< লূক 8 >
1 ১ তাৰ অলপ সময়ৰ পাছত, তেওঁ নগৰে নগৰে আৰু গাৱেঁ গাৱেঁ যাত্ৰা কৰি ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ শুভবাৰ্তা ঘোষণা আৰু প্ৰচাৰ কৰিব ধৰিলে; তেওঁৰ সৈতে সেই বাৰ জন পাঁচনিও আছিল৷
୧ଏନ୍ ତାୟମ୍ତେ, ୟୀଶୁ ସାହାର୍ ସାହାର୍ ଆଡଃ ହାତୁ ହାତୁ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଇଜ୍ରେୟାଃ ସୁକୁକାଜି ଉଦୁବ୍ତାନ୍ଲଃ ହନର୍ବାଡ଼ା ତାଇକେନାଏ ଆଡଃ ଗେଲ୍ବାର୍ ଚେଲାକ ଆୟାଃଲଃ ତାଇକେନାକ,
2 ২ ইয়াৰ উপৰি ভূতৰ আত্মা আৰু নৰিয়াৰ পৰা মুক্ত হোৱা কেইজনীমান তিৰোতা, লগতে সাতটা ভূতৰ কবলৰ পৰা উদ্ধাৰ হোৱা মগ্দলীনী বুলি মতা সেই মৰিয়ম;
୨ଆଡଃ ଏତ୍କାନ୍ ଆତ୍ମାକଏତେ ଆଡଃ ହାସୁଇତେ ବୁଗିଆକାନ୍ ଚିମିନ୍ କୁଡ଼ିକ ୟୀଶୁଲଃ ତାଇକେନାକ, ଇନ୍କୁଇତେ ମାରିୟାମ୍, ଅକଏକେଚି ମାଗ୍ଦାଲିନି ମେତାଇ ତାଇକେନାକ, ଇନିଃଏତେଦ ସାତ୍ଠୁ ବଙ୍ଗାକକେ ହାର୍ଅଡଙ୍ଗ୍କାଦ୍ ତାଇକେନା;
3 ৩ আৰু হেৰোদ ৰজাৰ ঘৰগিৰী কূচৰ ভার্যা, যোহানা, আৰু চোচন্না, আৰু আন আন অনেক মহিলা তেওঁৰ লগত আছিল৷ এই তিৰোতা সকলে নিজ নিজ সম্পত্তিৰ পৰা তেওঁলোকৰ সেৱা শুশ্ৰূষা কৰিছিল।
୩ହେରୋଦ୍ଆଃ ଭାଣ୍ଡାରି ଖୁଜାରାଃ କୁଡ଼ିତେ ଯୋହାନ୍ନା, ଶୁସାନା ଆଡଃ ପୁରାଃ ଏଟାଃ କୁଡ଼ିକ ଆକଆଃ ମେନାଃତେୟାଃତେ ୟୀଶୁକେ ଆଡଃ ଆୟାଃ ଚେଲାକକେ ସୁସାରିତାଇକେନାକ ।
4 ৪ সেই সময়ত বিভিন্ন চহৰৰ পৰা দলে দলে মানুহবোৰ আহি যীচুৰ ওচৰত একগোট হৈছিল৷ তেতিয়া তেওঁ উপদেশ দিব ধৰোতে, এই দৃষ্টান্ত দি ক’লে, “এজন খেতিয়কে বীজ সিচিঁবলৈ গ’ল;
୪ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ହୁଣ୍ଡିୟାକାନ୍ ଆଡଃ ସାହାର୍ ସାହାର୍ଏତେ ହଡ଼କ ୟୀଶୁତାଃକ ହିଜୁଃତାନ୍ ତାଇକେନ୍ରେ, ୟୀଶୁ ନେ ଜନ୍କା କାଜି କାଜିୟାଦ୍କଆଏ ।
5 ৫ তাতে বীজ সিচাঁৰ সময়ত, কিছুমান বীজ বাটৰ কাষত পৰিল; তেতিয়া ভৰিৰে গচকা হ’ল আৰু আকাশৰ চৰাইবোৰে সেইবোৰ খুঁটি খালে।
୫ମିଆଁଦ୍ ହିତାହେରଃନିଃ ହିତାହେରଃନାଙ୍ଗ୍ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନା । ଇନିଃ ହେର୍ହେର୍ତାନ୍ଲଃ ଚିମିନ୍ ହିତା ହରା ଗେନାରେ ଉୟୁଃୟାନା ଆଡଃ ତିକାୟାନା, ଆଡଃ ସିର୍ମାରେନ୍ ଚେଣେଁକ ଏନାକେ ହାଲାଙ୍ଗ୍ ଜମ୍କେଦା ।
6 ৬ কিছুমান শিলনিত পৰিল; তাতে গজালি মেলি গছৰ পুলি হৈ বাঢ়িল, কিন্তু সেই ঠাই জীপাল নোহোৱা বাবে পুলিবোৰ শুকাই গ’ল।
୬ଆଡଃ ଚିମିନ୍ ହିତା ଦିରି ଅତେରେ ଉୟୁଃୟାନା, ଏନା ଗାଜା ଅମନ୍ୟାନା, ମେନ୍ଦ ହାଲି କା ତାଇକେନ୍ତେ ରହଡ଼୍ୟାନା ।
7 ৭ কিছুমান বীজ কাঁইটৰ মাজত পৰিল; তাতে কাঁইটীয়া বন তাৰ লগত বাঢ়ি, হেচি ধৰি মাৰিলে।
୭ଚିମିନ୍ ହିତା ଜାନୁମ୍ ଥାଲାରେ ଉୟୁଃୟାନା ଆଡଃ ଏନାକେ ଜାନୁମ୍ ହାରାତପାକେଦାଏ ।
8 ৮ কিন্তু কিছুমান বীজ ভাল মাটিত পৰিল, তাতে সেইবোৰ গজালি মেলি গছ হৈ বাঢ়ি এশ গুণ গুটি ধৰিলে৷” এইবোৰ কথা কোৱাৰ পাছত, তেওঁ বৰ মাতেৰে ক’লে, “যি জনৰ শুনিবলৈ কাণ আছে, তেওঁ শুনক৷”
୮ଆଡଃ ଚିମିନ୍ ହିତା ବୁଗିନ୍ ଅତେରେ ଉୟୁଃୟାନା, ଏନା ଅମନ୍ ହାରାୟାନ୍ତେ ହେରାକାନ୍ଏତେ ସାଅଗୁନା ଆଦ୍କା ଜ'ୟାନା । ନେ କାଜି କାଜିକେଦ୍ଚି ଇନିଃ କାଉରିକେଦାଏ, “ଆୟୁମ୍ ନାଗେନ୍ତେ ଲୁତୁର୍ ମେନାଃନିଃ ଆୟୁମେକାଏ ।”
9 ৯ পাছত তেওঁৰ শিষ্যবোৰে আহি সুধিলে, “এই দৃষ্টান্তৰ অৰ্থ কি হব পাৰে?”
୯ଏନ୍ତେ ଇନିୟାଃ ଚେଲାକ ନେ ଜନ୍କା କାଜିରେୟାଃ ମୁଣ୍ଡି ଚିନାଃତାନାଃ ମେନ୍ତେକ କୁଲିକିୟାଃ ।
10 ১০ তাতে তেওঁ ক’লে, “ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ গোপন ৰহস্যবোৰ জানিবলৈ তোমালোকক অগ্ৰাধিকাৰ দিয়া হৈছে, কিন্তু আন লোক সকলক দৃষ্টান্তৰেহে কেৱল শিক্ষা দিয়া হব, কাৰণ তেওঁলোকে দেখিও নেদেখে আৰু শুনিও তেওঁলোকে নুবুজে৷
୧୦ଇନିଃ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, “ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଇଜ୍ରେୟାଃ ମୁଣ୍ଡି ସାରିରେୟାଃ ପେଡ଼େଃ ଆପେଦପେ ନାମାକାଦାଃ ମେନ୍ଦ ଏଟାଃକକେ ଜନ୍କା କାଜିତେ ସବେନାଃ ଉଦୁବଃତାନା । ଇନ୍କୁ ନେଲ୍ଦକ ନେଲେୟାଃ, ମେନ୍ଦ କାକ ନେଲ୍ ଉରୁମେୟାଃ, ଇନ୍କୁ ଆୟୁମ୍ଦକ ଆୟୁମେୟାଃ, ମେନ୍ଦ କାକ ଆଟ୍କାର୍ ଉରୁମେୟାଃ ।
11 ১১ দৃষ্টান্তটোৰ অৰ্থ এই; বীজেই ঈশ্বৰৰ বাক্য।
୧୧“ନେ ଜନ୍କା କାଜିରେୟାଃ ମୁଣ୍ଡି ନେଆଁଁତାନାଃ, ହିତା ହବାଅଃତାନା ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ କାଜି ।
12 ১২ বাটৰ কাষত যি বীজবোৰ পৰিছিল, সেইবোৰ শুনা লোক সকল; তাতে চয়তানে আহি তেওঁলোকৰ মনৰ পৰা বাক্যবোৰ কাঢ়ি লৈ যায়, যাতে তেওঁলোকে বিশ্বাস নকৰে আৰু পৰিত্ৰাণো নাপায়৷।
୧୨ଆଡଃ ହରା ଗେନାରେ ଉୟୁଗାକାନ୍ ହିତା ଇନ୍କୁତାନ୍କ, ଅକନ୍କଚି ଆୟୁମାଃକ, ଏନ୍ତେ ସାଏତାନ୍ ହିଜୁଃଆଏ ଆଡଃ ଇନ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ୍କେଦ୍ତେ ଆଲକାକ ବାଞ୍ଚାଅଃକା ମେନ୍ତେ ଇନ୍କୁଆଃ ମନ୍ଏତେ କାଜି ରେଃକ୍ ଇଦିୟାଏ ।
13 ১৩ আৰু শিলনিত যি পৰিল, সেইবোৰ বাক্য শুনি আনন্দেৰে গ্ৰহণ কৰা মানুহ; এওঁলোকৰ শিপা নথকাত, এওঁলোকে অলপ সময় বিশ্বাসত থাকে, পাছত পৰীক্ষাৰ সময় আহিলে খহি পৰে।
୧୩ଦିରି ଅତେରେ ଉୟୁଗାକାନ୍ ହିତା ଇନ୍କୁତାନ୍କ, ଅକନ୍କଚି କାଜି ଆୟୁମ୍ତର୍ସା ରାସ୍କାତେ ତେଲାୟାକ, ମେନ୍ଦ ରେହେଦ୍ କା ତାଇନ୍ ହରାତେ ଇନ୍କୁ ହୁଡିଙ୍ଗ୍ ସାମାଏ ଜାକେଦ୍କ ବିଶ୍ୱାସେୟାଃ, ମେନ୍ଦ ବିଡ଼ାଅ ନେଡାରେକ ବାଗିୟା ।
14 ১৪ আৰু যিবোৰ বীজ কাঁইটনিত পৰিল, সেয়ে হৈছে, যি সকলৰ শুনাৰ পাছত আয়ুসৰ কাল নিয়াঁওতে, জীৱনৰ চিন্তা, ধন, সম্পত্তি আৰু সুখত মগ্ন হোৱাত, এওঁলোকৰ একো ফল সিদ্ধ নহয়।
୧୪ଆଡଃ ଜାନୁମ୍ ଥାଲାରେ ଉୟୁଗାକାନ୍ ହିତା ଇନ୍କୁତାନ୍କ, ଅକନ୍କଚି ଇନ୍କୁ କାଜି ଆୟୁମାଃକ, ମେନ୍ଦ ଜୀଉରେୟାଃ ଉଡ଼ୁଃତେ, ପୁରାଃ ମେନାଃତେୟାଃତେ, ଆଡଃ ଜୀନିଦ୍ରେୟାଃ ସୁକୁ ରାସ୍କାତେକ ତପା ଇଦିୟଃଆ ଆଡଃ ଜାଙ୍ଗ୍ୟାଁନ୍ ଜ କାକ ଜ'ଅଃଆ ।
15 ১৫ কিন্তু ভাল মাটিত পৰা বীজবোৰ হ’ল এনেকুৱা মানুহ, তেওঁলোকে বাক্য শুনি সৰল আৰু শুদ্ধৰূপে মনত ৰাখে আৰু সেই বাক্যত স্থিৰ হৈধৈৰ্যৰে ফল উৎপন্ন কৰে।
୧୫ମେନ୍ଦ ବୁଗିନ୍ ଅତେରେ ଉୟୁଗାକାନ୍ ହିତା ଇନ୍କୁତାନ୍କ, ଅକନ୍କଚି ବୁଗିନ୍ ଆଡଃ ଫାର୍ଚି ମନ୍ରେ ବାଚାନ୍କେ ଆୟୁମ୍କେଦ୍ତେକ ତେଲାଦହୟା ଆଡଃ ସାହାତିଙ୍ଗ୍ତାନ୍ଲଃକ ଜ'ଅଃଆ ।
16 ১৬ কোনেও চাকি লগাই পাত্ৰেৰে ঢাকি নথয় বা বিচনাৰ তলত নথয়; কিন্তু ভিতৰলৈ অহা সকলে পোহৰ দেখিবলৈ গছাৰ ওপৰতহে থয়।
୧୬“ଜେତାଏ ହଡ଼ ଦିମି ଜୁଲ୍କେଦ୍ତେ ତାୱାତେ କାଏ ହାରୁବେୟା, ଚାଏ ପାର୍କମ୍ ଲାତାର୍ରେ କାଏ ଦହୟାଃ, ମେନ୍ଦ ବଲତାନ୍ ହଡ଼କ ମାର୍ସାଲ୍କ ନେଲେକା ମେନ୍ତେ ଦିର୍କାରେ ଦହୟାଃ ।
17 ১৭ কিয়নো যি প্ৰকাশিত নহ’ব, এনে কোনো লুকুৱাই থোৱা বস্তু নাই; আৰু যিহক জনা নহ’ব, আৰু যি অপ্ৰকাশিত হৈ থাকিব, এনে কোনো গুপুত বস্তু নাই।
୧୭“ଚିୟାଃଚି ସବେନ୍ ଉକୁଆକାନ୍ତେୟାଃ ଉଦୁବଃଆ ଆଡଃ ସବେନ୍ ଦାନାଙ୍ଗ୍ଆଁକାନ୍ତେୟାଃ ସାରିଅଃଆ ଚାଏ ମାସ୍କାଲ୍ତେ ଆଉଅଃଆ ।
18 ১৮ এতেকে আপোনালোকে কিদৰে শুনিছে সেয়া বিবেচনা কৰিব; কিয়নো যিয়ে শুনিছে, তেখেতক পুণৰ দিয়া হ’ব; কিন্তু যিয়ে শুনা নাই, তেখেতে যি আছে বুলি নিজে ভাবে, সেয়াও তেখেতৰ পৰা নিয়া হ’ব।”
୧୮“ଏନାମେନ୍ତେ, ଚିଲ୍କାପେ ଆୟୁମେୟାଃ ଏନା ଚିର୍ଗାଲାକାନ୍ପେ, ଚିୟାଃଚି ଅକଏତାଃ ମେନାଃ ଇନିଃକେ ଦ ଆଡଃଗି ଏମଃଆ, ଆଡଃ ଜେତାଏତାଃରେ ବାନଃଆ, ଇନିଃତାଃଏତେ ଅକ୍ନାଃ ମେନାଃ ଏନାହଗି ଇଦିୟଃଆ ।”
19 ১৯ সেই সময়ত যীচুৰ মাক আৰু ভায়েক সকল তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিছিল; কিন্তু লোক সকলৰ কাৰণে তেওঁৰ সৈতে সাক্ষাৎ কৰিব নোৱাৰিলে।
୧୯ୟୀଶୁଆଃ ଏଙ୍ଗାତେ ଆଡଃ ହାଗାତେ ତେକ ଇନିଃତାଃ ହିଜୁଃୟାନାକ ମେନ୍ଦ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ନାଗେନ୍ତେ ଇନିଃତାଃ କାକ ସେଟେର୍ ଦାଡ଼ିୟାନା ।
20 ২০ তেতিয়া তেওঁক এই সম্বাদ দিয়া হ’ল যে, “আপোনাৰ আই আৰু ভাই সকলে আপোনাক দেখা পোৱাৰ ইচ্ছাৰে বাহিৰত থিয় হৈ আছে।”
୨୦ଜେତାଏ ମିହୁଡ଼୍ ୟୀଶୁକେ ଉଦୁବ୍କିୟାଏ, “ଆମାଃ ଏଙ୍ଗାମ୍ ଆଡଃ ହାଗାମ୍ତେକ ବାହାରିରେ ତିଙ୍ଗୁକେଦ୍ତେ ଆମ୍ଲଃ ନେପେଲ୍ ନାଙ୍ଗ୍କ ସାନାଙ୍ଗ୍ତାନା ।”
21 ২১ কিন্তু তেওঁ উত্তৰ দি তেওঁলোকক ক’লে, “যি সকলে ঈশ্বৰৰ বাক্য শুনি পালন কৰে, তেওঁলোকেই মোৰ আই আৰু মোৰ ভাই।”
୨୧ଇନିଃ ମେନ୍ରୁହାଡ଼ାଦ୍କଆଏ, “ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ କାଜି ଆୟୁମ୍ ଆଡଃ ମାନାତିଙ୍ଗ୍ ତାନ୍କଗି ଆଇଁୟାଃ ଏଙ୍ଗା ଆଡଃ ହାଗାକ ତାନ୍କ ।”
22 ২২ পাছত এদিন যীচুৱে শিষ্যবোৰৰ সৈতে এখন নাৱত উঠি, তেওঁলোকক ক’লে, “আহা, আমি সৰোবৰৰ সিপাৰলৈ যাওঁ।” তেতিয়া তেওঁলোকে নাও মেলি সিপাৰলৈ গ’ল।
୨୨ମୁସିଙ୍ଗ୍ ୟୀଶୁ ଆଡଃ ଆୟାଃ ଚେଲାକ ଲାଉକାରେକ ଦେଏଃୟାନା ଆଡଃ “ଦଲାବୁ ଦରେୟା ହାନ୍ ପାରମ୍ତେବୁଆ” ମେତାଦ୍କଆଏ । ଆଡଃ ଇନ୍କୁ ଲାଉକା ରାଡ଼ାକେଦାଃକ
23 ২৩ কিন্তু যাওঁতে যাওঁতে, তেওঁৰ টোপনি আহিল; আৰু সেই সময়তে সৰোবৰত ধুমুহা বতাহ বলিবলৈ ধৰিলে, তাতে ঢৌত পানী সোমাই থকাত, তেওঁলোক সঙ্কটত পৰিল।
୨୩ଇନ୍କୁ ସେନଃତାନ୍ ଇମ୍ତା ୟୀଶୁଦ ଦୁଡ଼ୁମ୍ୟାନାଏ । ଇମ୍ତାଙ୍ଗ୍ ଦରେୟାରେ ଦୁଦୁଗାର୍ହୟ ବିରିଦ୍ୟାନା, ଏନ୍ତେ ଲାଉକାରେ ଦାଆଃ ପେରେଜଃତାନ୍ ତାଇକେନା, ଆଡଃ ଇନ୍କୁଦ ଡୁବିଜଃଲେକାକ ତାଇକେନା ।
24 ২৪ তেতিয়া তেওঁলোকে যীচুৰ ওচৰলৈ গৈ তেওঁক জগাই ক’লে “হে নাথ, হে নাথ, আমি এতিয়া মৰোঁহে।” তেতিয়া তেওঁ সাৰ পাই, বতাহ আৰু পানীৰ ঢৌক ডবিয়ালে; লগে লগে বতাহ আৰু ঢৌ ক্ষান্ত হ’ল আৰু সকলোবোৰ শান্ত হৈ পৰিল।
୨୪ଚେଲାକ ଇନିଃତାଃତେ ହିଜୁଃୟାନ୍ତେକ ବିରିଦ୍କିୟା, “ହେ ଗୁରୁ, ହେ ଗୁରୁ, ଆଲେ ଡୁବିଃଗ୍ ଗଜଃତାନାଲେ” ମେନ୍ତେକ କାଜିକିୟାଃ । ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ବିରିଦ୍ୟାନ୍ତେ ହୟ ଆଡଃ ଆଲ୍ପୁଙ୍ଗ୍କେ ମାରାଙ୍ଗ୍ମଚାକେଦାଃ, ଇମ୍ତାଙ୍ଗ୍ଗି ସବେନାଃ ହାପାଉତାର୍ୟାନା ଆଡଃ ସିଃସଏଃୟାନା ।
25 ২৫ তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “তোমালোকৰ বিশ্বাস ক’ত?” তেতিয়া তেওঁলোকে ভয়াতুৰ হৈ, বিস্ময় মানি ইজনে সিজনক ক’লে, “এওঁ নো কোন? বতাহ আৰু পানীকো আজ্ঞা দিয়াত সেইবোৰেও এওঁৰ কথা মানে!”
୨୫ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଚେଲାକକେ ମେତାଦ୍କଆଏ, “ଅକ୍ତାଃରେୟା ଆପେୟାଃ ବିଶ୍ୱାସ୍?” ମେନ୍ଦ ଇନ୍କୁ ବରତାନ୍ଲଃ ମେପେନ୍ୟାନାକ, “ନିଃ ଅକଏ ତାନିଃ, ହୟ ଆଡଃ ଦରେୟାରେୟାଃ ଦାଆଃକହ ନିୟାଃ କାଜି ମାନାତିଙ୍ଗ୍ ତାନାକ ।”
26 ২৬ পাছত তেওঁলোকে গালীল প্ৰদেশৰ সন্মুখত থকা গেৰাচেনীয়া সকলৰ দেশ পালেগৈ।
୨୬ୟୀଶୁ ଆଡଃ ଚେଲାତାୟାଃକ ଗେରାସିମିକଆଃ ପାର୍ଗାନ୍ତେ ସେଟେର୍ୟାନାକ, ଏନା ଗାଲିଲ୍ ଦରେୟାରାଃ ହାନ୍ ପାରମ୍ରେୟା ।
27 ২৭ তাতে যীচুৱে বামত উঠোতে, নগৰৰ এটা ভূতে পোৱা মানুহ তেওঁৰ আগত উপস্থিত হ’ল৷ সি বহু দিনৰ পৰা কাপোৰ পিন্ধা নাছিল আৰু ঘৰতো থকা নাছিল কিন্তু মৈদামবোৰতহে থাকিছিল।
୨୭ୟୀଶୁ ଡଙ୍ଗାଏତେ ଦରେୟା ଗେନାରେ ଆଡ଼୍ଗୁତର୍ସା, ଏନ୍ ନାଗାର୍ରେନ୍ ମିହୁଡ଼୍ ଏତ୍କାନ୍ ଆତ୍ମାଏତେ ପେରେଜାକାନ୍ ହଡ଼ ୟୀଶୁଲଃ ନାପାମ୍ୟାନାକିନ୍, ଇନିଃ ପୁରାଃ ମାହାଁଏତେ ଲିଜାଃ କାଏ ତୁସିଙ୍ଗ୍ଅଁତାନ୍ ତାଇକେନା ଚାଏ ଅଡ଼ାଃରେ କା ତାଇନ୍କେଦ୍ତେ ହଡ଼ ତପା ଠାୟାଦ୍ରେ ତାୟୁଃତାଇକେନାଏ ।
28 ২৮ সি যীচুক দেখাৰ লগে লগে কান্দিব ধৰিলে আৰু তেওঁৰ সন্মূখতে পৰিল৷ পাছত বৰ মাতেৰে ক’ব ধৰিলে, “হে সৰ্ব্বোপৰি ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ যীচু, আপোনাৰ লগত মোৰ কি কাম? মই মিনতি কৰিছোঁ, মোক যাতনা নিদিব।”
୨୮ଇନିଃ ୟୀଶୁକେ ନେଲ୍ତାନ୍ଚି ଆୟାଃ କାଟାସୁବାରେ ଉୟୁଃକେଦ୍ତେ କାଉରିତାନ୍ଲଃ କାଜିକେଦାଏ, “ହେ ୟୀଶୁ ସାଲାଙ୍ଗିଉତାର୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ହନ୍, ଆଇଙ୍ଗ୍ଲଃ ଆମାଃ ଚିକାନ୍ କାମି ମେନାଃ? ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆମ୍କେ ଜହାର୍ ମେଁ ତାନାଇଙ୍ଗ୍ ଆଲମ୍ ଦୁକୁଇୟାଁଃ!”
29 ২৯ কিয়নো সেই মানুহৰ পৰা ওলাই যাবলৈ তেওঁ অশুচি আত্মাক আদেশ দিছিল; কিয়নো সেই অশুচি আত্মাই মানুহ জনক বহু দিনৰ পৰা ধৰি আছিল৷ মানুহ জনক শিকলি আৰু বেৰীৰে বান্ধি ৰাখিছিল আৰু পহৰাও দি থকা হৈছিল; কিন্তু সি বান্ধ ছিগি, ভূতৰ দ্বাৰাই চালিত হৈ নিৰ্জন ঠাইলৈ আহি আছিল।
୨୯ଇନିଃ ଏନା କାଜିକେଦାଏ ଚିୟାଃଚି ୟୀଶୁ ଏନ୍ ସତ୍ରା ଆତ୍ମାକେ ନେ ହଡ଼ଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ଅଃମେ ମେନ୍ତେ ଆଚୁକାଇତାଇନାଏ । ଏତ୍କାନ୍ ଆତ୍ମା ହଡ଼କେ ପୁରାଃ ମାହାଁଏତେ ସାବାକାଇତାଇନାଏ । ଆଡଃ ହଡ଼କ ଇନିଃକେ ସିକ୍ଡ଼ିଲଃ ଆଡଃ ବେଢ଼ିରେ ତଲ୍କିଃତେ ହରଇତାନ୍କ ତାଇକେନା, ମେନ୍ଦ ଇନିଃ ତନଲ୍କେ ଟଟାଃଏତାନ୍ ଆଡଃ ଏତ୍କାନ୍ ଆତ୍ମା ଇନିଃକେ ବିର୍ତେ ହାର୍ଇଦିତାନାଏ ତାଇକେନା ।
30 ৩০ তেতিয়া যীচুৱে তাক সুধিলে, “তোৰ নাম কি?” তেতিয়া সি ক’লে, “বাহিনী”; কিয়নো তাৰ ভিতৰত অনেক ভূত সোমাই আছিল।
୩୦ୟୀଶୁ ଇନିଃକେ କୁଲିକିୟାଏ “ଆମାଃ ନୁତୁମ୍ ଚିକ୍ନାଃ?” ଇନିଃ କାଜିରୁହାଡ଼୍କିୟାଏ, “ଆଇଁୟାଃ ନୁତୁମ୍ ଫାଉଦ୍,” ଚିୟାଃଚି ଇନିଃରେ ପୁରାଃଗି ବଙ୍ଗାକ ତାଇକେନା ।
31 ৩১ পাছত সেই ভূতহঁতক অগাধ ঠাইলৈ যাবৰ বাবে আজ্ঞা নিদিবলৈ ভূতবোৰে তেওঁক বিনয় কৰিলে। (Abyssos )
୩୧ଆଡଃ ଇନ୍କୁ ୟୀଶୁକେ “ଆଲେକେ ହୁଆଙ୍ଗ୍ଗାଡ଼ାତେ ଆଲମ୍ କୁଲ୍ଲେ” ମେନ୍ତେ ପୁରାଃଗିକ ବିନ୍ତିକିୟାଃ । (Abyssos )
32 ৩২ সেই সময়ত পর্বতত এজাক গাহৰি চৰি আছিল৷ তেতিয়া ভূতবোৰে সেই গাহৰিবোৰৰ ভিতৰত সোমাবলৈ অনুমতি বিচাৰি যীচুক মিনতি কৰিলে৷ তেতিয়া যীচুৱে তেনেদৰেই সিহঁতক অনুমতি দিলে৷
୩୨ବୁରୁଗେନା ଜାପାଃରେ ସୁକୁରିକଆଃ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଗୋଟ୍ ଆତିଙ୍ଗ୍ତାଇକେନାକ । ଏତ୍କାନ୍ ଆତ୍ମାକ ୟୀଶୁକେ, ଆଲେକେ ଏନ୍ ସୁକୁରିକରେ ବଲଃ ନାଗେନ୍ତେ କୁଲ୍ତାଲେମେ ମେନ୍ତେକ ବିନ୍ତିକିୟାଃ, ଆଡଃ ଇନିଃ ଇନ୍କୁକେ ବଲରିକାକେଦ୍କଆଏ ।
33 ৩৩ সেই সময়তেই মানুহ জনৰ পৰা ভূতবোৰ ওলাই, গাহৰিবোৰৰ ভিতৰত সোমাল আৰু লগে লগে গাহৰি জাক লৰি গৈ, গৰাৰ পৰা সৰোবৰত পৰি মৰিল।
୩୩ଏତ୍କାନ୍ ଆତ୍ମାକ ଏନ୍ ହଡ଼ଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନ୍ତେ ସୁକୁରିକରେକ ବଲୟାନା ଆଡଃ ସୁକୁରିକଆଃ ଗୋଟ୍ ଦରେୟାରେକ ନିର୍ବଲୟାନା ଆଡଃ ଡୁବିଃଗ୍ ଗଏଃୟାନାକ ।
34 ৩৪ এই ঘটনা দেখি ৰখীয়াবোৰে পলাই গৈ নগৰ আৰু গাৱেঁ-ভুয়ে সম্বাদ দিলে।
୩୪ସୁକୁରି ଗୁପିତାନ୍କ ନେଆଁଁ ନେଲ୍କେଦ୍ତେ ନିର୍ୟାନାକ ଆଡଃ ସାହାର୍ ଜାପାଃରାଃ ଟଲାକରେ ନେ କାଜିକ ଉଦୁବ୍ ବାଡ଼ାକେଦାଃ,
35 ৩৫ তেতিয়া মানুহবোৰে এই ঘটনা চাবলৈ ওলাই আহিল আৰু যীচুৰ ওচৰলৈ আহি দেখিলে যে, যি মানুহ জনৰ পৰা ভূত ওলাই গৈছিল, সি কাপোৰ পিন্ধি সচেতন আৰু জ্ঞান পোৱা হৈ যীচুৰ চৰণৰ ওচৰত বহি আছে৷ ইয়াকে দেখি আটাইলোকে ভয় কৰিলে।
୩୫ଆଡଃ ହଡ଼କ ହବାଲେନ୍ତେୟାଃ ନେଲ୍ନାଗେନ୍ତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନାକ ଆଡଃ ୟୀଶୁତାଃକ ହିଜୁଃୟାନ୍ତେ ଏତ୍କାନ୍ ଆତ୍ମାକଆଃ ଫାଉଦ୍ତେ ଏସେରାକାନ୍ ହଡ଼କେ ୟୀଶୁଆଃ କାଟାସୁବାରେ ଦୁବାକାନ୍, ଲିଜାଃ ତୁସିଙ୍ଗ୍ଆଁକାନ୍ ନେଲ୍କିଃତେ ବରକେଦାଃକ ।
36 ৩৬ আৰু সেই ভূতে পোৱা লোক জনে কেনেকৈ ৰক্ষা পালে, দেখাবোৰে সেই বিষয়ে আনবোৰ লোকৰ আগত ক’লে।
୩୬ନେ ସବେନାଃ ନେଲାକାଦ୍ ହଡ଼କ ବଙ୍ଗା ଏସେର୍କାନ୍ ଏନ୍ ହଡ଼ ଚିଲ୍କା ବୁଗିୟାନାଏ, ଏନା ସବେନ୍ ହଡ଼କକେ ଉଦୁବାଦ୍କଆକ ।
37 ৩৭ তেতিয়া গেৰাচেনীয়া সকলৰ দেশৰ চাৰিওফালৰ মানুহে আহি তেওঁলোকৰ ওচৰৰ পৰা আতৰি যাবলৈ যীচুক অনুৰোধ কৰিলে; কিয়নো তেওঁলোকৰ বৰ ভয় লাগিছিল।
୩୭ଏନ୍ତେ ଗେରାସିମି ହପର୍ଜାପାଃରେନ୍ ସବେନ୍ ହଡ଼କ ଆଲେୟାଃ ସାମ୍ନାଙ୍ଗ୍ଏତେ ସେନଃମେ ମେନ୍ତେ ୟୀଶୁକେକ ବିନ୍ତିକିୟା, ଚିୟାଃଚି ଇନ୍କୁ ବରତାଇକେନାକ । ଆଡଃ ୟୀଶୁ ଲାଉକାରେ ଦେଏଃୟାନ୍ତେ ରୁହାଡ଼୍ୟାନାଏ ।
38 ৩৮ সেয়েহে তেওঁ নাৱত উঠি, উলটি গ’ল। তেতিয়া যি মানুহৰ পৰা ভূত ওলাই গ’ল, সি তেওঁৰ লগত থাকিবলৈ মিনতি কৰিলে; কিন্তু তেওঁ তাক পঠিয়াই দি ক’লে,
୩୮ଏତ୍କାନ୍ ଆତ୍ମାଏତେ ବୁଗିୟାକାନ୍ ହଡ଼ ୟୀଶୁକେ କାଜିକିୟାଏ, “ଆମାଃଲଃ ତାଇନ୍ ଚିକାଆଇଙ୍ଗ୍ମେଁ” ମେନ୍ତେ ବିନ୍ତିକିୟାଏ, ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁ ଆଇଃକ୍କେ ବିଦା ଏମ୍ତାନ୍ଲଃ କାଜିକିୟାଏ,
39 ৩৯ “তোমাৰ ঘৰলৈ যোৱা, ঈশ্বৰে তোমাৰ জীৱনলৈ কেনে মহৎ কৰ্ম কৰিলে, সেই বিষয়ে বৰ্ণনা কৰাগৈ।” তেতিয়া সি তাৰ পৰা গৈ, যীচুৱে তালৈ যি মহৎ কৰ্ম কৰিলে, সেই বিষয়ে গোটেই খন নগৰত ঘোষণা কৰিব ধৰিলে।
୩୯“ଆମ୍ ଆମାଃ ଅଡ଼ାଃତେ ରୁହାଡ଼୍ମେଁ ଆଡଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଆମାଃ ନାଗେନ୍ତେ ଚିକ୍ନାଃ ରିକାକାଦାୟ, ଚିଲ୍କା ଆମ୍କେ ଦାୟାକାଦ୍ମେୟା ଏନା ସବେନ୍କକେ ଉଦୁବାକମେ ।” ଏନ୍ତେଦ ଏନ୍ ହଡ଼ ରୁହାଡ଼୍ୟାନାଏ, ଆଡଃ ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ନାଗେନ୍ତେ ନେ'ଲେକାନ୍ ମାରାଙ୍ଗ୍ କାମି କାମିୟାଁଦିୟାଁଏ ମେନ୍ତେ ସବେନ୍ ନାଗାର୍ରେ ଉଦୁବ୍କେଦାଏ ।
40 ৪০ পাছত যীচু ঘূৰি আহোতে, লোক সকলে তেওঁক আদৰেৰে গ্ৰহণ কৰিলে; কিয়নো তেওঁলৈ সকলোৱে অপেক্ষা কৰি আছিল।
୪୦ୟୀଶୁ ଦରେୟା ହାନ୍ପାରମ୍ତେ ରୁହାଡ଼୍ୟାନ୍ ଇମ୍ତା ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ଇନିଃକେ ଦାରମ୍କିୟାଃକ, ଚିୟାଃଚି ସବେନ୍କଦ ଇନିଃକେ ନେଲ୍ହରାଇତାନ୍କ ତାଇକେନା ।
41 ৪১ আৰু সেই ঠাইৰ নাম-ঘৰৰ যায়ীৰ নামেৰে এজন অধিকাৰীয়ে আহি যীচুৰ চৰণত পৰিল আৰু তেওঁৰ ঘৰলৈ যাবৰ বাবে তেওঁক বিনয় কৰিলে;
୪୧ଆଡଃ ନେଲେପେ, ଯାଇରସ ନୁତୁମ୍ ସାମାଜ୍ ଅଡ଼ାଃରେନ୍ ଆଗୁଆଇ ହିଜୁଃୟାନାଏ, ଆଡଃ ୟୀଶୁଆଃ କାଟା ସୁବାରେ ଉୟୁଃକେଦ୍ତେ ଆଇଁୟାଃ ଅଡ଼ାଃତେ ହିଜୁଃମେ ମେନ୍ତେ ବିନ୍ତିକିୟାଏ,
42 ৪২ কিয়নো তেওঁৰ মাথোন এজনী বাৰ বছৰীয়া জীয়েক আছিল আৰু তায়ো মৰোঁ মৰোঁ হৈ আছিল। তাতে তেওঁ আহোতে, লোক সকল তেওঁৰ ওচৰত ভিৰ লাগি আছিল৷
୪୨ଚିୟାଃଚି ଆୟାଃ ବାରା ବାରାଷ୍ରେନ୍ ମିଆଁଦ୍ଗି ହନ୍କୁଡ଼ି ତାଇକେନାଏ, ଇନିଃ ଦୁକୁତେ ଗଜଃଲେକା କାନାଏ ତାଇକେନା । ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁ ସେସେନ୍ତାନ୍ ଦିପିଲିରେ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ଇପ୍ଲିଙ୍ଗ୍ଅଃ ତାଇକେନାକ ।
43 ৪৩ সেই ভিৰৰ মাজত বাৰ বছৰ ধৰি তেজ যোৱা ৰোগ ভোগ কৰি থকা এজনী তিৰোতা আছিল৷ তেওঁ চিকিৎসকৰ ওচৰত গৈ, সর্ব্বস্ৱ ধন, সম্পত্তি ব্যয় কৰিও সুস্থ হোৱা নাছিল৷
୪୩ଇମ୍ତା ବାରା ବାରାଷ୍ଏତେ ମାୟୋମ୍ଲିଙ୍ଗି ଦୁକୁରେ ଦୁକୁତାନ୍ ମିଆଁଦ୍ କୁଡ଼ି ତାଇକେନାଏ, ମେନ୍ଦ ଇନିଃ ଆୟାଃ ସବେନ୍ ତାଇକେନ୍ତେୟାଃ ବାଇଦ୍କତାଃରେ ଚାବାକେଦ୍ରେୟ ଇନିଃକେ ଜେତାଏ ହ କାକ ବୁଗି ଦାଡ଼ି ତାଇକେନା ।
44 ৪৪ সেই জনী তিৰোতাই যীচুৰ পাছফালেদি আহি, তেওঁৰ কাপোৰৰ দহি চুই দিলে আৰু তেওঁৰ তেজ যোৱা তেতিয়াই বন্ধ হৈ গ’ল।
୪୪ଇନିଃ ଦୟାହରା ୟୀଶୁତାଃ ସେନ୍କେଦ୍ତେ ଲିଜାଃରାଃ ଆଚ୍ରା ଜୁଟିଦ୍କେଦାଏ, ଆଡଃ ଇମ୍ତାଙ୍ଗ୍ଗି ମାୟୋମ୍ ଲିଙ୍ଗି ଦୁକୁଏତେ ବୁଗିୟାନାଏ ।
45 ৪৫ তাতে যীচুৱে ক’লে, “মোক কোনে চুলে?” তেতিয়া সকলোৱে স্পৰ্শ নকৰা বুলি কোৱাত পিতৰ আৰু তেওঁৰ লগত যোৱা সকলে ক’লে, “হে নাথ, লোক সকলে আপোনাক বেৰি ধৰি, হেচি-মেলি ভিৰ কৰি ৰাখিছে।”
୪୫ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ମେତାଦ୍କଆଏ, “ଅକଏ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ ଜୁଟିଦ୍କିଦିୟାଏଁ?” ସବେନ୍କ କା ମାନାତିଙ୍ଗ୍ ତାନ୍ତେ, ପାତ୍ରାସ୍ କାଜିକିୟାଏ “ହେ ଗମ୍କେ, ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ଇପ୍ଲିଙ୍ଗ୍କେଦ୍ତେ ଆମାଃ ଚେତାନ୍ରେ ଉୟୁଗଃତାନାକ ।”
46 ৪৬ কিন্তু যীচুৱে ক’লে, “কোনোবাই মোক চুলে; কিয়নো মোৰ পৰা শক্তি ওলাই যোৱা মই গম পালোঁ।”
୪୬ୟୀଶୁ କାଜିକେଦ୍କଆଏ, “ଅକଏ ମିହୁଡ଼୍ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ ଜୁଟିଦ୍ କେଦିଙ୍ଗ୍ଆଏ, ଚିୟାଃଚି ଆଇଙ୍ଗ୍ତାଃଏତେ ପେଡ଼େଃ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନା ମେନ୍ତେ ସାରିଉରୁମ୍ କେଦାଆଇଙ୍ଗ୍ ।”
47 ৪৭ তাতে সেই তিৰোতা জনীয়ে দেখিলে যে, তেওঁলৈ ঘটি যোৱা ঘটনাটো কোনো কাৰণত গুপুত কৰি ৰাখিব নোৱাৰিব৷ তেতিয়া তেওঁ কঁপি কঁপি আহি যীচুৰ সন্মুখত উবুৰি হৈ পৰিল আৰু কিয় তেওঁক চুইছিল আৰু কেনেকৈ মুহুর্ওতে সুস্থ হ’ল; সেই বিষয়ে সকলোৰ আগত ক’লে।
୪୭ଆଡଃ ଏନ୍କୁଡ଼ି କାଏ ଉକୁଦାଡ଼ିୟାନା ମେନ୍ତେ ଆଟ୍କାର୍କେଦ୍ତେ ଇନିଃ ବରତେ ଏକ୍ଲାଅଃତାନ୍ଲଃ ହିଜୁଃୟାନାଏ ଆଡଃ ୟୀଶୁଆଃ ସାମ୍ନାଙ୍ଗ୍ରେ ଇକ୍ଡ଼ୁମ୍କେଦ୍ତେ ସବେନ୍କଆଃ ଆୟାର୍ରେ, ଚିନାଃମେନ୍ତେଇଙ୍ଗ୍ ଜୁଟିଦ୍କେଦ୍ମେୟାଁ ଆଡଃ ଇମ୍ତାଗି ଚିଲ୍କାଇଙ୍ଗ୍ ବୁଗିୟାନା ମେନ୍ତେ ଉଦୁବ୍କିୟାଏ ।
48 ৪৮ তেতিয়া যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “আইটি, তোমাৰ বিশ্বাসেই তোমাক সুস্থ কৰিলে; শান্তিৰে যোৱা।”
୪୮ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ କାଜିକିୟାଏ, “ଏ ମାଈ, ବିଶ୍ୱାସ୍ ତାମାଃ ବୁଗିୟାକାଦ୍ମେଁୟାଏ, ଜୁ ସୁକୁ ଜୀଉତେ ସେନଃମେ ।”
49 ৪৯ তেওঁ এই কথা কৈ থাকোতেই, নাম-ঘৰৰ অধিকাৰী জনৰ ঘৰৰ পৰা কোনো এজনে আহি তেওঁক ক’লে, “তোমাৰ জীয়েৰা মৰিল; গুৰুক পুনৰ দুখ নিদিবা।”
୪୯ୟୀଶୁ ଏନା କାଜିତାନ୍ ଇମ୍ତାଗି, ସାମାଜ୍ ଅଡ଼ାଃ ଚାଲାଅନିୟାଃ ଅଡ଼ାଃଏତେ କାଜି ଆଉୱାକାଦ୍ ହଡ଼ ଯାଇରସକେ କାଜିକିୟାଏ, “ହନ୍ମେକୁଡ଼ି ଗଏଃୟାନାଏ, ଗୁରୁକେ ଆଡଃ ଆଲ୍ମେ ଦୁକୁଇୟା ।”
50 ৫০ কিন্তু যীচুৱে সেই কথা শুনি তেওঁক উত্তৰ দিলে, “ভয় নকৰিবা; বিশ্বাস মাথোন কৰা আৰুতাতেই তাই ৰক্ষা পৰিব।”
୫୦ୟୀଶୁ ନେ କାଜି ଆୟୁମ୍କେଦ୍ତେ ଯାଇରସକେ କାଜିକିୟାଏ, “ଆଲମ୍ ବରଏୟା, ବିଶ୍ୱାସ୍ରେଗି ତାଇନଃମେ, ଆଡଃ ଇନିଃ ବାଞ୍ଚାଅଃଆଏ ।”
51 ৫১ পাছত ঘৰলৈ আহি, পিতৰ, যোহন, যাকোব, আৰু ছোৱালীৰ মাক-দেউতাকৰ বাহিৰে, কোনো এজনকে তেওঁৰ লগত সোমাবলৈ নিদিলে।
୫୧ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଯାଇରସରାଃ ଅଡ଼ାଃତେ ହିଜୁଃୟାନ୍ଚି, ପାତ୍ରାସ୍, ଯାକୁବ୍, ଆଡଃ ଆୟାଃ ହାଗାତେ ଯୋହାନ୍ ଆଡଃ କୁଡ଼ିହନ୍ଆଃ ଏଙ୍ଗା ଆପୁକିନ୍କେ ବାଗିକେଦ୍ତେ ଜେତାଏକକେ କାଏ ବଲରିକାକେଦ୍କଆ ।
52 ৫২ আৰু সকলোৱে সেই সময়ত তাইৰ কাৰণে কান্দি কান্দি হিয়া ভুকুৱাই আছিল। কিন্তু তেওঁ ক’লে, “তোমালোকে নাকান্দিবা; তাই মৰা নাই, তাই মাত্র টোপনিতহে আছে।”
୫୨ମେନ୍ଦ ଏନ୍ କୁଡ଼ିହନ୍ ନାଗେନ୍ତେ ସବେନ୍କ ରାଆଃତାନ୍ ଆଡଃ କୁଡ଼ାମ୍କରେ ତିଃଇ ଥାପ୍ଡ଼ିଅଃତାଇକେନାକ । ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ କାଜିକେଦ୍କଆଏ, ଆଲ୍ପେ ରାଆଃଏୟା ଇନିଃ କାଏ ଗଜାକାନା ମେନ୍ଦ ଦୁଡ଼ୁମ୍ତାନାଏ ।
53 ৫৩ কিন্তু তাই মৰিল বুলি তেওঁলোকে জানি তেওঁক হাঁহিলে।
୫୩ଇନ୍କୁ ୟୀଶୁକେ ଲାନ୍ଦାକିୟାଃକ ଚିୟାଃଚି ଏନ୍ କୁଡ଼ିହନ୍ ଗଜାକାନାଏ ମେନ୍ତେ ଇନ୍କୁ ସାରିତାଇକେନାକ ।
54 ৫৪ কিন্তু তেওঁ তাইৰ হাতত ধৰি, মাতি ক’লে, “আইটি, উঠা।”
୫୪ୟୀଶୁ ଏନ୍ କୁଡ଼ିହନ୍ଆଃ ତିଃଇ ସାବ୍କେଦ୍ତେ କାଜିକିୟାଏ, “ଏ ମାଈ ବିରିଦ୍ମେ ।”
55 ৫৫ তেতিয়াই তাইৰ প্ৰাণ উভতি আহিল আৰু তাই উঠি বহিল৷ তেতিয়া তাইক খাবলৈ দিবৰ বাবে যীচুৱে আদেশ দিলে৷
୫୫ଏନ୍ କୁଡ଼ିହନ୍ଆଃ ଜୀଉ ଇମ୍ତାଗି ରୁହାଡ଼୍ୟାନା, ଇନିଃ ବିରିଦ୍ୟାନାଏ ଆଡଃ ଇନିଃକେ ଜାହାନାଃ ଜମେୟାଃଁ ଏମାଇପେ ମେନ୍ତେ ୟୀଶୁ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ ।
56 ৫৬ তাতে তাইৰ মাক-দেউতাকে বিস্ময় মানিলে; কিন্তু এই ঘটনাৰ কথা কাকো নকবলৈ তেওঁ তেওঁলোকক আদেশ দিলে।
୫୬କୁଡ଼ିହନ୍ଆଃ ଏଙ୍ଗା ଆପୁ ଆକ୍ଦାନ୍ଦାଅୟାନାକିନ୍ ମେନ୍ଦ ନେ କାଜି ଜେତାଏତାଃରେ ଆଲ୍ପେ ଉଦୁବେୟା ମେନ୍ତେ ୟୀଶୁ କାଜିକେଦ୍କଆଏ ।