বিলাপ-গাথা 3

1 ১ যিহোৱাৰ ক্ৰোধৰ দণ্ডৰ দ্বাৰাই দুখ ভোগ কৰা পুৰুষজন ময়েই।

Ich bin der Mann, der tief gebeugt worden ist durch die Rute seines Zorns.

2 ২ তেওঁ মোক খেদি পঠিয়ালে আৰু মোক পোহৰত নহয়, কিন্তু অন্ধকাৰৰ পথতহে গমন কৰালে।

Mich hat er verjagt und in die Finsternis geführt und nicht ans Licht.

3 ৩ নিশ্চয়কৈ তেওঁ মোক বিমুখ কৰিলে; ওৰে দিনটো তেওঁ মোৰ অহিতে নিজ হাত চলায়।

Nur gegen mich kehrt er immer wieder den ganzen Tag seine Hand.

4 ৪ তেওঁ মোৰ মাংস আৰু ছাল জীৰ্ণ কৰিলে; তেওঁ মোৰ হাড়বোৰ ভাঙিলে।

Er hat mein Fleisch und meine Haut verschlungen und meine Knochen zermalmt.

5 ৫ তেওঁ মোৰ অহিতে চাৰিওফালে তিক্ততা আৰু শ্ৰান্তিৰূপ গড়েৰে অৱৰোধ কৰিলে।

Er hat rings um mich her Gift und Drangsal aufgebaut.

6 ৬ বহু সময় ধৰি মৃত্যু হোৱা মানুহৰ দৰে, তেওঁ মোক অন্ধকাৰ ঠাইবোৰত বাস কৰালে।

In dunkeln Höhlen läßt er mich wohnen wie längst Verstorbene.

7 ৭ মই ওলাই যাব নোৱাৰাকৈ তেওঁ মোৰ চাৰিওফালে বেৰা দিলে। তেওঁ মোৰ শিকলি গধূৰ কৰিলে।

Er hat mich eingemauert, daß ich nicht herauskommen kann; mit ehernen Ketten hat er mich beschwert.

8 ৮ যদিও মই সহায়ৰ বাবে চিঞৰি কাতৰোক্তি কৰিছোঁ, তথাপি তেওঁ মোৰ প্ৰাৰ্থনালৈ কাণ নিদিয়ে।

Ob ich auch schreie und rufe, verstopft er doch die Ohren vor meinem Gebet.

9 ৯ তেওঁ মোৰ পথবোৰ কটা শিলেৰে বন্ধ কৰিলে; মই লোৱা প্রতিটো বাটেই বেঁকা।

Quadersteine legt er mir in den Weg, krümmt meine Pfade.

10 ১০ মোৰ পক্ষে তেওঁ খাপ দি থকা ভালুক, গুপুত ঠাইত থকা সিংহৰ দৰে।

Er lauert mir auf wie ein Bär, wie ein Löwe im Dickicht.

11 ১১ তেওঁ মোৰ বাট আওবাট কৰিলে। তেওঁ মোক চকুলোৰে পৃথক কৰিলে, আৰু মোক অনাথ কৰিলে।

Er hat mich auf Abwege gebracht, ist über mich hergefallen und hat mich arg zugerichtet.

12 ১২ তেওঁ নিজৰ ধনু ভিৰাই ল’লে আৰু মোলৈ লক্ষ্য কৰি কাঁড় মাৰিলে।

Er hat seinen Bogen gespannt und mich dem Pfeile zum Ziel gesetzt.

13 ১৩ তেওঁ নিজৰ তূণৰ বাণ মোৰ মৰ্ম্মস্থানত সুমুৱালে।

Er hat mir seines Köchers Söhne in die Nieren gejagt.

14 ১৪ মই মোৰ লোকসকলৰ হাহি উদ্ৰেক কৰা ব্যক্তি হৈ পৰিলোঁ, দিনে দিনে তেওঁলোকৰ বিদ্রূপাত্মক গানৰ বিষয় হৈছোঁ।

Ich bin allem Volk zum Gelächter geworden, ihr Liedlein den ganzen Tag.

15 ১৫ তেওঁ মোক তিতাৰে পূৰ কৰিলে আৰু মোক অধিককৈ নাগদানা খুৱালে।

Er hat mich mit Bitterkeit gesättigt, mit Wermut getränkt.

16 ১৬ খোৱা বস্তুত মিহলি হোৱা শিল গুটিৰে তেওঁ মোৰ দাঁতো ভাঙিলে; তেওঁ মোক ছাঁইলৈ ঠেলি পঠিয়ালে।

Er ließ meine Zähne sich an Kies zerbeißen, er hat mich mit Asche bedeckt.

17 ১৭ তুমি মোৰ জীৱনৰ পৰা শান্তি আঁতৰ কৰিলা; মই মঙ্গল পাহৰিলোঁ।

Und du hast meine Seele aus dem Frieden verstoßen, daß ich des Glückes vergaß.

18 ১৮ গতিকে মই ক’লো, “মোৰ জাকজমকতা শেষ হৈ গ’ল, সেয়ে মোৰ আশা অৱশ্যেই যিহোৱাৰ পৰা আহিব!”

Und ich sprach: Meine Lebenskraft ist dahin, meine Hoffnung auf den HERRN.

19 ১৯ মোৰ দুখ আৰু তাড়না সোঁৱৰণ কৰোঁতে, মই নাগদানা আৰু বিহ সোঁৱৰণ কৰোঁ।

Sei eingedenk meines Elends, meiner Verfolgung, des Wermuts und des Gifts!

20 ২০ মোৰ প্ৰাণৰ সোঁৱৰণত সেইবোৰ এতিয়াও আছে আৰু মোৰ প্ৰাণ মোৰ অন্তৰত নত হৈছে।

Beständig denkt meine Seele daran und ist tief gebeugt!

21 ২১ কিন্তু মোৰ মনত ইয়াক পুনৰায় সোঁৱৰণ কৰোঁ, এই হেতুকে মোৰ আশা আছে।

Dieses aber will ich meinem Herzen vorhalten, darum will ich Hoffnung fassen:

22 ২২ আমি যে সম্পূৰ্ণ শেষ নহলোঁ, এইটোৱে যিহোৱাৰ বিশ্ৱাসযোগ্য নিয়ম; কিয়নো তেওঁৰ কৰুণাময় কাৰ্যৰ শেষ নাই!

Gnadenbeweise des HERRN sind's, daß wir nicht gänzlich aufgerieben wurden, denn seine Barmherzigkeit ist nicht zu Ende;

23 ২৩ তেওঁৰ কৰুণাময় কাৰ্য প্ৰতি প্ৰভাততে নতুন হয়; তোমাৰ বিশ্বস্ততা মহৎ!

sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß!

24 ২৪ মোৰ প্ৰাণে কয়, “যিহোৱায়েই মোৰ অংশ,” এই হেতুকে মই তেওঁত ভাৰসা কৰিম।

Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele; darum will ich auf ihn hoffen.

25 ২৫ যিহোৱালৈ অপেক্ষা কৰোঁতা সকললৈ, তেওঁক বিচাৰোঁতাসকলৰ জীৱনলৈ তেওঁ মঙ্গলময়।

Der HERR ist gütig gegen die, welche auf ihn hoffen, gegen die Seele, die nach ihm fragt.

26 ২৬ যিহোৱাৰ পৰিত্ৰাণলৈ আশা কৰি নীৰৱে বাট চাই থকাই ভাল।

Gut ist's, schweigend zu warten auf das Heil des HERRN.

27 ২৭ যৌৱন-কালত যুৱলি বোৱাই মানুহৰ পক্ষে মঙ্গলময়।

Es ist einem Manne gut, in seiner Jugend das Joch zu tragen.

28 ২৮ তেওঁ তাৰ ওপৰত যুৱলি দিয়াৰ কাৰণে সি অকলেই বহি থাকক আৰু নিজম দি থাকক।

Er sitze einsam und schweige, wenn man ihm eines auferlegt!

29 ২৯ সি নিজৰ মুখ ধূলিত ৰাখক; কিজানি আশা হ’ব পাৰে।

Er stecke seinen Mund in den Staub; vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden!

30 ৩০ সি তাৰ প্ৰহাৰ কৰা জনলৈ গাল পাতি দিয়ক, সি নিন্দাৰে পৰিপূৰ্ণ হওঁক,

Schlägt ihn jemand, so biete er ihm den Backen dar und lasse sich mit Schmach sättigen!

31 ৩১ যাতে প্ৰভুৱে চিৰকাললৈকে তাক ত্যাগ নকৰিব!

Denn der Herr wird nicht ewig verstoßen;

32 ৩২ যদিও তেওঁ কষ্ট দিয়ে, তথাপি তেওঁৰ অধিক দয়া অনুসাৰে কৃপা কৰিব।

sondern wenn er betrübt hat, so erbarmt er sich auch nach der Größe seiner Gnade.

33 ৩৩ কিয়নো তেওঁ নিজ ইচ্ছাৰে কষ্ট নিদিয়ে, বা মানুহৰ সন্তান সকলক বেজাৰ নিদিয়ে।

Denn nicht aus Lust plagt und betrübt ER die Menschenkinder.

34 ৩৪ পৃথিৱীৰ আটাই বন্দীবোৰক ভৰিৰ তলত গুড়ি কৰা,

Wenn alle Gefangenen eines Landes mit Füßen getreten,

35 ৩৫ সৰ্ব্বোপৰি জনাৰ আগত মানুহৰ স্বত্ব গুচুউৱা,

wenn das Recht eines Mannes vor dem Angesicht des Höchsten gebeugt,

36 ৩৬ আৰু মানুহৰ গোচৰত তাক অন্যায় কৰা - যিহোৱাই জনো সেইবোৰৰ বিষয়ে নেদেখে?

die Rechtssache eines Menschen verdreht wird, sollte der Herr es nicht beachten?

37 ৩৭ প্ৰভুৱে আজ্ঞা নকৰাকৈ, কোন ব্যক্তিয়ে কোৱা বাক্য সিদ্ধ হয়?

Wer hat je etwas gesagt und es ist geschehen, ohne daß der Herr es befahl?

38 ৩৮ সৰ্ব্বোপৰি জনাৰ মুখৰ পৰা মঙ্গল আৰু অমঙ্গল নোলায়?

Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Böse und das Gute hervor?

39 ৩৯ জীৱিত মানুহে কিয় আপত্তি কৰে? মানুহে নিজ পাপৰ দণ্ডৰ বাবে কিয় আপত্তি কৰে?

Was beklagt sich der Mensch? Es hätte sich wahrlich jeder über seine Sünde zu beklagen!

40 ৪০ আহাঁ, আমি বিচাৰ কৰি আমাৰ নিজ পথবোৰ পৰীক্ষা কৰোঁহক আৰু পুনৰায় যিহোৱালৈ ঘূৰোহঁক।

Lasset uns unsere Wege erforschen und durchsuchen und zum HERRN zurückkehren!

41 ৪১ স্বৰ্গনিবাসী ঈশ্বৰলৈ আমাৰ হৃদয় আৰু হাত তুলি প্রাৰ্থনা কৰোঁহক।

Lasset uns unsere Herzen samt den Händen zu Gott im Himmel erheben!

42 ৪২ “আমি অপৰাধ আৰু বিদ্ৰোহ কৰিলোঁ, সেয়ে তুমিও আমাক ক্ষমা নকৰিলা।

Wir sind abtrünnig und widerspenstig gewesen; das hast du nicht vergeben;

43 ৪৩ তুমি নিজকে ক্ৰোধেৰে ঢাকিলা আৰু আমাক পাছে পাছে খেদিলা। তুমি আমাক হত্যা কৰিলা, আৰু আমাক তুমি দয়া নকৰিলা।

du hast dich im Zorn verborgen und uns verfolgt; du hast uns ohne Gnade erwürgt;

44 ৪৪ তুমি নিজকে মেঘে সৈতে ঢাকিলা, সেয়ে কোনো প্ৰাৰ্থনাই ভেদ কৰিব নোৱাৰিলে।

du hast dich in eine Wolke gehüllt, daß kein Gebet hindurchdrang;

45 ৪৫ তুমি আমাক লোক সমূহৰ মাজত পৰিত্যক্ত আৰু অস্বীকাৰ কৰিলা।

du hast uns zu Kot und Abscheu gemacht unter den Völkern!

46 ৪৬ আমাৰ আটাই শত্ৰুৱে আমাৰ অহিতে মুখ বহলকৈ মেলি ঠাট্টা কৰিলে।

Alle unsere Feinde haben ihr Maul gegen uns aufgesperrt.

47 ৪৭ সেই গাতৰ ভয়, নিৰ্জনতা আৰু নিষ্পেষণ, আমালৈ একেলগে আহিছে।”

Grauen und Grube wurden uns beschieden, Verwüstung und Untergang.

48 ৪৮ মোৰ জাতিস্বৰূপা জীয়াৰীৰ নিষ্পেষণৰ কাৰণে, মোৰ চকুৰ পৰা পানীৰ সোঁত বৈছে।

Es rinnen Wasserbäche aus meinen Augen wegen des Untergangs der Tochter meines Volkes.

49 ৪৯ মোৰ চকুৰ পানী নিগৰে, আৰু ই ক্ষান্ত নহয় আৰু শেষ নোহোৱাকৈ নিগৰে;

Mein Auge tränt unaufhörlich; denn da ist keine Ruhe,

50 ৫০ যেতিয়ালৈকে যিহোৱাই স্বৰ্গৰ পৰা তললৈ চাই দৃষ্টি নকৰে।

bis der HERR vom Himmel herabschauen und dareinsehen wird.

51 ৫১ মোৰ নগৰৰ আটাই জীয়াৰীৰ কাৰণে মোৰ চকুৱে মোৰ প্ৰাণক দুখ দিছে।

Was ich sehen muß, tut meiner Seele weh ob aller Töchter meiner Stadt.

52 ৫২ শত্ৰুবোৰে বিনাকাৰণত পক্ষী চিকাৰ কৰাৰ দৰে, মোক নিৰ্দয়ভাবে চিকাৰ কৰিলে।

Die mich ohne Ursache hassen, stellten mir heftig nach wie einem Vogel;

53 ৫৩ তেওঁলোকে অন্ধকূপত মোৰ প্ৰাণ সংহাৰ কৰিলে আৰু মোৰ ওপৰত এটা শিল ৰাখি হ’ল।

sie wollten mich in der Grube ums Leben bringen und warfen Steine auf mich.

54 ৫৪ মোৰ মূৰৰ ওপৰেদি পানী বৈ গ’ল; মই কলোঁ যে, “মই উচ্ছন্ন হলোঁ!”

Die Wasser gingen über mein Haupt; ich sagte: Ich bin verloren!

55 ৫৫ হে যিহোৱা, মই দ অন্ধকূপৰ পৰা তোমাৰ নাম ললোঁ।

Aber ich rief, HERR, deinen Namen an, tief unten aus der Grube.

56 ৫৬ যেতিয়া মই ক’লো, “সহায় পাবলৈ কৰা মোৰ কাতৰোক্তিলৈ তুমি কাণত সোপা নিদিবা।” তেতিয়া তুমি মোৰ ধ্বনি শুনিলা।

Du hörtest meine Stimme: «Verschließe dein Ohr nicht vor meinem Seufzen, vor meinem Hilferuf!»

57 ৫৭ তোমাৰ নাম লোৱা দিনত, তুমি ওচৰ চাপি আহি ক’লা, “ভয় নকৰিবা!”

Du nahtest dich mir des Tages, als ich dich anrief, du sprachest: Fürchte dich nicht!

58 ৫৮ হে প্ৰভু, তুমি মোৰ প্ৰাণৰ অভিযোগ প্ৰতিবাদ কৰিলা; তুমি মোৰ জীৱন মুক্ত কৰিলা।

Du führtest, o Herr, die Sache meiner Seele, du rettetest mir das Leben!

59 ৫৯ হে যিহোৱা, তেওঁলোকে মোলৈ কৰা অন্যায় তুমি দেখিছা; মোৰ গোচৰ বিচাৰ কৰা।

Du hast, o HERR, meine Unterdrückung gesehen; schaffe du mir Recht!

60 ৬০ তেওঁলোকৰ আটাই প্ৰতিকাৰৰ কাৰ্য আৰু মোৰ অহিতে কৰা তেওঁলোকৰ সকলো আলচ তুমি দেখিলা।

Du hast all ihre Rachgier gesehen, alle ihre Anschläge wider mich;

61 ৬১ হে যিহোৱা, তেওঁলোকৰ ধিক্কাৰ আৰু মোৰ অহিতে কৰা তেওঁলোকৰ সকলো আলোচনা তুমি শুনিলা।

du hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, alle ihre Pläne gegen mich,

62 ৬২ তুমি মোৰ অহিতে উঠাবোৰৰ ওঁঠৰ বাক্য আৰু গোটেই দিন মোৰ বিৰুদ্ধে কৰা তেওঁলোকৰ কল্পনা শুনিলা।

die Reden meiner Widersacher und ihr beständiges Murmeln über mich.

63 ৬৩ তুমি তেওঁলোকৰ বহা আৰু উঠা দেখা; মই তেওঁলোকৰ ঠাট্টাৰ গানৰ বিষয়।

Siehe doch: ob sie niedersitzen oder aufstehen, so bin ich ihr Spottlied.

64 ৬৪ হে যিহোৱা, তেওঁলোকৰ হাতৰ কাৰ্য অনুসাৰে তুমি তেওঁলোকক প্ৰতিফল দিয়া।

Vergilt ihnen, o HERR, nach dem Werk ihrer Hände!

65 ৬৫ তুমি তেওঁলোকক মনৰ জঠৰতা প্ৰদান কৰা; তোমাৰ শাও তেওঁলোকৰ ওপৰত পৰক।

Gib ihnen Verstockung ins Herz, dein Fluch komme über sie!

66 ৬৬ তুমি ক্ৰোধত তেওঁলোকৰ পাছে পাছে খেদি যোৱা আৰু যিহোৱাৰ আকাশ-মণ্ডলৰ তলৰ পৰা তেওঁলোকক উচ্ছন্ন কৰা।

Verfolge sie in deinem Zorn und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN hinweg!