সকলোকে নিৰ্ম্মাণ কৰিলা; সমগ্র বিশ্ব তোমাৰ সৃষ্ট বস্তুৰে পৰিপূৰ্ণ।
¡Cuán muchas son tus obras, oh SEÑOR! Hiciste todas ellas con sabiduría; la tierra está llena de tu posesión.
Asimismo este gran mar y ancho de términos; allí hay peces sin número, animales pequeños y grandes.
Allí andan navíos; allí este leviatán que hiciste para que jugase en él.
Todos ellos esperan a ti, para que les des su comida a su tiempo.
28 ২৮ তুমি সিহঁতক দিলে, সিহঁতে তাক তুলি লয়; তুমি তোমাৰ হাত মুকলি কৰিলে, সিহঁতে ভাল ভাল বস্তু পাই পৰিতৃপ্ত হয়।
Les das, recogen; abres tu mano, se sacian de bien.
Escondes tu rostro, se turban; les quitas el espíritu, dejan de ser, y se tornan en su polvo.
Envías tu espíritu, se crean; y renuevas la faz de la tierra.
Sea la gloria al SEÑOR para siempre; alégrese SEÑOR en sus obras;
32 ৩২ তেওঁ পৃথিৱীলৈ দৃষ্টি কৰিলে, সেয়ে কম্পিত হয়: তেওঁ পৰ্ব্বতবোৰ স্পর্শ কৰিলে, সেইবোৰ ধুঁমায়িত হয়।
el cual mira a la tierra, y ella tiembla; toca en los montes, y humean.
33 ৩৩ মই জীয়াই থাকোঁমানে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে গান কৰিম; মই থকালৈকে মোৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গীত গাম।
Al SEÑOR cantaré en mi vida; a mi Dios diré salmos mientras viviere.
Me será suave hablar de él; yo me alegraré en el SEÑOR.
35 ৩৫ পাপীবোৰ পৃথিৱীৰ পৰা উচ্ছন্ন হওক; দুষ্টলোক আৰু নাথাকক। হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা।
Sean consumidos de la tierra los pecadores, y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, al SEÑOR. Alelu-JAH ( Alabemos al SEÑOR ).
