< মাৰ্ক 10 >

1 তাৰ পাছত যীচুৱে সেই ঠাই এৰি যৰ্দ্দনৰ সিপাৰে থকা যিহুদীয়াৰ সীমালৈ গ’ল; আৰু লোক সকল আহি আকৌ তেওঁৰ ওচৰত গোট খালে৷ তেওঁ নিজৰ অভ্যাস অনুযায়ী তেওঁলোকক পুনৰ উপদেশ দিব ধৰিলে।
อนนฺตรํ ส ตตฺสฺถานาตฺ ปฺรสฺถาย ยรฺทฺทนนทฺยา: ปาเร ยิหูทาปฺรเทศ อุปสฺถิตวานฺ, ตตฺร ตทนฺติเก โลกานำ สมาคเม ชาเต ส นิชรีตฺยนุสาเรณ ปุนสฺตานฺ อุปทิเทศฯ
2 তেতিয়া ফৰীচী সকল আহি তেওঁক সুধিলে, “পুৰুষে নিজৰ তিৰোতাক ত্যাগ কৰাতো বিধান সন্মত হয় নে?” এই প্রশ্ন তেওঁক পৰীক্ষা কৰিবৰ বাবে সুধিছিল।
ตทา ผิรูศินสฺตตฺสมีปมฺ เอตฺย ตํ ปรีกฺษิตุํ ปปฺรจฺฉ: สฺวชายา มนุชานำ ตฺยชฺยา น เวติ?
3 তেতিয়া তেওঁ উত্তৰ দি ক’লে, “মোচিয়ে আপোনালোকক কি আজ্ঞা দিলে?”
ตต: ส ปฺรตฺยวาทีตฺ, อตฺร การฺเยฺย มูสา ยุษฺมานฺ ปฺรติ กิมาชฺญาปยตฺ?
4 তেওঁলোকে ক’লে, “এটা প্ৰমাণ পত্ৰ লিখি দি তাইক ত্যাগ কৰিবলৈ মোচিয়ে পুৰুষক অনুমতি দিলে।”
ต อูจุ: ตฺยาคปตฺรํ เลขิตุํ สฺวปตฺนีํ ตฺยกฺตุญฺจ มูสา'นุมนฺยเตฯ
5 যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “আপোনালোক কঠিন মনৰ লোক হোৱাৰ কাৰণে তেওঁ এই আজ্ঞা আপোনালোকৰ বাবে লিখিলে,
ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยุวาจ, ยุษฺมากํ มนสำ กาฐินฺยาทฺเธโต รฺมูสา นิเทศมิมมฺ อลิขตฺฯ
6 কিন্তু সৃষ্টিৰ আদিতে ঈশ্বৰে তেওঁলোকক পুৰুষ আৰু স্ত্ৰী কৰি স্ৰজিলে।
กินฺตุ สฺฤษฺเฏราเทา อีศฺวโร นรานฺ ปุํรูเปณ สฺตฺรีรูเปณ จ สสรฺชฯ
7 ‘এই হেতুকে পুৰুষে নিজৰ পিতৃ-মাতৃক এৰি তেওঁৰ ভাৰ্য্যাত আসক্ত হব,
"ตต: การณาตฺ ปุมานฺ ปิตรํ มาตรญฺจ ตฺยกฺตฺวา สฺวชายายามฺ อาสกฺโต ภวิษฺยติ,
8 আৰু দুয়ো এক দেহ হ’ব।গতিকে তেওঁলোক, পুনৰ দুজন নহয়, কিন্তু এক দেহ।’
เตา ทฺวาวฺ เอกางฺเคา ภวิษฺยต: ฯ " ตสฺมาตฺ ตตฺกาลมารภฺย เตา น ทฺวาวฺ เอกางฺเคาฯ
9 এতেকে ঈশ্বৰে যাক যোগ কৰি দিলে, তেওঁক কোনো মানুহে বিয়োগ নকৰক।”
อต: การณาทฺ อีศฺวโร ยทโยชยตฺ โกปิ นรสฺตนฺน วิเยชเยตฺฯ
10 ১০ পাছত তেওঁলোক যেতিয়া ঘৰত আছিল, শিষ্য সকলে এই বিষয়ে আকৌ তেওঁক সুধিলে।
อถ ยีศุ รฺคฺฤหํ ปฺรวิษฺฏสฺตทา ศิษฺยา: ปุนสฺตตฺกถำ ตํ ปปฺรจฺฉุ: ฯ
11 ১১ তাতে তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে, “যি মানুহে নিজৰ ভাৰ্যাক ত্যাগ কৰি আন এজনীক বিয়া কৰায়, তেওঁ তাইৰ বিৰুদ্ধে ব্যভিচাৰ কৰে৷
ตต: โสวทตฺ กศฺจิทฺ ยทิ สฺวภารฺยฺยำ ตฺยกฺตวานฺยามฺ อุทฺวหติ ตรฺหิ ส สฺวภารฺยฺยายา: ปฺราติกูเลฺยน วฺยภิจารี ภวติฯ
12 ১২ আৰু যদি তাই নিজৰ স্বামীক ত্যাগ কৰি আন লোকৰ সৈতে বিয়া হয়, তেনেহলে তায়ো ব্যভিচাৰ কৰে।”
กาจินฺนารี ยทิ สฺวปตึ หิตฺวานฺยปุํสา วิวาหิตา ภวติ ตรฺหิ สาปิ วฺยภิจาริณี ภวติฯ
13 ১৩ পাছত লোক সকলে শিশুবোৰক স্পর্শ কৰাৰ আশাৰে তেওঁৰ ওচৰলৈ লৈ আহিল, কিন্তু তেওঁৰ শিষ্য সকলে তেওঁলোকক ডবিয়ালে।
อถ ส ยถา ศิศูนฺ สฺปฺฤเศตฺ, ตทรฺถํ โลไกสฺตทนฺติกํ ศิศว อานียนฺต, กินฺตุ ศิษฺยาสฺตานานีตวตสฺตรฺชยามาสุ: ฯ
14 ১৪ তেতিয়া যীচুৱে দেখা পাই তেওঁলোকৰ ওপৰত কুপিত হৈ ক’লে, “শিশু সকলক মোৰ ওচৰলৈ আহিব দিয়া, নিষেধ নকৰিবা; কিয়নো ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য এওঁলোকৰ নিচিনা এজনৰ বাবেহে।
ยีศุสฺตทฺ ทฺฤษฺฏฺวา กฺรุธฺยนฺ ชคาท, มนฺนิกฏมฺ อาคนฺตุํ ศิศูนฺ มา วารยต, ยต เอตาทฺฤศา อีศฺวรราชฺยาธิการิณ: ฯ
15 ১৫ মই তোমালোকক স্বৰূপকৈ কওঁ, যি কোনোৱে শিশুৰ নিচিনা হৈ ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য গ্ৰহণ নকৰে, তেওঁ কোনোমতে তাত প্রৱেশ কৰিব নোৱাৰিব।”
ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ วจฺมิ, ย: กศฺจิตฺ ศิศุวทฺ ภูตฺวา ราชฺยมีศฺวรสฺย น คฺฤหฺลียาตฺ ส กทาปิ ตทฺราชฺยํ ปฺรเวษฺฏุํ น ศกฺโนติฯ
16 ১৬ পাছত তেওঁ সিহঁতক কোলাত ল’লে আৰু সিহঁতৰ গাত হাত দি আশীৰ্বাদ কৰিলে।
อนนตรํ ส ศิศูนงฺเก นิธาย เตษำ คาเตฺรษุ หเสฺตา ทตฺตฺวาศิษํ พภาเษฯ
17 ১৭ পাছত তেওঁ যাত্ৰা আৰম্ভ কৰোঁতে, এজন মানুহে তেওঁৰ ওচৰলৈ বেগাই আহি তেওঁৰ আগত আঁঠু লৈ সুধিলে, “হে সৎ গুৰু, অনন্ত জীৱনৰ অধিকাৰী হ’বলৈ মই কি কৰিব লাগিব?” (aiōnios g166)
อถ ส วรฺตฺมนา ยาติ, เอตรฺหิ ชน เอโก ธาวนฺ อาคตฺย ตตฺสมฺมุเข ชานุนี ปาตยิตฺวา ปฺฤษฺฏวานฺ, โภ: ปรมคุโร, อนนฺตายุ: ปฺราปฺตเย มยา กึ กรฺตฺตวฺยํ? (aiōnios g166)
18 ১৮ যীচুৱে ক’লে, “মোক সৎ কিয় বুলিছা? ঈশ্বৰত বাহিৰে সৎ কোনো নাই।
ตทา ยีศุรุวาจ, มำ ปรมํ กุโต วทสิ? วิเนศฺวรํ โกปิ ปรโม น ภวติฯ
19 ১৯ তুমি এই আজ্ঞাবোৰ নিশ্চয় জানা যে: নৰ-বধ নকৰিবা, ব্যভিচাৰ নকৰিবা, চুৰ নকৰিবা, মিছা সাক্ষী নিদিবা, প্ৰবঞ্চনা নকৰিবা আৰু নিজৰ পিতৃ-মাতৃক সন্মান কৰিবা৷”
ปรสฺตฺรีํ นาภิคจฺฉ; นรํ มา ฆาตย; เสฺตยํ มา กุรุ; มฺฤษาสากฺษฺยํ มา เทหิ; หึสาญฺจ มา กุรุ; ปิตเรา สมฺมนฺยสฺว; นิเทศา เอเต ตฺวยา ชฺญาตา: ฯ
20 ২০ মানুহ জনে ক’লে, “হে গুৰু, ডেকা কালৰে পৰা মই এই সকলোবোৰ আজ্ঞা পালন কৰি আহিছোঁ।”
ตตสฺตน ปฺรตฺยุกฺตํ, เห คุโร พาลฺยกาลาทหํ สรฺวฺวาเนตานฺ อาจรามิฯ
21 ২১ তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলৈ চালে আৰু তেওঁক প্ৰেম কৰি ক’লে, “এটা বিষয় তোমাৰ বাকী আছে; তুমি গৈ তোমাৰ সৰ্ব্বস্ব বেচি দৰিদ্ৰ সকলক দান কৰা, তেতিয়াহে স্বৰ্গত তোমাৰ ধন হ’ব৷ তাৰ পাছত আহা, মোক অনুসৰণ কৰা।”
ตทา ยีศุสฺตํ วิโลกฺย เสฺนเหน พภาเษ, ตไวกสฺยาภาว อาเสฺต; ตฺวํ คตฺวา สรฺวฺวสฺวํ วิกฺรีย ทริเทฺรโภฺย วิศฺราณย, ตต: สฺวรฺเค ธนํ ปฺราปฺสฺยสิ; ตต: ปรมฺ เอตฺย กฺรุศํ วหนฺ มทนุวรฺตฺตี ภวฯ
22 ২২ সেই কথাত তেওঁৰ মুখ ক’লা পৰিল, আৰু তেওঁ বৰ দুখিত হৈ গুচি গ’ল, কিয়নো তেওঁ বহু ধন-সম্পত্তি থকা মানুহ আছিল।
กินฺตุ ตสฺย พหุสมฺปทฺวิทฺยมานตฺวาตฺ ส อิมำ กถามากรฺณฺย วิษโณ ทุ: ขิตศฺจ สนฺ ชคามฯ
23 ২৩ পাছত যীচুৱে চাৰিওফালে চাই শিষ্য সকলক ক’লে, “ধনী লোকে ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত প্ৰৱেশ কৰা কেনে দুঃসাধ্য!”
อถ ยีศุศฺจตุรฺทิโศ นิรีกฺษฺย ศิษฺยานฺ อวาทีตฺ, ธนิโลกานามฺ อีศฺวรราชฺยปฺรเวศ: กีทฺฤคฺ ทุษฺกร: ฯ
24 ২৪ তেওঁৰ সেই কথাত শিষ্য সকলে বিস্ময় মানিলে। কিন্তু যীচুৱে পুনৰ তেওঁলোকক ক’লে, “হে সন্তান সকল, যি সকলে ধনত ভাৰসা কৰে, তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত সোমোৱা কেনে দুঃসাধ্য!
ตสฺย กถาต: ศิษฺยาศฺจมจฺจกฺรุ: , กินฺตุ ส ปุนรวทตฺ, เห พาลกา เย ธเน วิศฺวสนฺติ เตษามฺ อีศฺวรราชฺยปฺรเวศ: กีทฺฤคฺ ทุษฺกร: ฯ
25 ২৫ ধনী লোক ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত প্ৰৱেশ কৰাতকৈ, বেজীৰ বিন্ধাইদি উট সৰকি যোৱাই উজু।”
อีศฺวรราเชฺย ธนินำ ปฺรเวศาตฺ สูจิรนฺเธฺรณ มหางฺคสฺย คมนาคมนํ สุกรํฯ
26 ২৬ তাতে তেওঁলোকে অতিশয় বিস্ময় মানি ইজনে সিজনে কোৱা-কুই কৰি তেওঁক সুধিলে, “তেনেহলে কোনে পৰিত্ৰাণ পাব?”
ตทา ศิษฺยา อตีว วิสฺมิตา: ปรสฺปรํ โปฺรจุ: , ตรฺหิ ก: ปริตฺราณํ ปฺราปฺตุํ ศกฺโนติ?
27 ২৭ যীচুৱে তেওঁলোকৰ ফালে চাই ক’লে, “মানুহৰ বাবে অসাধ্য হয়; কিন্তু ঈশ্বৰৰ বাবে নহয়; কিয়নো ঈশ্বৰৰ বাবে সকলো সাধ্য।”
ตโต ยีศุสฺตานฺ วิโลกฺย พภาเษ, ตนฺ นรสฺยาสาธฺยํ กินฺตุ เนศฺวรสฺย, ยโต เหโตรีศฺวรสฺย สรฺวฺวํ สาธฺยมฺฯ
28 ২৮ পিতৰে তেওঁক ক’বলৈ ধৰিলে, “চাওক, আমি সকলোকে এৰি, আপোনাৰ পাছে পাছে আহিলোঁ।”
ตทา ปิตร อุวาจ, ปศฺย วยํ สรฺวฺวํ ปริตฺยชฺย ภวโตนุคามิโน ชาตา: ฯ
29 ২৯ যীচুৱে ক’লে, “মই তোমালোকক সত্যৰূপে কওঁ, কোনোৱে যদি মোৰ কাৰণে বা মোৰ শুভবার্তাৰ কাৰণে ঘৰ-বাৰী, ভাই-ভনী, পিতৃ-মাতৃ, সন্তান, মাটি ত্যাগ কৰি আহিছে,
ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยวทตฺ, ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ วทามิ, มทรฺถํ สุสํวาทารฺถํ วา โย ชน: สทนํ ภฺราตรํ ภคินีํ ปิตรํ มาตรํ ชายำ สนฺตานานฺ ภูมิ วา ตฺยกฺตฺวา
30 ৩০ তেনেহলে তেওঁলোকে এইবোৰৰ সলনি এশ গুণ ওভোতাই পাব। তাড়না ভোগ কৰি হলেও এই জগতত এশ গুণ ঘৰ-বাৰী, ভাই, ভনী, মাতৃ, সন্তান আৰু মাটি পাব; ইয়াৰ উপৰি পৰকালত অনন্ত জীৱন পাব। (aiōn g165, aiōnios g166)
คฺฤหภฺราตฺฤภคินีปิตฺฤมาตฺฤปตฺนีสนฺตานภูมีนามิห ศตคุณานฺ เปฺรตฺยานนฺตายุศฺจ น ปฺราปฺโนติ ตาทฺฤศ: โกปิ นาสฺติฯ (aiōn g165, aiōnios g166)
31 ৩১ কিন্তু আগ হোৱা সকলৰ অনেক লোক পাছ হ’ব আৰু পাছ হোৱা সকল আগ হ’ব।”
กินฺตฺวคฺรียา อเนเก โลกา: เศษา: , เศษียา อเนเก โลกาศฺจาคฺรา ภวิษฺยนฺติฯ
32 ৩২ তাৰ পাছত তেওঁলোকে যিৰূচালেমলৈ যোৱা বাটেৰে যাত্ৰা কৰি আছিল; আৰু যীচু তেওঁলোকৰ আগে আগে গৈ আছিল৷ এনেতে শিষ্য সকলে বিস্ময় মানিলে, আৰু পাছে পাছে যোৱা সকলৰো ভয় লাগিল। তেতিয়া তেওঁ আকৌ বাৰ জন পাঁচনিক চপাই লৈ, নিজ জীৱনত যিবোৰ ঘটনা অলপতে ঘটিবলগীয়া আছে, সেই বিষয়বোৰ তেওঁলোকক ক’বলৈ ধৰিলে,
อถ ยิรูศาลมฺยานกาเล ยีศุเสฺตษามฺ อคฺรคามี พภูว, ตสฺมาตฺเต จิตฺรํ ชฺญาตฺวา ปศฺจาทฺคามิโน ภูตฺวา พิภฺยุ: ฯ ตทา ส ปุน รฺทฺวาทศศิษฺยานฺ คฺฤหีตฺวา สฺวียํ ยทฺยทฺ ฆฏิษฺยเต ตตฺตตฺ เตภฺย: กถยิตุํ ปฺราเรเภ;
33 ৩৩ “চোৱা, আমি যিৰূচালেমলৈ যাত্ৰা কৰিছোঁ; আৰু মানুহৰ পুত্ৰক প্ৰধান পুৰোহিত আৰু বিধানৰ অধ্যাপক সকলৰ হাতত শোধাই দিয়া হ’ব৷ তেওঁলোকে তেওঁক দোষী কৰি প্ৰাণদণ্ডৰ আজ্ঞা দি অনা-ইহুদী সকলৰ হাতত শোধাই দিব৷
ปศฺยต วยํ ยิรูศาลมฺปุรํ ยาม: , ตตฺร มนุษฺยปุตฺร: ปฺรธานยาชกานามฺ อุปาธฺยายานาญฺจ กเรษุ สมรฺปยิษฺยเต; เต จ วธทณฺฑาชฺญำ ทาปยิตฺวา ปรเทศียานำ กเรษุ ตํ สมรฺปยิษฺยนฺติฯ
34 ৩৪ তেওঁলোকে তেওঁক বিদ্ৰূপ কৰিব, আৰু তেওঁৰ গাত থুই পেলাব, তেওঁক চাবুকেৰে কোবাব আৰু বধ কৰিব; কিন্তু তিন দিনৰ পাছত তেওঁ পুনৰায় উঠিব।”
เต ตมุปหสฺย กศยา ปฺรหฺฤตฺย ตทฺวปุษิ นิษฺฐีวํ นิกฺษิปฺย ตํ หนิษฺยนฺติ, ตต: ส ตฺฤตียทิเน โปฺรตฺถาสฺยติฯ
35 ৩৫ পাছত চিবদিয়ৰ পুতেক যাকোব আৰু যোহনে তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি ক’লে, “হে গুৰু, আমি আপোনাক যিহকে খোজো, তাকে যেন আপুনি আমাৰ বাবে কৰিব আমি এনে ইচ্ছা কৰোঁ।”
ตต: สิวเท: ปุเตฺรา ยากูโพฺยหเนา ตทนฺติกมฺ เอตฺย โปฺรจตุ: , เห คุโร ยทฺ อาวาภฺยำ ยาจิษฺยเต ตทสฺมทรฺถํ ภวานฺ กโรตุ นิเวทนมิทมาวโย: ฯ
36 ৩৬ তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে, “মই তোমালোকৰ বাবে কি কৰাতো তোমালোকে ইচ্ছা কৰা?”
ตต: ส กถิตวานฺ, ยุวำ กิมิจฺฉถ: ? กึ มยา ยุษฺมทรฺถํ กรณียํ?
37 ৩৭ তেওঁলোকে ক’লে, “আপোনাৰ প্ৰতাপৰ ৰাজত্বত আমাৰ এজনে যেন আপোনাৰ সোঁ হাতে আৰু এজনে যেন বাওঁহাতে বহিবলৈ পায়, এনে অনুমতি দিয়ক।”
ตทา เตา โปฺรจตุ: , อาวโยเรกํ ทกฺษิณปารฺเศฺว วามปารฺเศฺว ไจกํ ตไวศฺวรฺยฺยปเท สมุปเวษฺฏุมฺ อาชฺญาปยฯ
38 ৩৮ কিন্তু যীচুৱে তেওঁলোকক উত্তৰ দি ক’লে, “তোমালোকে কি খুজিছা, সেই বিষয়ে নাজানা। মই যি পাত্ৰত পান কৰোঁ, তোমালোকে সেই পাত্ৰত পান কৰিব পাৰিবা নে? নতুবা মই যি বাপ্তিস্মৰে বাপ্তাইজিত হওঁ, তোমালোকেও তাৰে বাপ্তাইজিত হ’ব পাৰিবা নে?”
กินฺตุ ยีศุ: ปฺรตฺยุวาจ ยุวามชฺญาเตฺวทํ ปฺรารฺถเยเถ, เยน กํเสนาหํ ปาสฺยามิ เตน ยุวาภฺยำ กึ ปาตุํ ศกฺษฺยเต? ยสฺมินฺ มชฺชเนนาหํ มชฺชิเษฺย ตนฺมชฺชเน มชฺชยิตุํ กึ ยุวาภฺยำ ศกฺษฺยเต? เตา ปฺรตฺยูจตุ: ศกฺษฺยเตฯ
39 ৩৯ তেওঁলোকে তেওঁক ক’লে, “আমি পাৰিম।” তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “মই যি পাত্ৰত পান কৰোঁ, তাত তোমালোকেও পান কৰিবা; আৰু মই যি বাপ্তিস্মেৰে বাপ্তাইজিত হওঁ, তোমালোকেও তাৰে বাপ্তাইজিত হ’বা।
ตทา ยีศุรวทตฺ เยน กํเสนาหํ ปาสฺยามิ เตนาวศฺยํ ยุวามปิ ปาสฺยถ: , เยน มชฺชเนน จาหํ มชฺชิเยฺย ตตฺร ยุวามปิ มชฺชิเษฺยเถฯ
40 ৪০ কিন্তু কোন জন মোৰ সোঁ হাতে বা বাওঁহাতে বহিব, সেই বিষয়ে কবলৈ মোৰ ক্ষমতা নাই, কিন্তু যি সকলৰ বাবে যুগুত কৰা হৈছে, তেওঁলোককহে দিয়া হ’ব।”
กินฺตุ เยษามรฺถมฺ อิทํ นิรูปิตํ, ตานฺ วิหายานฺยํ กมปิ มม ทกฺษิณปารฺเศฺว วามปารฺเศฺว วา สมุปเวศยิตุํ มมาธิกาโร นาสฺติฯ
41 ৪১ আন দহ জনে এই কথা শুনি, যাকোব আৰু যোহনলৈ কুপিত হ’ব ধৰিলে।
อถานฺยทศศิษฺยา อิมำ กถำ ศฺรุตฺวา ยากูโพฺยหนฺภฺยำ จุกุปุ: ฯ
42 ৪২ যীচুৱে তেওঁলোকক ওচৰলৈ মাতি ক’লে, “অনা-ইহুদী সকলৰ শাসনকর্তা ৰূপে যি সকল গণ্য, তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ ওপৰত প্ৰভুত্ব কৰে; আৰু বিষয়া সকলে তেওঁলোকৰ ওপৰত ক্ষমতা চলায়, ইয়াক তোমালোকে জানা।
กินฺตุ ยีศุสฺตานฺ สมาหูย พภาเษ, อนฺยเทศียานำ ราชตฺวํ เย กุรฺวฺวนฺติ เต เตษาเมว ปฺรภุตฺวํ กุรฺวฺวนฺติ, ตถา เย มหาโลกาเสฺต เตษามฺ อธิปติตฺวํ กุรฺวฺวนฺตีติ ยูยํ ชานีถฯ
43 ৪৩ কিন্তু তোমালোকৰ মাজত তেনে নহয়৷ তোমালোকৰ মাজত যি কোনোৱে মহান হ’বলৈ ইচ্ছা কৰে, তেওঁ তোমালোকৰ পৰিচাৰক হওক,
กินฺตุ ยุษฺมากํ มเธฺย น ตถา ภวิษฺยติ, ยุษฺมากํ มเธฺย ย: ปฺราธานฺยํ วาญฺฉติ ส ยุษฺมากํ เสวโก ภวิษฺยติ,
44 ৪৪ আৰু তোমালোকৰ মাজত যি কোনোৱে শ্ৰেষ্ঠ হ’বলৈ ইচ্ছা কৰে, তেওঁ সকলোৰে দাস হওক।
ยุษฺมากํ โย มหานฺ ภวิตุมิจฺฉติ ส สรฺเวฺวษำ กิงฺกโร ภวิษฺยติฯ
45 ৪৫ কিয়নো মানুহৰ পুত্ৰ সেৱা শুশ্ৰূষা পাবৰ বাবে নহয়, কিন্তু সেৱা শুশ্ৰূষা কৰিবলৈ আৰু অনেকৰ মুক্তিৰ মূল্যৰ অৰ্থে নিজৰ প্ৰাণ দিবলৈহে আহিল।”
ยโต มนุษฺยปุตฺร: เสโวฺย ภวิตุํ นาคต: เสวำ กรฺตฺตำ ตถาเนเกษำ ปริตฺราณสฺย มูลฺยรูปสฺวปฺราณํ ทาตุญฺจาคต: ฯ
46 ৪৬ তাৰ পাছত তেওঁলোক যিৰীহো নগৰলৈ আহিল। তেওঁ যি সময়ত নিজৰ শিষ্য সকলৰ সৈতে বহু লোকৰ লগত যিৰিহো নগৰৰ পৰা গৈ আছিল, সেই সময়ত পথৰ দাঁতিত তীময়ৰ পুতেক বাৰতীময় নামৰ এজন অন্ধ ভিখাৰী বহি আছিল।
อถ เต ยิรีโหนครํ ปฺราปฺตาสฺตสฺมาตฺ ศิไษฺย โรฺลไกศฺจ สห ยีโศ รฺคมนกาเล ฏีมยสฺย ปุโตฺร พรฺฏีมยนามา อนฺธสฺตนฺมารฺคปารฺเศฺว ภิกฺษารฺถมฺ อุปวิษฺฏ: ฯ
47 ৪৭ সেই বাটেদি নাচৰতীয়া যীচু আহি থকা বুলি শুনি, তেওঁ আটাহ পাৰি ক’বলৈ ধৰিলে, “হে দায়ুদৰ সন্তান যীচু, মোক দয়া কৰক!”
ส นาสรตียสฺย ยีโศราคมนวารฺตฺตำ ปฺราปฺย โปฺรไจ รฺวกฺตุมาเรเภ, เห ยีโศ ทายูท: สนฺตาน มำ ทยสฺวฯ
48 ৪৮ তাতে অন্ধ মানুহ জনক মনে মনে থাকিবলৈ অনেক লোকে ডবিয়ালে; কিন্তু তেওঁ অধিককৈ আটাহ পাৰি ক’লে, “হে দায়ুদৰ সন্তান, মোক দয়া কৰক!”
ตโตเนเก โลกา เมานีภเวติ ตํ ตรฺชยามาสุ: , กินฺตุ ส ปุนรธิกมุจฺไจ รฺชคาท, เห ยีโศ ทายูท: สนฺตาน มำ ทยสฺวฯ
49 ৪৯ তেতিয়া যীচুৱে থমকি ৰৈ তেওঁক মাতি আনিবলৈ আজ্ঞা দিলে৷ তেতিয়া লোক সকলে সেই অন্ধক ক’লে- “ভয় নকৰিবা, উঠা! তেওঁ তোমাক মাতিছে।”
ตทา ยีศุ: สฺถิตฺวา ตมาหฺวาตุํ สมาทิเทศ, ตโต โลกาสฺตมนฺธมาหูย พภาษิเร, เห นร, สฺถิโร ภว, อุตฺติษฺฐ, ส ตฺวามาหฺวยติฯ
50 ৫০ তাতে তেওঁ নিজৰ কাপোৰ পেলাই, জাঁপ মাৰি উঠি, যীচুৰ ওচৰলৈ আহিল।
ตทา ส อุตฺตรียวสฺตฺรํ นิกฺษิปฺย โปฺรตฺถาย ยีโศ: สมีปํ คต: ฯ
51 ৫১ তেতিয়া যীচুৱে তেওঁক উত্তৰ দি সুধিলে, “মই তোমাৰ বাবে কি কৰাতো তোমাৰ ইচ্ছা?” তাতে সেই অন্ধই তেওঁক ক’লে, “ৰব্বুণি, মই যেন দেখিবলৈ পাওঁ।”
ตโต ยีศุสฺตมวทตฺ ตฺวยา กึ ปฺรารฺถฺยเต? ตุภฺยมหํ กึ กริษฺยามี? ตทา โสนฺธสฺตมุวาจ, เห คุโร มทียา ทฺฤษฺฏิรฺภเวตฺฯ
52 ৫২ তেতিয়া যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “যোৱা৷ তোমাৰ বিশ্বাসেই তোমাক ৰক্ষা কৰিলে।” তেওঁ তেতিয়াই দৃষ্টি পালে আৰু তেওঁ গৈ থকা পথেৰে তেওঁক অনুসৰণ কৰি যাব ধৰিলে।
ตโต ยีศุสฺตมุวาจ ยาหิ ตว วิศฺวาสสฺตฺวำ สฺวสฺถมการฺษีตฺ, ตสฺมาตฺ ตตฺกฺษณํ ส ทฺฤษฺฏึ ปฺราปฺย ปถา ยีโศ: ปศฺจาทฺ ยเยาฯ

< মাৰ্ক 10 >