< মাৰ্ক 14 >

1 নিস্তাৰ-পৰ্ব আৰু খমিৰ নোহোৱা পিঠাৰ পৰ্বলৈ দুদিন আছিল; এনে সময়ত প্ৰধান পুৰোহিত আৰু বিধানৰ অধ্যাপক সকলে কেনেকৈ যীচুক গোপনে ধৰি বধ কৰিব পাৰে, সেই বিষয়ে উপায় বিচাৰিলে;
ଆରି ବାଗୁ ଡିନ୍ନା ଆ ତିକ୍କି ଅନେଲାୟ୍‌ପୁରନ୍‌ ଡ କମିରନ୍‌ ଏର୍‌ମନାୟନ୍‌ ଆ ରୁଟିଜୋମ୍‌ ଡିନ୍ନାନ୍‌ ଅଡ଼ୋତାୟ୍‌, ତି ଆ ବନେଡ଼ା ସୋଡ଼ା ରାଓଡ଼ାଞ୍ଜି ଡ ସାସ୍ତ୍ରିଞ୍ଜି ଏଙ୍ଗାଲ୍‌ଡେନ୍‌ ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଅଜନା ଞମ୍‌ଲୋଙ୍‌ ଞମ୍‌ଲେ ରବ୍ବୁଏଜି, ତିଆସନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜି ତଙରନ୍‌ ସାୟ୍‌ଲେ ଡକୋଲଞ୍ଜି ।
2 এনেতে তেখেত সকলে ক’লে, “পৰ্বৰ সময়ত যেন নহয়, কিয়নো মানুহৰ মাজত হুলস্থুল দৃষ্টি গোচৰ হব নালাগে৷”
ଇନିଆସନ୍‌ଗାମେଣ୍ଡେନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜି ଗାମେଞ୍ଜି, “ପୁର୍ପୁରିଙନ୍‌ ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଅଃଞମ୍‌ବୋ, ଅସମୟ୍‌ ମନ୍‌ରାଞ୍ଜି ଆମଙ୍‌ଲୋଙ୍‌ ଗୋଡ଼େନ୍‌ ଡୁଙ୍‌ତନାୟ୍‌ ।”
3 পাছত তেওঁ যেতিয়া বৈথনিয়া গাঁৱৰ চিমোন কুষ্ঠৰোগীৰ ঘৰত ভোজন কৰিবলৈ আহিল, তাতে তেওঁ ভোজনৰ মেজ পুনৰ পৰিষ্কাৰ কৰিলে; তেতিয়া এজনী তিৰোতাই বহুমুলীয়া বিশুদ্ধ জটামাংসীৰ সুগন্ধি তেলেৰে ভৰা এটা স্ফটিকৰ বটল লৈ আহিল৷ তাতে তাই সেই টেমাটো ভাঙি যীচুৰ মুৰত তেল বাকী দিলে।
ଜିସୁନ୍‌ ବେତନିଆଲୋଙନ୍‌ ମୋଡ୍ଡୋ ସିମନନ୍‌ ଆସିଂ ଆଗ୍ରାଗାଲନେନ୍‌ ଆଡିଡ୍‌ ଅବୟ୍‌ ଆଇବଜନ୍‌ ବକୋମ୍ପା ଲଙିଡ୍‌ ମିଞଲନ୍‌ ପାଙ୍‌ଲେ, ତି ଆ କୋମ୍ପା ପାଲ୍ଲେ, ଜିସୁନ୍‌ ଆବବ୍‌ଲୋଙ୍‌ ମିଞଲନ୍‌ ଲାଏନ୍‌ ।
4 সেই সময়ত তাত উপস্থিত থকা কিছুমান লোকে কুপিত হৈ ইজনে- সিজনক ক’ব ধৰিলে, “এনেদৰে নষ্ট হোৱাৰ কাৰণ কি?
ବନ୍‌ଡ ଲାଙ୍‌ଲେଡ୍‌ ମନ୍‌ରାଞ୍ଜି ବରାବ୍‌ଡାଲେ ତର୍ଡମ୍‌ କଡାଡ଼ିଲନ୍‌ ବର୍ରଞ୍ଜି, “କେନ୍‌ ଆଇବଜନ୍‌ ଇନିବା ଲଙିଡ୍‌ ମିଞଲନ୍‌ ଅବ୍‌ମୋସ୍ସାତେ?”
5 কিয়নো এই সুগন্ধি তেল বিক্ৰী কৰি, তিনি শ আধলি তকৈয়ো অধিক পালোহেঁতেন আৰু দৰিদ্ৰ সকলক দান দিব পাৰিলেহেঁতেন।” তাতে তেওঁলোকে সেই মহিলা গৰাকীক নিন্দা কৰিলে।
ଆନିଞ୍ଜି ଆଇବଜନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଗବ୍‌ରୟ୍‌ଡାଲେ ବର୍ରଞ୍ଜି, “କେନ୍‌ ଆ ମିଞଲ୍‌ ତମ୍‌ଲୋଙ୍‌ ତମ୍‌ଲେ ତି ଆ ତଙ୍କା ଡୋଲେୟ୍‌ମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ତନିୟନ୍‌ ଡେତେ ବନ୍‌ ।”
6 কিন্তু যীচুৱে ক’লে, “তেওঁক এৰি দিয়া; তেওঁক কিয় অশান্তি কৰি আছা? তেওঁ মোলৈ উত্তম কৰ্মকে কৰিলে।
ବନ୍‌ଡ ଜିସୁନ୍‌ ଗାମେନ୍‌, “ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଇନ୍ନିଙ୍‌ ଏଗାମ୍‌ଡଙ୍‌, ଇନିବା ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବାଉଲ୍ଲି ଏଏମ୍ମେତେ? ଆନିନ୍‌ ଞେନ୍‌ ଆସନ୍‌ ମନଙ୍‌ କାବ୍ବାଡ଼ାନ୍‌ ଲୁମେନ୍‌ ।
7 দৰিদ্ৰ সকল তোমালোকৰ লগত সদায় থাকিব আৰু যেতিয়া তোমালোকৰ ইচ্ছা হয়, তেতিয়াই তেওঁলোকৰ উপকাৰ কৰিব পাৰা; কিন্তু তোমালোকে মোক সদায় তোমালোকৰ লগত নাপাবা।
ଇନିଆସନ୍‌ଗାମେଣ୍ଡେନ୍‌ ଡୋଲେୟ୍‌ମରଞ୍ଜି ତ ଡିତାନ୍‌ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ସରିନ୍‌ ଡକୋତଞ୍ଜି, ଆରି ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଅଙ୍ଗା ଆଡିଡ୍‌ ଲଡୟ୍‌ତବେନ୍‌ ତିଆଡିଡ୍‌ ଆନିଞ୍ଜି ଆସନ୍‌ ମନଙ୍‌ କାବ୍ବାଡ଼ାନ୍‌ ଲୁମ୍‌ଲେ ଏତିୟ୍‌ତଜି, ବନ୍‌ଡ ଞେନ୍‌ ଆଏଡ଼ର୍‌ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ସରିନ୍‌ ଅଃଡ୍ଡକୋନାୟ୍‌ ।
8 তেওঁ যি পাৰিলে তাকে কৰিলে; মোক মৈদামত থোৱা কাৰ্যৰ কাৰণে আগেয়ে মোৰ শৰীৰত তেল সানিলে।
ଆନିନ୍‌ ଇନି ଲୁମ୍‌ଲେ ରପ୍ତିତେ ତିଆତେ ଆନିନ୍‌ ଲୁମେନ୍‌, ଆନିନ୍‌ ମସାନ୍ନିନ୍‌ ଆସନ୍‌ ଆମ୍ମୁଙ୍‌ମା ମିଞଲନ୍‌ ବାତ୍ତେ ଡଅଙ୍‌ଞେନ୍‌ ଅବିସେକଲିଁୟ୍‌ ।
9 মই তোমালোকক স্বৰূপকৈ কওঁ, গোটেই জগতৰ যি যি ঠাইত এই শুভবাৰ্তা ঘোষণা কৰা হ’ব, সেই সকলো ঠাইত তেওঁক সুঁৱৰিবৰ অৰ্থে, তেওঁ যি কৰ্ম কৰিলে, এই কৰ্মকো ঘোষণা কৰা হ’ব।”
ଞେନ୍‌ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ଆଜାଡ଼ିଡମ୍‌ ବର୍ତବେନ୍‌, ସମ୍ପରା ପୁର୍ତିନ୍‌ ଅଙ୍ଗାଲୋଙ୍‌ ଜନଙ୍‌ଡେନ୍‌ ମନଙ୍‌ବରନ୍‌ ଅନପ୍ପୁଙନ୍‌ ଡେଏନ୍‌ ଆଡିଡ୍‌, କେନ୍‌ ଆଇବଜନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ମନନ୍ନେନ୍‌ ଆସନ୍‌ କେନ୍‌ ଆ କାବ୍ବାଡ଼ାନ୍‌ ନିୟ୍‌ ବର୍ନେନ୍‌ ଡେଏତୋ ।”
10 ১০ পাছত ঈষ্কৰিয়োতীয়া যিহূদা সেই বাৰ জনৰ এজন, তেওঁ যীচুক প্ৰধান পুৰোহিত সকলৰ হাতত শোধাই দিবলৈ তেখেত সকলৰ ওচৰলৈ গ’ল।
ସିଲତ୍ତେ ବାରଜଣଞ୍ଜି ଆମଙ୍‌ଲୋଙ୍‌ ସିଲଡ୍‌ ଇସ୍କାରିତ ଜିଉଦା ଗାମ୍‌ଲେ ଅବୟ୍‌ ଞଙ୍‌ନେମରନ୍‌ ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌, ସୋଡ଼ା ରାଓଡ଼ାଞ୍ଜି ଆସିଲୋଙ୍‌ ସନୋରୋପ୍ପାୟନ୍‌ ଆସନ୍‌ ଆନିନ୍‌ ଆମଙଞ୍ଜି ଇୟେନ୍‌ ।
11 ১১ তেখেত সকলে তেওঁৰ কথা শুনি আনন্দিত হৈ তেওঁক ধন দিবলৈ প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে। তাতে তেওঁ যীচুক সুবিধা অনুসৰি শোধাই দিবলৈ উপায় বিচাৰিলে।
ତିଆତେ ଅମ୍‌ଡଙ୍‌ଡାଲେ ସୋଡ଼ା ରାଓଡ଼ାଞ୍ଜି ସର୍ଡାଡାଏଞ୍ଜି ଆରି ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଡାବ୍ବୋନ୍‌ ତନିୟନ୍‌ ଆସନ୍‌ ବାସାଏଞ୍ଜି । ସିଲଡ୍‌ଲ୍ଲନ୍‌ ଜିଉଦାନ୍‌ ଆ ରନୟଙନ୍‌ ଗିୟ୍‌ଲେ ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଆସିଲୋଙଞ୍ଜି ସନୋରୋପ୍ପାୟନ୍‌ ଆସନ୍‌ ତଙରନ୍‌ ସାୟ୍‌ଲେ ଡକୋଲନ୍‌ ।
12 ১২ খমিৰ নোহোৱা পিঠাৰ পৰ্বৰ প্ৰথম দিনা অৰ্থাৎ নিস্তাৰপৰ্বৰ মেৰ পোৱালি বলি দিয়াৰ দিনা তেওঁৰ শিষ্য সকলে তেওঁক সুধিলে, “আপোনাৰ বাবে নিস্তাৰ-পৰ্বৰ ভোজ কোন ঠাইত যুগুত কৰিবলৈ আপুনি ইচ্ছা কৰে?”
କମିରନ୍‌ ଏର୍‌ମନାୟନ୍‌ ରୁଟିଜୋମ୍‌ ଡିନ୍ନାଇଙନ୍‌, ଅଙ୍ଗା ଆଡିଡ୍‌ ଆଅନ୍‌ ମେଣ୍ଡାନ୍‌ ଅନମଙନ୍‌ ତନିୟନ୍‌ ଡେତେ ତିଆଡିଡ୍‌ ଞଙ୍‌ନେମରଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବରେଞ୍ଜି, “ଇନ୍‌ଲେଞ୍ଜି ଆମନ୍‌ ଆସନ୍‌ ଅନେଲାୟ୍‌ପୁରନ୍‌ ଆ ଗାଗାନେ ଅଙ୍ଗାଲୋଙ୍‌ ଇୟ୍‌ ଏବ୍‌ଜାଡାନାୟ୍‌ ଗାମ୍‌ଲେ ଆମନ୍‌ ଲଡୟ୍‌ତମ୍‌?”
13 ১৩ তেতিয়া যীচুৱে নিজৰ দুজন শিষ্যক পঠিয়ালে আৰু ক’লে, “তোমালোক নগৰলৈ যোৱা; তাতে একলহ পানী লৈ অহা এজন মানুহে তোমালোকক লগ ধৰিব; তেওঁৰ পাছে পাছে যাবা;
ସିଲତ୍ତେ ଜିସୁନ୍‌ ଆ ଞଙ୍‌ନେମରଞ୍ଜି ଆମଙ୍‌ଲୋଙ୍‌ ସିଲଡ୍‌ ବାଗୁନେଆଡଙ୍‌ ଏନ୍ନେଲେ ବର୍ରେ ଆପ୍ପାୟେଞ୍ଜି, “ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଗଡ଼ାନ୍‌ ଇୟ୍‌ବା, ଆରି ଡାଆସୋଡନ୍‌ ପାଙ୍‌ଲେ ଆଜିର୍ତେନ୍‌ ଆଡିଡ୍‌ ଅବୟ୍‌ ମନ୍‌ରାନ୍‌ ଇୟ୍‌ତେ ଏରବାଙେ, ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ସଣ୍ଡୋଙ୍‌ଲେ ପାଙ୍‌ବା,
14 ১৪ আৰু তেওঁ যি ঘৰত সোমায়, সেই ঘৰৰ গৰাকীক ক’বা, ‘গুৰুৱে কৈছে, মই যি ঠাইত মোৰ শিষ্য সকলৰ সৈতে নিস্তাৰ-পৰ্বৰ ভোজ খাম, সেই আলহী-কোঠা ক’ত’?”
ଆନିନ୍‌ ଅଙ୍ଗା ଆସିଂ ଇୟ୍‌ତେ ଗନେ, ତି ଆସିଂ ଆ ସୋଡ଼ାମର୍‌ଆଡଙ୍‌ ଇୟ୍‌ ବର୍ବା, ‘ଞନଙ୍‌ତିୟ୍‌ମରନ୍‌ ବର୍ରନେ, ଞେନ୍‌, ଞଙ୍‌ନେମର୍‌ଞେଞ୍ଜି ସରିନ୍‌ ଅଙ୍ଗାଲୋଙ୍‌ ଅନେଲାୟ୍‌ପୁରନ୍‌ ଆ ଗାଗାନେ ପାଡ଼େତନାୟ୍‌ ତି ଆ କନୁଆମର୍‌ସିଂ ଅଡ଼େଙ୍ଗା?’
15 ১৫ তেতিয়া তেওঁ আচ-বাবেৰে সজোৱা ওপৰ-মহলৰ এটা কোঠালি দেখুৱাই দিব; তাতে আমাৰ বাবে ভোজন যুগুত কৰাগৈ।
ଆନିନ୍‌ ତୋଣ୍ଡୋନ୍‌ ଆସିଂ ଅବୟ୍‌ ଆତୁବ୍‍ତୁବନ୍‍ଆତେ ଅବ୍‌ତୁୟ୍‌ତବେନ୍‌ । ଆମ୍ୱେନ୍‌ ଞେନ୍‌ ଆସନ୍‌ ଅଡ଼୍‌କୋନ୍‌ ଅବ୍‌ଜାଡାଲେ ଇୟ୍‌ ଡକ୍କୋବା ।”
16 ১৬ তেতিয়া শিষ্য দুজন ওলাই নগৰলৈ গ’ল আৰু যীচুৱে যেনেকৈ কৈছিল, তেনেকৈয়ে তেওঁলোকে সকলোবোৰ পালে৷ পাছত তেওঁলোকে তাতে নিস্তাৰ-পৰ্বৰ ভোজ যুগুত কৰিলে।
ସିଲଡ୍‌ଲ୍ଲନ୍‌ ଞଙ୍‌ନେମରଞ୍ଜି ଜିର୍ରେ ଜିସୁନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ଏଙ୍ଗାଲେ ବର୍ରେ ଆପ୍ପାୟେଞ୍ଜି, ଏତ୍ତେଲେମା ଗିୟ୍‌ଲେ ଅନେଲାୟ୍‌ପୁରନ୍‌ ଆ ଗାଗାନେ ଆସନ୍‌ ଇୟ୍‌ଲେ ଅବ୍‌ଜାଡାଏଜି ।
17 ১৭ পাছত সন্ধিয়া সময়ত তেওঁ বাৰ জন শিষ্যৰ লগত সেই ঠাইলৈ আহিল।
ଆସ୍ରାଲ୍ଲୁମେନ୍‌, ଜିସୁନ୍‌ ଞଙ୍‌ନେମରଞ୍ଜି ସରିନ୍‌ ଜିର୍ରାଜି ।
18 ১৮ তাতে তেওঁলোকে যেতিয়া ভোজনৰ মেজত বহিল আৰু খাব ধৰিলে, তেতিয়া যীচুৱে ক’লে, “মই তোমালোকক সঁচাকৈ কওঁ, তোমালোকৰ মাজৰ এজনে অৰ্থাৎ মোৰ লগত ভোজন কৰা জনেই মোৰ বিশ্ৱাসঘাতক হব।”
ଆନିଞ୍ଜି ତଙ୍କୁମ୍‌ଲେ ଆଗ୍ରାଗାଲଞ୍ଜି ଆଡିଡ୍‌ ଜିସୁନ୍‌ ଗାମେନ୍‌, “ଞେନ୍‌ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ଆଜାଡ଼ିଡମ୍‌ ବର୍ତବେନ୍‌, ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଲୋଙ୍‌ସିଲଡ୍‌ ଅବୟ୍‌ନେ, ଅଙ୍ଗା ମନ୍‌ରା ଞେନ୍‌ ସରିନ୍‌ ଗାଗାତନେ, ଆନିନ୍‌ ଞେନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବନେରାଞ୍ଜି ଆସିଲୋଙ୍‌ ସୋରୋପ୍ପାୟ୍‌ତିଁୟ୍‌ ।”
19 ১৯ তেতিয়া তেওঁলোক সকলোৱে দুখ কৰিলে, আৰু এজন এজনকৈ তেওঁক ক’লে, “সেই জন নিশ্চয় মই নহয়?”
ସିଲତ୍ତେ ଞଙ୍‌ନେମରଞ୍ଜି ଡୁକ୍କଡାଲନ୍‌ ଅବୟ୍‌ନେ ଅବୟ୍‌ନେ ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବରେଞ୍ଜି, “ଆନିନ୍‌ ଞେନ୍‌ ପଙ୍‌?”
20 ২০ তাতে তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে, “এই বাৰ জনৰ মাজৰ যি জনে মোৰে সৈতে ভোজন-পাত্ৰত পিঠা জুবুৰিয়ায়, তেৱেঁই সেই জন।
ଜିସୁନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ଜାଲଙେନ୍‌, “ବାରଜଣଞ୍ଜି ଆମଙ୍‌ଲୋଙ୍‌ ସିଲଡ୍‌ ଅବୟ୍‌ନେ, ଆନା ଞେନ୍‌ ସରିନ୍‌ ଗିନାଲୋଙ୍‌ଞେନ୍‌ ଆ ରୁଟିନ୍‌ ଜୋବ୍‌ଡାତେ ଆନିନ୍‌ ।
21 ২১ কিয়নো মানুহৰ পুত্ৰৰ বিষয়ে যেনেকৈ লিখা আছে, তেনেকৈ তেওঁৰ গতি হ’ব; কিন্তু যি জন মানুহৰ দ্বাৰাই মানুহৰ পুত্ৰক শোধাই দিয়া হ’ল, তেওঁ সন্তাপৰ পাত্ৰ; সেই মানুহ জনৰ জন্ম নোহোৱা হ’লেই তেওঁৰ ভাল আছিল।”
ମନ୍‌ରା ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍‌ ଆ ବର୍ନେ ସାସ୍ତ୍ରଲୋଙନ୍‌ ଏଙ୍ଗାଲେ ଆଇଡିଡନ୍‌ ଡକୋ, ଏତ୍ତେଲେ ଆନିନ୍‌ ରବୁତେ, ବନ୍‌ଡ ଆନା ଆସିଲୋଙ୍‌ ସିଲଡ୍‌ ମନ୍‌ରା ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍‌ ସନୋରୋପ୍ପାୟନ୍‌ ଡେତେ, ୟୋଙ୍‌, ତି ଆ ମନ୍‌ରା ପନବ୍‌ରଡନ୍‌ ଞାଙ୍‌ତେ, ଆର୍ପାୟ୍‌ ଆନିନ୍‌ କରୋଡ୍‌କ୍କୋଡନ୍‌ ଅଃଡ୍ଡେଲୋ ନଙ୍‌ ଆନିନ୍‌ ଆସନ୍‌ ମନଙ୍‌ ଡେତେ ବନ୍‌ ।”
22 ২২ তেওঁলোকে ভোজন কৰোঁতে, তেওঁ পিঠা লৈ, আশীৰ্বাদ কৰিলে আৰু ভাঙি তেওঁলোকক দি ক’লে, “লোৱা; এয়ে মোৰ শৰীৰ।”
ଆନିଞ୍ଜି ଆଗ୍ରାଗାଲଞ୍ଜି ଆଡିଡ୍‌ ଜିସୁନ୍‌ ରୁଟିନ୍‌ ଞମ୍‌ଲେ ଆସିର୍ବାଦଏନ୍‌ ଆରି ତିଆତେ ରେବ୍‌ଲେ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ତିୟ୍‌ଲେ ବର୍ରନେ, “ନବା କେନ୍‌ଆତେ ଡଅଙ୍‌ଞେନ୍‌ ।”
23 ২৩ পাছত তেওঁ পান পাত্ৰটো লৈ স্তুতি কৰি তেওঁলোকক দিলে৷ তাতে সকলোৱে তাক পান কৰিলে।
ଆରି, ଆନିନ୍‌ ଗିଲ୍ଲନ୍‌ ଞମ୍‌ଲେ ଇସ୍ୱରନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ସନେନ୍‌ସେନ୍‌ ତିୟ୍‌ଲେ ଞଙ୍‌ନେମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ତିୟେଞ୍ଜି ଆରି ଅଡ଼୍‌କୋଞ୍ଜି ତେତ୍ତେ ସିଲଡ୍‌ ଗାଏଞ୍ଜି ।
24 ২৪ তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে, “বিধানৰ মতে মোৰ যি তেজ অনেকৰ কাৰণে উলিওৱা হৈছে, সেয়ে এই নিয়মৰ তেজ।
ଆରି, ଜିସୁନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ବରେଞ୍ଜି, “କେନ୍‌ଆତେ ସନିବ୍‌ଡେୟ୍‌ବର୍‌ ମିଞାମ୍‌ଞେନ୍‌, କେନ୍‌ଆତେ ଅଡ଼୍‌କୋ ମନ୍‌ରାନ୍‌ ଆସନ୍‌ ଜନବ୍‌ତଡନ୍‌ ଡେଏନ୍‌ ।
25 ২৫ মই তোমালোকক স্বৰূপকৈ কওঁ, ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত ৰস পান নকৰা দিনলৈকে এতিয়াৰ পৰা দ্ৰাক্ষাগুটিৰ ৰস পুনৰ পান নকৰোঁ।”
ଞେନ୍‌ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ଆଜାଡ଼ିଡମ୍‌ ବର୍ତବେନ୍‌, ଅଙ୍ଗା ଡିନ୍ନା ଞେନ୍‌ ଇସ୍ୱରନ୍‌ ଆ ରାଜ୍ୟଲୋଙ୍‌ ରଙ୍‌ ଦ୍ରାକ୍ୟାଡାନ୍‌ ଗାତାୟ୍‌, ତି ଆ ଡିନ୍ନା ଅଣ୍ଡ୍ରଙ୍‌ ଅଡ଼ୋଆଞନ୍‌ ଜାୟ୍‌ କେନ୍‌ଆତେ ଆଙ୍ଗିୟ୍‌ ଆରି ଅଃଗାଆୟ୍‌ ।”
26 ২৬ পাছত তেওঁলোকে গীত গাই গাই বাহিৰলৈ ওলাই আহি জৈতুন পৰ্বতলৈ গ’ল।
ଆରି, ଆନିଞ୍ଜି କନନନ୍‌ କନ୍‌ଲେ, ସେନ୍‌ଲେ ସେନ୍‌ଲେ ଜିତବୁରନ୍‌ ଆ ତୋଣ୍ଡୋ ଜିରେଞ୍ଜି ।
27 ২৭ তাতে যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “তোমালোক সকলোৱে মোৰ কাৰণে বিঘিনি পাবা; কিয়নো এনে লিখা আছে যে, ‘মই মেৰৰখীয়াক আঘাত কৰিম, তাতে মেৰবোৰ সিচঁৰতি হৈ যাব।’
ଜିସୁନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ବରେଞ୍ଜି, “ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଞେନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଅମ୍‌ରେଙ୍‌ଲେ ଏଜିର୍‌ତିଁୟ୍‌, ଇନିଆସନ୍‌ଗାମେଣ୍ଡେନ୍‌ ସାସ୍ତ୍ରଲୋଙନ୍‌ ଅନିଡଲନ୍‌ ଡକୋ,” “ଞେନ୍‌ ତୁର୍‌ମେଡ୍‌ମରନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ରବ୍ବୁତାୟ୍‌, ଆରି ମେଣ୍ଡାଞ୍ଜି ତରଙ୍‌ଆନ୍ନା ଡେତଜି ।”
28 ২৮ কিন্তু মোৰ উত্থানৰ পাছত মই তোমালোকৰ আগে আগে গালীল প্ৰদেশলৈ যাম।”
“ବନ୍‌ଡ ଞେନ୍‌ ୟର୍ମେଙ୍‌ଲେ ଡୋଲନାୟ୍‌ ସିଲଡ୍‌ଲ୍ଲନ୍‌, ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ସିଲଡ୍‌ ଞେନ୍‌ ଆମ୍ମୁଙ୍‌ ଗାଲିଲିନ୍‌ ଜିର୍ତେ ।”
29 ২৯ তেতিয়া পিতৰে যীচুক ক’লে, “যদিও সকলোৱে বিঘিনি পায়, তথাপি মই নাপাম।”
ପିତ୍ରନ୍‌ ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବରେନ୍‌, “ଅଡ଼୍‌କୋଞ୍ଜି ଆମନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଅମ୍‌ରେଙାୟ୍‌ଲେ ଜିର୍ରମ୍‌ଜି ଜନଙ୍‌ଡେନ୍‌, ଞେନ୍‌ ଆଙ୍ଗିୟ୍‌ ଆମନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଅମ୍‌ରେଙ୍‌ଲେ ଅଃଜ୍ଜିରମ୍‌ ।”
30 ৩০ তেতিয়া যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “মই তোমাক স্বৰূপকৈ কওঁ, আজি এই ৰাতি কুকুৰাই দুবাৰ ডাক দিয়াৰ আগেয়ে, তুমি মোক তিনি বাৰ অস্ৱীকাৰ কৰিবা৷”
ଜିସୁନ୍‌ ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବରେନ୍‌, “ଞେନ୍‌ ଆମନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଆଜାଡ଼ିଡମ୍‌ ବର୍ତମ୍‌, ଲଙେ ଆ ତଗଲ୍‌ କମ୍‌ସିମନ୍‌ ବାଗୁତର ଆରୋଲ୍‌ତ୍ତେନ୍‌ ଆମ୍ମୁଙ୍‌, ଆମନ୍‌ ୟାଗି ତର, ଞେନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ମୁର୍ସେତିଁୟ୍‌ ।”
31 ৩১ কিন্তু পিতৰে অতি দৃঢ়কৈ ক’লে, “যদি আপোনাৰ লগত মই মৰিবও লাগে, তথাপি আপোনাক অস্ৱীকাৰ নকৰিম।” এইদৰে সকলোৱে প্ৰতিজ্ঞা কৰি ক’লে৷
ବନ୍‌ଡ ପିତ୍ରନ୍‌ ଆକ୍ରାନ୍‌ ବର୍ରନେ, “ଆମନ୍‌ ସରିନ୍‌ ଞେନ୍‌ ରବୁଲିଁୟ୍‌ ଜନଙ୍‌ଡେନ୍‌, ଞେନ୍‌ ଆମନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଅଃମ୍ମୁର୍ସେଅମ୍‌ ।” ଆରି ଅଡ଼୍‌କୋଞ୍ଜି ନିୟ୍‌ ଏତ୍ତେଲେମା ବର୍ରଞ୍ଜି ।
32 ৩২ পাছত তেওঁলোকে গেৎচিমানী নামৰ এখন ঠাইত আহি, যীচুৱে নিজৰ শিষ্য সকলক ক’লে, “মই প্ৰাৰ্থনা কৰি অহালৈকে তোমালোক ইয়াতে বহি থাকা।”
ସିଲଡ୍‌ଲ୍ଲନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜି ଗେସମନି ଗାମ୍‌ଲେ ଅବୟ୍‌ କୋତ୍ତାନ୍‌ ଜିରେଞ୍ଜି, ଆରି ଜିସୁନ୍‌ ଆ ଞଙ୍‌ନେମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ବରେଞ୍ଜି, “ଞେନ୍‌ ଇୟ୍‌ତେ ପାର୍ତନାନାୟ୍‌ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ତେନ୍ନେ ତଙ୍କୁମ୍‌ଲେ ଡକୋନାବା ।”
33 ৩৩ পাছত তেওঁ পিতৰ, যাকোব আৰু যোহনক নিজৰ লগত নিলে আৰু তেওঁ অতিশয় চমৎকৃত আৰু ব্যাকুল হ’ব ধৰিলে।
ଜିସୁନ୍‌ ପିତ୍ରନ୍‌, ଜାକୁବନ୍‌, ଜନନ୍‌ କେନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ସରିନ୍‌ ଓରୋଙ୍‌ଡାଲେ ଆନିନ୍‌ ଆକ୍ରାନ୍‌ ଇୟମ୍‌ଲେ ଇୟ୍‌ଲେ ଡକୋନେ ।
34 ৩৪ তাতে তেওঁলোকক ক’লে, “মোৰ প্ৰাণ মৰণৰ তুল্য শোকাতুৰ হৈছে; তোমালোকে ইয়াতে থাকি পৰ দিয়া৷”
ସିଲତ୍ତେ ଜିସୁନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ଗାମେନ୍‌, “ପରାନ୍ନାଞେନ୍‌ ଆର୍ରବୁତିଞନ୍‌ ଅନ୍ତମ୍‌ ଡେତିଁୟ୍‌, ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ତେନ୍ନେ ଆମଡ଼େ ଡକୋନାୟ୍‌ବା ।”
35 ৩৫ পাছত তেওঁ অলপ আগুৱাই গৈ, মাটিত পৰি, যদি হ’ব পাৰে, তেনেহলে সেই দুঃসময় তেওঁৰ পৰা দুৰ হ’বলৈ প্ৰাৰ্থনা কৰি ক’লে,
ଆରି, ଆନିନ୍‌ ଡାସଙାୟ୍‌ ଡାଅଡିଃ ଜିର୍ରେ ଲବଲୋଙନ୍‌ ତଙ୍କୁମ୍‌ଡାଲେ, ଗଡେଲେନ୍‌ ଡେନ୍‌, ତି ଆ ବେଡ଼ା ଆମଙନ୍‌ ସିଲଡ୍‌ ଏଙ୍ଗାଲ୍‌ଡେନ୍‌ ସଙାଜେ, ତିଆସନ୍‌ ଇୟ୍‌ଲେ ପାର୍ତନାନେ ।
36 ৩৬ “আব্বা, পিতৃ, সকলো তোমাৰ সাধ্য; মোৰ পৰা এই দূখৰ পান-পাত্ৰদুৰ কৰা; কিন্তু মোৰ ইচ্ছা নহয়, তোমাৰ ইচ্ছাৰে।”
ଆରି, ଜିସୁନ୍‌ ଏନ୍ନେଲେ ପାର୍ତନାଲନ୍‌, “ଆବ୍ବା, ଆପେୟ୍‌, ଅଡ଼୍‌କୋନ୍‌ ଅସିଲୋଙ୍‌ନମ୍‌, ଆମନ୍‌ ଲଡୟ୍‌ଲମ୍‌ ଡେନ୍‌, ଏତ୍ତେଲ୍‌ଡେନ୍‌ କେନ୍‌ ଗରାଗା ଗିଲ୍ଲନ୍‌ ଅମଙ୍‌ଞେନ୍‌ ସିଲଡ୍‌ ସବ୍‌ଙାଜା, ଜନଙ୍‌ଡେନ୍‌ ଇସ୍ସୁମ୍‌ଞେନ୍‌ ତଡ୍‌, ଇସ୍ସୁମ୍‌ଞେନ୍‌ ଅନ୍ତମ୍‌ ଡେଏତୋ ।”
37 ৩৭ পাছত তেওঁ আহি, তিনি জন শিষ্যকো টোপনিয়াই থকা দেখি, পিতৰক ক’লে, “হে, চিমোন, তুমিও টোপনি গ’লা নে?
ଆନିନ୍‌ ୟର୍ରନ୍‌ ଞଙ୍‌ନେମରଞ୍ଜି ଆଡିମଡାୟ୍‌ଜି ଇୟ୍‌ଲାୟ୍‌ ଗିଜେଞ୍ଜି, ତିଆସନ୍‌ ଆନିନ୍‌ ପିତ୍ରନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବରେନ୍‌, “ସିମନ୍‌ ଆମନ୍‌ ଇନି ଲୁଡ୍‌ତେ ପଙ୍‌? ଆମନ୍‌ ଇନି ବଗଣ୍ଟା ଜାକିଁୟ୍‌ ଆମଡ଼େନ୍‌ ଡକୋଲନ୍‌ ଅଃର୍ରପ୍ତିଲୋ?
38 ৩৮ এঘণ্টাও পৰ দি থাকিব নোৱাৰিলা নে? পৰীক্ষাত যেন নপৰা, এই কাৰণে তোমালোকে পৰ দি প্ৰাৰ্থনা কৰা; আত্মা ইচ্ছুক কিন্তু শৰীৰ দূৰ্বল।”
ମନାଲ୍‌ମାଲ୍‌ରେଙନ୍‌ ଏଙ୍ଗାଲ୍‌ଡେନ୍‌ ଗଲୋଡଙ୍‌ବେନ୍‌ ତଡ୍‌ ତିଆସନ୍‌ ମବ୍‌ଡ଼େଲନ୍‌ ଡକୋଡାଲନ୍‌ ପାର୍ତନାନାବା, ପୁରାଡ଼ାନ୍‌ ଲଡୟ୍‌ ବନ୍‌ଡ ଡଅଙନ୍‌ ବପ୍ପୁ ତଡ୍‌ ।”
39 ৩৯ তেতিয়া তেওঁ আকৌ আতৰি গৈ, একে কথাকে কৈ প্ৰাৰ্থনা কৰিলে।
ଆନିନ୍‌ ଆରି ଜିର୍ରେ ଆମ୍ମୁଙ୍‌ ଅନ୍ତମ୍‌ ବର୍ରନ୍‌ ଇୟ୍‌ଲେ ପାର୍ତନାନେ ।
40 ৪০ পাছত আকৌ আহি, তেওঁলোকক টোপনিত থকা পালে; কিয়নো তেওঁলোকৰ চকু টোপনিয়ে জাপ খুৱাই নিছিল আৰু সেই সময়ত তেওঁক কি উত্তৰ দিব লাগিছিল, সেই বিষয়ে তেওঁলোকে নাজানিলে।
ଆନିନ୍‌ ଆରି ୟର୍ରନ୍‌, ଆନିଞ୍ଜି ଆଡିମଡାୟ୍‌ଜି ଇୟ୍‌ଲାୟ୍‌ ଗିଜେଜି, ଇନିଆସନ୍‌ଗାମେଣ୍ଡେନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜି ଆମଡଞ୍ଜି ସାବ୍‌କୁଡ୍‌ଲେ ଅଃର୍ରପ୍ତିଲଜି, ଆରି ଆନିଞ୍ଜି ଇନି ଗାମ୍‌ଲେ ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଜାଲଙେଜି, ତିଆତେ ଅଣ୍ଡ୍ରଙ୍‌ ଜନାଏଜି ।
41 ৪১ পাছত তৃতীয় বাৰ আহি, তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে, “তোমালোকে এতিয়াও টোপনিয়াই আছা আৰু বিশ্ৰাম কৰিছা৷ হ’ব! সেই সময় আহিল; চোৱা, মানুহৰ পুত্ৰক পাপী লোকৰ হাতত শোধাই দিয়া হৈছে।
ଆନିନ୍‌ ୟାଗି ତଙର୍‌ ଜିର୍ରେ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ଇୟ୍‌ଲାୟ୍‌ ବରେଜି, “ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ନମିନ୍ତାନ୍‌ ଲୁଡ୍‌ଲେ ଏଲୋଲୋତନ୍‌ ପଙ୍‌? ଡେଲୋ ଡିୟ୍‌ତେ ସରି, ତି ବେଡ଼ା ଅଡ଼ୋଲାୟ୍‌, ଗିୟ୍‌ବା, ମନ୍‌ରା ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍‌ ଇର୍ସେମରଞ୍ଜି ଆସିଲୋଙ୍‌ ସୋରୋପ୍ପାୟ୍‌ତନେ ।
42 ৪২ উঠা, আমি এতিয়া যাব লাগে; চোৱা, মোক শোধাই দিয়া জন ওচৰ পালেহি।”
ଡୋନାବା ଇନ୍‌ଲେଞ୍ଜି ଏଜିର୍ବା, ଗିୟ୍‌ବା, ଅଙ୍ଗା ମନ୍‌ରା ଞେନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବନେରାଞ୍ଜି ଆସିଲୋଙ୍‌ ସୋରୋପ୍ପାୟ୍‌ତିଁୟ୍‌, ଆନିନ୍‌ ତୁୟାଲାୟ୍‌ ।”
43 ৪৩ তেতিয়া যীচুৱে এই কথা কৈ থাকোতেই, বাৰ জনৰ মাজৰ যিহূদা আৰু তেওঁৰে সৈতে, প্ৰধান পুৰোহিত, বিধানৰ অধ্যাপক আৰু পৰিচাৰক সকলৰ লগত তৰোৱাল আৰু টাঙোন লৈ থকা মানুহৰ এটা দল ওচৰ চাপি আহিল৷
ଆରି ତେରଙ୍‌, ଆନିନ୍‌ ଆକ୍ରଡାଡ଼ିଲନ୍‌ ଆଡିଡ୍‌, ବାରଜଣ ଞଙ୍‌ନେମରଞ୍ଜି ଆମଙ୍‌ଲୋଙ୍‌ ସିଲଡ୍‌ ଜିଉଦା ଗାମ୍‌ଲେ ଅବୟ୍‌ନେ ଆରି ଆନିନ୍‌ ସରିନ୍‌ ମନ୍‌ରାଞ୍ଜି କଡ଼ିବନ୍‌ ଡ ତେଙ୍ଗାନ୍‌ ଞମ୍‌ଲେ ଜିର୍ରାଜି, କେନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ସୋଡ଼ା ରାଓଡ଼ାଞ୍ଜି, ସାସ୍ତ୍ରିଞ୍ଜି, ଆରି ପାପୁର୍‌ମରଞ୍ଜି ଆପ୍ପାୟ୍‌ଲାଜି ।
44 ৪৪ তেওঁক শোধাই দিয়া জনে সেই লোক সকলক এই সংকেত দিছিল যে, “মই যি জনক চুমা খাম, তেৱেঁই সেই জন; তেওঁকেই আবদ্ধ কৰি সাৱধানে তেওঁক লৈ যাবা।”
ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବନେରାଞ୍ଜି ଆସିଲୋଙ୍‌ ଆରବ୍‌ଞମ୍‌ଞମେନ୍‌ ଆ ମନ୍‌ରା ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ତାରିଆୟ୍‌ଡାଲେ ବରେଞ୍ଜି, “ଞେନ୍‌ ଆନାଆଡଙ୍‌ ଜୋର୍ଜୋର୍‌ତାୟ୍‌, ଆନିନ୍‌ ଜିସୁନ୍‌, ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଞମ୍‌ଲେ ଆବ୍ବୟ୍‌ଡାଲନ୍‌ ପାଙ୍‌ବା ।”
45 ৪৫ পাছত তেওঁ যীচুৰ ওচৰলৈ গৈ কলে “ৰব্বি” আৰু তেওঁক চুমা খালে।
ସିଲତ୍ତେ ଇସ୍କାରିତ ଜିଉଦାନ୍‌ ସିଲତ୍ତେମା ଜିସୁନ୍‌ ଆମଙ୍‌ ଜିର୍ରେ, “ଏ ଞନଙ୍‌ତିୟ୍‌ମର୍‌,” ଗାମ୍‌ଲେ ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଇୟ୍‌ଲାୟ୍‌ ଜୋର୍ଜୋରେ ।
46 ৪৬ তেতিয়া তেওঁলোকে যীচুৰ গাত হাত দি তেওঁক আৱদ্ধ কৰিলে।
ତିଆସନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଞମ୍‌ଲେ ଜିଏଞ୍ଜି ।
47 ৪৭ তাতে তেওঁৰ ওচৰত থিয় হৈ লোক সকলৰ মাজৰ এজনে তৰোৱাল উলিয়াই মহা-পুৰোহিতৰ এজন দাসক ঘাপ মাৰি, তেওঁৰ কাণ এখন কাটি পেলালে।
ବନ୍‌ଡ ତେତ୍ତେ ତନଙ୍‌ଲେ ଆଡ୍ରକୋଲଞ୍ଜି ଆ ମନ୍‌ରାଜି ଆମଙ୍‌ଲୋଙ୍‌ ସିଲଡ୍‌ ଅବୟ୍‌ନେ କଡ଼ିବନ୍‌ ଅମ୍‌ଡୁଙ୍‌ଡାଲେ ମୁଡ଼ ରାଓଡ଼ାନ୍‌ ଆ କମ୍ୱାରିମର୍‌ ଅଡ୍‌ଲେ ଆଲୁଡନ୍‌ ଗଡ୍‌ଲେ ସେଡେନ୍‌ ।
48 ৪৮ তেতিয়া যীচুৱে মাত লগাই তেওঁলোকক ক’লে, “তোমালোকে তৰোৱাল আৰু টাঙোন লৈ ডকাইতক ধৰাৰ নিচিনাকৈ মোক ধৰিবলৈ ওলাই আহিছা নে?
ଜିସୁନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍‌ ବରେଞ୍ଜି, “ରାଉମରନ୍‌ ଆ ବିରୁଦଲୋଙ୍‌ ଏଡ୍ରୁଙ୍‌ତନାଞନ୍‌ ଅନ୍ତମ୍‌ କଡ଼ିବନ୍‌ ଡ ତେଙ୍ଗାନ୍‌ ପାଙ୍‌ଲେ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଇନିବା ଞେନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଞମ୍‌ଞମନ୍‌ ଆସନ୍‌ ଏଇୟ୍‌ଲାୟ୍‌?
49 ৪৯ যেতিয়া মই তোমালোকৰ সৈতে আছিলোঁ আৰু মন্দিৰত নিতৌ উপদেশ দিছিলোঁ, তেতিয়া তোমালোকে মোক নধৰিলা; কিন্তু সেই সকলোবোৰ ধৰ্মশাস্ত্ৰৰ বচন সিদ্ধ হোৱাৰ বাবেহে এইদৰে ঘটিল।”
ଞେନ୍‌ ଡିତାନ୍‌ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ସରିନ୍‌ ସରେବାସିଙନ୍‌ ଡକୋଡାଲନ୍‌ ଞନଙନ୍‌ ତିୟ୍‌ଲାୟ୍‌, ବନ୍‌ଡ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଞେନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଏଃଞମ୍‌ଲିଁୟ୍‌, ବନ୍‌ଡ ଡରମ୍ମ ସାସ୍ତ୍ରଲୋଙନ୍‌ ଆ ବର୍ନେଜି ଏଙ୍ଗାଲ୍‌ଡେନ୍‌ ଡେଡମ୍‌ତେ, ତିଆସନ୍‌ କେନ୍‌ ଅଡ଼୍‌କୋନ୍‌ ଡେତେ ।”
50 ৫০ পাছত যীচুৰ সৈতে থকা সকলোৱে তেওঁক ত্যাগ কৰিলে আৰু পলাল৷
ତିଆଡିଡ୍‌ ଅଡ଼୍‌କୋ ଞଙ୍‌ନେମରଞ୍ଜି ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଅମ୍‌ରେଙ୍‌ଡାଲେ ଜିରାଜେଞ୍ଜି ।
51 ৫১ তেতিয়া কোনো এজন ডেকাই উদং গাত শণ সূতাৰ মিহি কাপোৰ এখন লৈ, যীচুৰ পাছে পাছে গৈছিল; তেতিয়া তেওঁলোকে তাক আবদ্ধ কৰিলে;
ବନ୍‌ଡ ଅବୟ୍‌ ବେଣ୍ଡିଆମରନ୍‌ ଆକୋଡୋଙନ୍‌ ଅବୟ୍‌ ସନ୍ନାଡମ୍‌ ଆ ମାଟ ଗୁସାୟ୍‌ଡାଲନ୍‌ ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ସଣ୍ଡୋଙ୍‌ଲେ ପାଙେନ୍‌, ଆନିଞ୍ଜି ତି ବେଣ୍ଡିଆମରନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଞମ୍‌ଞମନ୍‌ ଆସ୍ରାଜେଞ୍ଜି,
52 ৫২ কিন্তু সি কাপোৰ খন এৰি উলঙ্গ হৈ পলাই গ’ল।
ଆନିନ୍‌ ତି ସନ୍ନା ମାଟନ୍‌ ଅମ୍‌ରେଙ୍‌ଲେ ଆକୋଡୋଙନ୍‌ ଇରେନ୍‌ ।
53 ৫৩ পাছত তেওঁলোকে যীচুক মহা-পুৰোহিতৰ ওচৰলৈ লৈ গ’ল। তেতিয়া সকলো প্ৰধান পুৰোহিত, পৰিচাৰক আৰু বিধানৰ অধ্যাপক সকল তেওঁৰ লগত আহি গোট খালে।
ତିକ୍କି ଆନିଞ୍ଜି ମୁଡ଼ ରାଓଡ଼ାନ୍‌ ଆମଙ୍‌ ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଓରୋଙେଞ୍ଜି, ଆରି ସୋଡ଼ା ରାଓଡ଼ାଞ୍ଜି, ପାପୁର୍‌ମରଞ୍ଜି ଡ ସାସ୍ତ୍ରିଞ୍ଜି ଜିର୍ରେ ଇୟ୍‌ଲାୟ୍‌ ରୁକ୍କୁନେଜି ।
54 ৫৪ আৰু তেতিয়াই পিতৰে আতৰে আতৰে যীচুৰ পাছে পাছে মহা-পুৰোহিতৰ চোতালৰ ভিতৰলৈকে সোমাল৷ তাতে নিজকে উম দিবলৈ পহৰা দি থকা টেকেলা সকলৰ মাজত বহি, জুই পুৱাই আছিল।
ପିତ୍ରନ୍‌ ଡାସଙାୟ୍‌ ଡକୋଡାଲନ୍‌ ଆନିଞ୍ଜି ସରିନ୍‌ ଅବ୍‌ଲସ୍ସନ୍‌ ମୁଡ଼ ରାଓଡ଼ାନ୍‌ ଆ ପନ୍‌ସୁଆତିସିଂ ଆ ଡୁଆରା ଜିରେନ୍‌ କି ତଙିୟ୍‌ସିପ୍ପାୟଞ୍ଜି ସରିନ୍‌ ଅମ୍ମନ୍‌ ତଙ୍କୁମ୍‌ଲେ ତଗୋଲୋଙନ୍‌ ଇୟ୍‌ଲେ ଞଡ୍‌ଞଡ୍‌ନେ ।
55 ৫৫ তেতিয়া প্ৰধান পুৰোহিত সকল আৰু গোটেই মহাসভাই যীচুক বধ কৰিবলৈ তেওঁৰ বিৰুদ্ধে সাক্ষ্য বিচাৰিলে; কিন্তু তেওঁলোকে একো নাপালে।
ସୋଡ଼ା ରାଓଡ଼ାଞ୍ଜି ଡ ଅଡ଼୍‌କୋ ମନ୍‌ରାଞ୍ଜି କଡାଡ଼ିଡାଲନ୍‌ ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ରନବ୍ବୁନ୍‌ ଆସନ୍‌ ଆ ବିରୁଦଲୋଙନ୍‌ ସାକିନ୍‌ ସାଜେଞ୍ଜି, ବନ୍‌ଡ ଅଃଞାଙ୍‌ଲଜି,
56 ৫৬ কিয়নো অনেকে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে মিছা সাক্ষ্য দিলে তথাপি তেওঁলোকৰ সাক্ষ্য নিমিলিল।
ଇନିଆସନ୍‌ଗାମେଣ୍ଡେନ୍‌ ଗୋଗୋୟ୍‌ନେଡମ୍‌ ଆ ବିରୁଦଲୋଙନ୍‌ କଣ୍ଡାୟ୍‌ ସାକିନ୍‌ ତିୟେଞ୍ଜି, ଜନଙ୍‌ଡେନ୍‌ ଆ ସାକିଞ୍ଜି ଅଃମ୍ମାୟ୍‌ଲନେ ।
57 ৫৭ পাছত কেইজনমানে উঠি, তেওঁৰ বিৰুদ্ধে মিছা সাক্ষ্য দি ক’লে,
ସିଲଡ୍‌ଲ୍ଲନ୍‌ ଲାଙ୍‌ଲେଡ୍‌ ମନ୍‌ରାଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍‌ ଆ ବିରୁଦଲୋଙନ୍‌ କଣ୍ଡାୟ୍‌ ସାକିନ୍‌ ତିୟ୍‌ଲେ ବର୍ରଞ୍ଜି;
58 ৫৮ “হাতে সজা এই মন্দিৰ মই নষ্ট কৰি, তিন দিনৰ ভিতৰত হাতে নকৰা আন এটা সাজিম৷” আমি তেওঁক এনে কথা কোৱা শুনিলোঁ!
“ଆନିନ୍‌ କେନ୍‌ ଆ ବର୍ନେ ଆବର୍ରନେନ୍‌ ଆଡିଡ୍‌ ଇନ୍‌ଲେଞ୍ଜି ଏଅମ୍‌ଡଙ୍‌ଲାୟ୍‌, ‘ଞେନ୍‌, କେନ୍‌ ମନ୍‌ରାନ୍‌ ଆଗ୍ରୁଏନ୍‌ ଆ ସରେବାସିଂ ପୁଡ୍‌ଲେ ୟାଗି ଡିନ୍ନାଲୋଙ୍‌ ଆରି ଅବୟ୍‌ ମନ୍‌ରାନ୍‌ ଅଃଗୁଏନ୍‌ ଆ ସରେବାସିଂ ଗୁତାୟ୍‌ ।’”
59 ৫৯ কিন্তু ইয়াতো তেওঁলোকৰ সাক্ষ্য নিমিলিল।
ବନ୍‌ଡ କେନ୍‌ ଆ ସାକିଞ୍ଜି ନିୟ୍‌ ଅଃମ୍ମାୟ୍‌ଲନେ ।
60 ৬০ তেতিয়া মহা-পুৰোহিতে মাজত থিয় হৈ, যীচুক সুধিলে, বোলে, “তোমাৰ একো উত্তৰ নাই নে? তোমাৰ অহিতে এওঁলোকেনো কি সাক্ষ্য দিছে?”
ଆରି ମୁଡ଼ ରାଓଡ଼ାନ୍‌ ମଡ୍ଡିନ୍‌ ତନଙ୍‌ଡାଲେ ଜିସୁନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବରେନ୍‌, “ବିରୁଦଲୋଙ୍‌ନମ୍‌ ଅଙ୍ଗା ସାକି କେନ୍‌ଆନିଞ୍ଜି ତିୟ୍‌ତଜି, ତିଆସନ୍‌ ଇନିବା ଆମନ୍‌ ଇନ୍ନିଙ୍‌ ଅଃଜ୍ଜାଲଙ୍‌ନେ?”
61 ৬১ কিন্তু তেওঁ একো উত্তৰ নিদিলে আৰু নিজমে থাকিল। পুনৰ মহা-পুৰোহিতে তেওঁক সুধিলে, “তুমি পৰমধন্য জনৰ পুত্ৰ খ্ৰীষ্ট হয় নে?”
ବନ୍‌ଡ ଆନିନ୍‌ କଡ଼ିଙ୍‌ଲେ ସେଡେନ୍‌, ଇନ୍ନିଙ୍‌ ଅଃଜ୍ଜାଲଙ୍‌ଲନେ । ମୁଡ଼ ରାଓଡ଼ାନ୍‌ ଆରି ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବରେନ୍‌, “ଆମନ୍‌, ସନେଙ୍କେନ୍‌ ଆଞନାଙ୍‌ ଆସନ୍‌ ଜିଞ୍ଜିନ୍‌ ଇସ୍ୱରନ୍‌ ଆ ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନ୍‌ କ୍ରିସ୍ଟନ୍‌ ପଙ୍‌?”
62 ৬২ তেতিয়া যীচুৱে ক’লে, “মই হওঁ, আৰু তোমালোকে মানুহৰ পুত্ৰক পৰাক্ৰমৰসোঁ হাতে বহি থকা আৰু আকাশত মেঘেৰে অহা দেখিবা।”
ଜିସୁନ୍‌ ଗାମେନ୍‌, “ଞେନ୍‌ ଆନିନ୍‌, ଆରି ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ମନ୍‌ରା ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଅଡ଼୍‌କୋନ୍‌ ସିଲଡ୍‌ ରନପ୍ତିନ୍‌ ଆର୍ଜଡ଼ୋମ୍‌ଗଡ୍‌ ଆତଙ୍କୁମନ୍‌ ଆରି ରୁଆଙନ୍‌ ଆ ମେଗଲୋଙ୍‌ ଆଜିର୍ତାଞନ୍‌ ଏଗିୟ୍‌ତେ ।”
63 ৬৩ তেতিয়া মহা-পুৰোহিতে নিজৰ চোলা ফালি ক’লে, “সাক্ষীত আমাৰ কি প্ৰয়োজন আছে?
ସିଲତ୍ତେ ମୁଡ଼ ରାଓଡ଼ାନ୍‌ ଆ ଅଙ୍ଗିନ୍‌ ପେଲେ ବର୍ରନେ, “ଆରି ଗୋଗୋୟ୍‌ ସାକିନ୍‌ ଇନ୍‌ଲେଞ୍ଜି ଆସନ୍‌ ସନାୟ୍‌ସାୟ୍‌ ତଡ୍‌ ।
64 ৬৪ তোমালোকে ঈশ্বৰক নিন্দা কৰা শুনিলা; এতিয়া তোমালোকে কি সিদ্ধান্ত লৈছা?” তাতে সকলোৱে তেওঁক প্ৰাণদণ্ডৰ যোগ্য বুলি দোষী কৰিলে।
ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ତ ଇସ୍ୱରନ୍‌ ଆ ନିଣ୍ଡୟ୍‌ବର୍‌ ଏଅମ୍‌ଡଙେନ୍‌, ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଇନି ଏଗାମ୍‌ତେ?” ସିଲତ୍ତେ ଆନିଞ୍ଜି ଅଡ଼୍‌କୋଞ୍ଜି ବର୍ରଞ୍ଜି, “ଆନିନ୍‌ ରନବୁ ପନବ୍‌ରଡନ୍‌ ଆଞନାଙ୍‌ ଆସନ୍‌ ଜିଞ୍ଜିନ୍‌ ।”
65 ৬৫ পাছত কোনো কোনোৱে তেওঁৰ গাত থুই পেলাবলৈ ধৰিলে আৰু তেওঁৰ মুখ ঢাকি, তেওঁক ভুকুৱাই ক’লে, “ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰোঁতা!” আৰু সেনাপতি সকলে তেওঁক লৈ গৈ প্ৰহাৰ কৰিলে।
ଆରି, ଲାଙ୍‌ଲେନ୍ନେ ଆ ଡଅଙ୍‌ଲୋଙନ୍‌ ବିଜଲେଞ୍ଜି ଆରି ଆ ମୁକ୍କାଲୋଙନ୍‌ ସିନ୍‌ରିନ୍‌ ୟୁମ୍‌ଲେ ବିଡ୍ଡାବିଡ୍ଡାଲେ ତିଡେଞ୍ଜି କି, “ଆମନ୍‌ ଅଡ୍ଡେନ୍‌ ପୁର୍ବାଃତେ ବର୍ନେମର୍‌! ଅବ୍‌ତୁୟ୍‌ଲେନ୍‌ ।” ଆରି, ତଙିୟ୍‌ସିପ୍ପାୟଞ୍ଜି ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ତିଡ୍‌ଲେ ତିଡ୍‌ଲେ ଓରୋଙେଞ୍ଜି ।
66 ৬৬ তেতিয়া পিতৰ তলৰ চোতালত থাকোঁতে মহা-পুৰোহিতৰ বনকৰা ছোৱালী এজনী তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিল,
ତି ଆ ବନେଡ଼ା ପିତ୍ରନ୍‌ ଜାୟ୍‌ତାନ୍‌ ପନ୍‌ସୁଆତିସିଙନ୍‌ ଆ ଡୁଆରାଲୋଙ୍‌ ଆଡ୍ରକୋଏନ୍‌ ଆଡିଡ୍‌ ମୁଡ଼ ରାଓଡ଼ାନ୍‌ ଆ କମ୍ୱାରିବୟ୍‌ ଅବୟ୍‌ନେ ଜିର୍ରେ ପିତ୍ରନ୍‌ ତଗୋଲୋଙନ୍‌ ଆଞ୍ରଃଞଲ୍ଲନ୍‌ ଇୟ୍‌ଲାୟ୍‌ ଗିଜେ,
67 ৬৭ আৰু পিতৰক জুই পুৱাই থকা দেখা পাই তেওঁলৈ চাই ক’লে, “তুমিও সেই নাচৰতীয়া যীচুৰ লগত আছিলা।”
ଆରି ତି କମ୍ବାରିବଜନ୍‌ ପିତ୍ରନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଏର୍‌ସେଡ୍‌ମଡ୍‌ନେନ୍‌ ଆଙାଙ୍‌ଡାଲେ ବର୍ରନେ, “ଆମନ୍‌ ନିୟ୍‌ ନାଜରିତ ଜିସୁନ୍‌ ସରିନ୍‌ ମାୟ୍‌ଲନ୍‌ ଡକୋଲନେ ।”
68 ৬৮ কিন্তু তেওঁ এই বিষয়টো অস্বীকাৰ কৰি ক’লে, “তুমি যি কৈছা সেই বিষয়ে মই নাজানো আৰু বুজিও পোৱা নাই।” তেতিয়া তেওঁ বাট-চ’ৰালৈ ওলাই গ’ল আৰু কুকুৰাই ডাক দিলে৷
ବନ୍‌ଡ ପିତ୍ରନ୍‌ ମୁର୍ସେଡାଲେ ବର୍ରନେ, “ଞେନ୍‌ ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଜନା ତଡ୍‌, ଆରି ଆମନ୍‌ ଇନି ଗାମ୍‌ତେ, ଞେନ୍‌ ଅଃଗନ୍‌ଲୁଡିଁୟ୍‌ ।” ସିଲଡ୍‌ଲ୍ଲନ୍‌ ଆନିନ୍‌ ଡୁଆରାନ୍‌ ଆ ଗରନ୍ନେଲୋଙ୍‌ ଜିରେନ୍‌ ।
69 ৬৯ কিন্তু সেই বেটীয়ে তেওঁক তাতে দেখি, ওচৰত থিয় দি থকা সকলক পুনৰ ক’বলৈ ধৰিলে, “এই লোক জন সিহঁতৰ মাজৰ এজন!”
ଆରି, ତି କମ୍ୱାରିବଜନ୍‌ ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଗିୟ୍‌ଲେ ଆମଙନ୍‌ ତନଙ୍‌ଲେ ଆଡ୍ରକୋଲଞ୍ଜି ଆ ମନ୍‌ରାଜିଆଡଙ୍‌ ଆରି ବତର ବରେଞ୍ଜି, “କେନ୍‌ଆନିନ୍‌ ନିୟ୍‌ ଆନିଞ୍ଜିଲୋଙ୍‌ ସିଲଡ୍‌ ଅବୟ୍‌ନେ ।”
70 ৭০ কিন্তু তেওঁ আকৌ অস্বীকাৰ কৰিলে। অলপ সময়ৰ পাছত সেই ঠাইত থিয় হৈ থকা লোক সকলে পিতৰক ক’লে, “তুমি অৱশ্যে সিহঁতৰ মাজৰ এজন কিয়নো তুমিও গালীলীয়া মানুহ।”
ବନ୍‌ଡ ପିତ୍ରନ୍‌ ଆରି ମୁର୍ସେଏନ୍‌ । ଆରି, ବସନ୍ନେଃ ସିଲଡ୍‌ ଆମଙନ୍‌ ଆତନଙନ୍‌ ଆ ମନ୍‌ରାଜି ପିତ୍ରନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବରେଞ୍ଜି, “ଆମନ୍‌ ଆଜାଡ଼ିଡମ୍‌ ଆନିଞ୍ଜିଲୋଙ୍‌ ସିଲଡ୍‌ ଅବୟ୍‌ନେ, ଇନିଆସନ୍‌ଗାମେଣ୍ଡେନ୍‌ ଆମନ୍‌ ତ ଗାଲିଲିମର୍‌ ।”
71 ৭১ কিন্তু তেওঁ শাও দিলে আৰু শপত খাই ক’লে, “তোমালোকে যি জন মানুহৰ কথা কৈ আছা, সেই জন মানুহক মই চিনিয়ে নাপাও।”
ବନ୍‌ଡ ପିତ୍ରନ୍‌ ଆନିନ୍‌ଡମ୍‌ ସୟ୍‌ପଡମ୍‌ଲନ୍‌, ପର୍ମାଡ଼ାଲନ୍‌ ବର୍ରନେ, “ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଅଙ୍ଗା ମନ୍‌ରା ଆ ବର୍ନେ ଏବର୍ତନେ, ଞେନ୍‌ ଆନିନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ଜନା ତଡ୍‌ ।”
72 ৭২ তেতিয়া কুকুৰাই দ্বিতীয় বাৰ ডাক দিলে। তেতিয়া যীচুৱে কোৱা কথা পিতৰৰ মনত পৰিল “কুকুৰাই দুবাৰ ডাক দিয়াৰ আগেয়ে মোক তিনি বাৰ অস্ৱীকাৰ কৰিবা৷” তাতে তেওঁ দুখত ভাগি পৰিল আৰু কান্দিব ধৰিলে৷
ସିଲତ୍ତେମା କମ୍‌ସିମନ୍‌ ବାଗୁ ବେଡ଼ା ଓଲେନ୍‌ । ସିଲତ୍ତେ, “କମ୍‌ସିମନ୍‌ ବାଗୁ ବେଡ଼ା ଆରୋଲ୍‌ତ୍ତେନ୍‌ ଆମ୍ମୁଙ୍‌ ଆମନ୍‌ ଞେନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ୟାଗି ତର ମୁର୍ସେତିଁୟ୍‌,” କେନ୍‌ ଅଙ୍ଗା ବର୍ନେ ଜିସୁନ୍‌ ପିତ୍ରନ୍‌ଆଡଙ୍‌ ବରେନ୍‌, ତିଆତେ ଆ ମନ୍ନଲୋଙନ୍‌ ଅଡ଼ୋଲାୟ୍‌, ଆରି ଆନିନ୍‌ ତି ଆ ବର୍ନେ ଇୟମ୍‌ଡାଲେ ୟେୟେଡାଲନେ ।

< মাৰ্ক 14 >