লূক 6
1 ১ এদিন বিশ্ৰামবাৰে যীচু শস্যক্ষেত্রৰ মাজেৰে গৈ আছিল। তাতে তেওঁৰ শিষ্য সকলে শস্যৰ থোক ছিঙি, হাতেৰে মোহাৰি মোহাৰি খাই গৈছিল।
ਅਚਰਞ੍ਚ ਪਰ੍ੱਵਣੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯਦਿਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਪ੍ਰਥਮਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਸ਼ਸ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇਣ ਯੀਸ਼ੋਰ੍ਗਮਨਕਾਲੇ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਕਣਿਸ਼ੰ ਛਿੱਤ੍ਵਾ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਮਰ੍ੱਦਯਿਤ੍ਵਾ ਖਾਦਿਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
2 ২ ইয়াকে দেখি কেইজনমান ফৰীচীয়ে ক’লে, “বিধানৰ মতে বিশ্ৰামবাৰে যি কাম আচলতে কৰিব নাপায়, সেই কাম তোমালোকে কিয় কৰিছা?”
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਿਯਨ੍ਤਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ੍ਤਾਨਵਦਨ੍ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਤਤ੍ ਕੁਤਃ ਕੁਰੁਥ?
3 ৩ তাৰ উত্তৰত যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “দায়ুদ আৰু তেওঁৰ লগৰবোৰৰ যেতিয়া ভোক লাগিছিল, তেতিয়া তেওঁলোকে কি কৰিছিল সেই কথা আপোনালোকে জানো পঢ়া নাই?
ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਦਾਯੂਦ੍ ਤਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤਾਃ ਕਿੰ ਚਕ੍ਰੁਃ ਸ ਕਥਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ
4 ৪ তেওঁতো ঈশ্বৰৰ গৃহত সোমাই ঈশ্বৰৰ দর্শন পিঠা লৈ খাইছিল আৰু তেওঁৰ সঙ্গী সকলকো খাবলৈ দিছিল, কিন্তু সেই পিঠা পুৰোহিত সকলৰ বাহিৰে আনে খোৱা বিধান সন্মত নাছিল।”
ਯੇ ਦਰ੍ਸ਼ਨੀਯਾਃ ਪੂਪਾ ਯਾਜਕਾਨ੍ ਵਿਨਾਨ੍ਯਸ੍ਯ ਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਭੋਜਨੀਯਾਸ੍ਤਾਨਾਨੀਯ ਸ੍ਵਯੰ ਬੁਭਜੇ ਸਙ੍ਗਿਭ੍ਯੋਪਿ ਦਦੌ ਤਤ੍ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਦਾਪਿ ਨਾਪਾਠਿ?
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਾਨਵਦਤ੍ ਮਨੁਜਸੁਤੋ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰਸ੍ਯਾਪਿ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਭਵਤਿ|
6 ৬ আন এদিন বিশ্ৰামবাৰত যীচুৱে নাম-ঘৰত সোমাই শিক্ষা দি আছিল; তাত এনে এজন লোক আছিল যি জনৰ সোঁ হাত খন শুকাই গৈছিল।
ਅਨਨ੍ਤਰਮ੍ ਅਨ੍ਯਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਸ ਭਜਨਗੇਹੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਸਮੁਪਦਿਸ਼ਤਿ| ਤਦਾ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੇ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਕਰ ਏਕਃ ਪੁਮਾਨ੍ ਉਪਤਸ੍ਥਿਵਾਨ੍|
7 ৭ বিধানৰ অধ্যাপক আৰু ফৰীচী সকলে যীচুক দোষ দিবৰ বাবে এক অজুহাত বিচাৰি আছিল। সেয়ে বিশ্রামবাৰে তেওঁ কাৰোবাক সুস্থ কৰে নে নকৰে তাকে চাবলৈ যীচুক ওচৰৰ পৰা লক্ষ্য কৰি থাকিল।
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਮਾਰੋਪਯਿਤੁੰ ਸ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਤਸ੍ਯ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯੰ ਕਰੋਤਿ ਨਵੇਤਿ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
8 ৮ যীচুৱে তেওঁলোকৰ মনৰ ভাব জানিছিল আৰু সেয়ে শুকানহতীয়া মানুহ জনক তেওঁ ক’লে, “তুমি উঠি সকলোৰে মাজত থিয় হোৱা।” তেতিয়া মানুহ জনে সকলোৰে আগত থিয় হ’ল।
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਚਿਨ੍ਤਾਂ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਕਰੰ ਪੁਮਾਂਸੰ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਤ੍ਵਮੁੱਥਾਯ ਮਧ੍ਯਸ੍ਥਾਨੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠ|
9 ৯ তেতিয়া যীচুৱে অধ্যাপক আৰু ফৰীচী সকলক ক’লে, “মই আপোনালোকক এটা প্রশ্ন সুধো, ‘বিধান অনুসাৰে বিশ্ৰামবাৰে কেনে ধৰণৰ কর্ম কৰা উচিত, ভাল কর্ম কৰা নে বেয়া কৰা? এজনৰ প্ৰাণ বচোঁৱা নে ধ্বংস কৰা উচিত’?”
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਉੱਥਿਤਵਤਿ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਪ੍ਰੁʼੱਛਾਮਿ, ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਹਿਤਮ੍ ਅਹਿਤੰ ਵਾ, ਪ੍ਰਾਣਰਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਪ੍ਰਾਣਨਾਸ਼ਨੰ ਵਾ, ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਿੰ ਕਰ੍ੰਮਕਰਣੀਯਮ੍?
10 ১০ তাৰ পাছত চাৰিওফালে বহি থকা লোক সকলক চাই যীচুৱে মানুহ জনক ক’লে, “তোমাৰ হাত খন মেলি দিয়া।” তেওঁ সেই কথা শুনি হাত খন মেলি দিওঁতে, তেওঁৰ হাত খন একেবাৰে ভাল হৈ গ’ল।
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤੰ ਮਾਨਵੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਨਿਜਕਰੰ ਪ੍ਰਸਾਰਯ; ਤਤਸ੍ਤੇਨ ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤ ਇਤਰਕਰਵਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤਃ ਸ੍ਵਸ੍ਥੋਭਵਤ੍|
11 ১১ তাতে ফৰীচী আৰু অধ্যাপক সকলৰ ভীষণ খং উঠিল আৰু যীচুক লৈ কি কৰিব পৰা যায় সেই বিষয়ে পৰস্পৰে আলোচনা কৰিবলৈ ধৰিলে।
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਪ੍ਰਚਣ੍ਡਕੋਪਾਨ੍ਵਿਤਾ ਯੀਸ਼ੁੰ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੀਤਿ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰਮਨ੍ਤ੍ਰਿਤਾਃ|
12 ১২ সেই সময়তে যীচুৱে এবাৰ প্ৰাৰ্থনা কৰিবৰ কাৰণে পৰ্বতৰ ওপৰলৈ গ’ল। ওৰে ৰাতি তেওঁ ঈশ্বৰৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰি থাকিল।
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਪਰ੍ੱਵਤਮਾਰੁਹ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਮਾਨਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨਾਂ ਰਾਤ੍ਰਿੰ ਯਾਪਿਤਵਾਨ੍|
13 ১৩ পাছত পোহৰ হোৱাৰ সময়ত, তেওঁ তেওঁৰ শিষ্য সকলক নিজৰ ওচৰলৈ মাতিলে আৰু তেওঁলোকৰ মাজৰ পৰা বাৰ জনক মনোনীত কৰি তেওঁলোকক ‘পাঁচনি’ পদ দিলে।
ਅਥ ਦਿਨੇ ਸਤਿ ਸ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਆਹੂਤਵਾਨ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ
14 ১৪ সেই পাঁচনি সকলৰ নাম হ’ল- চিমোন, এই জনক তেওঁ পিতৰ নাম দিছিল, আৰু তেওঁৰ ভায়েক আন্দ্ৰিয়; যাকোব, যোহন, ফিলিপ, বাৰ্থলময়,
ਪਿਤਰਨਾਮ੍ਨਾ ਖ੍ਯਾਤਃ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤਾ ਆਨ੍ਦ੍ਰਿਯਸ਼੍ਚ ਯਾਕੂਬ੍ ਯੋਹਨ੍ ਚ ਫਿਲਿਪ੍ ਬਰ੍ਥਲਮਯਸ਼੍ਚ
ਮਥਿਃ ਥੋਮਾ ਆਲ੍ਫੀਯਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰੋ ਯਾਕੂਬ੍ ਜ੍ਵਲਨ੍ਤਨਾਮ੍ਨਾ ਖ੍ਯਾਤਃ ਸ਼ਿਮੋਨ੍
ਚ ਯਾਕੂਬੋ ਭ੍ਰਾਤਾ ਯਿਹੂਦਾਸ਼੍ਚ ਤੰ ਯਃ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਈਸ਼਼੍ਕਰੀਯੋਤੀਯਯਿਹੂਦਾਸ਼੍ਚੈਤਾਨ੍ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ ਜਨਾਨ੍ ਮਨੋਨੀਤਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ ਜਗ੍ਰਾਹ ਤਥਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਇਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਾਮ ਚਕਾਰ|
17 ১৭ তাৰ পাছত যীচুৱে তেওঁৰ পাঁচনি সকলৰ লগত পর্বতৰ পৰা নামি আহি এডোখৰ সমতল ভুমিত থিয় হ’ল। তাত তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ এক বিশাল দল আছিল। সমগ্র যিহূদা, যিৰূচালেম, তুৰ আৰু চীদোনৰ সমুদ্রৰ উপকুলবর্তী অঞ্চলৰ পৰা অনেক লোক আহি তাত উপস্থিত হৈছিল।
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਤੈਃ ਸਹ ਪਰ੍ੱਵਤਾਦਵਰੁਹ੍ਯ ਉਪਤ੍ਯਕਾਯਾਂ ਤਸ੍ਥੌ ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸਙ੍ਘੋ ਯਿਹੂਦਾਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਸ਼੍ਚ ਸੋਰਃ ਸੀਦੋਨਸ਼੍ਚ ਜਲਧੇ ਰੋਧਸੋ ਜਨਨਿਹਾਸ਼੍ਚ ਏਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਸ਼੍ਰਵਣਾਰ੍ਥੰ ਰੋਗਮੁਕ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਞ੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਤਸ੍ਥੁਃ|
18 ১৮ তেওঁলোকে যীচুৰ কথা শুনিবলৈ আৰু নৰিয়াৰ পৰা সুস্থ হবৰ বাবে তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিছিল। যি সকলে অশুচি আত্মাৰ দ্বাৰা কষ্ট পাই আছিল তেওঁলোকো সুস্থ হ’ল।
ਅਮੇਧ੍ਯਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਾਸ਼੍ਚ ਤੰਨਿਕਟਮਾਗਤ੍ਯ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪੁਃ|
19 ১৯ তেতিয়া সকলোৱে তেওঁক স্পর্শ কৰাৰ চেষ্টা কৰিবলৈ ধৰিলে, কাৰণ তেওঁৰ পৰা ওলাই অহা শক্তিয়ে সকলোকে আৰোগ্য কৰিছিল।
ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯਕਰਣਪ੍ਰਭਾਵਸ੍ਯ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਏਤ੍ਯ ਤੰ ਸ੍ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਯੇਤਿਰੇ|
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਕੁਤ੍ਵਾ ਜਗਾਦ, ਹੇ ਦਰਿਦ੍ਰਾ ਯੂਯੰ ਧਨ੍ਯਾ ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯੇ ਰਾਜ੍ਯੇ ਵੋ(ਅ)ਧਿਕਾਰੋਸ੍ਤਿ|
21 ২১ ধন্য তোমালোক, যি জন এতিয়া ভোকাতুৰ, কিয়নো তোমালোক তৃপ্ত হ’বা। ধন্য তোমালোক, যি সকলে এতিয়া কান্দি আছা, কিয়নো তোমালোকে হাঁহিবা।
ਹੇ ਅਧੁਨਾ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਿਤਲੋਕਾ ਯੂਯੰ ਧਨ੍ਯਾ ਯਤੋ ਯੂਯੰ ਤਰ੍ਪ੍ਸ੍ਯਥ; ਹੇ ਇਹ ਰੋਦਿਨੋ ਜਨਾ ਯੂਯੰ ਧਨ੍ਯਾ ਯਤੋ ਯੂਯੰ ਹਸਿਸ਼਼੍ਯਥ|
22 ২২ ধন্য তোমালোক, যেতিয়া লোক সকলে মানুহৰ পুত্ৰৰ কাৰণে তোমালোকক ঘিণ কৰে, সমাজচ্যুত কৰে, নিন্দা কৰে, আৰু তোমালোকৰ নাম শুনিলে পাপিষ্ঠ বুলি বাহিৰ কৰে।
ਯਦਾ ਲੋਕਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸੂਨੋ ਰ੍ਨਾਮਹੇਤੋ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਰੁʼਤੀਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਪ੍ਰੁʼਥਕ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨਿਨ੍ਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਅਧਮਾਨਿਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਵਸਮੀਪਾਦ੍ ਦੂਰੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਚ ਤਦਾ ਯੂਯੰ ਧਨ੍ਯਾਃ|
23 ২৩ সেই সময়ত তোমালোকে আনন্দ কৰিবা, আনন্দত নাচি উঠিবা; কিয়নো চোৱা, স্বৰ্গত তোমালোকৰ বাবে পুৰস্কাৰ সঞ্চিত আছে; কাৰণ তেওঁলোকৰ পূৰ্ব-পুৰুষ সকলেও ভাৱবাদী সকলক এনে ধৰণৰ ব্যৱহাৰে কৰিছিল।
ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟੰ ਫਲੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਏਤਦਰ੍ਥੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ ਪ੍ਰੋੱਲਸਤ ਆਨਨ੍ਦੇਨ ਨ੍ਰੁʼਤ੍ਯਤ ਚ, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਸ਼੍ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਪ੍ਰਤਿ ਤਥੈਵ ਵ੍ਯਵਾਹਰਨ੍|
ਕਿਨ੍ਤੁ ਹਾ ਹਾ ਧਨਵਨ੍ਤੋ ਯੂਯੰ ਸੁਖੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਤ| ਹਨ੍ਤ ਪਰਿਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਾ ਯੂਯੰ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਿਤਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ;
25 ২৫ হায় হায় যি সকল এতিয়া তৃপ্ত, তোমালোক সন্তাপৰ পাত্ৰ! কিয়নো তোমালোকে পাছত ক্ষুধার্ত হবা। হায় হায় যি সকলে এতিয়া হাঁহিছা, তোমালোক সন্তাপৰ পাত্র! কিয়নো তোমালোকে শোক আৰু ক্ৰন্দন কৰিবা।
ਇਹ ਹਸਨ੍ਤੋ ਯੂਯੰ ਵਤ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸ਼ੋਚਿਤਵ੍ਯੰ ਰੋਦਿਤਵ੍ਯਞ੍ਚ|
26 ২৬ যেতিয়া সকলো মানুহে তোমালোকক শলাগিব, তোমালোক সন্তাপৰ পাত্ৰ! কিয়নো তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলে ভাঁৰিকোৱা ভাববাদী সকললৈও এনে ধৰণৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিল।
ਸਰ੍ੱਵੈਲਾਕੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੁਖ੍ਯਾਤੌ ਕ੍ਰੁʼਤਾਯਾਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦੁਰ੍ਗਤਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਪ੍ਰਤਿ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ|
27 ২৭ কিন্তু যি সকলে শুনি আছা, মই তোমালোকক কওঁ, তোমালোকে নিজৰ শত্ৰুবোৰক প্ৰেম কৰিবা আৰু যি সকলে তোমালোকক ঘিণ কৰে, তেওঁলোকলৈ মঙ্গল কৰিবা।
ਹੇ ਸ਼੍ਰੋਤਾਰੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮਹੰ ਕਥਯਾਮਿ, ਯੂਯੰ ਸ਼ਤ੍ਰੁਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵੰ ਯੇ ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਦ੍ਵਿਸ਼਼ਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਮਪਿ ਹਿਤੰ ਕੁਰੁਤ|
28 ২৮ যি সকলে তোমালোকক শাও দিয়ে, তেওঁলোকক আশীৰ্বাদ কৰিবা। যি সকলে তোমালোকক দুর্ব্যৱহাৰ কৰে, তেওঁলোকৰ কাৰণে প্ৰাৰ্থনা কৰিবা।
ਯੇ ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ਪਨ੍ਤਿ ਤੇਭ੍ਯ ਆਸ਼ਿਸ਼਼ੰ ਦੱਤ ਯੇ ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਵਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਙ੍ਗਲੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵੰ|
29 ২৯ কোনোৱে যদি তোমাৰ এখন গালত চৰ মাৰে, তেওঁক আন খন গালো পাতি দিবা; আৰু কোনোৱে যদি তোমাৰ চাদৰ খন কাঢ়ি লয়; তেওঁক তোমাৰ চোলাও ল’বলৈ বাধা নিদিবা।
ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਤਵ ਕਪੋਲੇ ਚਪੇਟਾਘਾਤੰ ਕਰੋਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਕਪੋਲਮ੍ ਅਨ੍ਯੰ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤ੍ਯ ਸੰਮੁਖੀਕੁਰੁ ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਤਵ ਗਾਤ੍ਰੀਯਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਹਰਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਪਰਿਧੇਯਵਸ੍ਤ੍ਰਮ੍ ਅਪਿ ਗ੍ਰਹੀਤੁੰ ਮਾ ਵਾਰਯ|
30 ৩০ যি জনে তোমাক খোজে, তেওঁক দিয়া; তোমাৰ কোনো বস্তু যদি কোনোবাই লয়, তেনেহলে সেই বস্তু ওভোতাই নিবিচাৰিবা।
ਯਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਯਾਚਤੇ ਤਸ੍ਮੈ ਦੇਹਿ, ਯਸ਼੍ਚ ਤਵ ਸਮ੍ਪੱਤਿੰ ਹਰਤਿ ਤੰ ਮਾ ਯਾਚਸ੍ਵ|
ਪਰੇਭ੍ਯਃ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਯਥਾਚਰਣਮ੍ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੇ ਪਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਯੂਯਮਪਿ ਤਥਾਚਰਤ|
32 ৩২ তোমালোকক প্ৰেম কৰা সকলকহে যদি তোমালোকে প্ৰেম কৰা, তেনেহলে কি প্ৰশংসা পাবা? কিয়নো পাপীয়েও তেওঁলোকক প্ৰেম কৰা সকলক প্ৰেম কৰে।
ਯੇ ਜਨਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਪ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ ਕੇਵਲੰ ਤੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰੀਯਮਾਣੇਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਿੰ ਫਲੰ? ਪਾਪਿਲੋਕਾ ਅਪਿ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰੀਯਮਾਣੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ|
33 ৩৩ তোমালোকক উপকাৰ কৰা সকলকে যদি তোমালোকে কেৱল উপকাৰ কৰা, তেনেহলে কি প্ৰশংসা পাবা? কিয়নো পাপীয়েও সেইদৰে কৰ্ম কৰে।
ਯਦਿ ਹਿਤਕਾਰਿਣ ਏਵ ਹਿਤੰ ਕੁਰੁਥ ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਿੰ ਫਲੰ? ਪਾਪਿਲੋਕਾ ਅਪਿ ਤਥਾ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|
34 ৩৪ ধাৰ পৰিশোধৰ আশা কৰিব পৰা লোককে যদি তোমালোকে কেৱল ধাৰ দিয়া, তেনেহলে তোমালোকে কি প্ৰশংসা পাবা? কিয়নো পাপীয়েও পাপীক ধাৰ দিয়ে আৰু সেই ধাৰ পুণৰ ঘূৰাই পোৱাৰ আশা কৰে।
ਯੇਭ੍ਯ ਰੁʼਣਪਰਿਸ਼ੋਧਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਸ੍ਤੇ ਕੇਵਲੰ ਤੇਸ਼਼ੁ ਰੁʼਣੇ ਸਮਰ੍ਪਿਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਿੰ ਫਲੰ? ਪੁਨਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਾਸ਼ਯਾ ਪਾਪੀਲੋਕਾ ਅਪਿ ਪਾਪਿਜਨੇਸ਼਼ੁ ਰੁʼਣਮ੍ ਅਰ੍ਪਯਨ੍ਤਿ|
35 ৩৫ কিন্তু তোমালোকে নিজৰ শত্ৰুবোৰক প্ৰেম কৰিবা আৰু উপকাৰ কৰিবা। কেতিয়াও কোনো বস্তু ঘূৰাই পাবলৈ আশা নকৰি ধাৰ দিবা; এইদৰে উচিত কৰ্ম কৰিলে তোমালোকৰ পুৰস্কাৰ অধিক হ’ব আৰু তোমালোক সৰ্বোপৰি জনাৰ সন্তান হ’বা। কিয়নো তেওঁ অকৃতজ্ঞ আৰু দুষ্ট সকলৰ প্ৰতিও দয়াৱান হয়।
ਅਤੋ ਯੂਯੰ ਰਿਪੁਸ਼਼੍ਵਪਿ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵੰ, ਪਰਹਿਤੰ ਕੁਰੁਤ ਚ; ਪੁਨਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਾਸ਼ਾਂ ਤ੍ਯਕ੍ਤ੍ਵਾ ਰੁʼਣਮਰ੍ਪਯਤ, ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਹਾਫਲੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯੂਯਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਧਾਨਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਇਤਿ ਖ੍ਯਾਤਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ, ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਤਾ ਕ੍ਰੁʼਤਘ੍ਨਾਨਾਂ ਦੁਰ੍ਵ੍ਟੱਤਾਨਾਞ੍ਚ ਹਿਤਮਾਚਰਤਿ|
ਅਤ ਏਵ ਸ ਯਥਾ ਦਯਾਲੁ ਰ੍ਯੂਯਮਪਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਦਯਾਲਵੋ ਭਵਤ|
37 ৩৭ তোমালোকে পৰৰ সোধ-বিচাৰ নকৰিবা, তেতিয়া তোমালোকৰো বিচাৰ কৰা নহ’ব। আনৰ দোষ নধৰিবা, তেতিয়া তোমালোকৰো দোষ ধৰা নহ’ব। আন লোকক ক্ষমা কৰা, তেতিয়া তোমালোককো ক্ষমা কৰা হ’ব।
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪਰਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣੋ ਮਾ ਕੁਰੁਤ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਦੋਸ਼਼ੀਕ੍ਰੁʼਤਾ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ; ਅਦਣ੍ਡ੍ਯਾਨ੍ ਮਾ ਦਣ੍ਡਯਤ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯਮਪਿ ਦਣ੍ਡੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ; ਪਰੇਸ਼਼ਾਂ ਦੋਸ਼਼ਾਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਮਧ੍ਵੰ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਪਿ ਦੋਸ਼਼ਾਃ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
38 ৩৮ দান কৰা, তাতে তোমালোককো দান দিয়া হ’ব; লোকে ঠিক জোখত হেঁচি, জোকাৰি, উপচাই, তোমালোকৰ কোঁচত বাকি দিব; কিয়নো যি জোখেৰে তোমালোকে জোখা, সেই জোখেৰে তোমালোককো জোখা হ’ব।
ਦਾਨਾਨਿਦੱਤ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਦਾਨਾਨਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ, ਵਰਞ੍ਚ ਲੋਕਾਃ ਪਰਿਮਾਣਪਾਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰਦਲੱਯ ਸਞ੍ਚਾਲ੍ਯ ਪ੍ਰੋਞ੍ਚਾਲ੍ਯ ਪਰਿਪੂਰ੍ੱਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕ੍ਰੋਡੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ; ਯੂਯੰ ਯੇਨ ਪਰਿਮਾਣੇਨ ਪਰਿਮਾਥ ਤੇਨੈਵ ਪਰਿਮਾਣੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪਰਿਮਾਸ੍ਯਤੇ|
ਅਥ ਸ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮਕਥਯਤ੍, ਅਨ੍ਧੋ ਜਨਃ ਕਿਮਨ੍ਧੰ ਪਨ੍ਥਾਨੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ? ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਉਭਾਵਪਿ ਕਿੰ ਗਰ੍ੱਤੇ ਨ ਪਤਿਸ਼਼੍ਯਤਃ?
40 ৪০ দুয়ো খাৱৈত নপৰিব নে? গুৰুতকৈ শিষ্য উর্দ্ধত নহয়; কিন্তু শিক্ষা সম্পূর্ণ হলে প্রতিজন শিষ্য নিজৰ গুৰুৰ দৰে হৈ উঠে।
ਗੁਰੋਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੋ ਨ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇ ਸਿੱਧੇ ਸਤਿ ਸ ਗੁਰੁਤੁਲ੍ਯੋ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤ੍ਵੰ ਸ੍ਵਚਕ੍ਸ਼਼ੁਸ਼਼ਿ ਨਾਸਾਮ੍ ਅਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਵ ਭ੍ਰਾਤੁਸ਼੍ਚਕ੍ਸ਼਼ੁਸ਼਼ਿ ਯੱਤ੍ਰੁʼਣਮਸ੍ਤਿ ਤਦੇਵ ਕੁਤਃ ਪਸ਼੍ਯਮਿ?
42 ৪২ তুমি নিজৰ চকুত থকা চতি ডাললৈ নাচাই, কেনেকৈ তোমাৰ ভাইক ক’ব পাৰা যে, ‘ভাই, তোমাৰ চকুত যি কুটা আছে, আহা সেই ডাল উলিয়াই দিওঁ’। হে কপটীয়া, প্ৰথমতে নিজৰ চকুৰ পৰা চতি ডাল উলিয়াই পেলোৱা, তেতিয়া তোমাৰ ভায়েৰাৰ চকুত থকা কুটা ডাল উলিয়াবলৈ ভালদৰে দেখা পাবা।”
ਸ੍ਵਚਕ੍ਸ਼਼ੁਸ਼਼ਿ ਯਾ ਨਾਸਾ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤਾਮ੍ ਅਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ, ਭ੍ਰਾਤਸ੍ਤਵ ਨੇਤ੍ਰਾਤ੍ ਤ੍ਰੁʼਣੰ ਬਹਿਃ ਕਰੋਮੀਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਭ੍ਰਾਤਰੰ ਕਥੰ ਵਕ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਸ਼਼ਿ? ਹੇ ਕਪਟਿਨ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਸ੍ਵਨਯਨਾਤ੍ ਨਾਸਾਂ ਬਹਿਃ ਕੁਰੁ ਤਤੋ ਭ੍ਰਾਤੁਸ਼੍ਚਕ੍ਸ਼਼ੁਸ਼਼ਸ੍ਤ੍ਰੁʼਣੰ ਬਹਿਃ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸੁਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਸਿ|
ਅਨ੍ਯਞ੍ਚ ਉੱਤਮਸ੍ਤਰੁਃ ਕਦਾਪਿ ਫਲਮਨੁੱਤਮੰ ਨ ਫਲਤਿ, ਅਨੁੱਤਮਤਰੁਸ਼੍ਚ ਫਲਮੁੱਤਮੰ ਨ ਫਲਤਿ ਕਾਰਣਾਦਤਃ ਫਲੈਸ੍ਤਰਵੋ ਜ੍ਞਾਯਨ੍ਤੇ|
44 ৪৪ কাৰণ প্রত্যেক গছকে তাৰ ফলৰ দ্বাৰাই চিনা যায়। কিয়নো মানুহে কাঁইটীয়া জোপোহাৰ পৰা ডিমৰু ফল সংগ্রহ নকৰে। পুলি কাঁইটৰ পৰাও আঙুৰ নাপাৰে।
ਕਣ੍ਟਕਿਪਾਦਪਾਤ੍ ਕੋਪਿ ਉਡੁਮ੍ਬਰਫਲਾਨਿ ਨ ਪਾਤਯਤਿ ਤਥਾ ਸ਼੍ਰੁʼਗਾਲਕੋਲਿਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾਦਪਿ ਕੋਪਿ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਫਲੰ ਨ ਪਾਤਯਤਿ|
45 ৪৫ ভাল মানুহে নিজৰ হৃদয়ৰ ভাল ভঁৰালৰ পৰা ভাল দ্ৰব্য উলিয়ায় আৰু দুষ্ট লোকে মন্দ হৃদয়ৰ পৰা মন্দ বিষয় উলিয়ায়। কিয়নো মানুহৰ হৃদয়ত যি থাকে, তেওঁৰ মুখে তাকে কয়।
ਤਦ੍ਵਤ੍ ਸਾਧੁਲੋਕੋ(ਅ)ਨ੍ਤਃਕਰਣਰੂਪਾਤ੍ ਸੁਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਦ੍ ਉੱਤਮਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਬਹਿਃ ਕਰੋਤਿ, ਦੁਸ਼਼੍ਟੋ ਲੋਕਸ਼੍ਚਾਨ੍ਤਃਕਰਣਰੂਪਾਤ੍ ਕੁਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਤ੍ ਕੁਤ੍ਸਿਤਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਨਿਰ੍ਗਮਯਤਿ ਯਤੋ(ਅ)ਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਾਂ ਪੂਰ੍ਣਭਾਵਾਨੁਰੂਪਾਣਿ ਵਚਾਂਸਿ ਮੁਖਾੰਨਿਰ੍ਗੱਛਨ੍ਤਿ|
ਅਪਰਞ੍ਚ ਮਮਾਜ੍ਞਾਨੁਰੂਪੰ ਨਾਚਰਿਤ੍ਵਾ ਕੁਤੋ ਮਾਂ ਪ੍ਰਭੋ ਪ੍ਰਭੋ ਇਤਿ ਵਦਥ?
47 ৪৭ যি কোনোৱে মোৰ ওচৰলৈ আহি মোৰ বাক্য শুনি পালন কৰে, তেওঁ কাৰ নিচিনা হয়, সেই বিষয়ে মই তোমালোকক জনাওঁ-
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਮ ਨਿਕਟਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਮਮ ਕਥਾ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਤਦਨੁਰੂਪੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰੋਤਿ ਸ ਕਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਭਵਤਿ ਤਦਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ|
48 ৪৮ তেওঁ এনে এজন মানুহৰ নিচিনা, যি মানুহে ঘৰ সাজোঁতে দকৈ খান্দি শিলৰ ওপৰত ভেঁটি স্থাপন কৰিলে। পাছত যেতিয়া বান আহিল, তেতিয়া পানীৰ সোঁত আহি সেই ঘৰত জোৰেৰে আঘাত কৰিলে, কিন্তু তাক লৰাব নোৱাৰিলে। কিয়নো তাক ভালকৈ সজা হৈছিল।
ਯੋ ਜਨੋ ਗਭੀਰੰ ਖਨਿਤ੍ਵਾ ਪਾਸ਼਼ਾਣਸ੍ਥਲੇ ਭਿੱਤਿੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਯ ਸ੍ਵਗ੍ਰੁʼਹੰ ਰਚਯਤਿ ਤੇਨ ਸਹ ਤਸ੍ਯੋਪਮਾ ਭਵਤਿ; ਯਤ ਆਪ੍ਲਾਵਿਜਲਮੇਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਮੂਲੇ ਵੇਗੇਨ ਵਹਦਪਿ ਤਦ੍ਗੇਹੰ ਲਾਡਯਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਭਿੱਤਿਃ ਪਾਸ਼਼ਾਣੋਪਰਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
49 ৪৯ কিন্তু যি কোনোৱে মোৰ বাক্য শুনি পালন নকৰে, তেওঁ এনে এজন মানুহৰ নিচিনা যি মানুহে ভেঁটি স্থাপন নকৰাকৈ মাটিৰ ওপৰত ঘৰ সাজে। পাছত যেতিয়া বান আহিল, তেতিয়া পানীৰ সোঁত আহি সেই ঘৰত জোৰেৰে আঘাত কৰিলে আৰু তেতিয়াই ঘৰটো ভাঙি গ’ল; তাতে ঘৰটো সম্পূর্ণকৈ ধ্বংস হ’ল।”
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਮ ਕਥਾਃ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਦਨੁਰੂਪੰ ਨਾਚਰਤਿ ਸ ਭਿੱਤਿੰ ਵਿਨਾ ਮ੍ਰੁʼਦੁਪਰਿ ਗ੍ਰੁʼਹਨਿਰ੍ੰਮਾਤ੍ਰਾ ਸਮਾਨੋ ਭਵਤਿ; ਯਤ ਆਪ੍ਲਾਵਿਜਲਮਾਗਤ੍ਯ ਵੇਗੇਨ ਯਦਾ ਵਹਤਿ ਤਦਾ ਤਦ੍ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪਤਤਿ ਤਸ੍ਯ ਮਹਤ੍ ਪਤਨੰ ਜਾਯਤੇ|
